โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 606 เรื่องราวแห่งการพัฒนาที่ประสบความสำเร็จ

RC:บทที่ 606 เรื่องราวแห่งการพัฒนาที่ประสบความสำเร็จ 

 

“พวกเราจะทำอย่างไรถ้าเขาไม่สามารถทนไหวหละ?” เสียงของราชามังกร สั่นและดังขึ้น

 

“ข้าไม่รู้พลังวิญญาณที่ดูดซับโดยสัตว์วิญญาณทั้งเก้านั้น แย่ขนาดไหน แม้ว่ามันถูกดูดซึมเพียงครึ่งเดียวแต่สถานการณ์ตอนนี้แย่มาก!” ราชามังกรแห่งกาลเวลากำลังประเมินพลังของสัตว์วิญญาณทั้งเก้าของหลินเฟิงและเหมือนว่าพวกเขาจะประเมินพลังของพวกมันต่ำไป

 

สัตว์วิญญาณทั้งเก้าตัวนั้น เป็นตัวตนแห่งความน่ากลัวอย่างแท้จริง

 

มังกรดำเป็นเชื้อสายของราชามังกรหมิงในแดนแห่งมืด เสี่ยวเฮยได้กลืนกินหยาง  เลือดเนื้อนั้นทำให้มันกลายเป็นนกอมตะแห่งตระกูลฟีนิกซ์ และเถาวัลย์ปีศาจนั้นคือเลือดของสายพันธุ์อื่น สำหรับสายเลือดอื่น ๆ นั้น สัตว์วิญญาณแต่ละตัวต่างก็มีต้นกำเนิดที่ยิ่งใหญ่

 

ไม่มีใครคาดคิดว่าสัตว์วิญญาณที่ทรงพลังเหล่านี้ จะถูกคนเพียงคนเดียวทำพันธะสัญญาด้วย

 

ในอดีตชายคนหนึ่งเคยทำสัญญากับสัตว์วิญญาณชนิดหนึ่ง และถ้าชายคนนั้นก็เป็นอัจฉริยะจึงสามารถทำสัญญากับสัตว์วิญญาณเพิ่มได้อีกเพียงสองหรือสามตัวเท่านั้น แต่ครั้งนี้ชายคนเดียวกับต้องทำสัญญากับสัตว์ถึงเก้าตัว แม้แต่เทพมังกรก็ไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อน

 

นี้ถือเเป็นเหตุการณ์แห่งประวัติศาสตร์จริง ๆ ไม่เคยมีใครทำอะไรที่ฝืนขนาดนี้มาก่อน

 

ด้วยเหตุนี้เมื่อวิญญาณทั้งเก้ามารวมกันพลังอันหน้าหวาดกลัว ที่พวกมันต้องการดูดซับจึงเกินความคาดหมายของราชามังกรทั้งสองไปมาก

 

“งั้นนั่นคงเป็นวิธีเดียวเท่านั้นแล้ว!” มังกรแห่งกาลเวลาพูด

 

ทันใดนั้นราชามังกรก็นิ่งไปก่อนที่เขาจะอ้าปาก จากนั้นไข่มุกแห่งมังกรน้ำเงิน ปรากฏขึ้นและมังกรแห่งกาลเวลาก็ร่ายคทา

 

“ นั้นเจ้ากำลังจะทำอะไร ” เมื่อเห็นฉากนี้ราชินีมังกรก็พูดด้วยความตกใจ

 

ดวงตาของราชามังกรแห่งกาลเวลาเต็มไปด้วยความแน่วแน่: “เขาคือความหวังเดียวของโลกใบนี้ ในกรณีนี้ข้าขอฝากความหวังทั้งหมดไว้ที่ตัวของเขา!”

 

จากนั้นถึงเวลาที่ราชามังกรแห่งกาลเวลา ใส่ลูกแก้วมังกรน้ำเงินลงไปในร่างของหลินเฟิง

 

ในพริบตาเดียวที่ลูกมังกรได้เข้าไปในร่าง มันดูดซับพลังวิญญาณอย่างบ้าคลั่งทันที ซึ่งมันก็ดูดซับพลังวิญญาณที่ทำลายร่างกายของหลินเฟิงลงไปด้วย

 

“ด้วยลูกแก้วมังกรนั้น พลังในการรักษาของเขา จะสามารถดูดซับพลังวิญญาณเหล่านั้นได้ ในระดับเดียวกับข้า!” ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าว

 

แต่ใบหน้าของราชินีมังกรนั้นกลับทำให้งงงวยและสับสน “ถ้างั้นความแข็งแกร่งของเจ้าจะลดลงกว่าครึ่งเลยนะ!”

 

“ถึงลดลงครึ่งหนึ่ง ยังไงพวกเราก็ไม่สามารถต้านทานหายนะครั้งต่อไปได้ เพราะงั้นไอหนุ่มคนนี้ถึงเป็นความหวังสุดท้าย เขาจะขยายความหวังแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ” ราชามังกรแห่งกาลเวลาดูเหมือนจะตัดสินใจแล้ว เขายังคงกล่าวขานอย่างหนักแน่น

 

สิ่งนี้ทำให้ราชีนีมังกรนิ่งไป

 

และการคงสภาพของของหลินเฟิง มีลูกแก้วมังกรของราชามังกรแห่งกาลเวลาเป็นตัวช่วยในการดูดซับพลังวิญญาณมันกำลังทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่

 

สิ่งนี้ช่วยเร่งการเสริมพลังโดยสัตว์วิญญาณทั้งเก้า ในไม่ช้าเขาก็ถึงระดับครึ่งแรกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์

 

แต่ในเวลานี้ ลูกแก้วมังกรของราชามังกรก็ดูเหมือนจะเข้าสู่สภาวะอิ่มตัวและไม่ดูดซับพลังวิญญาณอีกต่อไป

 

“ นี่มันอะไรกันมัน ลูกแก้วมังกรของข้าไม่สามารถดูดซับพลังของสัตว์วิญญาณเหล่านี้ได้อย่างงั้นรึ!”

 

ราชามังกรแห่งกาลเวลาตกใจมาก เขารู้ว่าลูกมังกรของเขาทรงพลังเพียงใด เขารู้ว่ามันเป็นที่พึ่งพาของกำลังมากกว่าครึ่งของเขา แต่ในตอนนี้มันไม่สามารถดูดซับพลังวิญญาณของหลินเฟิงได้แล้ว 

 

“ไม่เป็นไร ข้าจะทำเอง!” ลูกแก้วมังกรสีเหมือนน้ำทะเลสั่นไหว แสงสีฟ้าปรากฏขึ้นพร้อมกับเสียงคำรามแห่งท้องทะเล

 

ในช่วงเวลาต่อมาราชินีมังกร เรียกลูกแก้วมังกรของตนออกมาบ้าง เข้าใส่มันเข้าไปในร่างของหลินเฟิงโดยตรง ทันใดนั้นลูกแก้วทั้งสองก็หมุนวนอย่างรวดเร็วและดูดซับพลังวิญญาณทั้งหมดที่อยู่รอบตัวหลินเฟิง

 

ในที่สุดสิ่งนี้ก็คลายความกดดันของหลินเฟิงไปได้ ในเวลานี้เขาผ่อนคลายลงไปบ้างแล้ว การฟื้นคืนสติก็ค่อย ๆ เป็นไปที่ละนิด

 

ในเวลานี้การส่งเสริมพลังจากสัตว์วิญญาณทั้งเก้าก็มาถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว พวกมันแต่ละตัวก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้่น ทั้งในด้านโมเมนตัมและรูปลักษณ์ พร้อมกับการเปลี่ยนแปลงที่มองไม่เห็นอีกมากมาย

 

ตัวแรกคือมังกรดำ หลังจากไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว ยังมีเขาสีทองอีกสองอันบนเขามังกรทั้งแปดบนหัวของมัน เกล็ดสีดำบนร่างกายของมันก็เปลี่ยนไปเช่นกัน มันมีเส้นสีทองระหว่างเกล็ดมากขึ้น

 

การจับคู่สีดำและสีทองนั้น ดูก้าวร้าวและน่าเกรงขาม

 

ตัวที่สองคือเสี่ยวเฮยซึ่งเป็นเพียงสุนัขสีดำตัวเล็ก ๆ และมีการเปลี่ยนแปลงครั้งแล้วครั้งเล่า เวลานี้มันไม่เหมือนกับสุนัขสีดำตัวเดิมเลย

 

มันกลายเป็นเสือและเป็นเสือดาวที่มีปีกข้างหลัง มีเปลวไฟสีแดงเข้มและมีเกล็ดที่หลัง

 

ต่อมาคือ เถาวัลย์ปีศาจ เถาวัลย์สีดำด้านบนหนวดนับไม่ถ้วนงอกเงยขึ้นมา และมังกรดำก็มีสิ่งที่เหมือนกันนั่นคือร่างกายมีเส้นสีทอง

 

……

 

สัตว์วิญญาณทุกตัวได้รับการเปลี่ยนแปลงที่น่าแปลกตามาก พวกมันได้เลื่อนขั้นสำเร็จในเวลาเดียวกันแล้ว

 

ในช่วงเวลาของการเลื่อนระดับ ลูกปัดมังกรทั้งสองในร่างของหลินเฟิง หมุนวนรอบกัน เช่นเดียวกับแผนภาพหยินหยางของไทจิแปดทิศ

 

ในขณะนั้นพื้นที่ทั้งหมดสั่นสะท้าน หลินเฟิงรู้สึกได้ว่าโลกนั้นเกิดการสั่นไหว แบบเดียวกับการเปลี่ยนแปลงในร่างกายของเขา

 

บาดแผลเล็ก ๆ และสิ่งอื่น ๆ ที่เหลือจากการอดทนต่อสู้หายไป ในขณะนั้นหลินเฟิงรู้สึกราวกับว่าเขาเปลี่ยนไป ร่างกายของเขา ความรู้สึกสบายแบบนั้นไม่เคยเป็นมาก็ก็เกิดขึ้น

 

ประสาทสัมผัสทั้งหกของหลินเฟิง ก็แตกต่างไปจากเดิมเช่นกัน

 

ตลอดเวลานี้เขาอยู่ในต้นไม้แห่งชีวิต เขาสัมผัสได้ถึงสายลมและหญ้าด้านนอก เขาได้ยินเสียงเล็ก ๆ ที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยเมตร

 

นอกจากนี้หลินเฟิงรู้สึกว่าเขามีพลังที่ไม่รู้จักเหนื่อยและความรู้สึกแย่ ๆ นั้นทำให้เขากระตือรือร้นที่จะต่อสู้

 

“ นี่คือดินแดนศักดิ์สิทธิ์หรือ?”

 

หลินเฟิงตกตะลึงและปลดปล่อยพลังที่อัดอั้นอยู่ในใจของเขาออกมา นั้นทำให้มังกรทั้งสองตื่นตัว

 

“พลังนี้เปรียบได้กับพลังแห่งสวรรค์ขั้นสี่หรือห้า ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์สินะ” เทพมังกรทั้งสองครุ้นคิด และตกตะลึง

 

หลินเฟิงไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่เทพมังกรพูด เขาเพิ่งสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของการไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ความรู้สึกที่แข็งแกร่งดูเหมือนจะคงอยู่ตลอดไปและควบคุมทุกสิ่งได้

 

แต่ในไม่ช้าหลินเฟิงก็ส่ายหัวและสลัดความรู้สึกที่มุ่งร้ายแบบนี้ไป เขามองไปที่สัตว์วิญญาณของเขาทั้งหมด

 

ในเวลานี้สัตว์วิญญาณทั้งเก้าได้เสร็จสิ้นการเปลี่ยนแปลงแล้ว พลังของพวกมันแตกต่างไปจากก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิงและรูปลักษณ์ของพวกมันก็ต่างไปจากเมื่อก่อนมาก

 

ในเวลานี้ราชามังกรแห่งกาลเวลาและราชินีมังกรต่างกล่าวว่า “ยินดีด้วย ในที่สุดเจ้าก็ฝ่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์เข้ามาได้!”

 

ในตอนนี้หลินเฟิงตอบกลับและกล่าวว่า “ขอบคุณท่านเทพทั้งสองมาก ลูกแก้วมังกรของพวกท่าน… “

 

หลินเฟิงรู้สึกอับอายเพราะทั้งคู่มอบลูกแก้วมังกรให้คืนไป ในฐานะที่มันเป็นตัวช่วยส่งพลังวิญญาณให้กับเขา

 

ลูกแก้วมังกรทั้งสองหมุนรอบกันแล้วกัน คล้ายกับหยินและหยางของไท่จื่อ พลังทางจิตวิญญาณที่มันดูดซับและเก็บไว้นั้นมากเกินกว่าที่ลูกแก้วมังกรทั้งสองจะดูดซับได้หมด

 

“ไม่เป็นไรพวกเราต้องใช้เวลาหลายร้อยปีในการปรับแต่งลูกแก้วมังกรใหม่อีกครั้ง ตราบใดที่เจ้าทะลวงผ่านมันไปได้ พวกข้าก็ยินดีด้วย!” ราชามังกรแห่งกาลเวลากล่าว

 

เวลาหลายร้อยปี มันก็เหมือนกับการจามหรือกระพริบตาสำหรับคนที่มีชีวิตอยู่ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน

 

“ขอบคุณพวกท่านมาก ผมจะจดจำน้ำใจครั้งนี้เอาไว้และไม่หลงลืมเป็นอันขาด” หลินเฟิงกล่าว

 

“เอาล่ะเนื่องจากเราได้พัฒนากำลังของพวกเราไปแล้ว เรามาทำความคุ้นเคยกับพลังแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์กันดีกว่าไหม แล้วค่อยกลับไปพักฟื้นก่อน” มังกรแห่งท้องทะเลกล่าวด้วยใบหน้าที่เหนื่อยใจ

 

เมื่อรู้ว่าพวกเขาต่างก็มอบลูกแก้วมังกรให้กับหลินเฟิงไปแล้ว หลินเฟิงจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากกำหมัดและพูดว่า “ขอบคุณมาก … “