เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 192: เธอเป็นใคร?

เฉินเวยออกไปแล้ว เฉินเยี่ยนไม่ได้ไปโรงงาน ตอนนี้โรงงานเดินได้อย่างปกติแล้ว เฉินจงสามารถรับผิดชอบได้ เธอไม่ต้องกังวลใจ

เธอคิดถึงเฉินเวย ถ้าเฉินเวยไม่ได้อาศัยอยู่ในร่างน้องสาวเธอก็ดี เธอจะทำยังไงกับเฉินเวยก็ยังพูดอธิบายได้

แต่เฉินเวยอยู่ในร่างน้องสาวเธอ เธอทำร้ายเฉินเวย หวางนิวก็ไม่ยอม

เดิมทีอยากจะให้อวี๋เหวยหมินและเฉินเวยกัดกันเอง แต่คิดไม่ถึงว่าอวี๋เหวยหมินกลับโดนเฉินเวยทำจนหงอ

เฉินเวยจะทำยังไง?

เฉินเวยครุ่นคิด นอกจากยั่วซินห้าวแล้ว เธอจะมีวิธีอะไร? แต่ซินห้าวก็ไม่โดนเธอยั่วนี่

ส่วนเรื่องอื่น เธอสู้ตัวเองไม่ได้ เธอก็ไม่สามารถโน้มน้าวพ่อแม่ให้ตัวเองไม่แต่งงานได้ ชื่อเสียง? เธอจะปรักปรำชื่อเสียงตัวเองยังไง ซินห้าวไม่สนใจก็ไม่มีประโยชน์ ฝั่งพ่อแม่ซินห้าวเธอก็ทำอะไรไม่ได้ เฉินเวยจะใช้วิธีอะไรนะ?

เฉินเยี่ยนคิดว่าเฉินเวยทำเรื่องใหญ่โตไม่ได้ คนอย่างอวี๋เหวยหมินก็ปากแข็ง ไม่มีปัญญาทำอะไร เธอคิดมาตลอดว่าเรื่องพวกเขาสองคนไม่คู่ควรกับการกังวลใจ คิดไม่ถึงว่าเฉินเวยกลับติดกับไปกับความหล่อของซินห้าว ความหล่อช่างทำร้ายคนเสียจริง

เฉินเยี่ยนคิดไม่ออกจริงๆ ว่าเฉินเวยจะสามารถใช้วิธีร้ายกาจอะไร หลักๆ แล้วเฉินเยี่ยนไม่ใช่คนไม่ดี ดังนั้นเลยไม่สามารถใช้มุมมองความคิดของคนไม่ดีมาพิจารณาปัญหาได้

คิดไม่ออกก็ไม่คิดแล้ว เธอไม่ใช่เฉินเวย คิดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ถึงตอนนั้นดูว่าเฉินเวยจะทำยังไง แล้วค่อยวางแผนแล้วกัน

เฉินเยี่ยนมองตั๋วรถจักรยานบนเตียง

ตั๋วสองใบนี้เธอคิดจะใช้ทั้งหมด คันหนึ่งให้ตัวเธอเอง แล้วอีกคันจะซื้อแบบจักรยานจ่ายตลาดของผู้หญิง ถือว่าเป็นของขวัญแต่งงานให้จวนเอ๋อร์

ฟังจากที่เจ้าอ้วนพูดแล้ว ตั้งใจจะแต่งงานกับจวนเอ๋อร์เดือนห้า อีกไม่ถึงสองเดือน หลายวันนี้เธอจะเข้าไปในเมืองสักรอบ ไปดูรถให้จวนเอ๋อร์ และจะซื้อเสื้อผ้าหลายชุดให้จวนเอ๋อร์

เดิมทีนะ สหกรณ์ในอำเภอก็มีเสื้อผ้าไม่น้อย แต่ถ้าต้องการจะซื้อแบบที่ทันสมัย แบบที่ดี ต้องไปในเมือง ของในอำเภอมีไม่ครบ

คิดแล้วก็ทำ วันรุ่งขึ้นเฉินเยี่ยนถือเงินและตั๋วออกไป เธอให้เฉินจงไปส่งเธอในเมือง จากนั้นให้เฉินจงกลับไป ตัวเองจะซื้อจักรยานแล้วขี่กลับไป

เฉินจงก็ไว้ใจเฉินเยี่ยน อีกทั้งที่โรงงานยังมีคนเฝ้าดูอยู่ ดังนั้นเลยพาเฉินเยี่ยนไปส่งถึงที่แล้วเขาก็ขี่รถออกมา

เฉินเยี่ยนไปถึงที่ซื้อรถจักรยาน เธอค่อยๆ เลือก ครั้งนี้เธอจะซื้อแบบเฟรมเอียง ที่บ้านมีแบบเฟรมตรงแล้ว แค่เธอเลือกที่ตัวเองชอบก็พอแล้ว

ยี่ห้อหงส์ หรือนกพิราบบินดี? สองยี่ห้อนี้ไม่แย่เลย แต่สุดท้ายเฉินเยี่ยนชอบจักรยานจ่ายตลาดของผู้หญิงยี่ห้อหงส์ ตอนนี้ถือว่าเป็นรุ่นที่ดีที่สุด

“ฉันชอบคันนี้ ต้องการคันนี้ คุณซื้อให้ฉันได้ไหม?”

ตอนที่เฉินเยี่ยนหันหลังไปถามพนักงานขาย มีคนมาพูดอยู่ข้างหลังเธอ

เฉินเยี่ยนมองไป เป็นผู้หญิงวัยรุ่น อายุราวยี่สิบเอ็ดยี่สิบสอง หน้าตาถือว่าสวย สวมเสื้อเชิ้ตลายสก็อต ท่อนล่างสวมกระโปรงสีฟ้า สวมรองเท้าหนังสีดำ ดูแล้วฐานะทางบ้านน่าจะไม่แย่ แต่นี่ไม่ใช่จุดที่เฉินเยี่ยนสังเกต เธอสังเกตเห็นผู้หญิงคนนี้มีเปียสองข้าง ผมสีดำขลับ มองดูแล้วน่ารักมาก

เดิมทีผมของเฉินเยี่ยนสีออกทอง คุณภาพผมดีมาก หลังเฉินเยี่ยนมาก็ไว้ผมมาตลอด ตอนนี้แข็งแรงกว่าแต่ก่อนเนอะ มีประกายเงางามเยอะขึ้นมาก แต่เทียบกับผู้หญิงคนนี้แล้วยังห่างไกลกันเยอะเลย

เปียสองข้างของผู้หญิงคนนี้ทั้งดำทั้งมีน้ำหนัก เฉินเยี่ยนลูบผมที่สยายของตัวเอง เทียบกันไม่ได้เลย

พูดขึ้นมาคนสมัยนี้ชอบถักเปียสองข้าง ไม่ใช่ว่าเฉินเยี่ยนถักไม่เป็น แต่ไม่ถนัด เธอชอบปล่อยผมประบ่า หรือไม่ก็รวบหางม้ามากกว่า เรื่องทรงผมนี่เธอไม่ถนัดเลยจริงๆ

“หลิวอี้ หลิวอี้ คุณว่าไง”

ผู้หญิงผมเปียดำดึงผู้ชายข้างเธอมาแล้วเรียก เห็นผู้ชายข้างเธอไม่ตอบ เธอมองไปตามสายตาของผู้ชาย เห็นว่าเป็นเฉินเยี่ยน เธอมองเฉินเยี่ยนตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่หลายรอบ สายตามีมองเธอมามีแววอิจฉา ปากงอด้วยความโกรธ

ความคิดตอนแรกของเฉินเยี่ยนอยู่ที่เปียของผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้สนใจผู้ชายข้างเธอ ได้ยินเธอเรียก ก็รู้สึกว่าขื่อคุ้นๆ เธอเลยมองไป พอมองไป เฉินเยี่ยนก็อึ้ง ออกจากบ้านไม่ได้ดูฤกษ์มาก่อน เป็นคนรู้จักจริงด้วย

ไม่ผิด ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนอื่น เป็นหลิวอี้ที่เคยมาสู่ขอที่บ้านเฉิน

หลังหลิวอี้โดนเฉินเยี่ยนปฏิเสธก็แค้นใจมาก เขาได้แต่รอวันที่บ้านเฉินจะเสียใจ แต่เขารอไม่ไหว อายุเขาไม่น้อยแล้ว ที่บ้านก็เร่งให้เขาแต่งงาน และแนะนำผู้หญิงให้เขาหลายคน แต่เขาไม่ชอบเลย ไม่มีใครสวยเท่าเฉินเยี่ยนสักคน แล้วยังเรียกร้องมากมาย เขาจะแต่งมาทำไม!

ต่อมาเขาเจอผู้หญิงคนนี้ หวางฮุ่ย หวางฮุ่ยหน้าตาธรรมดา แต่ที่บ้านฐานะไม่แย่ อีกทั้งที่บ้านเธอไม่มีผู้ชาย มีเธอเป็นลูกสาวคนเดียว พ่อเธอเป็นหัวหน้า เขาแต่งงานกับหวางฮุ่ย พ่อเธอจะได้ช่วยเขาปรับตำแหน่งหน้าที่การงาน ฐานะบ้านหวางดี ไม่แน่ตอนนั้นบ้านหวางอาจจะช่วยเขาซื้อบ้านก็ได้ แบบนี้เขาก็ไม่ต้องอยู่กับคนที่บ้านอย่างแออัดแล้ว นี่เป็นจุดประสงค์ที่เขาต้องการ

ความสัมพันธ์ของเขาและหวางฮุ่ยค่อนข้างราบรื่น ถึงแม้หวางฮุ่ยจะอารมณ์ร้อนไปหน่อย แต่สำหรับเขาก็ถือว่าไม่แย่ ตอนที่บอกว่าจะแต่งงานให้ที่บ้านช่วยออกเงินซ้อบ้าน ช่วยปรับตำแหน่งเขา พวกเขาออกไปอยู่ข้างนอก ทั้งสองคนจะอยู่ด้วยกันเป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงยอมโอ๋หวางฮุ่ย

วันนี้เขามาซื้อจักรยานเป็นเพื่อนหวางฮุ่ย เขาตกลงกับหวางฮุ่ย เอาจักรยานหนึ่งคันมาแลกเงินซื้อบ้านที่บ้านหวางจะให้เขาในอนาคต ทั้งตั๋วจักรยานหวางฮุ่ยเป็นคนถือ คิดยังไงก็คุ้ม เขาแค่รับหวางฮุ่ยมา

เพียงแต่เขาคิดไม่ถึงว่าจะเจอเฉินเยี่ยน

ตอนนี้เจอเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนสวยกว่าแต่ก่อนอีก ผิวขาวขึ้นมาก ดูแล้วมีราศีมากกว่าเมื่อก่อน เสื้อผ้าที่เฉินเยี่ยนใส่สวยกว่าที่หวางฮุ่ยใส่ เอาเฉินเยี่ยกับหวางฮุ่ยมาเทียบกันแล้ว เป็นใครก็ต้องเลือกเฉินเยี่ยน

น่าเสียดาย ต่อให้เฉินเยี่ยนดีแค่ไหน ก็ไม่มีครอบครัวที่ดี ช่วยเขาไม่ได้ อีกอย่าง เฉินเยี่ยนยังไม่ชอบเขาด้วย หลังจากตอนแรกตกใจที่ได้เห็นเฉินเยี่ยน หลิวอี้ก็โมโหขึ้นมา

“หลิวอี้ เธอเป็นใคร?”

ผู้หญิงเป็นเพศที่ละเอียดอ่อน หวางฮุ่ยรู้สึกว่าหวางอี้และผู้หญิงคนตรงหน้านี้มีเรื่องอะไรกัน

เฉินเยี่ยนยิ้ม เตรียมจะเดินออกไป เธอไม่อยากทักทาย และไม่อยากเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่น ทำเป็นไม่รู้จักกันดีแล้ว

“อย่าเพิ่งไป หลิวอี้ คุณบอกมาเธอเป็นใคร”

หวางฮุ่ยเรียกเฉินเยี่ยน ถ้าไม่พูดให้ชัดเจนเธอจะวางใจได้ยังไง

“ฉันเป็นคนที่อยากจะซื้อจักรยาน”

เฉินเยี่ยนตอบหนึ่งประโยค

“เธอชื่อเฉินเยี่ยน เป็นคนในหมู่บ้าน เมื่อก่อนมีคนมาทาบทามเธอให้ผม แต่ผมไม่ชอบ เลยไม่ตกลง”

และในขณะเดียวกัน เสียงหลิวอี้ก็ดังขึ้นมา

เฉินเยี่ยนมองเขาด้วยความแปลกใจเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่าหลิวอี้จะพูดแบบนี้ กลายเป็นว่าเคยทาบทามตัวเองให้เขา แล้วเขาไม่ตกลง เขาเห็นแก่หน้าตัวเองเกินไปหรือเปล่า

หวางฮุ่ยมองเฉินเยี่ยนอย่างดูถูก เธอคิดแล้วว่าหลิวอี้กับผู้หญิงคนนี้ต้องมีเรื่องกัน เธอมองดูก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนคนดี ก็ไม่ใช่จริงด้วย เกษตรกร อาศัยที่ตัวเองหน้าตาดีคิดอยากจะแต่งงานกับคนในเมือง แล้วยังมาหาหลิวอี้ของเธออีก เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร มาเทียบกับตัวเอง?

“เธอซื้อจักรยาน? ซื้อไหวเหรอ? คิดว่าอาศัยที่ตัวเองสวยแล้วคนอื่นจะขายให้เธอหรือไง? หึ”

หวางฮุ่ยหึด้วยความดูแคลน