เปลี่ยนชีวิต พลิกชะตารัก - ตอนที่ 140: เฉินกุ้ยและหวางจวน?

หวางนิวพูดจบก็ว่าเฉินเยี่ยน “เยี่ยนจื่อ แม่รู้ว่าลูกเสียใจ แต่เรื่องนี้ลูกโทษเสี่ยวเวยไม่ได้ เรื่องเมื่อก่อน  ใช่ เสี่ยวเวยอาจมีเรื่องที่ไม่ถูก แต่ก็ผ่านไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ครั้งนี้เสี่ยวเวยอยากจะช่วยลูก ลูกยังไปตบเธอ เธอไม่ได้พูดอะไรเลย ตอนที่ลูกออกไป เธอเอาแต่ร้องได้ บอกว่าทำผิดกับลูก เธออยากจะช่วยลูก อีกหน่อยก็อย่าโทษเสี่ยวเวยเลย พวกลูกเป็นพี่น้องกันแท้ๆ อีกหน่อยแม่หวังว่าจะเห็นลูกสองคนช่วยเหลือซึ่งและกันอีกนะ”

เฉินเยี่ยนรู้ว่านี่คือความในใจของหวางนิว เธอหวังจะให้ลูกๆได้ดี ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แต่แม่ต้องผิดหวังเสียแล้ว เธอและเฉินเวยไม่สามารถช่วยเหลือกันได้

เฉินเยี่ยนไม่ได้พูดอะไร เหมือนกำลังไม่พอใจ หวางนิวถอนหายใจ แววตาเฉินเวยดูมุ่งมั่น แต่ในใจกลับหัวเราะ เฉินเยี่ยน เธอลำบากจนพูดไม่ออกล่ะสิ

“เขาก็ไม่ได้มีดีอะไร ไม่ชอบพี่สาวผม พี่สาวผมไม่ชอบเขาต่างหาก พี่  แบบนั้นพวกเราไม่ต้องการ ซิน… ยังไงคนที่ดีกว่าเขามีตั้งเยอะ อีกหน่อยผมจะคนที่ดีกว่านี้ให้พี่”

เฉินหู่กลับไม่เห็นด้วยกับความคิดของหวางนิว พูดอย่างอาจหาญ เขาเกือบพูดคำว่าซินห้าวออกมาแล้ว แต่เขานึกถึงครั้งหนึ่งพี่สาวเคยกำชับเขา ห้ามพูดชื่อซินห้าวต่อหน้าพี่สาวคนรอง ห้ามพูดว่าซินห้าวหล่อ เขาเลยกลืนคำพูดลงไป

เฉินเยี่ยนลูบหัวเฉินหู่ เธอรู้ว่าเฉินหู่คิดแบบนี้จริงๆ ในใจเขา พี่สาวตัวเองคนนี้ดีที่สุด

“เป็นเด็กเป็นเล็กจะรู้เรื่องอะไร! ต้าชุนนั่นเป็นถึงคนงาน ได้อยู่ดีกินดี ทั้งชีวิตไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องปากท้อง ถ้าพี่สาวลูกได้แต่งงานกับเขา นั่นถือว่าโชคดีมาก ลูกจะไปหาคนที่ดีกว่า จะไปหาคนที่ดีกว่ามาให้พี่สาวจากที่ไหน ถ้าพี่สาวลูกไม่ได้แต่งงานลูกจะเลี้ยงพี่ไหม? อีกหน่อยภรรยาลูกจะไม่ไล่พี่สาวลูกออกไปข้างนอกหรอกหรือ”

หวางนิวหยิบตะเกียบมาเคาะหัวเฉินหู่

“กินดีอยู่ดีมีอะไร พี่สาวผมก็หาเงินได้ ไม่แต่งกับเขาก็มีความสุขเหมือนกัน พี่สาวต้องหาได้ดีกว่าแน่นอน ถึงแม้จะหาไม่ได้ ผมจะเลี้ยงพี่เอง อีกหน่อยถ้าภรรยาผมกล้าไล่พี่ ผมก็จะให้เธอกลับบ้านไป ไม่เอาเธอแล้ว”

เฉินหู่เถียงคอแข็ง ถึงแม้ว่าคำพูดฟังดูเด็ก แต่เฉินเยี่ยนก็รู้สึกซาบซึ้งมาก

“พูดจาน่าฟัง ภรรยาในอนาคตจะเป็นยังไงยังไม่รู้เลย เมื่อก่อนพี่ชายลูกก็พูดแบบนี้ แต่เขายังแต่งกับช่างเหลียนเลย ยังไงมีภรรยาก็ลืมแม่ ใครจะรู้อีกหน่อยจะหวังพึ่งพวกลูกได้ไหม”

หวางนิวพูดจบเห็นลูกชายคนโตก้มหน้าลง เธอรู้สึกเสียใจ แต่เธอไม่ได้ตั้งใจจะพูดถึงช่างเหลียน

“พอได้แล้ว รีบกินข้าวแล้วไปพักผ่อน”

เฉินจงก็รู้ว่าภรรยาไม่ได้ตั้งใจ แต่พูดถึงช่างเหลียนขึ้นมาบรรยากาศในบ้านเฉินไม่ดีเลยจริงๆ

เฉินเยี่ยนก็รู้ เฉินกุ้ยและช่างเหลียนหย่ากันได้ครึ่งปีแล้ว ตอนนี้เฉินกุ้ยยังไม่ได้หาภรรยา แต่ช่างเหลียนได้แต่งงานแล้ว

พูดขึ้นมาแล้วพวกเขารู้ข่าวช่างเหลียนแต่งงานมาจากเวยหลายชุนนี่แหละ ส่วนเวยหลายชุนก็ได้ยินมาจากเอ้อเฟิ่ง

เอ้อเฟิ่งแต่งเข้ามาอยู่ในอำเภอ พูดไปก็เป็นเรื่องบังเอิญ บ้านสามีเธอกับบ้านซุ่ยหมิงเกี่ยวข้องกันอยู่ ก็ไม่รู้ว่าเธอไปฟังว่าช่างเหลียนเคยเป็นพี่สะใภ้ของเฉินเยี่ยนมาได้ยังไง เธอเลยไปสืบเรื่องบ้านช่างมาอย่างละเอียด แล้วเอามาเป็นเรื่องตลกเล่าต่อในสหกรณ์

เดิมทีเธอจะหัวเราะเยาะเวยหลายชุน บอกว่าเขาเลือกไปเลือกมาก็ไปเลือกคนแบบบ้านเฉิน บ้านเฉินสู่ขอช่างเหลียนมาก่อน เฉินกุ้ยไปเก็บเอาของเสียมาเป็นของมีค่า สุดท้ายก็หย่ากัน แต่หย่าแล้วเฉินกุ้ยก็ยังหาภรรยาไม่ได้ แสดงว่าบ้านเฉินก็ไม่เท่าไร ส่วนช่างเหลียน เธอกลับได้แต่งงานแล้ว อีกทั้งยังหย่าได้ไม่ถึงสองเดือนก็แต่งแล้ว ถึงแม้ว่าบ้านที่เธอแต่งด้วยจะไม่ดีอะไร ฝ่ายชายอายุยี่สิบเจ็ด ยี่สิบแปดยังไม่มีภรรยา แต่รู้มาว่าฐานะไม่ค่อยดีเท่าไร แต่งช่างเหลียนไป ทุกวันที่บ้านอยู่กันอย่างตกอกตกใจ แต่ไม่ว่าจะยังไง เธอก็แต่งไปแล้ว เธอจะบอกเวยหลายชุนว่า ผู้หญิง ไม่ว่าจะยังไงก็ได้แต่งงาน ฝ่ายชายกลับไม่ได้หาภรรยาง่ายๆ เวยหลายชุนไม่ชอบน้องสาวตัวเอง เวยหลายชุนแหละที่เป็นฝ่ายเสีย

เวยหลายชุนเอาเรื่องนี้มาบอกบ้านเฉิน ช่วงนั้นเฉินกุ้ยอารมณ์ไม่ค่อยดี ทุกวันเอาแต่ทำงานไม่พูดอะไรเลย ช่วงหลังค่อยดีขึ้นมาหน่อย ถึงแม้จะพูดถึงช่างเหลียนขึ้นมาเฉินกุ้ยจะยังเสียใจอยู่บ้าง แต่เขาก็ไม่คัดค้านที่จะหาภรรยาให้เขาแล้ว

ครั้งนี้ต้องหาคนดีให้พี่ชายให้ได้ ตอนกลางคืน เฉินเยี่ยนคิดในใจ

วันรุ่งขึ้นเช้าตรู่หวางนิวดึงเฉินเยี่ยนมา แล้วกระซิบเสียงเบาพูดกับเฉินเยี่ยน

หวางนิวพูดอ้ำอึ้งอยู่ตั้งนานกว่าเฉินเยี่ยนจะเข้าใจ ที่แท้หวางนิวมีความคิดให้เธอมาลองถามความเห็นหวางจวน ดูว่าหวางจวนมีใจให้พี่ชายหรือไม่ ถ้ามีใจ เธอแต่งหวางจวนเข้าบ้านก็ไม่เลวเลย

ตอนแรกหวางนิวไม่ได้คิดเรื่องพวกนี้ เป็นคนในหมู่บ้านนินทากัน บอกว่าหวางจวนอยู่บ้านเฉิน อาจจะเป็นภรรยาที่บ้านเฉินหาให้เฉินกุ้ยก็ได้ บอกว่าถึงแม้หวางจวนจะโดนทำร้ายมา แต่เฉินกุ้ยก็แต่งงานมาก่อน ถ้าจะหาแม่หม้าย สู้แต่งกับหวางจวนดีกว่า อย่างน้อยหวางจวนก็ไม่เคยแต่งงานมาก่อน

หวางนิวถึงค่อยนึกได้ เธอพูดกับเฉินเยี่ยน ถึงแม่ว่าหวางจวนจะไม่บริสุทธิ์แล้ว แต่เฉินกุ้ยก็แต่งงานมาก่อน คิดแล้วไม่น่าจะรังเกียจ อีกอย่างพวกเขาก็รู้จักนิสัยหวางจวนแล้ว เธอเก่ง ซื่อตรง ภรรยาที่ไม่เรื่องมากแบบนี้แต่งเข้ามาจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไม่ทำร้ายคนในบ้าน ส่วนหวางจวนมีอดีตแบบนั้น อีกทั้งตอนนั้นก็ถือว่าบ้านเฉินช่วยเหลือเธอ เธอเป็นคนกตัญญู อีกหน่อยเฉินจงและหวางนิวแก่ตัวไป หวางจวนจะดูแล จะต้องปรนนิบัติพวกเขาอย่างเต็มที่

คิดแบบนี้แล้ว หวางนิวรู้สึกว่าถ้าแต่งหวางจวนมาเป็นลูกสะใภ้ก็ไม่แย่เลย เหมือนคนอื่นว่า ดีกว่าแต่งกับแม่หม้ายอีก

“แม่ เรื่องนี้ไม่ได้ หนูรู้ความคิดของจวนเอ๋อร์ เธอไม่ได้คิดอะไรกับพี่ชาย แม่อย่าพูดเรื่องพวกนี้กับจวนเอ๋อร์เลย ไม่อย่างนั้นเธออยู่บ้านเราจะรู้สึกไม่ดีแล้ว”

เฉินเยี่ยนปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดเลย ถ้าหวางจวนมีใจให้พี่ชาย เธอก็จะสนับสนุน แต่หวางจวนไม่ได้คิดแบบนั้น ถ้าคำพูดนี้แพร่ออกไป ก็จะรู้สึกอึดอัดแล้ว

ส่วนหวางจวน ความคิดของหวางจวนเธอพอจะรู้บ้าง แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา ต้องรออีกหน่อย

“แม่ก็แค่มาคุยกับลูกก่อนเอง เมื่อคืนแม่คุยกับพ่อแล้ว พ่อลูกก็บอกว่าจวนเอ๋อร์เป็นเด็กดี ถ้าเธอแต่งเข้ามาบ้านเรา แม่กับพ่อไม่ใช่พ่อแม่สามีที่ไม่มีเหตุผล จะทำดีกับเธอ อีกอย่างเธอก็พ่อบุหรี่เป็นด้วย มีฝีมือ เธอกับพี่ชายลูกก็จะอยู่กันได้ดี แม่ว่าเป็นเรื่องดีถึงมาบอกลูก ถ้าเธอไม่มีใจก็ไม่เป็นไร พวกเราไม่บังคับใจใคร”

หวางนิวพูดช้าๆ เดิมทีคิดว่าเป็นเรื่องดี เมื่อวานกลางดึกเธอยังบอกกับเฉินจงอยู่เลย เฉินจงกลับไม่คัดค้น เพียงแต่บอกให้เธอไม่ต้องเร่งรีบ อย่าไปป่าวร้องไปทั่ว ให้ถามเยี่ยนจื่อก่อนค่อยว่ากัน เธอคิดว่าเยี่ยนจื่อต้องดีใจ ไม่ได้คิดเลยว่าลูกสาวจะไม่ยินดี

“พี่ใหญ่มีโชคชะตาของพี่ใหญ่ จวนเอ๋อร์ก็มีโชคชะตาของจวนเอ๋อร์ แม่ ไม่ต้องกังวล วางใจได้ พี่ชายจะต้องหาคนที่เหมาะสมได้แน่ แม่ได้อุ้มหลานแน่นอน”

เฉินเยี่ยนปลอบหวางนิว น่าเสียดายจิตใจพ่อแม่ยังไงก็เป็นห่วงลูกอยู่วันยังค่ำ เธอไม่ได้หมายความว่าหวางนิวผิด เพียงแต่เรื่องนี้ไม่เหมาะสม

หวางนิวพยักหน้า ไม่พูดอะไรอีก แต่อารมณ์ไม่ได้ดีมาก

——————