โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 526

RC:บทที่ 526 ทักษะเฉพาะตัวของหลินเฟิง

อย่างไรก็ตามมันได้ยินคำพูดของหลินเฟิงอยู่ใกล้มาก มันจึงซ่อนตัวอยู่ในที่ไกล ๆ และไม่ได้ขึ้นไป

ตู๋กังและปาเต๋าต่างก็ระดมยิงจากระยะไกลมาก ในขณะที่หลินเฟิงและมังกรดำโจมตีจากระยะไกล แต่แม้ว่าพวกเขาจะต่อสู้ถึงสี่เท่า แม้เพียงครั้งเดียวพวกเขาก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางเลย

หลังจากต่อสู้ไปสักพัก ความแข็งแกร่งของหลินเฟิงกับมังกรดำก็ถูกใช้ไปมากกว่าครึ่ง หลินเฟิงมองไปที่มังกรดำแล้วกล่าว “รวมร่างสัตว์!”

“ ได้! โฮก”

มังกรดำคำรามและกลายร่างเป็นแสงสีดำแล้วบินเข้าไปในร่างของหลินเฟิง จากนั้นก็รวมเข้ากับร่างสัตว์ของหลินเฟิง ร่างของหลินเฟิงเปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง

จากเดิมที่เหมือนกับหมีดุร้าย ร่างกายของหลินเฟิงหดตัวลงและเกล็ดมังกรสีดำก็ปรากฏขึ้นมา

ครู่ต่อมาหลินเฟิงก็ได้เปลี่ยนรูปลักษณ์ของเขา ทั่วทั้งตัวของเขาปกคลุมไปด้วยเกล็ดมังกรสีดำ มีเขามังกรสองเขาอยู่บนหัวและมีนอแรดอยู่ตรงกลาง

ลำตัวเรียวตรง กล้ามเนื้อแข็งแกร่งจนไปถึงดวงตา ถือหอกยาวสีทอง มันก็คือหอกมังกรทอง

ลมปราณของหลินเฟิงสูงขึ้นเป็นประวัติการณ์และถึงจุดสูงสุดของระดับ SSS

ในเวลานี้หลินเฟิงตระหนักได้แล้วว่าอะไรคือพลังที่แท้จริง เขารู้สึกว่าสามารถควบคุมทุกสิ่งที่อยู่ระหว่างสวรรค์และโลกได้ ดูเหมือนว่าตราบเท่าที่เขาต้องการเขาก็สามารถทำลายสวรรค์และโลกลงได้

หยางที่อยู่ตรงข้ามกับหลินเฟิงได้มองเห็นฉากนี้ และในที่สุดก็แสดงท่าทางหวาดกลัวออกมา

ระดับสูงสุดของ SSS นั้นเกือบจะเป็นระดับสูงสุดของระดับพลังการฝึกฝนซึ่งเป็นเป้าหมายในชีวิตของผู้คนนับไม่ถ้วน

แม้ว่าความแข็งแกร่งนี้จะไม่ใช่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหลินเฟิง แต่ก็ยากที่จะได้มา ตบะที่ถูกสืบทอดโดยหลินเฟิงรวมเข้ากับตบะของสัตว์วิญญาณแห่งพันธะ ชิประดับ SS สามอัน และการรวมร่างสัตว์กับมังกรดำ

ทั้งหมดนี้เป็นผลมาจากความพยายามอย่างมากของหลินเฟิง

หลินเฟิงกลายเป็นร่างสีดำถือหอกทองคำชี้ไปที่หยางในระยะไกล

หยางมองไปที่ฉากนี้ มันแสดงความหวาดกลัวขึ้นมาอย่างแท้จริง จากแสงของมัน พบังที่แผ่ออกมาก็มองไปที่หลินเฟิงและกล่าวว่า: “ข้าจะไม่สืบสวนว่าเจ้ารบกวนการนอนหลับอันยาวนานของข้าแล้ว ดังนั้นปล่อยผ่านไปดีไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลินเฟิงก็หัวเราะและพูดว่า “เจ้ารู้จุดประสงค์ที่ข้ามาในครั้งนี้หรือยัง?”

“เพื่อจุดประสงค์อะไร?” หยางถาม

“เอาชีวิตเจ้า!” หลินเฟิงกล่าว

“อะไรนะ?” หยางเริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมา

คำพูดของหลินเฟิง เป็นใครใครก็โกรธ เพียงแค่หยางคำรามแสงบนตัวของเขาก็แรงขึ้นเรื่อย ๆ อุณหภูมิก็สูงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

ภายใต้น้ำทะเลสาบที่เริ่มปั่นป่วน ในเวลานี้เสี่ยวหยางกับปาเต๋าและตู๋กังรู้สึกเหมือนถูกดวงอาทิตย์กลมโตที่อยู่สูงส่องแสงจ้าอย่างหาที่เปรียบมิได้

พวกเขาต่างก็ถอยไปคนละด้าน และในที่สุดก็ถอยมาถึงจุดที่เสี่ยวหยางยืนอยู่

“เด็กน้อย อยู่ให้ห่าง! ไม่อย่างนั้นจะบาดเจ็บได้!” ตู๋กังพูด

เขาเห็นลวดลายแปลก ๆ กระจายอยู่บนใบหน้าของเสี่ยวหยางอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นอารมณ์ฉุนเฉียว: “ฮึ่มคนนะไม่ใช่ภูตผีปีศาจ! อีกอย่าง เจ้าสองคนวิ่งกลับมาได้อย่างไร? ทำไมเจ้าไม่ไปช่วยพี่ชายหลินเฟิงเล่า!”

“นายไม่เห็นเหรอ? ในเวลานี้เราเข้าไปแทรกแซงการต่อสู้ของพวกเขาได้ที่ไหนกัน? ” ตู๋กังเอ่ยออกมาหลังจากที่เขาพูดไม่ออกอยู่สักพัก

“ใช่แล้ว ที่จริงนายก็ไม่ได้อ่อนแอ ทำไมนายไม่ไปช่วยเล่า?” เขาพูดอย่างขี้ขลาดตาขาว

“ฮึ่ม! พี่หลินเฟิงไม่ยอมให้ข้าไป ไม่เช่นนั้นข้าจะได้กินไก่งวงที่ต้องถอนขนออกจนหมด!” เสี่ยวหยางพูดเหมือนเด็กเล็กๆ

คำพูดของเขาทำให้ตู๋กังหัวเราะ ตู๋กังหยุดนิ่งเป็นเวลานานและพูดว่า “นายรู้ที่มาของไก่งวงตัวนี้หรือไม่ โอ้ ไม่สิ หยางตัวนี้ต่างหาก? นั่นถือเป็นสิ่งที่น่าหวาดกลัวอันดับหนึ่งในบรรดาราชาสัตว์อสูรสิบอันดับแรก นายถึงกับกล่าวว่าเขาจะถูกถอนขนเชียวหรือ?”

“ทำไม? มันก็เป็นแค่ไก่งวงไม่ใช่เหรอ? เจ้าทำมันไม่ได้งั้นหรือ?” เสี่ยวหยางพูดอย่างเย็นชา

เมื่อปาเต๋าเห็นเช่นนี้ เขาจึงส่ายหัวราวกับเป็นเด็กคนหนึ่ง

ในเวลานี้การต่อสู้ระหว่างหลินเฟิงและหยางได้เริ่มขึ้นแล้ว หลินเฟิงถือหอกทองคำและจ้วงแทงหยางซ้ำๆ

หยางกางปีกบินขึ้นสูงเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของหลินเฟิง หลินเฟิงคำรามแล้วตามติดไปทันที

หยางร้องราวกับเป็นนกฟีนิกซ์แม่ทัพหลงหมิงที่เต็มไปด้วยความสง่าผ่าเผยและจากนั้นลูกไฟขนาดใหญ่ก็ปะทุออกมาโจมตีกับปลายของหอกของหลินเฟิง

ปลายหอกปะทะเข้ากับลูกไฟ แสงสีแดงและสีทองอันน่ากลัวก็ปะทุออกมาและทั้งคู่ต่างก็ถอยห่างออกจากกัน

“ มังกรทองคำรามฟ้า?” หลินเฟิงหยุดร่าง เขาโบกหอกและมังกรทองก็คำรามขึ้น

ท่านี้เป็นทักษะความสามารถพิเศษที่มีในหอกมังกรทอง มันทรงพลังและทรงพลังเป็นอย่างยิ่ง

ภายใต้เสียงคำรามของมัวกรทอง เขารีบพุ่งไปหาหยาง

หยางเห็นสถานการณ์นี้ จึงเอาปีกปิดลงและปิดกั้นมังกรทองที่น่ากลัวของหลินเฟิงในทันที แต่ตัวของมันก็ต้องถอยไปไกลกว่าสิบเมตรและสูญเสียพละกำลังเป็นอย่างมาก

หลินเฟิงใช้ประโยชน์จากชัยชนะ เขาไล่ตามและฟันหยางด้วยมือของเขา

แว้ก!!!

ทันใดนั้นในเวลานี้หยางก็คำรามออกมา ไฟที่อยู่บนหลังมันปรากฏขึ้นมาราวกับเปลวไฟที่เต็มไปทั่วท้องฟ้าด้านหลังของมัน

จากนั้นแท่งไฟก็พุ่งออกมาจากปากของมันและโจมตีหลินเฟิง

มังกรสีทองปรากฏขึ้นอีกครั้งที่ปลายหอกในมือของหลินเฟิงและพุ่งไปที่เปลวไฟ

แต่คราวนี้หลินเฟิงพบว่าเปลวไฟนั้นทรงพลัง และมังกรทองก็ถูกดับลงด้วยเปลวไฟ

หอกของหลินเฟิงก็ยังคงอยู่ตรงหน้าหลินเฟิง

มันอยู่ห่างจากหลินเฟิง โชคดีที่ในช่วงเวลาวิกฤต หลินเฟิงใช้การควบคุมและใช้พลังของน้ำเมฆเขียวเท้าปุยเพื่อลดความเสียหายที่จากไฟจำนวนมาก

แต่ถึงอย่างนั้นหลินเฟิงก็ใช้พลังไปมากเช่นกัน

ในเวลานี้ทั้งสองต่างมองหน้ากันจากระยะไกลราวกับว่าไม่มีใครทำอะไรได้

“หืม ดูเหมือนว่าเจ้าจะใช้ได้แค่ท่านั้น!” หลินเฟิงกล่าวในใจ

ทันใดนั้นหลินเฟิงก็กระพริบตา หอกยาวในมือของเขาก็ตั้งลำ เสียงหอกดังขึ้นเป็นเวลานาน จากนั้นก็ตรงเข้าไปที่หยางอีกครั้ง

ราชาแห่งสัตว์วิญญาณ หยาง ได้เห็นแล้วก็ยังคงปล่อยแท่งไฟที่น่ากลัวพุ่งออกมา

แต่คราวนี้หลินเฟิงไม่ได้ปะทะกันมัน ทันใดนั้นแท่งไฟกลมที่น่ากลัวก็วิ่งผ่านไปและเขาเข้าไปใกล้หยางด้วยอย่างรวดเร็ว

“ เหลือแค่เพียงโอกาสเดียวเท่านั้น จะสำเร็จหรือล้มเหลวก็ขึ้นอยู่กับเจ้า!” หลินเฟิงคำรามหอก ทองคำและมังกรร้องอยู่ในมือของเขาและยังเริ่มสั่นสะท้าน

แม้แต่หลินเฟิงเองก็ยังมีความรู้สึกที่อยากจะกำจัดมันออกไป หลินเฟิงกระตุ้นหอกมังกรทองด้วยกำลังทั้งหมดของเขา

ในไม่ช้าหลินเฟิงก็เข้ามาใกล้กับหยางที่ในตอนนี้เพิ่งปล่อยแท่งเพลิงที่น่ากลัวออกไป และหลินเฟิงอยู่ห่างจากเขาเพียงแค่ไม่กี่เมตร

หลายเมตรนี่ไม่ถือว่าไกลเลยสำหรับระดับในตอนนี้ของหลินเฟิง

“ พลังที่ได้รับสืบทอด มังกรทองสังหารฟ้า!” หลินเฟิงคำราม

หอกมังกรทองในมือของหลินเฟิงเปลี่ยนเป็นมังกรทองจริง ๆ ในเวลานี้ จากปลายหอกกลายเป็นหัวมังกรขนาดใหญ่ จากนั้นตัวหอกก็เปลี่ยนเป็นร่างมังกร

มันดูเหมือนกับมังกรทองที่สว่างไสวและมีชีวิตจริง จากนั้นพลังที่ไม่มีใครเทียบได้ก็ปะทุขึ้นพร้อมกับเสียงคำรามของมังกรทอง

โฮก !!!

เสียงร้องมังกรนี้ฟังดูสง่างาม, สูงส่ง, เก่าแก่, มีพลังทำลายร้างราวกับเสียงคำรามจากยุคบรรพกาล

ในขณะเดียวกันก็มีพลังที่ทำให้สั่นสะเทือน

“อะไรน่ะ?”