โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 542

RC:บทที่ 542 บรรพบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสาม

“อะไรนะ” เมื่อผู้อาวุโสอีกสองคนทราบข่าวพวกเขาก็ลืมตาขึ้นทันทีและทั้งสามคนก็จ้องมองไปที่จู้เอ๋อร์

จู้เอ๋อร์ตกใจกับสายตาของทั้งสามคนและหลังจากนั้นไม่นานก็พูดต่ออีกเล็กน้อย: “จริงๆ ออกมาทั้งหมดเลย”

“ฮึ่ม เหลวไหลซะจริง” ชายชราคนหนึ่งคำรามจากนั้นพวกเขาก็บินออกไปและหายไปบนท้องฟ้า

ในเวลานี้มังกรทั้งแปดคำรามและพ่นการโจมตีออกจากมาปากของพวกมันเพื่อระดมยิงบ้าน

บ้านนั้นราวกับทำด้วยกระดาษเบื้องหน้าของพวกเขา ช่างเปราะบางไปเสียทั้งหมด

ขณะที่มังกรฟ้าพ่นลูกไฟขนาดใหญ่ออกมาและกำลังจะโจมตีตึกสูง ร่างเหี่ยวแห้งของชายชราก็ปรากฏตัวขึ้นและปิดกั้นลูกไฟขนาดใหญ่ด้วยมือเดียว

จากนั้นด้วยการตบสวนเพียงเบา ๆ ลูกไฟก็ย้อนกลับมาระดมยิงใส่มังกร

มังกรทั้งหลายต่างพากันกรีดร้องโหยหวนและบินออกไป

ภาพนี้ดึงดูดความสนใจของมังกรจำนวนมาก ทันใดนั้นมังกรอีกเจ็ดตัวก็คำรามกึกก้องและพุ่งเข้าหาชายชรา

อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาถัดไปมีคนแก่อีกสองคนที่อยู่ข้างๆ ชายชรา ลมปราณของผู้เฒ่าทั้งสามนี้น่ากลัวและทรงพลัง

ทั้งสามได้ขัดขวางการโจมตีของมังกรพลังสูงสุดระดับ SSS ทั้งเจ็ดตัวจากนั้นก็โจมตีสวนใส่มังกรทั้งเจ็ดทันที

จากนั้นทั้งสามก็ได้ปะมือกับเหล่ามังกรต่อ

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้มังกรยักษ์หลงบินออกไป หางของมังกรยาวหลายสิบเมตร เป็นเพียงมังกรบางตัวซึ่งมีความยาวแค่สิบสองเมตรเท่านั้น

ปัง ปัง ปัง

เสียงดังสามครั้ง คือผู้อาวุโสที่แข็งแกร่งทั้งสามคนถูกมังกรจู่โจมจนกระแทกกับตึก ทันใดนั้นก็เกิดการพังทลายของอาคาร

จากนั้นชายชราทั้งสามก็เห็นร่างใหญ่ยาวหนึ่งหมื่นเมตรและทั้งร่างของพวกเขาก็สั่น

“ความน่ากลัวนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร มันแยกตัวออกจากตราของเสาผนึกมังกรฟ้าโบราณได้ยังไง” หนึ่งในสามผู้อาวุโสตกใจ

“มันเลวร้ายเกินไป ถ้าตัวตนคนนี้หลุดออกมา แม้แต่พวกเราสามคนก็ไม่สามารถจัดการได้” ชายชราตกใจ

ในไม่ช้าชายชราทั้งสามก็รวมตัวกันและเริ่มคุยกัน

“พี่ใหญ่ คุยกับเขาก่อน” ชายชราคนหนึ่งกล่าว

“ดี” ชายชราทำพันธะสัญญาด้วยการยื่นมือไปที่ตรงหน้ามังกรยาวหมื่นเมตรและหยุดการกระทำ

จากนั้นชายชราที่รู้จักกันในนามพี่ใหญ่ก็กล่าวด้วยเสียงอันดัง: “ราชามังกรผู้ยิ่งใหญ่ขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จของท่านที่หลุดพ้นจากผนึก แต่ด้วยเหตุใดจึงนำกลุ่มมังกรมาโจมตีตระกูลหลงของเรา? “

เมื่อได้ยินเสียง ราชามังกรแห่งกาลเวลาไม่ได้ขยับทันที แต่หยุดและพูดว่า “ทำไมถึงทำแบบนี้ ข้าคิดว่าเจ้ารู้เรื่องนี้ดี”

เสียงของราชามังกรแห่งกาลเวลานั้นหนาและใหญ่โตและสง่างามและผู้คนที่ได้ยินก็สั่นสะท้าน

หลินเฟิงและเสี่ยวหยางกำลังเฝ้าดูและทันใดนั้นหลินเฟิงก็พูดขึ้น “ชายชราทั้งสามที่อยู่ตรงหน้าเขาอยู่ในระดับใด ทำไมที่ราชามังกรสามารถเผชิญหน้ากับทั้งสามคนเพียงลำพัง?”

เสี่ยวหยางกล่าวว่า: “ทั้งสามคนเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นก็ดูธรรมดา ยกเว้นคนตรงกลางที่แข็งแกร่งที่สุด ส่วนอีกสองคนเพิ่งก้าวข้ามจากระดับ SSS”

“มังกรตัวนี้สูงกว่าพวกเขาหลายระดับ และความแข็งแกร่งของร่างกายทั้งหมดได้ถูกปลดปล่อยออกมา แม้ว่าจะมีคนตระกูลหลงสามคน แต่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับมังกรเฒ่า” เสี่ยวหยางกล่าว

หลินเฟิงฟังคำพูดของเสี่ยวหยางแล้วก็งง เขาไม่เข้าใจว่าระดับใดอยู่เหนือระดับ SSS แต่หลินเฟิงรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะถามเพราะโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นอีกครั้ง

“เสี่ยวหยาง นายจะอยู่เฝ้าดูสถานการณ์ที่นี่ก็ได้ และหากจำเป็น ก็โปรดช่วยท่านราชามังกรด้วย ตอนนี้ฉันต้องไปช่วยพี่สะใภ้ของนายก่อน” หลินเฟิงกล่าวแล้วเขาก็จากไปอย่างรวดเร็ว

“อย่าลืมพาพี่สะใภ้มาเจอผมด้วยนะ” เสี่ยวหยางมองไปที่ด้านหลังของหลินเฟิงและตะโกนตามหลัง

จากนั้นเส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเสี่ยวหยางก็ปรากฏขึ้น เขาบิดคอและใบหน้าของเขามีรอยยิ้มแปลก ๆ  “ฉันไม่รู้ว่าเลือดของชายชราทั้งสามนี้มีรสชาติเป็นอย่างไร”

หลินเฟิงจากไป แต่เขายังคงรักษาสถานะสัตว์วิญญาณกับเสี่ยวเฮยเอาไว้ ด้านหลังของเขามีปีกคู่หนึ่งที่ทำจากเปลวไฟสีแดงเข้มซึ่งทำให้บินไปยังสถานที่จัดพิธีแต่งงานอย่างรวดเร็ว

“คารวะฟ้าดิน” พิธีกรร้องเรียกอีกครั้ง

เจ้าสาวมองไปข้างหลังของเธอและไม่พบใคร จึงค่อย ๆ คุกเข่าลง

มีเสียงปรบมือและเสียงเชียร์อย่างล้นหลาม

ในเวลานี้ตู๋กัง ปาเต๋าและคนอื่น ๆ บนโต๊ะกำลังตึงเครียดและพร้อมที่จะลงมือได้ทุกเมื่อ

ที่มุมหนึ่งผู้หญิงในชุดสีม่วงชักดาบออกมาครึ่งหนึ่งก็ถูกมู่หรงหลานก็ดึงอย่างแรง

“เมื่อเธอคารวะฟ้าดินเสร็จ หัวของเธอก็จะหล่นลงไปที่พื้น” แววตาเย็นยะเยียบในดวงตาของผู้หญิงในชุดสีม่วงไม่ได้อ่อนลงเลย แต่กลับมีพลังมากขึ้นและแรงกระตุ้นอันทรงพลังของเธอก็ถูกปลดปล่อยออกมาโดยไม่มีอะไรปิดบัง

เสียงของพิธีกร “การเคารพครั้งที่สอง คารวะพ่อแม่” ดังขึ้นอีกครั้ง

หลงอ่าวเทียนและเจ้าสาวก้าวไปหาชายและหญิงสองคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าพวกเขา

สองคนนี้เป็นพ่อแม่ของหลงอ่าวเทียน

อย่างไรก็ตามเมื่อเธอกำลังจะคุกเข่าลงอีกครั้งเจ้าสาวก็มองกลับมาดวงตาของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา แต่ไม่มีร่างของใครบางคนที่เธออยากเจออยู่ข้างหลังเธอ

เป็นอีกครั้งที่เธอคุกเข่าลงด้วยความผิดหวัง

จากนั้นมีเสียงปรบมือและเสียงอุทานอีกรอบ

“ต้องรอกี่อีกชั่วยามหรือให้รอจนไม่มีโอกาสได้ทำอีก?” ปาเต๋าเริ่มสติแตกจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้ว โชคดีที่ตู๋กังจัดการเขาได้

แต่ในตอนนี้ ปาเต๋าก็ไม่ได้พูดผิดสักเท่าไร เมื่อการเคารพของทั้งคู่สิ้นสุดลงพี่สะใภ้จะกลายเป็นภรรยาของคนอื่น

ในที่สุดเสียงเตือน “สามีภรรยา คารวะ” ก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ฉันเห็นหลงอ่าวเทียนตื่นเต้นมากกับการเคารพนี้ ฝ่ายเจ้าสาวก็หันไปมองด้านหลัง

ครั้งนี้เป็นครั้งที่สาม แม้แต่พ่อแม่ของหลงอ่าวเทียนก็โกรธมาก

เสียงพิธีกรรายการ“ สามีภรรยา คารวะ” ดังขึ้นอีกครั้ง

แต่เจ้าสาวยังคงมองไปที่ด้านหลังด้วยใบหน้าเศร้าหมอง ในเวลานี้เธอสวมผ้าปิดหน้าสีแดง ทำให้ไม่มีใครเห็นการแสดงออกของเธอ

ภายในผ้าสีแดง ดวงตาของหญิงสาวเต็มไปด้วยน้ำตา และค่อยๆไหลลงจากดวงตาของเธอหยดลงที่พื้น

ในช่วงเวลาต่อมาพฤติกรรมของเจ้าสาวทำให้ทุกคนตกใจ

ทันใดนั้นเธอก็ถอดผ้าสีแดงคลุมศีรษะออกและแสดงใบหน้าที่สวยงามและเป็นเอกลักษณ์ อย่างไรก็ตามน้ำตาสองหยดยังคงประดับอยู่บนใบหน้าของเธอและเครื่องสำอางสีอ่อนของเธอก็ถูกชะล้างออกไป

“หลินเฟิง คุณอยู่ที่นี่หรือไม่ ฉันอยากไปกับคุณจริงๆ ถ้าคุณอยู่ ได้โปรด พาฉันไป … “

ทันทีที่คำนี้ออกมาทุกคนในปัจจุบันก็ตกตะลึง

“นี่มันเรื่องอะไรกัน”

“เจ้าสาวจะไม่แต่งงาน”

“มีใครอีกคนในหัวใจเจ้าสาว”

“ …… ”

ทันใดนั้นเสียงของการสนทนาก็ดังขึ้นและทันใดนั้นใบหน้าของหลงอ่าวเทียนก็เป็นสีเขียว

เหนือสิ่งอื่นใด คุณพ่อของหลงอ่าวเทียน ชายผู้เป็นผู้นำตระกูลหลงฟาดมือของเขาลงบนโต๊ะข้างๆ

ทันใดนั้นโต๊ะทั้งโต๊ะก็แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยจากนั้นเขาก็จับจ้องไปที่ชายคนที่นั่งถัดไปซึ่งเป็นพ่อของเจ้าสาว

“มู่เฉียน ลูกสาวของคุณหมายความว่าอย่างไร”