โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 620: แผนซ้อนแผน

RC:บทที่ 620: แผนซ้อนแผน

 

แม้ว่าหลินเฟิงเองจะไม่ขาดแคลนสมบัติหรืออาวุธใด ๆ แต่กองกำลังที่อยู่เบื้องหน้าและเบื่องหลังของเขาต้องการมัน

 

และแม้ว่าวังวนสีดำลึกลับของหลินเฟิง จะสามารถสกัดเครื่องมือทางจิตวิญญาณได้ทุกชนิด แต่ก็ยังใช้ได้ภายใต้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น ไม่สามารถใช้กับสิ่งที่นอกเหนือไปจากนั้นได้

 

ไม่ใช่ว่ามันไม่สามารถสกัดกระแสน้ำวนสีดำลึกลับได้ แต่ทรัพยากรที่ต้องการนั้นมันมีมากเกินไป

 

ทั้งสามคนหลังเริ่มพูดคุยกันถึงแผนการในทันที

 

จากนั้นนิกายจือหยวนและปิงหยวนจงก็เคลื่อนทัพตรงไปยังจังหวัด G ของหลินเฟิง และหลินเฟิงก็จะปักหลักอยู่กับพวกเขา

 

ด้วยความประหลาดใจของหลินเฟิง กองกำลังทั้งสามได้รวมพลังกันเพื่อทำลายทั้ง 6 สำนัก และสร้างบาดแผลให้กับนิกายจือหยวนและปิงหยวนจง ในดินแดนของพันธมิตรแห่งความมืด ในเวลานี้กองกำลังสำคัญทั้งสามกำลังเฉลิมฉลองการเก็บเกี่ยวจากสงคราม และจัดงานเลี้ยงดื่มด่ำไปตลอดแนวรบ

 

สิ่งที่ไม่มีใครสังเกตเห็นก็คือผู้คนในสหพันธ์แห่งความมืด พวกเขาจะออกไปข้างนอกทุกครั้งที่มีการดื่มกินขึ้น

 

และกลุ่มฮั่วหยุนจง และองค์กรนักฆ่า เห็นแบบนั้นก็แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

 

กลางดึกคืนนั้น ผู้คนของกองกำลังใหญ่ทั้งสามคุยกันเสียงดังในห้องโถงใหญ่ พวกเขาก็เมากันมาทั้งหมด

 

ในหมู่พวกเขา ฮั่วหยุนจงเป็นคนที่ดื่มเหล้ามากที่สุด และแน่นอนว่าพวกเขาก็เมามากที่สุดเช่นกัน

 

หลังจากที่ทุกคนเมาบนโต๊ะกันอย่างเละเทะแล้ว บรรดาผู้ที่นอนอยู่บนโต๊ะในสหพันธ์แห่งความมืด ก็ลุกขึ้นทีจากนั้นก็แสดงรอยยิ้มเย็นชาให้กับคนที่เมามายไม่รู้เรื่องรู้ราว

 

“จัดการพวกมัน!” จู่ ๆ กลุ่มพันธมิตรแห่งความมืดก็เปิดฉากโจมตีผู้ที่เมาสุราไม่ได้สติ

 

ในอีกด้านหนึ่ง ผู้คนมากมายจากนิกายฮั่วหยุนจงและองค์กรนักฆ่าสวมชุดของพันธมิตรมืด ก็ปรากฏตัวด้านหลังสมาชิกองครักษ์ของจากสหพันธ์แห่งความมืดและเปิดฉากการโจมตีจากเบื้องหลัง

 

ครู่หนึ่งเสียงกรีดร้องดังขึ้น และทั้งสองฝ่ายก็รวมกลุ่มกัน

 

“เกิดอะไรขึ้น” ซงยุน รีบตั้งสติอย่างรวดเร็ว มีบางอย่างผิดปกติไป

 

แต่เมื่อพวกเขาตอบสนอง พวกเขาทั้งหมดนอนอยู่บนพื้นที่เต็มไปด้วยเลือด

 

ในกลุ่มพันธมิตรแห่งความมืด ที่อาคารสูง สามารถเข้าไปในห้องใหญ่ได้ ผู้น้ำระดับสูงของฮั่วหยุนจงดูเหมือนจะได้ยินสิ่งที่อยู่ข้างนอก ทันใดนั้นก็เกิดความสงสัยขึ้น

 

“เสียงอะไรหนะ” ผู้นำแห่งตระกูลฮั่วหยุนจงขมวดคิ้วและร้องขึ้นมา

 

ในเวลานี้หัวหน้ากลุ่มพันธมิตรแห่งความมืดหยิบถ้วยไวน์และเดินขึ้นไปทันที

 

เขาบอกว่า “เป็นเครื่องดื่มที่ดี บรรยกาศข้างนอกก็ใช้ได้”

 

ผู้นำแห่งฮัวหยุนพยักหน้าจากนั้นเขาก็ดื่มกับหัวหน้าใหญ่ของกลุ่มพันธมิตรแห่งความมืดโดยมีแสงเย็น ๆ ที่เจ้าเล่ห์อยู่ที่มุมดวงตาของเขา

 

ในทางกลับกันผู้นำทั้งสองของกลุ่มพันธมิตรมืดกำลังดื่มเหล้ากับผู้นำขององค์กรนักฆ่านั้นทุกอย่างดูเป็นธรรมชาติมาก

 

แต่ในอีกด้านหนึ่งผู้นำทั้งสามของกลุ่มพันธมิตรแห่งความมืดและผู้นำใหม่คนที่สี่ คือชายหนุ่มแปลกหน้ากำลังผูกมัดชะตากรรมของนักฆ่าและสำนักฮั่วหยุน

 

การดำรงอยู่ของความน่ากลัวที่ทรงพลังทั้งสอง พร้อมกับกลุ่มผู้แข็งแกร่งเพียงไม่กี่คนที่ก้าวไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ สามารถไขความลับของพันธมิตรและสถานที่อื่น ๆ ขององค์กรนักฆ่าได้ในทันที

 

ในทางกลับกันผู้นำทั้งสามและผู้คนใหม่ที่นำโดยเด็กหนุ่มปีศาจได้พบกับคนอีกกลุ่มหนึ่งและคนเหล่านี้คือคนของฮั่วหยุนจงและองค์กรนักฆ่า

 

เมื่อทั้งสองฝ่ายพบกันขุมพลังอันหน้ากลัวของพวกเขาก็เริ่มต้นขึ้น ทันทีที่พวกเขาติดต่อกันพวกเขาก็ก่อสงครามครั้งใหญ่ขึ้นซึ่งยากที่จะแก้ไขในช่วยระยะเวลาอันสั้น

 

ในตอนนี้องค์กรนักฆ่าและผู้นำฮั่วหยุนจง ดูเหมือนจะสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติไป

 

“ ทำไมข้างนอกเงียบจัง” ผู้นำแห่งนิกายฮัวหยุนจงกล่าว

 

เขาพูดในขณะที่มองดูฉากที่เกิดขึ้นด้านนอก แต่ความเมานั้นทำให้เขาไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาอยากจะออกไปดูข้างนอกมากกว่าที่จะใช้สายตาอันมัวเมาเพ่งดู

 

“อา, ท่านผู้นำฮั่วหยุนจง, เรายังเหลืออีกสองแก้วนะ!” หัวหน้าใหญ่ของสหพันธ์แห่งความืด พาเขาออกไปและพูดอย่างกระตือรือร้น

 

“ไม่ ไม่ ฉันจ้องรีบออกไปดูแล้ว!” ปรมาจารย์แห่งสำนักฮั่วหยุนจงกล่าว พร้อมกับหันศีรษะไปดูผู้นำขององค์กรนักฆ่า

 

อีกฝ่ายดูเหมือนจะเข้าใจคำพูดของผู้นำฮัวหยุนจงและพูดว่า “ฉันเองก็หายใจไม่ค่อยออกเหมือนกัน ฉันขอไปด้วย!”

 

เมื่อเห็นเช่นนี้หัวหน้าใหญ่ของสหพันธ์แห่งความมืดก็หัวเราะอย่างเย็นชา แต่เขาก็ยังปล่อยมือจากหัวหน้าสำนักฮั่วหยุนจงไป จากนั้นก็แกล้งทำเป็นเมาแล้วนอนลงบนโต๊ะ

 

ผู้นำของนิกายฮัวหยุนจงและหัวหน้าองค์กรนักฆ่าเดินออกไปข้างนอกทีละคน

 

อย่างไรก็ตามเมื่อพวกเขามาถึงประตู การโจมตีที่น่ากลัวสองครั้งก็เข้ามาที่พวกเขา

 

“อะไรกัน?” ด้วยความตกใจ พวกเขาก็รีบถอยและหลบ

 

“นี่มันหมายความว่าอย่างไร ผู้นำแห่งความมืด” ผู้ฮั่วหยุนจงตะโกนถาม

 

ในตอนนี้หัวหน้าใหญ่ ที่ทำตัวเป็นขี้เมาบนโต๊ะได้ยิน ก็ยืนขึ้นบิดคอและพูดว่า “ยังไงแกก็รู้แล้วสินะ ฉันจะได้ไม่ต้องแกล้งทำอีก!”

 

“ตื่น!” หัวหน้าใหญ่ของสหพันดื่มไปแค่เบา ๆ เท่านั้น เขาเรียกสมาชิกของตนที่นอนอยู่บนโต๊ะ พวกเขาก็ค่อยยืนขึ้นทีละคน

 

ในเวลานี้องค์กรนักฆ่าและผู้คนของฮั่วหยุนจงดูตกตะลึง

 

“พวกแกกำลังจะล่ำเส้นแล้วนะ” ฮัวหยุนร้องออกมา

 

“ใช่! แล้วพวกแกจะทำยังไง!” หัวหน้ากลุ่มพันธมิตรแห่งความมืดกล่าว

 

“ฮ่าฮ่า ดีมาก!” ผู้นำฮั่วหยุนจงหัวเราะ จากนั้นเขาก็ปรบมือและพูดว่า “งั้นก็มาตัดสินให้รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย!”

 

เสียงของเขาลดลง ทันใดนั้นบนพื้นก็มีผู้คนที่นอนอยู่บนโต๊ะ ทั้งในฝั่งของฮั่วหยุนจงและคนในองค์กรนักฆ่าต้างลุกขึ้นยืนเช่นกัน

 

ในเวลานี้สมาชิกของกลุ่มพันธมิตรแห่งความมืดก็รีบวิ่งไปข้างหน้า และพูดอะไรบางอย่างที่ข้างหูของหัวหน้าใหญ่ของเขา

 

“ดี ดีมาก… ฮ่าฮ่า ดีมาก ดีมาก ! พวกเราต่างก็มีปีศาจในจิตใจกันทั้งนั้น“ ผู้นำของสหพันธ์แห่งความมืดมองไปที่ผู้ปกครองฮั่วหยุนจงและคนขององค์กรนักฆ่า

 

เพราะตามความจริงทุกอย่างที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยง ฮั่วหยุนจงและองค์กรนักฆ่าได้ร่วมมือกันเพื่อสังหารสมาชิกของกลุ่มพันธมิตรแห่งความมืดไปก่อนหน้านี้แล้วโดยไม่ให้เขารู้ตัว

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า จะขี่เสือจะให้ไม่ระวังเสือได้อย่างไรหละจริงไหม!” ผู้นำแห่งนิกายฮัวหยุนกล่าว

 

ฉากนี้ดูตลกเล็กน้อยเพราะทั้งสองฝ่ายได้คำนวณกำลังของอีกด้านหนึ่ง และได้สังหารกองกำลังของอีกฝ่ายไปมากมายแล้ว

 

“ตอนนี้แกฉีกหน้าฉัน ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว! แกจะยอมแพ้ไหม?” หัวหน้ากลุ่มพันธมิตรแห่งความมืดกล่าว

 

ผู้นำขององค์กรนักฆ่าและผู้นำของนิกายฮัวหยุนจงมองหน้ากันด้วยรอยยิ้มและพูดว่า “ไร้สาระ ข้าต่างหากที่ควรถาม แกจะยอมจำนนหรือไม่”

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” องค์กรนักฆ่าและฮั่วหยุนจงระเบิดเสียงหัวเราะ

 

“ ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!” แต่อีกฝ่ายก็หัวเราะเช่นกัน

 

ในเวลานี้ทั้งสองฝ่ายคิดว่าพวกเขาจัดการอีกฝ่ายได้แล้ว แต่ใครกันคือผู้ชนะที่แท้จริง?

 

“แกหัวเราะอะไร?” ผู้นำสหพันแห่งความมืดถาม

 

ฮั่วหยุนจงกล่าวว่า: “แกได้ฆ่าพวกเราไปหลายคน แต่เราเองก็ฆ่าพวกแกไปมากมายเช่นกัน แกคิดว่าเราจะแพ้ยังงั้นรึ?”

 

“ เหอะ! ถึงจะฆ่าคนของฉันไปมาก แต่อะไรที่ทำให้มั่นใจนักหละว่าจะชนะฉันได้?” หัวหน้าใหญ่ของพันธมิตรมืดกล่าว

 

ทั้งสองฝ่ายดูเหมือนจะเชื่อว่าอีกฝ่ายต้องแพ้ไป แต่ทั้งสองฝ่ายไม่เต็มใจที่จะยอมรับว่าพวกเขามีความกังวลอยู่ในใจเช่นกัน

 

“เพราะคนที่แกฆ่าไปเป็นคนที่เราตั้งใจจะเสียสละตั้งแต่แรกแล้ว พวกเขาเป็นแค่เหยื่อล่อ!”

 

ลอร์ดแห่งสำนักฮัวหยุนกล่าวและหัวเราะอีกครั้ง ดูเหมือนเขาจะเห็นว่าตัวเองกำลังจะชนะพันธ์มิตรแห่งความมืดได้แล้ว

 

แต่ในเวลานี้ผู้นำทั้งสองของสหพันธ์แห่งความมืดก็หัวเราะเยาะขึ้นมาบ้างและพูดว่า “ถ้าพวกฉันบอกแกว่าที่จริงสิ่งที่แกฆ่าคือสิ่งที่เราตั้งใจจะเสียสละไปเหมือนกันหละ?”