โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 727 งูปาฉี

บทที่ 727 งูปาฉี

 

　　ดูเหมือนนีเดอร์ฮอกจะไม่สังเกตเห็นการมาถึงของหลินเฟิง ตาของเขาปิดอยู่และหลับสนิท

 

　　ไม่เพียงแค่พิษเหลวที่ไหลออกมาจากจมูกของเขาเท่านั้น แต่ลมหายใจก็ยังเป็นพิษอีกด้วย

 

　　แต่สำหรับหลินเฟิงผู้มีร่างกายแห่งพระเจ้า จึงไม่ส่งผลใด ๆ เลย

 

　　หลินเฟิงเดินเข้าไปแก้ปัญหาอย่างเงียบ ๆ แต่ขณะที่เขากำลังจะหยุดก้าว นีเดอร์ฮอกก็ลืมตาขึ้น

 

　　วินาทีนั้น แสงสีทองที่สว่างวาบขึ้นในดวงตาของเขาช่างดูสง่างามนัก

 

　　เมื่อรู้สึกว่ามีคนกำลังจะมาทำร้ายตัวเอง นีเดอร์ฮอกก็ยืนขึ้น กางปีกหักๆ ออกและส่งเสียงคำรามดังอึกทึก

 

　　มันคือราชาของอาณาจักรแห่งความตาย ดังนั้นเมื่อมันคำรามทั่วทั้งอาณาจักรแห่งความตายต่างตกตะลึง บรรดาร่างไร้ชีวิตใต้พื้นดินถูกทำให้หวาดกลัว พร้อมกันนั้นซากศพที่เดินได้ก็เข้ามาล้อมรอบหลินเฟิง

 

　　“เจ้ามนุษย์!” เสียงของนีเดอร์ฮอกราวกับระฆังที่สั่นไหว “ตอบข้ามา เหตุใดจึงเข้ามาในอาณาเขตของข้า!”

 

　　หลินเฟิงไม่ได้ทำตัวนอบน้อม เขาเงยหน้าขึ้นมองตรง ๆ แล้วพูดว่า “ข้าจะทำสิ่งใดได้อีกหรือ? ข้าก็จะฆ่าเจ้าไง!”

 

　　“ฆ่าข้า?” นีเดอร์ฮอกหัวเราะเยาะ “ในตอนแรกที่ข้ากัดรากของต้นไม้โลก พวกเจ้าที่เป็นมนุษย์ถึงกับต้องรวบรวมสามปรมาจารย์สถานะพระเจ้าผนึกข้าไว้ยังที่แห่งนี้ เจ้าเด็กน้อย เจ้ากล้าท้าทายข้าอีกงั้นหรือ?”

 

　　“ข้ารู้ว่าเจ้าแข็งแกร่ง แต่ข้าแข็งแกร่งกว่าเจ้า!” หลินเฟิงกล่าว

 

　　“ในอดีต มนุษย์จำต้องใช้ปรมาจารย์ระดับพระเจ้าถึงสามคนเพื่อผนึกเจ้า แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว!”

 

　　นีเดอร์ฮอกหัวเราะ: “ข้าไม่เห็นว่ามนุษย์จะเก่งไปกว่าเมื่อก่อนเลย แต่ข้าพบว่ามนุษย์นั้นช่างหยิ่งผยอง”

 

　　“เหล่าสมุนของข้า ไปเล่นกับเขาก่อนเถอะ

 

　　จากนั้น นีเดอร์ฮอกจึงกระพือปีกและบินเข้าไปในท้องฟ้าอันมืดมิด

 

　　และเหล่าบรรดาซากศพเดินได้ของเมืองแห่งความตายก็รีบพุ่งเข้าไปหาหลินเฟิง

 

　　“สกปรกนัก ออกไปให้พ้น!” ในเวลาเดียวกันนั้น หลินเฟิงคำรามและโบกมือใหญ่ของเขา ทั่วร่างกายของเขาเกิดพายุหมุนวนอย่างรุนแรง ทันใดนั้นแสงสีทองแข็งรูปร่างโค้งก็ถูกปล่อยออกมาจากร่างของเขา

 

　　ทันทีที่มีดโค้งบินออกไป ศพที่เดินได้ทั้งหมดต่างถูกฆ่าตายในทันที

 

　　“โอ้?” นีเดอร์ฮอกรู้สึกประหลาดใจที่เห็นศพเดินได้ตายเกลี้ยง พวกมันบางศพในนั้นสามารถถือเทียบได้กับตบะนักปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ด้วยซ้ำ

 

　　“ดูเหมือนว่าเจ้าจะมีทักษะอยู่บ้างสินะ” นีเดอร์ฮอกกล่าวพร้อมกระพือปีกอย่างแรงและร่อนลงมาจากอากาศตรง ๆ

 

　　“เช่นนั้น เจ้าจงอยู่ที่นี่และกลายเป็นข้ารับใช้ของข้าซะ”

 

　　แรงกระแทกของนีเดอร์ฮอกนั้นรุนแรงมาก ถึงมันจะอยู่ห่างจากพื้นดินหลายร้อยเมตร แต่ความกดดันของลมที่รุนแรงได้ทำให้พื้นดินถล่มลงมา

 

　　หลินเฟิงกล่าวอย่างแผ่วเบา: ยังไม่ได้หรอก ข้าต้องพาเจ้าไปจากที่นี่ก่อน”

　　จากนั้นหลินเฟิงจึงย่ำเท้าและกลายร่างเป็นมังกรทองตัวยาว เขายืนขึ้นและปะทะกับนีเดอร์ฮอก!

 

　　ตู้ม!

 

　　เกิดเสียงดังตู้มที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนระหว่างสวรรค์และโลก และในเวลาเดียวกันนั้น ก็เกิดแสงราวกับระเบิดนิวเคลียร์ครอบคลุมไปทั่วทั้งเมืองแห่งความตาย

 

　　ดินแดนแห่งความตายไม่เคยสว่างไสวมานานหลายล้านปีแล้ว และก็ไม่เคยสว่างขนาดนี้มาก่อน ทิวทัศน์แห่งความตายดูไม่ค่อยน่ามองเท่าใดนัก

 

　　หลินเฟิงกลายร่างกลับเป็นมนุษย์และหยุดกลางอากาศ ในขณะที่นีเดอร์ฮอกตกลงบนพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงจนเกือบจะทำให้เกิดแผ่นดินไหว

 

　　หลินเฟิงไม่จำเป็นต้องโจมตีอีกต่อไปเพราะเขาได้สังหารนีเดอร์ฮอกนตายสนิทจากเหตุการณ์เมื่อครู่

 

　　ร่างของนีเดอร์ฮอกระเบิดอย่างรวดเร็วแล้วแสงสีทองก็ลอยเข้าไปในร่างของหลินเฟิง

 

　　หลินเฟิงหายใจเข้าลึก ๆ และความรู้สึกที่ขาดหายไปก็กลับคืนมา

 

　　เขามองไปยังต้นไม้โลกที่ผุพัง ทันใดนั้นหัวใจของเขาก็เต้นถี่ เขาฉีกพื้นที่ออกและกลับไปที่ภูเขาด้านหลัง จากนั้นเขาจึงใช้พลังวิญญาณของตนเองนำต้นไม้ประจำตัวเทพเจ้ามังกรมายังดินแดนแห่งความตาย

 

　　“เจ้ากำลังจะทำอะไร?” ต้นไม้เทพเจ้ามังกรรู้สึกงุนงงมาก

 

　　หลินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “นี่คือต้นไม้โลก ท่านไม่ได้ต้องการกลับมาอยู่กับมันหรอกหรือ?”

 

　　ต้นไม้ประจำตัวพระเจ้ามังกรได้พบเห็นต้นไม้โลกจึงกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “ข้ายังสามารถกระตุ้นพลังของต้นไม้โลกได้อยู่หรือไม่?”

 

　　หลินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “หากท่านมีข้า ท่านก็ทำได้”

 

　　ด้วยเหตุนี้ หลินเฟิงจึงนำจิตวิญญาณของต้นไม้ครึ่งชีวิตแห่งเทพเจ้ามังกรออกมาและอัดมันเข้าไปในต้นไม้โลก

 

　　ทันใดนั้น ต้นไม้ประจำตัวเทพเจ้ามังกรต้นเดิมก็สลายกลายเป็นขี้เถ้า ในขณะที่ต้นไม้โลกที่พังทลายไปแล้วก็เปล่งแสงเรืองแสงออกมาเล็กน้อย แล้วลำต้นสีดำของมันก็กลายเป็นสีทอง

 

　　ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยการฟื้นตัวของต้นไม้โลก วิญญาณแห่งความตายของคนตายทั่วทั้งเมืองได้ถูกกำจัดออกไป แสงสว่างค่อย ๆ เข้ามาและสิ่งที่เน่าเสียเสื่อมโทรมก็สลายไปอย่างช้า ๆ

 

　　คงต้องใช้เวลาอีกสักระยะกว่าต้นไม้โลกจะได้รับการฟื้นฟูกลับมาอย่างสมบูรณ์ หลินเฟิงไม่ได้อยู่รอดูมันเจริญเติบโต เขาออกจากเมืองแห่งความตายเพื่อมองหาเทพเจ้าและวิญญาณองค์อื่น ๆ

 

　　ในช่วงครึ่งเวลาถัดไป หลินเฟิงสามารถจัดการกับสิ่งต่าง ๆ เกี่ยวกับเทพเจ้า, วิญญาณและสัตว์อสูรได้

 

　　แม้ว่าเขาจะสามารถรู้ที่ตั้งของเทพเจ้าและวิญญาณได้ แต่หลายองค์ก็ซ่อนตัวอยู่ลึกลับเกินไปดังนั้นจึงต้องใช้เวลามาก

 

　　แต่องค์จักรพรรดิก็ไม่ได้ทำให้ผู้คนต่างถอดใจ ด้วยความพยายามของพวกเขา ในที่สุดหลินเฟิงก็รวบรวมเทพเจ้าและวิญญาณได้ 14 องค์แล้ว

 

　　ยังไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในร่างกายของเขา เพราะหากยังไม่มีสัตว์วิญญาณตัวสุดท้าย ก็ไม่สามารถกระตุ้นพลังของเทพมังกรได้อย่างเต็มที่

 

　　เขาตามหาสัตว์วิญญาณตัวสุดท้ายมาสามวันแล้ว ขณะที่เขากังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในที่สุดเขาก็ยืนยันตำแหน่งของสัตว์ตัวนั้นได้

 

　　เพื่อป้องกันไม่ให้สัตว์วิญญาณหายไปอีก เขาจึงไม่ได้บอกให้คนอื่นรู้ และรีบฉีกพื้นที่ออกเพื่อไปให้ถึงปลายทาง

 

　　ที่แห่งนี้คือหุบเขารกร้าง เมื่อนกบนท้องฟ้าบินเข้าไปในหุบเขา ทันใดนั้นมันก็ไร้เรี่ยวแรงร่วงหล่นลงไปแล้วกลายเป็นเศษเลือดทันที

 

　　ที่กลางหุบเขามีร่างใหญ่ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ มันมีหัวที่ยาวและแข็งแกร่งแปดหัวดูคล้ายกับเผ่าพันธุ์ที่มาจากส่วนที่ลึกที่สุดของนรก

 

　　หลินเฟิงมาที่หุบเขา เขามองไปข้างหน้าและมองเห็นสัตว์วิญญาณที่อยู่ในอย่างรวดเร็ว

 

　　แต่เขาก็ตัวแข็งค้างทันที เพราะสัตว์วิญญาณเทพเจ้าตัวนี้เห็นได้ชัดว่ามันคืองูใหญ่แปดหัว!

 

　　“งูปาฉีหรือ?” หลินเฟิงเอ่ยอย่างสงสัย “เป็นเจ้าได้อย่างไร? เจ้าคือองค์สุดท้ายที่เหลือ”

 

　　“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ หลินเฟิง” เสียงของเสี่ยวหยางดังออกมาจากงูปาฉี

 

　　งูปาฉีหันมา เสี่ยวหยางลอยอยู่ในท้องของมัน

 

　　“เสี่ยวหยาง!” หลินเฟิงรู้สึกสับสนเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ไปหมด “เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”

 

　　และในวินาทีต่อมา หลินเฟิงก็ตกตะลึง แม้ว่าคน ๆ นี้ก็คือหยางน้อย แต่กลับให้ความรู้สึกที่ต่างออกไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

 

　　“เจ้าใช่เสี่ยวหยางหรือไม่?” เขาถามอย่างระแวดระแวง

 

　　เสี่ยวหยางยิ้ม: “ข้าคือเสี่ยวหยาง แต่ก็ไม่ใช่เสี่ยวหยาง”

 

　　“ข้าชอบชื่อเก่ามากกว่าชื่อน่าเกลียดที่เจ้าตั้งให้นะ”

 

　　“เมื่อก่อนนั้น ผู้คนขนานนามข้าว่าซาตาน ใช่ ใช่แล้ว เจ้านรก ซาตาน…”

 

Related