ทุกคนหันไปมองหลินซุน ราวกับว่ากำลังมองคนโง่อยู่ ไม่ว่าหยางโปจะแย่แค่ไหน นั่นมันก็เป็นความสามารถของเขาเอง และที่สำคัญกว่านั้นคือ ในสถานที่เกิดเหตุนี้มีเพียงหลียงหรงเท่านั้นที่มีขั้นสูงกว่าหยางโป หลินซุนมีสิทธิ์อะไรมาดูถูกคนอื่น ?
หลินซุนดูเหมือนจะรู้สึกได้ถึงความอึดอัดที่เกิดขึ้นในสถานที่เกิดเหตุ เขาหันไปมองผู้คน และขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย หรือว่าเขาจะสู้หยางโปไม่ได้จริงๆงั้นเหรอ ?
“ เอาละจะกินข้าวกันก็กินกันเร็วๆ ทุกคนแยกย้ายกันได้แล้ว ! ” เหลียงหรงกล่าว
ทุกคนจึงพากันแยกย้าย จากนั้นหยางโปก็เหลือบมองไปทางเหลียงหรงและเดินไปที่โรงอาหาร
เหลียงหรงมองไปที่หลินซุน ” ผมตรวจสอบมาแล้ว เขาน่าจะเป็นคนที่มีภูมิหลัง ”
หลินซุนส่ายหน้า ” เขาจะเป็นคนที่มีภูมิหลังอะไรอยู่เบื้องหลังกัน ? ”
“ ฉันคิดว่า นายควรจะโทรหาพ่อของนายใหม่อีกครั้งนะ ยืนยันให้แน่ชัดว่าให้คุณตามจีบผู้หญิงหรือว่าหาเพื่อนกันแน่ ” เหลียงหรงกล่าว
หลินซุนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ” นี่คุณหมายความว่าอะไร ? ”
เหลียงหรงส่ายหัว “ คุณเรียนรู้เองก็แล้วกัน ”
พอพูดจบ เหลียงหรงก็หันหลังกลับและเดินจากไป
หลินซุนตกตะลึงเล็กน้อย เขารู้สึกว่ามีบางอย่างอยู่ในคำพูดของเหลียงหรง หรือว่าจะมีความเป็นไปได้ที่หยางโปจะมีประวัติความเป็นมา อีกฝ่ายอาจจะมีภูมิหลังที่ลึกซึ้งกว่าเขา ?
หลินซุนรู้สึกไม่ค่อยพอใจ สูดอากาศเย็นๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดโทรออก
หลังจากพยายามอยู่ครู่หนึ่ง หลินซุนก็กดวางสาย เขาตกตะลึงนิ่งอึ้งไปทันที เขาจ้องเขม็งมองไปด้านหน้า ในที่สุดก็เข้าใจว่าสิ่งที่เหลียงหรงพูดมาทั้งหมดนั้นเป็นความจริง พ่อของเขาต้องการให้เขามาเป็นเพื่อนกับหยางโปจริงๆ !
แต่ตอนนี้เขาตามจีบเหยียนหรูหยู และทำให้หยางโปขุ่นเคืองใจ ต่อจากนี้เขาควรทำยังไงต่อไป ?
……
ครอบครัวของหยางหลางทั้งสามคนมาถึงตี้จิงแล้ว และอาศัยเงินที่หลอกโจวซินมากินอยู่ดี
ทุกอย่างดูน่าพอใจมาก ชีวิตแบบนี้ทำให้พวกเขามีความสุขกันมาก
หยางหลางถึงกับลุ่มหลงเพลิดเพลินในความสุขและติดลมจนไม่ยอมกลับบ้าน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาไปที่ไนท์คลับที่ซานหลี่ถุนในช่วงกลางคืน และหลังจากที่ได้พบกับสาวสวยที่นั่น หยางหลางก็ยิ่งไม่ยอมกลับอีก
พอพลบค่ำ หยางหลางทานอาหารเย็นกับพ่อแม่ จากนั้นเขาก็ส่งพ่อแม่กลับไปที่โรงแรมอีกครั้งและเดินออกจากห้องไป เดินมาได้ไม่กี่ก้าวก็รู้สึกว่าไหล่ของเขาถูกตบ เขาตกใจหันหลังกลับไปมองอย่างรวดเร็ว ก็เห็นพ่อหยางยืนอยู่ข้างหลังเขา
“ พ่อ พ่อออกมาทำไม ? ” หยางหลางถามด้วยใบหน้าที่ผะอืดผะอม
พ่อหยางจ้องหน้าหยางหลาง มองขึ้นลงอย่างพินิจพิเคราะห์ “ เดินอยู่ข้างนอกมาวันหนึ่งเต็มๆแล้ว แกยังไม่เหนื่อยหรือไง ? นี่จะไปไหนอีก ? ”
“ ผมจะไปซื้อบุหรี่สักซอง ” หยางหลางตอบ
พ่อหยางจ้องหน้าหยางหลาง “ ซื้อบุหรี่สักซองใช่ไหม ? แกจะไปซื้อบุหรี่จริงๆ หรือจะแอบหนีเที่ยวกันแน่ ? ”
“ พ่อ ดูพ่อพูดสิ ผมจะทิ้งพ่อแม่ไว้ข้างหลังแล้วแอบออกไปเที่ยวเล่นคนเดียวได้ไง ? ” หยางหลางรีบอธิบายอย่างรวดเร็วเพราะเขากลัวว่าจะถูกพ่อจับได้
พ่อหยางส่ายหัวและตบไหล่ของเขา “ เสี่ยวหลาง แกน่ะยังหนุ่มยังแน่น จะทำตัวเหมือนคนแก่อย่างพวกเราไม่ได้ แกต้องรู้จักที่จะเรียนรู้และเที่ยวเล่นบ้าง แกต้องเรียนรู้ที่จะจีบสาว ค่ำคืนที่ยาวนาน แกไม่รู้สึกเหงาบ้างหรือไง ? ”.ไอรีนโนเวล.
หยางหลางพยักหน้าตาม “ มันก็เหงาจริงๆ พ่อมีที่ดีๆแนะนำให้ไปไหมล่ะ ? ”
พ่อหยางชายตามองหยางหลาง “ ไอ้เด็กเลว ยังจะหลอกฉันอยู่อีก ? หลายคืนนี้แกไม่ได้อยู่ที่โรงแรม ไม่ใช่มาเที่ยวเล่นอยู่ข้างนอกหรือยังไง ? ยังไม่รีบนำทางไปอีก ? ”
เวลานี้หยางหลางไม่เข้าใจความหมายของพ่อ เขาคิดว่าพ่อหยางกำลังทดสอบเขาอยู่ ดังนั้นเขาจึงตอบกลับไปว่า “ พ่อปล่อยผมไปเถอะนะ ต่อไปผมจะไม่ไปอีกแล้ว ”
“ ไม่ไป ? ” พ่อหยางนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งและ ตบหัวของเขาไปทีหนึ่ง “ แกจะไม่ไปได้ยังไง ไม่ไปแล้วใครจะนำทางฉันไป ? ฉันก็อยากไปจีบสาวเล่นเหมือนกันนะ ! ”
หยางหลางเบิกตากว้าง เขาจ้องหน้าพ่อด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความแปลกใจ “ พ่อ พ่อก็อยากไปด้วยเหรอ ? ”
“ ยังไม่รีบไปอีก ยังยืนอึ้งอยู่ทำไม ? ” ในขณะที่พูด พ่อหยางก็เดินนำออกไปด้านนอกแล้ว
หยางหลางส่ายหัวและยิ้มออกมา อดที่จะรู้สึกจนปัญญาไม่ได้ พ่อของเขาเป็นกระบี่คมไม่รู้เสื่อมจริงๆ !
ไม่นาน ทั้งสองก็มาถึงไนท์คลับ เวลานี้มันยังเช้าอยู่ คนในไนท์คลับจึงยังไม่ค่อยมากนัก พวกเขาเดินเข้ามาพร้อมกันเป็นคู่ชายหนุ่มและคนแก่ จนดึงดูดความสนใจจากบริกรในทันที
หยางหลางเหลือบมองไปทางพ่อ “ พ่อ พ่อว่าพวกเราห่างกันสักพักดีไหม ? ”
พ่อหยางจ้องหน้าหยางหลาง “ นี่แกรังเกียจฉันงั้นเหรอ ? ”
หยางหลางรีบโบกมือ “ พ่อ จะเป็นไปได้ไง ? พ่อเป็นพ่อของผมนะ ผมจะรังเกียจพ่อได้ยังไง ? ”
พ่อหยางพ่นลมไม่พอใจออกมา และพูดเสียงเบาไปว่า “ บอกฉันมา สั่งเหล้ายังไง ราคาของเครื่องดื่มที่นี่ราคาเท่าไหร่ ? ”
หยางหลางเบิกตาโตทันทีเมื่อได้ยินคำถามของพ่อ เขาหันไปมองหน้าพ่อด้วยใบหน้าตกตะลึง
เป็นเพราะคำถามที่พ่อของเขาถามมานั้นมีเป้าหมายที่ตรงไปตรงมาเกินไป เห็นได้ชัดว่าจะเริ่มลงมือแล้ว !
หยางหลางจึงทำได้เพียงต้องบอกข้อมูลเหล้าทั้งหมดที่เขารู้แก่พ่อหยาง
พ่อหยางพยักหน้าและโบกมือ “ เอาล่ะ แกไปได้แล้ว ไม่ต้องมาทำขายหน้าอยู่แถวนี้ ”
หยางหลางเดินไปทางด้านข้าง และทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าไม่ใช่เพราะเขารังเกียจพ่อหยาง แต่เป็นเพราะพ่อหยางรังเกียจเขาเสียมากกว่า !
ดนตรีในไนท์คลับไพเราะและน่าเคลิ้บเคลิมมาก พ่อหยางยกเครื่องดื่มเดินทอดน่องไปมาด้านใน แม้ว่าเขาจะสวมชุดที่ดีที่สุด แต่ก็ยังดูเชยสำหรับที่นี่เกินไป อาจะเป็นเพราะอายุของเขา มันเลยทำให้เขาแต่งตัวออกมาได้ไม่ดี
พ่อหยางไม่มีทางเลือก หากเขาอายุน้อยกว่านี้สักยี่สิบปีได้ เขาจะต้องได้เป็นเจ้าบ่าวทุกคืนแน่นอน !
พ่อหยางเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า เขาก็มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งในชุดเดรสสีดำคนหนึ่ง ผู้หญิงคนนั้นผอมเพรียวรูปร่างอรชนอ้อนแอ้น ผมยาวพาดบ่า กำลังนั่งดื่มอยู่ที่บาร์ เขาอดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมาบนใบหน้า ถือแก้วเครื่องดื่ม แล้วเดินเข้าไปหา ” สาวน้อย ดื่มด้วยกันสักแก้วไหม ? ”
หญิงสาวคนนั้นเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอเบลอเล็กน้อย ใบหน้ารูปไข่เรียบเนียนและเปล่งปลั่ง
ทำให้คนอดใจไม่ได้ !
“ ปีนี้คุณอายุเท่าไร ? ” หญิงสาวคนนั้นเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
พ่อหยางหัวเราะ “ ผมเป็นชายหนุ่มที่ไม่รู้จักแก่ คุณเคยเห็นผู้ชายอายุสามสิบต้นๆที่หน้าตาแบบผมไหมล่ะ ? ”
หญิงสาวส่ายหน้า “ ไม่มั้ง คุณเพิ่งจะอายุสามสิบปีเองเหรอ ? ”
พ่อหยางถือโอกาสเข้าไปนั่งข้างหญิงคนนั้นแล้วจ้องตาเธอ “ คุณไม่เชื่อเหรอ ? คุณต้องรู้ไว้นะว่าในโลกใบนี้มีคนที่ต่อให้อายุมากแค่ไหนก็ยังหน้าเด็ก มีคนที่อายุยังน้อยแต่หน้าแก่มาก ต้องโทษพ่อแม่ที่ไม่ได้ทำให้ผมมีหน้าตาที่หล่อเหลา ! ”
หญิงสาวถูกพูดเล่นเอาใจจนหัวเราะคิกคัก ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยเชื่อ แต่ก็ยังยอมที่จะพุดคุยกับพ่อหยาง นี่ทำให้พ่อหยางมีความสุขมาก เขาถือแก้วไวน์ ไวน์แดงที่ส่องแสงแวววับจากแสงไฟของบาร์ บรรยากาศดูลางๆมองไม่ชัด
หญิงสาวให้เกียรติมาก ชนแก้วกับพ่อหยาง “ คุณไม่ใช่คนตี้จิง ฟังจากสำเนียงแล้วดูเหมือนจะมาจากทางใต้ ? ”
“ ผมเป็นคนจินหลิง มาตี้จิงได้สักระยะหนึ่งแล้ว ” พ่อหยางกล่าว
หญิงสาวจ้องไปที่พ่อหยาง “ คุณอายุปูนนี้แล้ว ทำไมถึงอยากมาเที่ยวไนต์คลับอยู่อีกล่ะ ? ”
พ่อหยางหัวเราะ “ ทำไมผมจะมาเที่ยวไนต์คลับไม่ได้ล่ะ ? อายุไม่ได้เขียนไว้บนใบหน้า แต่เขียนไว้ในหัวใจ ตราบใดที่ใจยังสิบแปด คุณก็จะอายุสิบแปดตลอดกาล ! ”