โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 720 การกลับมาเกิดใหม่ของอาณาจักรสวรรค์

บทที่ 720 การกลับมาเกิดใหม่ของอาณาจักรสวรรค์

 

หลานหลิงร่อนลงบนพื้น จับมือหลินเฟิงอย่างตื่นเต้น: “พี่ชายหลินเฟิง ท่านมาหาข้าจริงๆ!”

 

“หลินเฟิง?” เมื่อได้ยินชื่อ ผู้นําแห่งร้อยบุปผาขมวดคิ้วในตอนแรก จากนั้นก็เริ่มตื่นตระหนก

 

เธอชี้ไปที่หลินเฟิงและกล่าวว่า “เจ้าเป็นคนจากเทียนกง…”

 

หลินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ใช่ เป็นข้าเอง ข้าอยากจะแนะนําตัวเองแต่ยังไม่มีโอกาสสักที”

 

ทุกคนตื่นตะลึง ผู้คนต่างทราบกันดีว่าหลินเฟิงเป็นปรมาจารย์แห่งอาณาจักรสวรรค์ในตํานาน

 

แต่ใครจะคิดว่าเป็นคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวเอง?

 

ศิษย์บุปผาหวาดกลัวจนตัวสั่น ด้วยความแข็งแกร่งของเขาที่มีสถานะพระเจ้า การตบเพียงครั้งเดียวก็สามารถฆ่าคนได้มากมาย

 

และสีหน้าประหลาดใจของหลานจูชิงก็เพิ่มมากขึ้นอีก เธอไม่เคยคิดเลยว่าผู้ชายที่เคยถูกเธอไล่ฆ่าด้วยความตื่นตระหนกจะกลายเป็นปรมาจารย์สถานะพระเจ้าได้ มันน่าเหลือเชื่อนัก

 

ท่าทีของผู้นําเปลี่ยนไป เธอขอโทษหลินเฟิงก่อน จากนั้นจึงลงโทษศิษย์บุปผาผู้นั้นอย่างรุนแรง

 

ด้วยเหตุนี้ หลินเฟิงจึงไม่สนใจมากเกินไปนัก: “ไม่ต้องสุภาพมากนักหรอก ข้าเพียงมาพบหลานหลิงตามที่ได้ตกลงเอาไว้กับเธอ”

 

หลานหลิงจับมือหลินเฟิงและพูดว่า ” พี่ชายหลินเฟิง ท่านเก่งมากเลย เวลานี้ทุกคนต่างก็กล่าวถึงท่าน”

 

หลินเฟิงยิ้ม: “ไม่มีอะไรหรอก พวกเขาแค่ประเมินค่าสูงเกินไป”

 

จากนั้นสายตาของเขาจึงตกลงไปที่หลานจูชิง

 

จูหลานรู้สึกประหลาดใจมากกับการเดินทางของน้องสาว

 

ต้องบอกว่าโลกใบนี้ช่างเล็กนัก

 

เดิมทีหลินเฟิงมองไปอย่างไม่ได้พินิจ แต่กลับมีสิ่งหนึ่งที่ทําให้เขาตกตะลึง

 

เขาอดไม่ได้ที่จะเดินหาหลานจูชิง จากนั้นก็เอื้อมมือไปแตะใบหน้าของหลานจูชิง

 

“เจ้ากําลังทําอะไร?” หลานจูชิงตกใจและรีบปัดมือของหลินเฟิงออก

 

หลินเฟิงกลับมามีสติและพูดว่า “อย่าเข้าใจผิด! ข้าแค่รู้สึกแปลกๆ !”

 

“จูชิงเป็นอะไรหรือ?” ผู้นําสํานักบุปผาเอ่ยถาม

 

หลินเฟิงครุ่นคิดสักพักและมองไปที่หลานหลิง ทันใดนั้นเขาก็ตกตะลึงเพราะเขาก็รับรู้ถึงความรู้สึกเดียวกันได้จากหลานหลิง

 

หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจและกล่าวว่า: ” พวกเธอมีจิตวิญญาณแห่งมิติ!”

 

“หือ?” ทุกคนตะลึง

 

“เดี๋ยวก่อน ให้ข้าดูใกล้ๆหน่อย” หลินเฟิงกล่าว

 

กล่าวจบ หลินเฟิงก็ใช้พลังวิญญาณห่อหุ้มหลานจูชิงและหลานหลิงเอาไว้

 

ทันใดนั้น หลินเฟิงก็รู้สึกได้ถึงสองพลังอํานาจขนาดใหญ่ที่เข้ามา พร้อมกันนั้นก็มีร่างสองร่างอยู่ตรงหน้าเขา

 

สองร่างนี้คล้ายกับน้องสาวของหลานจูชิง แต่พวกเธอให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง

 

นั่นคือความรู้สึกของเสิ่นจิง เด็กสาวสองคนนี้คือปรมาจารย์แห่งเสิ่นจิงที่กลับชาติมาเกิด!

 

ผู้ที่ถูกเรียกขานว่าปรมาจารย์สถานะพระเจ้า สามารถกลับชาติมาเกิดได้ก็ต่อเมื่อวิญญาณได้รับการเก็บรักษาอย่างสมบูรณ์

 

และหลังจากการเกิดใหม่ ความแข็งแกร่งและความทรงจําก็จะค่อยๆกลับคืนมา

 

หลินเฟิงบอกการค้นพบต่อสาธารณชน และพวกเขาไม่อยากจะเชื่อเลย

 

“หากเป็นเช่นนี้ มีวิธีใดที่จะทําให้พวกเธอตื่นขึ้นได้หรือไม่?” ผู้นําถามเสียงสั่น

 

หลินเฟิงกล่าวว่า “มีแน่นอน แต่การตื่นขึ้นของหลานหลิงได้เริ่มต้นขึ้นด้วยตัวของมัน เองแล้ว” ข้าแค่ต้องใช้พลังวิญญาณกระตุ้น เพื่อให้พวกเธอฟื้นฟูความแข็งแกร่งเดิม

 

“ตอนนี้ ขอที่เงียบสงบให้ข้าสักแห่ง”

 

ด้วยสิ่งที่ดีเช่นนี้ เป็นธรรมดาที่จ้าวแห่งไปฮัวจะร่วมมือและมอบสถานที่ฝึกฝนของเธอให้แก่เขา

 

ในถ้ําเงียบสงบ มีเพียงหลินเฟิงและพี่น้องตระกูลหลาน หลานหลิงพูดกับหลินเฟิง ”พี่หลินเฟิง หลังจากที่เราตื่นขึ้น ความทรงจําจะเป็นของเราเองหรือไม่?”

 

หลินเฟิงลูบหัวของเธอและพูดด้วยรอยยิ้ม “แน่นอน มันจะเป็นเช่นนั้น”

 

หลานหลิงพยักหน้า: “เช่นนั้นข้าก็โล่งใจ”

 

หลานหลิงเข้าสู่สภาวะการทําสมาธิ หลินเฟิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นพลังวิญญาณของเขาก็เข้าครอบคลุมหลานหลิง

 

หลานหลิงโล่งใจมากและจากนั้นเธอจึงรู้สึกสบายใจมาก

 

มองจากภายนอก ร่างกายของหลานหลิงกําลังเปล่งแสง และลมปราณของเธอก็ถูกเปลี่ยนเป็นอาณาจักรแห่งวิญญาณ

 

“ดูเหมือนว่าจะสําเร็จ” หลินเฟิงกล่าว “ถึงตาเจ้าแล้ว”

 

หลานจูชิงก็นั่งสมาธิเช่นกัน หลินเฟิงใช้วิธีเดียวกัน แต่ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็สั่นสะท้านอย่างรุนแรง

 

“มีอะไรหรือ?” หลานจูชิงมองเห็นความผิดปกติของหลินเฟิง

 

หลินเฟิงกล่าวอย่างกังวละ “ไม่ เศษเสี้ยวการกลับชาติมาเกิดของเจ้าน้อยเกินไป ข้าเกรงว่าเจ้าจะไม่สามารถกลับชาติมาเกิดได้สําเร็จ!”

 

ในความเป็นจริงเขาสงสัยมานาน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าหลานหลิงเริ่มตื่นขึ้นแล้ว แต่เหตุใดหลานจูชิงถึงยังไม่มีการเคลื่อนไหว?

 

แต่ตอนนี้เขาเข้าใจแล้ว เมื่อขาดเศษเสี้ยวเล็กๆนั้น หากตื่นขึ้นมาโดยลําพัง หลานจูชิงจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ภายในปีนี้

 

หลานจูชิงไม่หวาดกลัวเลย เลิกคิ้วขึ้นถาม: “งั้นต้องทําเช่นไร?”

 

หลินเฟิงกล่าว: “ฉันจะหาหนทาง ไม่ต้องกังวล”

 

เมื่อหลินเฟิงกล่าวเสียงทุ่มถึงประเด็นปัญหาจบ ก็บังคับใช้พลังวิญญาณในตัวของพวกเธอเพื่อ การซ่อมแซมเศษเสี้ยววิญญาณเล็กๆนั้น

 

นี่เป็นสิ่งที่อันตรายมาก ไม่เพียงแต่พลังวิญญาณเท่านั้น หลินเฟิงยังต้องปล่อยจิตวิญญาณของเขาเข้าสู่จิตวิญญาณของหลานจูชิง

 

กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ เขาได้เริ่มซ่อมแซมจิตวิญญาณของหลานจูชิงแล้ว!

 

หลานจูชิงหลับตาแน่น ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความดุร้ายและลําคอก็ปล่อยเสียงขู่ต่ําออกมา

 

เธอเป็นเทพธิดาในไปฮัวซงมาโดยตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่เธอแสดงออกเช่นนี้

 

ความกดดันทางฝั่งของหลินเฟิงก็มากเช่นกัน เหงื่อไหลเปียกไปตามเสื้อผ้าของเขา

 

แม้ว่าอาณาจักรพระเจ้าจะเป็นถึงจุดสูงสุดของพลัง แต่ก็ไม่ได้มีอํานาจทําได้ทุกอย่าง

 

ในขณะนี้ แม้แต่พลังวิญญาณของเขาที่กว้างใหญ่ราวกับทะเลก็กําลังเดือดแห้ง

 

หากเขาไม่สามารถชดเชยข้อบกพร่องนี้ได้ก่อนที่พลังวิญญาณจะหายไป เขาก็จะตายที่นี่!

 

”เร็วเข้าสิ!” หลินเฟิงคํารามออกมาอย่างช่วยไม่ได้

 

ในที่สุด ภายใต้ความพยายามอย่างไม่หยุดยั้งของเขา จิตวิญญาณก็ได้รับการซ่อมแซมอย่างแท้จริง

 

หลินเฟิงถอนหายใจอย่างโล่งอก และวิญญาณของเขาก็สามารถกลับเข้าร่างได้

 

ชั่วขณะนี้ เขารู้สึกว่าร่างกายของเขากลวงโบ่อย่างแท้จริง จากนั้นเขาก็หงายหลังล้มลงอย่างไร้เรี่ยวแรง

 

“มันจบแล้ว” เขาพูดเสียงเบา รู้สึกว่าหัวเบลอๆ

 

ในเวลานี้ หลานจูซิงก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกันที่พบว่าร่างกายของเธอค่อยๆเปลี่ยนแปลงไป

 

“พลังวิญญาณของเธอเติบโตขึ้น ทันใดนั้น ความแข็งแกร่งของเธอในครึ่งขั้นหกสวรรค์ก็ได้มาถึงครึ่งขั้นเก้าสวรรค์แล้ว!

 

หลินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “นี่คือระดับที่เจ้าควรจะมี หากเจ้าสามารถตื่นได้เร็วและฝึกฝน เจ้าอาจไปถึงเก้าสวรรค์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้”

 

“แต่นั่นคือทั้งหมดในภายหลังซึ่งยังไม่สําคัญ เวลานี้เจ้าต้องฝึกฝนด้วยตัวเองเท่านั้น แล้วเจ้าถึงจะเข้าสู่สภาวะฟื้นตัวได้”

 

“ดังนั้น ข้าช่วยเจ้าไม่ได้แล้ว ใช้เวลาของเจ้าให้ดี” พูดจบ หลินเฟิงที่ง่วงมากก็หลับตาลงนอน

 

ลมปราณของหลานจูชิงราวกับถั่วสองเมล็ด เมื่อจิตวิญญาณถูกควบรวมกัน เธอก็รู้สึกเหมือนร่างกายได้เป็นหนึ่งเดียว ดังนั้นหลานจูชิงจึงได้ผสานจิตเข้ากับหลินเฟิงเรียบร้อยแล้ว

 

หน้าอกของเธอเป็นสั่นไหวเล็กน้อย ใบหน้าสวยแดงเรื่อ เธอมองไปที่หลินเฟิงแล้วหัวใจที่เคยสงบนั้นก็สั่นไหวอย่างรุนแรง

 

เธอรีบลุกขึ้นยืนแล้วจูบหลินเฟิงอย่างกล้าหาญ และเอ่ยเบาๆ : “ขอบคุณ”

 

จากนั้นเธอจึงกลับมานั่งและเข้าสู่สภาวะบําเพ็ญเพียร

 

Related