โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 622: การทำลายล้างของ ฮั่วหยุนจง

RC:บทที่ 622: การทำลายล้างของ ฮั่วหยุนจง

 

“สมควรแล้วที่เขาจะเป็นผู้แข็งแกร่งในสมัยโบราณ พลังของเขาเหนือชั้นมากจนยากที่จะต้านทานได้ เขายืนหยัดมาได้ถึงตรงนี้ก็เกินความสามารถของมนุษย์ไปมากแล้ว!” ผู้นำใหญ่ของสหพันธ์แห่งความมืดกล่าว ในเวลานี้ร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บจนเขาอดที่จะยกย่องอีกฝ่ายบ้างไม่ได้

 

ใบหน้าของผู้นำฮั่วหยุนจงมืดมน ความแข็งแกร่งของทั้งสามคนนั้นสูงกว่าที่ที่เขาประเมินไว้ในคนยุคปัจจุบันด้วยซ้ำ ในตอนนี้เขาสามารถอาศัยความแข็งแกร่งของเขาในการต่อต้านได้ในช่วงเวลาหนึ่ง แต่เมื่อการต่อสู้นั้นยืดเยื้อยาวนาน เขาก็พบว่าเขาไม่สามารถทนต่อความพ่ายแพ้ได้

 

“แค็ก แค็ก แค็ก!”

 

ปรมจารย์ฮั่วหยุนจงไอสองสามครั้งและอาเจียนเป็นเลือด

 

ถ้าเขาไม่ถูกโจมตีโดยหัวหน้าองค์กรนักฆ่าก่อนในตอนแรก เขาจะต่อสู้กับทั้งสามได้สบายๆ แต่เขาจะต้องหนีไปให้ได้ในตอนนี้

 

อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาถูกโจมตีโดยหัวหน้าองค์กรนักฆ่าและเกือบจะแทงหัวใจของเขาด้วยดาบซึ่งทำให้ประสิทธิภาพการต่อสู้ของเขาเสียหายอย่างมาก

 

เขาก็ยิ่งต้องทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาพูดด้วยท่าทีสงบ: “ยอมแพ้ซะ ยังไงพวกแกก็ไม่สามารถฆ่าฉันได้!”

 

“อ๋อเหรอ? ถ้าพวกฉันสามคนไม่พอ แล้วถ้าห้าคนล่ะ”

 

ทันใดนั้นเสียงของเด็กหนุ่มก็ดังขึ้น และร่างอีกสองร่างก็เดินออกมาจากความมืด พวกเขาเป็นผู้นำคนที่สามและเสี่ยวหยางจากสหพันแห่งความมืด

 

มีคนสองคนปรากฏขึ้นร่างของพวกเขาส่งสัญญาณแห่งความหวาดกลัวไม่น้อยไปกว่าอีกสามคนในตอนแรกเลย

 

“ผู้แข็งแกร่งอีกสองคน อยู่ในระดับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นที่ 7 ?” ครั้งนี้ผู้นำฮั่วหยุนจงลุกลี้ลุกลนจริงๆ แล้ว

 

ใครจะคิดว่าพลังสำคัญต่ำกว่าขั้นที่เกือบจะหายไปในสายตาของทุกคนในอดีต จะมีพลังที่น่ากลัวเช่นนี้ได้

 

ในเวลานี้ทั้งห้าคนแต่ละคนต่างก็ปล่อยพลังที่น่ากลัวในแบบของตัวเองออกมา พวกเขาทั้งหมดอยู่เหนือระดับที่เจ็ดไปแล้ว คนที่พลังอ่อนแอที่สุดคือชายหนุ่มที่ดูแปลกประหลาดคนนั้น ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งก้าวเข้าสู่ระดับเจ็ดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ใหม่ ๆ

 

แต่เขาทำให้ผู้คนรู้สึกว่าเขาเป็นภัยอันตรายที่สุดจริงๆ แม้แต่ผู้นำใหญ่ของสหพันธ์ที่เป็นผู้แข็งแกร่งของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ระดับที่แปด ก็ยังไม่น่ากลัวอย่างที่เขาเป็นเลย

 

“ความแข็งแกร่งระดับเจ็ดมีถึง 5 คนเลยรึ!!” ตาของฮั่วหยุนจงเต็มไปด้วยความรู้สึกที่จริงจัง เขามองไปที่กลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้าด้วยความหวาดกลัว

 

แม้แต่ปรมาจารย์ของสำนักฮั่วหยุนจง ที่มีอำนาจมากที่สุดในสมัยโบราณก็ยังตกใจ

 

“มาเถอะอย่าเสียเวลาเลย!” ชายหนุ่มแปลกหน้าพูดออกมาจากกลุ่มคนทั้ง 5 คน

 

“ใช่แล้ว ๆ ” คนอื่น ๆ พยักหน้าตามกันทันที

 

ฉากนี้สร้างความสับสนให้กับอาจารย์ฮั่วหยุนจงอย่างมาก เพราะการฝึกฝนของชายหนุ่มไม่ได้แข็งแกร่งนักเมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ แต่แรงผลักดันของเขานั้นน่ากลัวจนแทบไม่มีใครเทียบได้ แต่เขาก็ไม่คาดคิดว่าคนอีกสี่คน จะให้ความเคารพนับถือต่อเขาที่อ่อนแอสุดได้

 

แต่แน่นอนว่าปรมจารย์ฮั่วหยุนจงไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ จึงหันหลังแล้วเริ่มวิ่งหนี

 

“หยุดมันซะ!” สัตว์ประหลาดตัวน้อยคำราม ความโล่งใจเกิดขึ้นเล็กน้อย ชายหนุ่มหน้าละอ่อนคนนั้นเข้ามาปะทะกับเขาแทน

 

ในเวลานี้ดวงตาของสัตว์ประหลาดตัวน้อยเป็นประกายสีแดงสด เส้นสีเขียวที่เหมือนหมึกเพ้นท์บนใบหน้า ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่องและพลังอันน่ากลัวก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นกว่าที่ควรจะเป็นเรื่อย ๆ

 

จากนั้นด้านหลัง  มังกรทั้งแปดตัวก็เติบโตขึ้น ปีกเนื้อสีแดงเลือดคู่หนึ่งปรากฏขึ้นที่หลังของเด็กหนุ่ม

 

ปีกเนื้อสด ๆ นั้น งอกออกมาพร้อมกับเสียงมังกรคำรามที่พุ่งตรงเข้าไปหาปรมาจารย์ฮัวหยุนจง

 

นอกจากนี้แล้วคนอื่น ๆ ก็ทำการปิดล้อมเข้าู่โจมด้วย การโจมตีที่ทรงพลังและเข้มข้น ทำให้ผู้ปกครองฮั่วหยุนจงไม่สามารถหลบหลีกได้แต่ตั้งรับการโจมตีของพวกเขาทีละคน

 

ในที่สุดเขาก็ต่อต้านการโจมตีของผู้คนหลายคนได้ และฝ่าออกไปอย่างกะทันหัน ผู้นำทั้งสามของสหพันธ์แห่งความมืด ถูกการโจมตีสวนกลับด้วยพลังอันรุนแรง และพร้อมที่จะหลบหนีออกไปอีกครั้ง

 

“ไอ้พวกเศษขยะ!” เมื่อเห็นว่าพวกเดียวกันเองเสียท่า คนประหลาดตัวน้อยก็ตะโกนใส่พวกเขาจากนั้นก็ใช้กำลังทั้งหมดที่มีในการกู้สถานะการณ์กลับมา

 

ทันใดนั้นวิญญาณมังกรที่น่ากลัวทั้งแปดตัวก็คำรามออกมา และเข้าไปพัวพันกับปรมจารย์ฮัวหยุนจงทันทีจากนั้นทำให้ปรมจารย์เสียหลักและต้องกลับมาตั้งรับอีกครั้ง

 

“แกหนีไม่พ้นหรอก!”

 

ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชา ท่าทางนั้นไม่ใช่การแสดงออกของมนุษย์เลยมีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง เขาดูเป็นสัตว์ร้ายที่ไม่มีอารมณ์ใด ๆ กับเหยื่อที่กำลังจะล่า

 

ผู้นำฮัวหยุนจงถูกปิดล้อมอีกครั้ง เขาบาดเจ็บสาหัสมาตั้งนานและชีวิตของเขาอาจจะกำลังจบลงก็ได้ กำลังที่เหลือเพียงเล็กน้อยนี้ ด้วยเวลาเท่านี้ เขาคงถูกมังกรทั้งแปดตัวดักเอาไว้และโอกาสหลบหนีเดียวของเขาก็จะหายไป

 

“ก็ได้! ข้ายอมแล้ว!” อาจารย์ฮั่วหยุนจงรู้ว่าภายใต้การร่วมมือของชายทั้งห้าคนนี้ เขาไม่สามารถหลบหนีได้จริงๆแล้ว ดังนั้นเขาจึงรีบพูดขึ้น

 

เขาคิดว่าอีกฝ่ายจะยอมอ่อนข้อให้เพราะกำลังที่มหาศาลของเขา

 

โดยทั่วไปแล้วนี่เป็นเรื่องจริง เพราะดินแดนศักดิ์สิทธิ์ระดับแปด ใครจะกำจัดทรัพยากรอย่างล่ำค่าได้อย่างง่ายดายขนาดนั้น

 

แต่ชายหนุ่มแปลกหน้านั้นเลยคำว่าตรรกและเหตุผลไปแล้ว

 

ชายหนุ่มมองไปที่มังกรทั้งแปดตัวบนร่างของเขา พวกมันคำรามออกมาและตรงไปที่ร่างกายของผู้เฒ่าฮัวหยุนจง เสียงร้องอย่างสุดใจก็ดังขึ้น

 

มังกรทั้งแปดกำลังกัดและกลืนกินกายเนื้อและดวงวิญญาณของปรมจารย์ฮั่วหยุนจง หลังจากนั้นไม่นานร่างของผู้นำฮัวหยุนจงก็หายไปเหลือเพียงซากเนื้อและเศษกระดูกเท่านั้น

 

“อึก… ”  ฝูงชนที่กำลังมองฉากนี้ต่างก็มีเหงื่อท่วมหัว พวกเขาพูดไม่ออกแม้แต่จะส่งเสียงอื่นใดออกมา

 

มันเป็นฉากที่ชวนขนหัวลุก.

 

จากนั้นสัตว์ประหลาดตัวน้อยก็นั่งลงบนพื้นโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผิดกลับแรงอันทรงพลังในร่างกายของเขาที่ส่งออกมา

 

ในไม่กี่ชั่วโมงต่อมาทุกอย่างในที่นี้ก็สะอาดหมดจด จนมีเพียงชายหนุ่มแปลกหน้าแปลกตาคนนี้เท่านั้นที่ยังคงนั่งอยู่ที่นั่น

 

จากนั้นทั้งร่างของปีศาจหนุ่มก็ตกตะลึง พร้อมกับพลังที่น่ากลัวก็แผ่กระจายออกไปกวาดอีกครั้ง

 

หลายคนตกใจกับพลังที่หาที่เปรียบมิได้นี้ แม้แต่คนที่อ่อนแอบางคนก็ถูกบังคับให้นอนลงไปบนพื้นพร้อมกับร่างที่สั่นกลัว

 

ฟิ้ว ฟิ้ว!

 

เสียงดังทะลุอากาศดังออกมา ร่างของชายทั้งสี่ปรากฏต่อหน้าชายหนุ่มแปลกหน้า แรงผลักดันที่หาที่เปรียบมิได้นี้ทำให้ชายที่แข็งแกร่งอีกสี่คนต้องคุกเข่าลงทีละคน

 

ถ้าฮั่วหยุนจงยังสามารถเห็นฉากนี้ เขาคงจะกลัวจนหมดสติไปเลยทีเดียว

 

“พระผู้เป็นเจ้า!”

 

หลังจากนั้นไม่นานร่างสัตว์ประหลาดตัวน้อยก็เปร่งแสงสีแดงในดวงตาออกมา ไม่นานนั้นแสงนั้นก็หายไปเส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเขาก็ค่อย ๆ ถอยออกไป

 

อย่างไรก็ตามใบหน้าของเขายังคงเต็มไปด้วยความเย็นชา เขาลืมตาขึ้นและมองไปที่สาวกตรงหน้า เขากล่าวสั้น ๆ ว่า “ลุกขึ้น!”

 

“ขอบคุณพระผู้เป็นเจ้า!”

 

จากนั้นทั้งสี่ก็ยืนขึ้น

 

พลังของสัตว์ประหลาดตัวน้อยก็เบ่งบาน ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยไฟ เขามองไปรอบ ๆ และเห็นเห็นความผิดปกติบางอย่าง ทันใดนั้นก็มีเสียงบางอย่างออกมา

 

“นั้นใคร!?” หัวหน้าใหญ่ของสหพันธ์ร้องขึ้นด้วยความโกรธและกำลังจะไล่สิ่งแปลกปลอมนั้นออกไป

 

“ไม่ต้องตามไป! พวกนายจะไปไหนก็ไป” สัตว์ประหลาดตัวน้อยกล่าว สิ้นแสงแฟลชร่างของเขาก็หายไปจากที่นั้น

 

เมื่อปีศาจผู้มากด้วยอำนาจจากไปทั้งคนสี่ก็ผ่อนคลายลงใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความตกใจ

 

“นี่มันเป็นแรงผลักดันอะไร พี่ใหญ่ถึงเวลาที่พวกเราต้องฝึกฝนให้มากกว่านี่แล้วสินะ” ชายหนึ่งในสี่ถาม

 

หัวหน้าใหญ่ของสหพันธ์พยักหน้าและกล่าวว่า “อืม! พลังของเขาก้าวหน้าที่แข็งแกร่งกว่าฉันไปมาก … “

 

ในเวลานี้ทั้งประเทศกลับมาเดือดดาลอีกครั้งเพราะฮั่วหยุนจง หนึ่งในยักษ์ใหญ่ในกองกำลัง ฐานทัพหลายแห่งของพวกเขาถูกทำลายโดยสหพันธ์แห่งความมืด

 

ไม่รู้ข่าวมาจากไหน แต่ทันทีที่มีข่าวออกมาทั้งประเทศก็อยู่ในอาการกระสับกระส่ายอย่างหนักอีกครั้ง