เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 256: คนน่ารังเกียจ

เฉินเยี่ยนได้ยินคำพูดซินห้าวก็อบอุ่นใจมาก เธอก็คิดว่าเรื่องลูกนี้ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติก็ดี ไม่ว่าอนาคตจะคลอดลูกเป็นแบบไหน ขอแค่เป็นลูกของเธอและซินห้าว เธอชอบทั้งนั้น

เฉินเยี่ยนหัวเราะ ซินห้าวถามว่าเธอหัวเราะอะไร

“ฉันคิดว่าอีกหน่อยฉันต้องเป็นแม่คน ที่รักลูกมากแน่นอน”

ตอนนี้เฉินเยี่ยนกำลังคิด กับเด็กตัวเล็กๆ พวกนั้น ยังไงเธอก็ใจร้ายไม่ลง

“งั้นผมจะเป็นพ่อที่เข้มงวดเอง”

ใบหน้าซินห้าวเต็มไปด้วยความเบิกบาน

“ได้ งั้นก็ตกลงกันแบบนี้นะ”

เฉินเยี่ยนตบไหล่ซินห้าว เหมือนกำลังแตะมือกัน

กลับมาบ้านซิน ครอบครัวซินได้ยินว่าอีกเก้าวันจะกินเส้นก๋วยเตี๋ยว[1] ก็เริ่มคิด เริ่มเตรียมของ

คุณปู่คุณย่าไม่ได้ถามเรื่องความคืบหน้าของลูกเฉินเยี่ยนเพราะเรื่องนี้เลย

พวกเขารู้สึกว่าความสัมพันธ์ระหว่างหลานชายกับหลานสะใภ้ดีมาก ดีกับครอบครัวด้วย เรื่องมีลูกเธอไม่อยากกดดันเฉินเยี่ยน เมื่อไรมีก็ค่อยว่ากัน

ไป๋ซิ่วเหมยก็ไม่ได้ถามเรื่องนี้กับเฉินเยี่ยน ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากให้เฉินเยี่ยนมีลูก สำหรับเฉินเยี่ยนแล้ว ไป๋ซิ่วเหมยเหมือนแม่สามีมากกว่าอีก แต่ก็ยังมีระยะห่างบ้าง ไป๋ซิ่วเหมยรู้จักแยกแยะ ให้เฉินเยี่ยนรู้สึกเป็นอิสระ

จนมาถึงวันที่เก้า เฉินเยี่ยนและซินห้าวหิ้วของมากมายไปบ้านเฉิน

ของพวกนี้มีที่เธอเตรียม และมีที่บ้านซินเตรียมให้ แค่ไข่ไก่เธอก็หิ้วมาหนึ่งร้อยฟองแล้ว นี่ถือว่าใจกว้างมาก เพราะยุคนี้กินเส้นก๋วยเตี๋ยวกัน คนส่วนมากให้สิบฟองก็นับว่าเยอะแล้ว บางบ้านให้ห้าฟอง สองสามฟองก็มี

เฉินเยี่ยนเอาไข่มามากขนาดนี้พอให้หลัวเหมยกินได้นานเลย

ประเพณีกินเส้นก๋วยเตี๋ยวครั้งนี้ บ้านเฉินจัดใหญ่โตมาก ทำเอาคนมากมายในหมู่บ้านคิดไม่ถึง แล้วยังคิดว่าหลัวเหมยคลอดลูกสาว บ้านเฉินจะผิดหวัง ไม่จัดงาน

คนที่มาก็เยอะ เฉินเยี่ยนก็ช่วยทักทายแขกเหรื่อ

เธอพบว่าฉือหลิวน้อยน่ารักขึ้นกว่าวันนั้นที่เพิ่งคลอด

ถึงแม้ผิวจะยังแดงอยู่ แต่ไม่มีรอยย่นแล้ว

เจ้าอ้วนกับหวางจวนไม่ได้มา บอกว่าหลายวันนี้หวางจวนไม่ค่อยสบาย รู้สึกหนาว แล้วยังกินยาไม่ได้ด้วย ทรมานมาก เจ้าอ้วนเลยส่งของมาให้ บอกว่ารอหวางจวนหายดีแล้ว ค่อยมาหาฉือหลิว

ครอบครัวบ้านหลัวเหมยก็มา

แม่หลัวเหมย พี่สะใภ้เธอ เห็นเฉินเยี่ยนก็ยิ้มหวานใส่ อยากจะตีสนิทกับเฉินเยี่ยน แต่เฉินเยี่ยนไม่ได้กระตือรือร้นมากนัก พวกเธอก็แค่อยากมาประจบสอพลอ อันที่จริงคืนนั้นเฉินเยี่ยนทำพวกเธอตกใจกลัวแล้ว

อีกอย่างพวกเธอเห็นเฉินหู่ก็จะอยู่ห่างๆ ไว้ เพราะในใจพวกเธอคิดว่าเฉินหู่เป็นเด็กก้าวร้าว เรื่องอะไรก็สามารถทำได้ทั้งนั้น ดังนั้นพวกเธอเลยไม่ชอบไปยุ่งกับเฉินหู่

พูดถึงแม่หลัวเหมยตอนที่ได้ยินข่าวว่าหลัวเหมยคลอดลูกสาวก็เป็นห่วงอยู่พักหนึ่ง

ถึงแม้ว่าบ้านเฉินจะไม่ให้คนบ้านพวกเธอไปที่โรงงาน แต่เวลาปกติเฉินกุ้ยและหลัวเหมยก็ดีกับบ้านหลัว ทุกครั้งที่ไปก็เอาของไปให้ไม่น้อยเลย บางครั้งเธอก็ขอเอากับหลัวเหมย ขอแค่ไม่เกินเลยไป หลัวเหมยก็จะให้ แต่พอพูดเรื่องไปทำงานที่โรงงาน หลัวเหมยและเฉินกุ้ยปากแข็งมาก ยังไงก็ไม่ยอมรับปาก เธอร้องไห้ก็แล้ว โวยวายก็แล้ว ไม่ได้ผลจริงๆ

ดังนั้นแม่หลัวเหมยจึงไม่หวังจะให้ลูกสาวหมดอำนาจในบ้านเฉิน ตอนที่มาในใจยังรู้สึงกังวลอยู่เลย

ตอนนี้เห็นบ้านเฉินจัดงานยิ่งใหญ่ คนมาเยอะขนาดนี้ คนบ้านเฉินไม่ได้เสียใจ เธอค่อยสดใสขึ้นมาหน่อย

เฉินเยี่ยนเป็นคนประเภทถ้าไม่ร้ายมา ก็ไม่ร้ายกลับ ถ้าแม่หลัวไม่ทำอะไรผิดต่อหน้าเธอ เธอก็ไม่สนใจเท่าไร

ตอนที่นั่งกัน โต๊ะเฉินเยี่ยนส่วนใหญ่เป็นวัยรุ่น มีไม่น้อยคนมาพูดคุยเล่นกับเฉินเยี่ยน แล้วยังมีคนถามว่าซินหลานมีคู่หมั้นหรือยัง

อยากจะหาคู่ให้ซินหลานนี่เอง

เฉินเยี่ยนฟังแล้ว บอกว่าเธอจะกลับไปคุยกับป้ารองดู แต่ผลจะออกมาเป็นยังไง เธอไม่รับปาก

ฝั่งหวางชุนฮวาได้ยินก็กรอดฟัน เกลียดคนพวกนั้นที่ตาบอด ตัวเองดีขนาดนี้นั่งอยู่ตรงนี้ยังไม่เห็นอีก พูดซินหลานอะไรกัน ก็แค่อยากจะประจบเฉินเยี่ยนกับซินห้าวเท่านั้น!

เฉินเยี่ยนนี่ก็ไม่มีน้ำใจเลย ตัวเธอเองต่างหากที่เป็นลูกพี่ลูกน้องโดยตรง เธอไม่ช่วยตัวเองเลย น่าเกลียดจริงๆ

“พี่เยี่ยนจื่อ พี่สะใภ้คลอดฉือหลิวแล้ว มีคนบอกเรื่องนี้กับเฉินเวยหรือยัง? ใช่แล้ว เฉินเวยเป็นยังไงบ้าง? ฉันได้ยินมาว่าคนในคุกนั่นตีกันด้วยนะ เฉินเวยต้องอยู่อย่างลำบากแน่เลย พี่เยี่ยนจื่อไม่ไปเยี่ยมหรือ?”

หวางชุนฮวามองเฉินเยี่ยนแล้วเปลี่ยนสีหน้า ในใจกลับไม่แสดงความดีใจออกมา ยังไงเฉินเยี่ยนก็ไม่ให้เธอเข้าไปทำงานในโรงงานอยู่แล้ว และไม่ให้เงินเธอใช้ด้วย ยิ่งไม่ให้ครอบครัวที่เธอว่ามีฐานะด้วย แล้วทำไมเธอจะต้องประจบเฉินเยี่ยนด้วย? เธอจะทำให้เฉินเยี่ยนลำบากใจ

คนที่เหลือต่างมองไปที่เฉินเยี่ยน ท่าทางที่มองดูมีความอยากรู้อยากเห็น

“อยู่ต่อหน้าฉันพูดได้ แต่อย่าพูดต่อหน้าป้าเธอนะ ถ้าทำให้ป้าเธอร้องไห้ อีกหน่อยเธอไม่ต้องมาที่นี่อีก”

เฉินเยี่ยนเตือนหวางชุนฮวา ตัวเธอเองไม่สนใจอยู่แล้ว แต่เธอกลัวว่าหวางชุนฮวาจะไปพูดอะไรต่อหน้าหวางนิว

“ถึงฉันไม่พูดคุณป้าก็คิดอยู่แล้ว ก่อนหน้านี้แม่ฉันยังบอกเลย บอกว่าป้าไม่เคยคิดจะฟ้องเฉินเวย เป็นพี่เยี่ยนจื่อที่คิดว่าเฉินเวยแย่งอวี๋เหวยหมินไป เลยโมโหจะต้องเอาเฉินเวยเข้าคุกให้ได้ ฉันว่านะ เป็นพี่น้องกัน ทำไมต้องแค้นอะไรกันขนาดนี้ เฉินเวยเข้าคุก ทั้งชีวิตนี้ก็จบสิ้นแล้ว คุณป้าก็เสียใจมาก นั่นก็ต้องโทษพี่เฉินเยี่ยนสิ มาโทษฉันพูดเหลวไหลได้ยังไง”

หวางชุนฮวาอยากจะให้ทุกคนรู้ว่าเฉินเยี่ยนคนนี้ใจโหดเหี้ยมแค่ไหน

เฉินเยี่ยนมองเธอ

“พี่เยี่ยนจื่ออย่ามาจ้องฉัน ฉันรู้ว่าพี่ร้ายกาจ แต่ฉันไม่กลับ พี่ก็คุมฉันไม่ได้หรอก”

หวางชุนฮวาพูดโพล่งออกไป

“หึ”

เฉินเยี่ยนยิ้ม จิตใจของเด็กคนนี้ แปลกจริงๆ

“พี่เยี่ยนจื่อยิ้มอะไร”

หวางชุนฮวาไม่รู้ว่าทำไมเฉินเยี่ยนถึงยังยิ้มออกมาได้

“กินข้าวเถอะ เยอะขนาดนี้ยังไม่พอเธอกินอีกหรือ?”

ที่เฉินเยี่ยนไม่ได้พูดออกไปก็คือกับข้าวเยอะขนาดนี้ยังไม่พออุดปากเธอได้อีกหรือ?

เฉินเยี่ยนไม่คิดเล็กคิดน้อยกับหวางชุนฮวา ได้ยินคนอื่นพูดกัน เธอคิดถึงเฉินเวย ตั้งแต่วันนั้น เธอก็ไม่ได้ไปหาเฉินเวยอีกเลย เธออยากจะให้เฉินเวยหายสาบสูญไปจากชีวิตเธอ แต่เธอก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ อีกสิบปีเฉินเวยออกมา จะต้องมาหาเธอแน่นอน เพียงแต่ไม่รู้ว่าตอนนั้นพวกเธอจะเป็นยังไงกัน

กินเลี้ยงเสร็จแล้ว หลายคนต่างกลับกันไป เหลือแต่พวกญาติๆ ที่จะกลับช้าหน่อย

หวางชุนฮวาอยู่ข้างเฉินเยี่ยน เธอเห็นซินห้าวเดินมาทางเฉินเยี่ยน แววตามีเต็มไปด้วยความอิจฉา เธอไม่เข้าใจเลย เฉินเยี่ยนมีอะไรดี? ทำไมเรื่องดีๆ ถึงตกไปอยู่ที่เฉินเยี่ยนหมด!

เธอไม่พอใจ เธอไม่ยอม เธอคิดว่าเธอไม่ได้ด้อยไปกว่าเฉินเยี่ยน เพียงแต่โชคไม่ดีเท่าเฉินเยี่ยนเท่านั้น

เห็นซินห้าวเดินมา เธอหัวร้อน คิดแผนขึ้นมาได้

ตอนที่ซินห้าวกำลังจะเดินมาถึงหน้าเฉินเยี่ยน จู่ๆ หวางชุนฮวาก็ขยับ เธอเดินไปสองก้าว เหมือนขาแพลง ยืนไม่นิ่ง จะเอนล้มลงไปบนตัวซินห้าว

ไม่มีใครคิดถึงว่าหวางชุนฮวาจะทำเช่นนี้ ใครก็คิดไม่ถึงว่าเธอจะทำเรื่องแบบนี้

พี่น้องของเฉินเยี่ยน รวมไปถึงหวางนิวก็เห็น สีหน้าเธอเคร่งขรึมขึ้นมา แต่พวกเธออยู่ไกล อยากจะเข้าไปดึงก็ไม่ได้

สายตาเฉินเยี่ยนเย็นชาขึ้นมาทันที หวางชุนฮวานี่ทำตัวน่ารังเกียจเกินไปแล้ว

ซินห้าวก็คิดไม่ถึงว่าอยู่ๆ จะมาคนเข้ามา แต่ปฏิกิริยาเขารวดเร็วมาก ถอยหลังไปหนึ่งก้าว ถอยไปอีกฝั่ง ทำให้หวางชุนฮวาไม่โดนตัวเขา

ส่วนหวางชุนฮวาคิดไม่ถึงว่าซินห้าวจะหลบ เธอทรงตัวไม่อยู่ เลยล้มลงไปที่พื้น

[1] ประเพณีคนจีนหลังคลอดลูกประมาณสิบวันจะต้องกินเส้นก๋วยเตี๋ยว