โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 678 ฝ่ามือหินยักษ์

RC:บทที่ 678 ฝ่ามือหินยักษ์

บนร่างของเซิงอี้ มีคลื่นหนาแผ่ออกมาราวกับระลอกน้ำ

หน้าอกของทุกคนที่รับรู้ได้ถึงคลื่นนี้ยุบลงราวกับมีบางสิ่งกดทับ

เริ่มแรก เม็ดทรายและหินที่เกลื่อนกลาดอยู่บนพื้นสั่นสะเทือน จากนั้นผู้คนจึงรู้สึกว่าแม้แต่แผ่นดินก็ยังสั่นไหว

แม้เวลานี้อารมณ์ของหลินเฟิงจะบ้าคลั่งเป็นอย่างมาก แต่หลังจากที่รู้สึกถึงลมปราณอันหนักหน่วงเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าของเขากลับยังคงดูสง่างาม

นี่ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงธรรมดา นี่คือพลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง!

ผู้สังเกตการณ์กุมหน้าอกอย่างไม่รู้ตัว และสีหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกและหวาดกลัว

 

“ช่างเป็นคลื่นพลังที่น่ากลัวนัก!”

“นี่มันพลังอะไรกัน เหตุใดถึงรู้สึกหนักเช่นนี้?”

“ข้าไม่รู้ แต่ระวังไม่ให้ส่งผลกระทบต่อพวกเราจะดีกว่า”

“ได้ พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์นั้นมีพลังอำนาจมาก หากเข้าไปข้องเกี่ยวเราคงได้สูญสิ้นชีวิตแม้จะระวังแค่ไหนก็ตาม “

 

เกิดเสียงพูดคุยจอแจ ความหวาดกลัวแผ่กระจายไปรอบฝูงชน

ไม่มีใครรู้ว่าในเวลาต่อมาจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เพื่อความปลอดภัยของตนเอง ผู้คนจึงก้าวถอยไปมากกว่าสิบเมตร

ผู้ติดตามทั้งหลายของเซิงอี้ก้าวถอยไปเช่นกัน พวกเขามองเซิงอี้ที่กำลังเพิ่มพูนความแข็งแกร่งด้วยรอยยิ้มเหน็บแนมบนใบหน้าของพวกเขา

“ข้าไม่คาดคิดเลยว่าเจ้าหนุ่มนั้นจะต่อสู้ได้ดีจนพี่เซิงถูกบีบบังคับให้ใช้พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ แต่ทว่าที่นี่เขาเก่งที่สุด”

“ใช่ ฝ่ามือหินยักษ์นี้คือท่าไม้ตายของพี่เซิง และคนระดับเดียวกับเขานั้นไม่อาจถือเป็นคู่ต่อสู้ได้เลย เจ้าหนุ่มคนนี้ทำให้พี่เซิงโมโห อีกไม่นานก็คงจะถูกทำให้กลายเป็นเนื้อเละ ๆ “

“อย่ามัวแต่พูด จับตาดูให้ดี ๆ ข้าทนรอเห็นเขาร้องขอความเมตตาแทบไม่ไหวแล้ว”

ในความคิดของพวกเขา ผลแพ้ชนะของการต่อสู้ครั้งนี้ได้ตัดสินสิ้นสุดแล้ว และหลินเฟิงเป็นฝ่ายที่พ่ายแพ้

 

ส่วนคนอื่น ๆ ที่ไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมของเซิงอี้ก็หวังว่าหลินเฟิงจะสร้างปาฏิหาริย์ขึ้นมาได้

แต่ทว่า

สีหน้าของทุกคนนั้นกลับซีดเผือก

แม้หลินเฟิงจะแสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งข้ามระดับจนทำให้เซิงอี้ถึงกับวุ่นวายอยู่พักหนึ่ง

แต่พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มีไว้เพื่อความสนุกสนาน นี่ยังไม่เอ่ยว่าเซิงอี้ก็เป็นปรมาจารย์ขั้นห้าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เช่นกัน

หลินเฟิงจะต้านทานความแข็งแกร่งของเขาได้แน่จริง ๆ น่ะหรือ?

ดวงตาของหลินเฟิงเห็นลมปราณหนาขึ้นเรื่อย ๆ และจับตัวกัน

จากความเปลี่ยนแปลง เขารับรู้ได้ว่ากระบวนท่านี้ทรงพลังมากยิ่งกว่าความเกรี้ยวกราดของมังกรสายฟ้า

และเดิมทีความแข็งแกร่งในตัวของเซิงอี้นั้นมากกว่าเล่ยหยุน หนักหนาหรือไม่ เขาก็ไม่มั่นใจพอว่าจะต้านทานไหว

 

เมื่อมองเห็นสีหน้าที่เคร่งเครียดของหลินเฟิง เซิงอี้ยิ้มเยาะ: “ตอนนี้เป็นอะไรไปล่ะ? เจ้ารู้แล้วหรือว่าความเคร่งเครียดเป็นอย่างไร? ข้าขอบอกเลยว่ามันสายไปแล้ว! ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด! “

“นั่นคือราคาที่มายั่วยุข้า!”

“หากเจ้าอยากสำนึกผิดขึ้นมา จงไปลงนรกหลังจากที่เจ้าตายก็แล้วกัน “

ทันใดนั้น ออร่าของเขาก็เพิ่มสูงขึ้นทันที

เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมพร้อม เขาจ้องมองและตะโกนออกมา “ฝ่ามือหิน!”

ตู้ม

ฉับพลัน ดูเหมือนจะมีมังกรตัวหนึ่งเคลื่อนที่ไปมาอยู่ใต้ดิน เกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงจนบางคนยืนไม่อยู่ พื้นดินก็ยังส่งเสียงฟ้าฝ่าดังกึกก้อง

 

“ขึ้นมา”

มีเสียงคำรามดังออกมาจากปากของเซิงอี้ ขณะที่เอ่ยจบก็มีฝ่ามือขนาดใหญ่ทะลุขึ้นมาจากพื้นดินตรงด้านหลังของเขา!

ฝ่ามือขนาดใหญ่สูงสิบเมตร มันสร้างมาจากหินสีเทาที่มีอักษรรูนสีทองแปลกประหลาดอยู่บนนั้น

ฝ่ามือที่ดูเหมือนจะควบคุมทุกอย่างได้นั้นแผ่แรงกดดันออกมาไม่หยุด จนทำให้พลังวิญญาณของคนที่มีระดับต่ำกว่าแปรปรวน

หลินเฟิงมองขึ้นไปที่ฝ่ามือขนาดใหญ่ จิตใจของเขาค่อนข้างกระสับกระส่าย

หากนำกระบวนท่านี้มาเจอกับความเกรี้ยวกราดของสิงโตสายฟ้า เกรงว่าเมื่อฝ่ามือตบลงมา สิงโตที่ทำมาจากสายฟ้ารวมตัวกันจะไม่แตกกระสานซ่านเซ็นเลยหรอกหรือ?

 

“วันนี้คือวันตายของเจ้า! ไป”

น้ำเสียงนี้เต็มไปด้วยความแค้นและโมโห มือหินดูราวกับสิ่งมีชีวิต เส้นเลือดสีทองของมันกระพริบแปลบปลาบและส่งแรงกดดันไปหาหลินเฟิง

มันเคลื่อนไหวพร้อมส่งเสียงคำราม กระพือลมพัดขึ้น ก่อให้เกิดแรงกดดันคล้ายกับภูเขาจริง ๆ ได้พังทลายลงมา!

 

ทั่วทั้งร่างของหลินเฟิงถูกปิดกั้นจนยากที่จะทะลุออกไปได้ในตอนนั้น ดังนั้นจึงเลือกได้เพียงรอรับการปะทะเท่านั้น

เงาดำขนาดยักษ์เข้ามาอยู่ในสายตาของหลินเฟิงอย่างรวดเร็ว ยิ่งเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งน่ากลัวมากขึ้นเท่านั้น

ผู้คนต่างมองดูฝ่ามือ แม้พวกเขาจะไม่ได้อยู่ในระยะการโจมตี แต่ก็ยังรู้สึกเหมือนหัวใจกำลังจะแหลกสลาย

 

หลินเฟิงไม่ขยับเขยื้อน ในทางกลับกัน คลื่นแสงมืดรุ่นยกระดับได้ถูกยิงออกไป

คลื่นแสงมืดนี้แข็งแกร่งและมีอำนาจทำลายล้างมากกว่าเดิม

แต่เมื่อปะทะเข้ากับมือยักษ์ กลับไม่สามารถสร้างความเสียหายแก่มือยักษ์ได้เลย

หลินเฟิงตอบสนองต่อความล้มเหลวอย่างรวดเร็วด้วยหนึ่งกระบวนท่า กระบวนท่านั้นคือเสียงที่คำรามออกมาพร้อมกับหมัดของเขา

“มวยมังกรเงียบงัน!”

เสียงอันสูงส่งของมังกรดังกึกก้องไปในอากาศ เงามังกรที่เคลือบไปด้วยสีดำโผล่ออกมาจากร่างของหลินเฟิง กวัดแกว่งร่างอย่างทรงอำนาจเข้าไปปะทะกับฝ่ามือหินที่มีกลิ่นอายแห่งความตาย

 

แต่แม้จะส่งมังกรทั้งตัวไปสกัดฝ่ามือหิน ก็ยังไม่สามารถหยุดไม่ให้มันตกลงมาได้

หลินเฟิงไม่ท้อถอย เขาเปลี่ยนพลังวิญญาณของตัวเองแล้วสูดหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นนัยน์ตาของเขาก็ระเบิดสีสันแห่งความดุร้ายออกมาทันที

เขาอ้าปากไปทางฝ่ามือหิน แล้วเสียงคำรามอันน่าสะพรึงของมังกรก็ถูกเขาส่งออกมา

เสียงนั้นดังมากจนทำให้ผู้คนรีบยกมือปิดหู แม้ว่าจะยืนห่างออกไป 10 เมตรแล้วก็ตาม

 

ลูกบอลแสงแห่งความมืดควบแน่นอยู่ด้านหน้าตรงปากของหลินเฟิง จากนั้น ราวกับท่อน้ำแตก แสงบีมทำลายล้างระเบิดขึ้นและถูกยิงออกไปโจมตีใส่ฝ่ามือยักษ์อย่างรุนแรง

มังกรดำคำรามถือเป็นกระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดของมังกรดำในตอนนี้

ภายใต้ผลกระทบจากแสงบีมทำลายล้าง ในที่สุดฝ่ามือหินจึงสั่นและหยุดลง

แต่เวลาเช่นนี้เกิดขึ้นสั้นมาก ๆ เพียงแค่หนึ่งลมหายใจเท่านั้น แล้วฝ่ามือหินก็ตกลงมาอีกครั้ง

พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ระดับนี้ไม่ธรรมดาจริง ๆ!

เมื่อเห็นฝ่ามือหินยักษ์ใกล้จะมาถึง แม้มันกำลังจะชนกับตัวเขา แต่สีหน้าของหลินเฟิงกลับไม่หวาดผวา

 

เขาพ่นลมหายใจสีขาวออกมาอย่างหนักหน่วงและถอนหายใจในใจ: “ดูเหมือนว่าเราจะลองได้อีกเพียงท่าเดียว”

เมื่อคิดอย่างนี้ เขาจึงได้กลายร่างสัตว์!

เมื่อความแข็งแกร่งกลับมาสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เขารู้สึกถึงแรงกดดันที่เพิ่มขึ้นจากบนท้องฟ้าจนกระดูกของเขาเกือบจะแหลกสลายได้ในทันที

ในเวลาเดียวกันนั้น พื้นดินก็ส่งสัญญาณของการพังทลายออกมาเบา ๆ เช่นกัน

ต้องขอบคุณที่เขาเก่งกว่าคนอื่น ๆ ในตบะเดียวกันเป็นอย่างมาก หากเขาเปลี่ยนไปเป็นสวรรค์ธรรมดาแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เกรงว่าฝ่ามือหินยักษ์คงจะถูกระเบิดเป็นหมอกเลือดก่อนที่เขาจะล้มลงด้วยซ้ำ

ดวงตาของหลินเฟิงเปลี่ยนเป็นลึกล้ำและสุขุม ตามติดมาด้วย บริเวณตรงกลางหว่างคิ้วของเขามีชิปดินแดนศักดิ์สิทธิ์ห้าอันแตกออกทันที