โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 617 ปราสาททองคำ

RC:บทที่ 617 ปราสาททองคำ

 

ในทันใดนั้นทั้งประเทศทั้งประเทศก็ตกอยู่ในความเงียบที่ไม่มีใครเทียบได้

 

ปราสาทสีทองที่ตั้งตระหง่านอยู่บนท้องฟ้าตอนกลางของประเทศเป็นเหมือนภาพลวงตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกไม่จริง

 

แม้แต่หลินเฟิงและคนอื่น ๆ ก็ได้แต่เอานิ้วช่วยเช็ดตาของตัวเอง พวกเขาไม่อยากจะเชื่อได้เลยว่ามันเป็นความจริง

 

ปราสาททองแห่งนี้เปรียบเสมือนปราสาทกลางอากาศ มันสามารถลอยในอากาศได้โดยไม่ต้องมีอะไรรองรับ

 

“ประตูแห่งความว่างเปล่าจะเปิดหลังจากเจ็ดวัน ผู้ที่แข็งแกร่งที่มีระดับฝึกฝนสูงสุดในระดับดินแดนศักดิ์สิทธิ์สามารถเข้าร่วมได้ … “

 

เสียงอันห่างไกลและสง่างามดังขึ้นจากในปราสาททองคำซึ่งกระจายไปทั่วประเทศทำให้ผู้คนสับสน

 

บนท้องฟ้าเหนือสถานที่ราชวงค์ศักดิ์สิทธิ์ ชายชราทั้งสามยืนขึ้นจากอากาศที่เบาบางมองไปยังปราสาทอันงดงามบางคนก็ตัวสั่นกล่าวว่า

 

“นี่เป็นโอกาสเดียว น่าเสียดายที่เราไม่ได้เกิดในเวลาที่เหมาะสม” หนึ่งในนั้นมองไปที่อีกสองคนเห็นความปรารถนาในดวงตาของกันและกัน

 

“ใช่ น่าเสียดายที่พวกเราทั้งสามไม่สามารถเข้าร่วมได้ ฉันหละอิจฉาคนหนุ่มสาวเหล่านั้นจริง ๆ !” ทั้งสามมองไปที่ปราสาททองคำด้วยความเสียใจ

 

ในเวลานี้ผู้นำของกองกำลังต่าง ๆ เหล่าสัตว์ประหลาดบางตัว ก็ปรากฏตัวขึ้นทีละตัวมองขึ้นไปที่ปราสาทหลังใหญ่ซึ่งมีความสูงหมื่นเมตรและประหลาดใจ

 

“ สิ่งนี้ปรากฏขึ้นแล้ว ดูเหมือนว่าโลกจะถึงจุดจบของโลกจริง ๆ แล้วสินะ!” บนท้องฟ้าเหนือภูเขาหลังบ้านของหลินเฟิง ชายสองคนยืนอยู่บนต้นไม้ที่มีความสูง 1,000 เมตร พวกเขามองขึ้นไปที่ปราสาททองคำและดวงตาของพวกเขาเลื่อนลอย

 

ในเวลานี้ชายหนุ่มคนหนึ่งรีบลอยไปและพูดว่า “ท่านทั้งสอง นั้นคืออะไร”

 

“ตามตำนานแล้วนี่คือสมบัติชิ้นสุดท้ายที่เทพเจ้ามังกรสูงสุดเหลือไว้!” ราชามังกรแห่งกาลเวลาไม่ได้มีความสุขสักนิดในสายตาของเขา สิ่งที่เขาพูดเต็มไปด้วยความเป็นห่วงและกังวล

 

เมื่อได้ยินเช่นนี้หลินเฟิงก็งงงวยและพูดว่า “หมายถึงอะไรสมบัติของพระเจ้ามังกร?”

 

“ใช่ ว่ากันว่านี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่เทพมังกรเหลืออยู่บนโลก! เมื่อโลกตกอยู่ในภัยที่จะถูกทำลายอย่างแท้จริงแล้ว ปราสาททองคำก็จะปรากฏขึ้น!” ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าว

 

“ตั้งแต่เทพเจ้ามังกรเปิดโลก ปราสาททองคำแห่งนี้ได้ปรากฏตัวขึ้น 5 ครั้ง ทุกครั้งก่อนการหายตัวไปของอารยธรรมต่าง ๆ ผู้คนที่เข้ามาจะได้รับประโยชน์มากมายบาง คนจะได้รับอาวุธวิเศษที่ไม่มีใครเทียบได้ คนๆ นั้นจะก้าวหน้าอย่างมากในการฝึกฝนและบางคนจะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกได้ในจังหวะเดียว … ”

 

ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าวดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

 

“นั่นไม่ใช่เรื่องดีเหรอ ทำไมพวกท่านดูกังวลจัง” หลินเฟิงพูด

 

ในเวลานี้ราชินีมังกรตอบว่า: “กล่าวกันว่าสมบัตินี้ถูกควบคุมโดยเจตจำนงของโลก เมื่อรู้สึกว่ามันไม่สามารถต้านทานภัยพิบัติที่กำลังจะมาถึงได้ มันก็จะปล่อยให้ปราสาททองคำปรากฏขึ้นมาและเสริมความแข็งแกร่งของ ภัยที่กำลังจะมาถึงต้องถึงฆาตอย่างแน่นอน”

 

“อย่างไรก็ตามเหล่าผู้แข็งแกร่งที่ถูกสร้างขึ้นในห้าครั้งก่อนหน้านี้ล้วนต้องเสียชีวิตในหายนะดังนั้น เราจึงกังวลมาก ว่าเราจะสามารถจัดการกับหายนะนี้และเปิดศักราชใหม่ได้หรือไม่ “ ชางหลงกล่าวด้วยความกลัวและสับสนในดวงตาของเขา

 

หลินเฟิงนึกไม่ถึงว่าราชันมังกรจะกลัวการดำรงอยู่เช่นนี้ มหันตภัยครั้งนั้นน่ากลัวเพียงใดกันนะ

 

“คว้าโอกาสนี้ซะ แล้วใช้มันเข้าสู้ มันจะดีกว่าที่เจ้าจะกลายเป็นบุคคลที่โลกเลือกไว้ เพื่อพวกเราจะได้มีทุนเพื่อเผชิญกับหายนะครั้งต่อไป!” ราชามังกรเวลากล่าว

 

“ครับท่านปรมาจารย์!”

 

แม้ว่าจะมีหลายสิ่งที่หลินเฟิงยังไม่ชัดเจน แต่เขารู้ดีว่าสิ่งเหล่านี้ดูเหมือนจะถึงวาระโดยทั่วไปแล้ว และเขามีความสัมพันธ์ที่แยกกันไม่ออกอยู่มากมาย

 

เจ็ดวัน เจ็ดวันนี้หลินเฟิงไม่รู้จะทำอย่างไร เขาสับสนและหลงทางมามาก สิ่งเดียวที่จะทำให้เขามีความสุขก็คือเขายังมีคนที่รักใคร่อยู่รอบตัวเขา

 

ไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาอยู่เงียบ ๆ กับมู่ซินซิน เพลิดเพลินกับดอกไม้ในหมู่บ้านลั่วหยาง

 

เมื่อมองไปที่ดอกไม้ที่เขาปลูกเองก็มีความสุขที่อธิบายไม่ได้เกิดขึ้นในจิตใจของเขา

 

ไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้น มีเพียงเด็กสองสามคนที่วิ่งไล่ไปรอบ ๆ สวนในหมู่บ้าน

 

ในพริบตานั้นหลิงเฟิงรู้สึกว่าทุกอย่างที่นี่เหมือนความฝัน ดูเหมือนทุกสิ่งทุกอย่างในที่แห่งนี่คือชีวิตในฝันของเขา

 

“ฉันหวังว่าฉันจะอยู่แบบนี้ต่อไปนาน ๆ นะ!” ทันใดนั้นหลินเฟิงก็รู้สึกเหนื่อย เขาพิงไหล่มู่กับซินซินสองคน นั่งเงียบ ๆ ท่ามกลางสวนดอกไม้

 

มู่ซินซินไม่ได้พูดอะไรกลับไป เธอลูบหน้าผากของเขาเบา ๆ จนกระทั่งหลินเฟิงหลับไป

 

เมื่อหลินเฟิงกำลังรู้สึกมึนเมาในชนบทที่อ่อนโยน แผนการใหญ่เองก็กำลังเกิดขึ้น

…..

 

พันธมิตรแห่ความลับเป็นกองกำลังสำคัญต่ำที่สุดในแปดกองกำลัง ในเวลานี้มีชายสี่คนนั่งอยู่บนแท่นบูชา มีสาวกของสหพันธ์แห่งความมืดหลายร้อยคนอยู่ด้านล่าง

 

ชายสามคนที่อยู่หน้าแท่นบูชาเป็นชายชุดดำสวมหน้ากาก ลมหายใจของพวกเขาแต่ละคนนั้นน่าสะพรึงกลัวมาก แค่นั่งเฉย ๆ ก็เหมือนภูเขาทับอยู่บนอกแล้ว

 

อย่างไรก็ตามชายคนที่สี่ไม่มีอะไรสวมใส่และใบหน้าของเขาเย็นชามากราวกับว่ามันเป็นศพ

 

ด้านหน้าทางซ้ายของทั้งสี่คน มีชายในชุดคลุมสีเพลิงมีหมวกที่ปิดบังไม่เห็นใบหน้าเขาเลยแม้แต่น้อย แต่เห็นเพียงเปลวไฟในหมวกของเขาที่ดึงดูสายตาเท่านั้น

 

ด้านหลังชายคนนี้ มีผู้อาวุโสตั้งแถวอยู่ซึ่งแต่ละคนมีพลังมาก เบื้องหลังพวกเขามีชายที่แข็งแกร่งหลายร้อยคน บนเสื้อผ้าของพวกเขามีเมฆแห่งไฟอยู่บนลายเสื้อ

 

ถ้าหลินเฟิงอยู่ในที่แห่งนี่เขาจะรับรู้ได้ทันที ว่านี่คือสัญลักษณ์เฉพาะของสำนักฮั่วหยุนจง

 

นอกจากนี้ยังมีกลุ่มคนที่อยู่ตรงหน้า พวกเขาคือเบื่องลีกแห่งความมืดมิด แต่มีจำนวนน้อย มีเพียงไม่กี่สิบคน เท่านั้น แต่ทั้งความรู้สึกและพลังของพวกเขาที่คลุมเครือราวกับว่ามันไม่มีอยู่จริงหรือไม่ก็ลึกลับมาก ๆ.

 

“ตอนนี้ทุกคนก็มารวมกันอยู่ที่นี่แล้ว เรามาเริ่มกันเลย!” ชายคนแรกในกลุ่มสหพันธ์แห่งความืดกล่าว

 

“มีเรื่องอะไรจะคุยกันในคราวนี้ พิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบันพวกเราแล้ว กองทัพของพวกเราในตอนนี้ก็แข็งแกร่งมากพอที่จะกวาดล้างทั้งประเทศได้แล้ว ด้วยการร่วมมือของพวกเรา เราสามารถดำเนินการจากฝ่ายใดก็ได้!”

 

“ใช่ แต่ฉันคิดว่าเราควรเริ่มจากคนที่อ่อนแอที่สุดก่อน”

 

“อ่อนแอที่สุดหรือแข็งแกร่งที่สุดกันหละ”

 

“น่าจะเป็นพวกเช่นหกสำนัก ปิงหยวนจง และนิกายจือหยวนนะ”

 

“ …… ”

 

ผุ้คนเหล่านี้มองมาที่ชายผู้ที่เริ่มพูด ในขณะที่ไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับผลลัพธ์ของงาน

 

“หยุดก่อน!” ทันใดนั้นผู้อาวุโสของสำนักฮั่วหยุนจงกล่าวว่า

 

“ฮืม?” ฝูงชนหยุดชะงัก และมองไปที่ชายจากฮั่วหยุนจงอย่างไม่มีความสุข

 

“เกิดอะไรขึ้น?” ฝูงชนทักถาม

 

“ถ้าต้องการเริ่มจากผู้ที่อ่อนแอที่สุด พวกเราจะลืมไปแล้วหรอ หนึ่งในกลุ่มที่พึ่งก่อตั้งใหม่ฉันคิดว่าผู้ที่อ่อนแอที่สุดควรเป็นเทียนกง เราควรเริ่มจากเทียนกงก่อน … “

 

ตูม!

 

ชายคนนั้นยังพูดไม่จบ แต่สิ่งที่เขาพูดนั้นเหมือนกันหนามแหลม ๆ ที่ทิ่มแทงผู้แข็งแกร่งหลายคน และมันก็ส่งผลกระทบต่อผู้อาวุโสของฮั่วหยุนจงและทำให้เขาระเบิดอารมณ์ออกมา

 

รองผู้อาวุโสของนิกายฮั่วหยุนจงลอยกระเด็นออกไป ก่อนที่จะพ่นเลือดและทำหน้างงงวย

 

“แกพูดว่าใครนะ?”