เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 347 ครบเดือน (1)

 

 

 

สองพี่น้องซินหลานก็มาเช้ามาก พวกเธอเอาของมาให้ไม่น้อยเลย ให้พวงเงินด้วย  

 

 

สองพี่น้องซินหลานก็รอคอยให้เฉินเยี่ยนคลอดเช่นเดียวกัน นี่เป็นหลานตระกูลซินคนแรกของรุ่นเลย อีกทั้งพวกเธอสองคนก็สนิทกับเฉินเยี่ยนด้วย เห็นเฉินเยี่ยนคลอดลูกสองคน พวกเธอก็ดีใจกับเฉินเยี่ยนด้วยใจจริง  

 

 

ญาติมาเยอะมาก คนในหมู่บ้านก็มาเยอะเช่นเดียวกัน  

 

 

เดิมทีมีหลายคนเอาของขวัญมาให้ทั้งที่ไม่ได้ติดต่อกับบ้านซิน แต่ได้ยินบ้านซินบอกว่าครั้งนี้ ขอแค่ไม่ได้มามือเปล่า ก็มากินเลี้ยงได้เลย  

 

 

มีหลายบ้านห่อซองมาให้ ถึงแม้จะเป็นห้าสตางค์ สิบสตางค์ ก็ไม่มีใครว่า  

 

 

ยังมีคนที่เอาไข่ไก่มาให้สองฟอง คนบ้านซินรับน้ำใจโดยรับของทุกคนหมด ให้คนที่ช่วยพาไปกินเลี้ยง  

 

 

ไข่ไก่สองฟองหรือเงินห้าสตางค์สิบสตางค์ต่างก็ได้มื้ออาหารดีๆ เป็นการแลกเปลี่ยน หลายบ้านต่างยินดี ดังนั้นเลยเปิดโต๊ะเยอะมาก  

 

 

และโชคดีที่ครั้งนี้บ้านซินเตรียมเงินไว้เยอะ ไม่อย่างนั้นอาจจะไม่พอกิน  

 

 

งานนี้คึกคักมากจนถนนหลายสายข้างนอกยังได้ยิน  

 

 

เวลานี้ไม่มีใครพูดจาไม่ดีทำให้คนเกลียด ต่างชมเด็กสองคนกัน แล้วยังชมว่าเฉินเยี่ยนคลอดเก่ง มีวาสนา  

 

 

คอของเด็กสองคนคล้องพวงเงินไม่ลงแล้ว ดังนั้นเฉินเยี่ยนเลยเอาออกแล้วเก็บให้พวกเขา  

 

 

รอจนหลังคนบ้านเฉินมา หวางนิวอาลัยอาวรณ์เด็กสองคนจนไม่อยากวางมือ  

 

 

หลัวเหมยเอาของมาให้เยอะมาก และให้พวงเงินด้วยกันกับหวางนิวด้วย มีคนเห็นคุณยายและคุณป้ามาแล้วเป็นเรื่องดี ต่างก็เชียร์ให้ดูว่าเงินในพวงนั้นมีเท่าไร  

 

 

เดิมทีเฉินเยี่ยนไม่อยากจะเปิดดู เธอคิดว่าไม่ว่าเงินเท่าไรนั่นเป็นน้ำใจของแม่เธอและพี่สะใภ้ ไม่สามารถใช้เงินมาตัดสิน  

 

 

ไม่รู้ว่าซุนหม่านเซียงคิดอะไรในใจ ดันเห็นด้วยกับพวกคนที่เชียร์ หยิบพวงเงินบนคอเด็กออกมา แล้วเปิดต่อหน้าทุกคน  

 

 

หวางนิวห่อให้ 100 เหรียญ หลัวเหมยห่อให้ 80 เหรียญ เธอให้มากกว่าแม่สามีไม่ได้  

 

 

ตอนนี้คนที่เชียร์พวกนั้นต่างอึ้งไป  

 

 

หนึ่งร้อยเหรียญถือว่ามากจริงๆ สมัยนี้ตอนปีใหม่ผู้ใหญ่ให้อั่งเปาเด็กแค่หนึ่งเหรียญเอง ห่อพวงเงิน ด้วยความสัมพันธ์แบบนี้ ให้ห้าเหรียญ สิบเหรียญก็ถือว่าเยอะแล้ว ถ้าห่อห้าสิบเหรียญ ก็พูดกันไปทั่วหมู่บ้านแล้ว ตอนนี้หวางนิวและหลัวเหมยให้เกินห้าสิบเหรียญอีก  

 

 

“คุณยายกับคุณป้านี่ใจกว้างจริง”  

 

 

มีคนถอนหายใจ เพราะเด็กคนนี้นะ คนละร้อนเท่ากับสองร้อย อีกคนแปดสิบ สองคนก็ร้อยหกสิบ นี่ไม่น้อยเลย  

 

 

เฉินเยี่ยนก็รู้ว่าบ้านเธอทำเพื่อหน้าตาของตัวเอง กลัวว่าคนอื่นจะดูถูก แต่เธอไม่สนใจเรื่องนี้เลยจริงๆ  

 

 

“ไม่ใช่ว่าใจกว้างหรอกหรือ พวกเขาเป็นถึงคุณยายกับคุณป้า ให้น้อยไปจะเอามาอวดได้หรือ?”  

 

 

ซุนหม่านเซียงเชิดหน้าพูด ดูสายตาเธอมีความพอใจพวงเงินที่หวางนิวกับหลัวเหมยให้ครั้งนี้ อย่างน้อยก็ไม่ทำให้เธอเสียหน้า  

 

 

ทุกคนต่างชื่นชมตาม หลัวเหมยแค่ยิ้มไม่ได้พูดอะไร  

 

 

หวางนิวก็รู้ว่าญาติตัวเองคนนี้เป็นคนยังไง เลยไม่อยากจะพูดต่อจากเธอ เธออุ้มซินเช่อยิ้มไม่หยุดเลย  

 

 

มาว่าลูกสาวเธอตั้งท้องไม่ได้ มีลูกไม่ได้ บอกว่าสักวันหนึ่งบ้านซินไม่ต้องการลูกสาวแน่นอน ตอนนี้ดูสิ มาว่าลูกสาวคลอดไม่ได้ นี่คลอดทีคลอดสองคนเลย คนหนึ่งผู้ชาย คนหนึ่งผู้หญิง ไม่ต้องคลอดอีกแล้ว พวกเธอใครมีความสามารถแบบนี้บ้าง!  

 

 

ในใจหวางนิวเต็มไปด้วยความภูมิใจ รู้สึกว่าตอนนี้ลูกสาวมีฐานะมั่นคงในบ้านซินแล้ว ใครก็ไม่สามารถมาเขย่าตำแหน่งเธอได้  

 

 

แม้แต่แม่สามีที่น่ารังเกียจนั่น ตอนนี้ก็กลับมาจากเมืองมาดูหลานเป็นประจำ  

 

 

หลัวเหมยก็คิดว่าชีวิตของเฉินเยี่ยนนั้นสบายใจได้แล้ว มีทุกอย่างที่ต้องการแล้ว  

 

 

“เธออุ้มพอหรือยัง? ให้ฉันอุ้มบ้าง ตอนนี้เชอเชอชินให้ฉันอุ้ม คนอื่นอุ้มเขาอึดอัด”  

 

 

ซุนหม่านเซียงเห็นหวางนิวอุ้มหลานไม่ยอมปล่อย เธอรู้สึกร้อนใจ นี่เป็นหลานชายเธอนะ  

 

 

“เธออุ้มมาทั้งวันแล้ว ฉันขออุ้มหน่อยเดียว เธอมาแย่งฉันทำไม! เดี๋ยวตอนบ่ายฉันกลับไป เธออยากจะอุ้มนานเท่าไรก็ได้”  

 

 

หวางนิวไม่พอใจ ญาติคนนี้นี่จริงๆ เลย ไม่มีน้ำใจสักนิด! ตัวเองอุ้มจะเป็นไรไป? หลานชายตัวเอง แน่นอนตัวเองก็อาลัยอาวรณ์  

 

 

ซุนหม่านเซียงกำลังอยากจะพูดอะไร หวางจวนก็พาลูกเข้ามา  

 

 

เลยลดการทะเลาะไปได้ครั้งหนึ่ง  

 

 

ซุนหม่านเซียงก็แย่งหลานกับหวางนิวไม่ได้แล้วด้วย หวางจวนก็อยากจะดูเหมือนกัน  

 

 

ทุกคนต่างพูดคุยกันอย่างครื้นเครงอยู่ในห้องเฉินเยี่ยน เด็กสองคนนับว่าเลี้ยงง่าย เพราะกินอิ่ม เลยนอนนิ่งมาก ใครอุ้มก็ไม่ตื่น และไม่ร้องไห้ด้วย ทำทุกคนเอ็นดูมากเป็นพิเศษ  

 

 

หวางจวนและเฉินเยี่ยนไม่ได้เจอกันนานมาก ย่อมมีเรื่องคุยกันไม่หยุด  

 

 

ตอนนี้เจ้าอ้วนทำงานกับซินห้าว เดือนหนึ่งได้เงินไม่น้อยเลย ดังนั้นฐานะทางการเงินของหวางจวนถือว่าค่อนข้างสบาย  

 

 

ลูกก็อายุหลายขวบแล้ว แต่ตอนนี้หวางจวนไม่คิดจะมีลูกอีก เธอกับเจ้าอ้วนปรึกษากันแล้ว รอลูกเข้าเรียนประถม เธอกับเจ้าอ้วนค่อยมีลูกอีกคน แบบนี้เวลาดูแลจะได้ไม่เหนื่อยมาก  

 

 

และที่จะคลอดอีกคน เพราะที่นี่เจ้าอ้วนไม่มีญาติพี่น้อง โดดเดี่ยวมาก ถ้าหวางจวนมีลูกสองคน จะได้มีเด็กสองคนอยู่เป็นเพื่อน  

 

 

เฉินเยี่ยนก็ไม่ได้พูดอะไร ถึงแม้ตอนนี้จะมีนโยบายคุมกำเนิดแล้ว แต่ในหมู่บ้านเกษตรกร คนที่มีลูกคนเดียวนั้นน้อยมากจริงๆ ปกติแล้วจะมีสองคนขึ้นไป ไม่สนว่าที่บ้านไม่มีเงิน ยากจนค้นแข้น แต่ก็ยังจะมีลูกอยู่  

 

 

นี่เป็นธรรมเนียมอย่างหนึ่ง เฉินเยี่ยนแก้ไขอะไรไม่ได้  

 

 

ตอนเที่ยงทุกคนไปกินเลี้ยงกัน หวางนิว หลัวเหมยและหวางจวนเป็นคนบ้านภรรยา แน่นอนย่อมถูกดึงตัวไปต้อนรับขับสู้เป็นพิเศษ  

 

 

ซุนหม่านเซียงก็ไปแล้ว ในห้องเหลือแค่เฉินเยี่ยนและลูกสองคน  

 

 

อาหารที่งานเลี้ยงพวกนั้นเฉินเยี่ยนกินไม่ได้ เธอกินได้แค่อาหารที่อยู่เดือน  

 

 

ส่วนคุณย่าและไป๋ซิ่วเหมย พวกเธอยุ่งจนเท้าแทบไม่ติดพื้น ไหนจะต้องพูดคุยกับแขกเหรื่ออีก ดังนั้นจึงไม่มีเวลามาดูเฉินเยี่ยน แต่ไป๋ซิ่วเหมยยังหาเวลายกของกินมาให้เฉินเยี่ยน  

 

 

ซินห้าวอยู่ข้างนอกต้อนรับแขกผู้ชายอยู่ตลอด รอบด้านเต็มไปด้วยคน ไม่มีเวลามาดูเฉินเยี่ยนเช่นกัน  

 

 

เฉินเยี่ยนไม่รู้สึกเหงาเลย เพราะเธอมีลูกสองคน  

 

 

ตอนนี้เด็กสองคนไม่ตัวแดงเหมือนตอนที่เพิ่งคลอดใหม่ๆ แล้ว ผิวหนังฟื้นฟูแล้วไม่น้อย ถึงแม้จะยังแดงอยู่หน่อย แต่เทียบกับเพิ่งคลอดแล้วแข็งแรงขึ้นเยอะเลย  

 

 

เครื่องหน้าก็ดูดีกว่าตอนเพิ่งคลอด  

 

 

ซินเช่อหน้าคล้ายซินห้าว แน่นอนเหมือนเฉินเยี่ยนด้วย โตขึ้นมาต้องเป็นหนุ่มหล่อแน่นอน  

 

 

ส่วนซินหรูเยว่ เฉินเยี่ยนคิดว่าเยว่เยว่เลือกส่วนที่ดีของเธอและซินห้าวไป  

 

 

คิ้วเหมือนตัวเอง ดำขลับและสวยมาก อีกหน่อยไม่ต้องวาด ไม่ต้องซ่อมเลย ดั้งจมูกเหมือนซินห้าว โด่งกว่าตัวเองอีก ปากเหมือนตัวเอง สีชมพูสวย ส่วนดวงตา ทั้งซินเช่อและหรูเยว่ต่างมีดวงตาคู่สวย ทั้งใหญ่ทั้งกลมโต และตาสองชั้นทั้งคู่ เพียงแต่รูปตาของซินหรูเยว่จะเป็นลักษณะของผู้หญิงมากกว่า  

 

 

ลูกสาวคนนี้สวยกว่าตัวเองอีก เป็นผู้หญิงที่สวย  

 

 

ถึงแม้เฉินเยี่ยนจะพอใจในหน้าตาของลูกตัวเอง แต่เธอก็รู้ บางครั้งผู้หญิงสวยก็มักจะมีเรื่องยุ่งยากมาก  

 

 

เธอหวังจะให้ลูกชายและลูกสาวอยู่อย่างสบายใจไปทั้งชีวิต  

 

 

แต่นี่เป็นแค่ความหวังของคนเป็นแม่เท่านั้น  

 

 

กินข้าวเสร็จแล้ว หวางนิว หลัวเหมยและหวางจวนก็มาคุยกับเฉินเยี่ยนอีก  

 

 

ซุนหม่านเซียงอุ้มซินเช่อไปแล้ว อุ้มไปอวดกับคนอื่น  

 

 

“แม่สามีลูกนี่จริงๆ เลย ลำเอียงไปทางหลานชาย แม่มาตั้งนาน ยังไม่เห็นเธออุ้มเยว่เยว่สักนิด”  

 

 

หวางนิวบ่นพึมพำ  

 

 

เฉินเยี่ยนเกือบหลุดหัวเราะออกมาแล้ว แม่ยังว่าแม่สามี รู้สึกไม่ยุติธรรมแทนเยว่เยว่ แต่เธอมาตั้งนาน ก็ไม่อุ้มเยว่เยว่ อุ้มแต่ซินเช่อเหมือนกัน ลำเอียงเหมือนกัน  

 

 

“ยายรักหนู เยว่เยว่ โตขึ้นมาแล้วต้องสนิทกับยายนะ ไม่ต้องไปสนิทกับย่า ย่าไม่อุ้มหนูเลย”  

 

 

หวางนิวจับมือเล็กของซินหรูเยว่มาเล่น  

 

 

น่าเสียดายเยว่เยว่หลับลึกมาก ไม่ตอบสนองคุณยายเลยสักนิด  

 

 

“ซินห้าวมีพูดกับลูกหรือเปล่า พวกลูกจะคลอดอีกไหม?”  

 

 

หวางนิวเห็นในห้องไม่มีคนนอก เลยกระซิบถามเฉินเยี่ยน