โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 592 แก่นแท้ของเลือดแห่งสัตว์วิญญาณนับไม่ถ้วน

RC:บทที่ 592 แก่นแท้ของเลือดแห่งสัตว์วิญญาณนับไม่ถ้วน

มีหกคนนอนอยู่บนพื้นดิน เจ่าอีแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และอีกสี่คน ซึ่งอยู่จุดสูงสุดของระดับ  SSS  และ หยวนชางเองก็ระดับ  SSS  แต่พวกเขาทั้งหมดถูกฆ่าตาย

เสี่ยวหยางค่อยๆ ก้มลงมองไปที่เลือดสีแดงสดบนพื้นโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เส้นสีเขียวบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงช้าๆ และแสงสีแดงก็สะท้อนในดวงตาของเขา

“  เลือด… เลือดแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ …  ”

ในขณะนั้น เสี่ยวหยางดูเหมือนจะสูญเสียจิตสำนึกความเป็นตัวเอง เขาอ้าปากและดูดเลือดทั้งหมดจากผู้อาวุโสเจ่าอีเข้าสู่ร่างกายของเขาทันที

 

เมื่อทุกอย่างเสร็จสิ้น เสี่ยวหยางก็ค่อยๆ สงบลงพร้อมกับความสับสนในดวงตาของเขา

“ใช่เหรอ… มันเป็นเขา… เขาโผล่ออกมา … “

ในเวลาเดียวกัน หลินเฟิงที่อยู่ในระยะไกลได้ติดตามลี่หู่แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไปตลอดทาง

ในเวลานี้ปีกหลากสีบนหลังของหลินเฟิงขยับเบา ๆ และบินตามลี่หูไปอย่างเงียบ ๆ

นี่เป็นผลมาจากการเปลี่ยนแปลงของหลินเฟิงและมังกรคุนหลากสีในรูปแบบของนกเผิง  ต้องบอกว่าความเร็วของมังกรคุนหลากสีนั้น เป็นสิ่งมีชีวิตที่รวดเร็วและน่ากลัวที่สุดในบรรดาสัตว์วิญญาณที่บินได้

หลินเฟิงใช้เพียง 30% ของความเร็วทั้งหมดในการติดตามลี่หู่แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างง่ายดาย บางครั้งเขาก็ต้องชะลอความเร็วลงโดยเจตนามิฉะนั้นเขาจะตามทันและถูกพบได้ในที่สุด

 

ความเร็วของลี่หู่ไม่เร็วนัก ในทางกลับกันมันเร็วกว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทั่วไป นี่คือเหตุผลที่ผู้อาวุโสเจ่าอีขอให้เป็นคนมา

แม้จะเป็นเช่นนั้นแต่ความเร็วของเขาไม่เร็วเท่ากับหลินเฟิงซึ่งทำให้หลินเฟิงประหลาดใจ

หลังจากบินไปได้สักพักจู่ๆพื้นที่ด้านข้างของหลินเฟิงก็แปรปรวนและมีร่างสีเขียวเข้มออกมาซึ่งก็คือเสี่ยวหยาง

 

“ ไง จัดการเรียบร้อยแล้วหรือยัง ”  หลินเฟิงถาม

เส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเสี่ยวหยางจางหายไปและกลายเป็นรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสา เขากล่าวว่า “สิ่งที่พี่เฟิงสั่ง แน่นอนว่าจัดการเรียบร้อยทั้งหมดแล้ว!”

“ดีมากฉันไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้จะบินได้นานแค่ไหน!” หลินเฟิงมองไปที่ด้านหน้าของหลี่หูที่กำลังบิน

หลินเฟิงไม่พบว่าใบหน้าของเสี่ยวหยางแปลกไปสักนิด

พวกเขาเดินตามอย่างเงียบ ๆ ประมาณครึ่งชั่วโมง จากนั้นพวกเขาก็เห็นอาคารหลายหลังโผล่ขึ้นมาในป่าทึบ

 

รูปแบบของอาคารเหล่านี้แตกต่างจากอาคารสมัยใหม่โดยสิ้นเชิงและหลินเฟิงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าอยู่ที่ไหน

จากนั้นหลินเฟิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและพบว่าเขาไม่สามารถระบุตำแหน่งที่นี่ได้ นี่เป็นเรื่องแปลกจริงๆ

“ พี่เฟิง พี่เห็นไหมว่ารูปแบบสถาปัตยกรรมของสถานที่แห่งนี้และประเภทของพืชพรรณรอบ ๆ ดูเหมือนจะไม่ทันสมัยเลย! ”  เสี่ยวหยางชี้ไปรอบ ๆ และพูดว่า

หลินเฟิงมองดูสิ่งที่ผ่านมาทีละสิ่ง อย่างที่เสี่ยวหยางพูดทุกอย่างที่นี่ไม่ทันสมัย

หลินเฟิงย่อตัวลงคว้าดินหนึ่งไว้ในกำมือและดมกลิ่น เขากล่าวว่า “แม้กลิ่นและองค์ประกอบของดินจะแตกต่างจากสมัยนี้สถานที่แห่งนี้เปรียบเสมือนศัตรูที่ถูกประกบเข้ากับแผ่นดินใหญ่!”

ระหว่างหลินเฟิงกำลังคุยกันชายที่อยู่ตรงหน้าเขาได้บินเข้าไปในอาคารสูงแล้ว

หลินเฟิงและเสี่ยวหยางสบตาและพยักหน้าให้กันจากนั้นเดินไปทางด้านหน้าอย่างเงียบ ๆ

หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็มาถึงอาคารแห่งหนึ่ง เมื่อมองผ่านหน้าต่างหลินเฟิงก็เห็นซุ้ม หลายคนกินและดื่ม อีกทั้งเสียงหัวเราะ ตะโกนโหวกเหวกไม่มีที่สิ้นสุด

 

“ พี่เฟิงดูนี่! ”  เมื่อเสี่ยวหยางพูดกับหลินเฟิงและขยับตัวให้เขาไปดูสิ่งที่พูดถึง

หลินเฟิงรีบขยับไปตรงที่ของเสี่ยวหยางและในตอนนั้นหลินเฟิงก็ได้เห็นฉากที่น่าทึ่ง

มันสามารถมองเห็นในอาคารขนาดใหญ่ ซากศพของสัตว์วิญญาณทั้งหมดได้ เมื่อหลินเฟิงมองไปที่ตรงนั้น เขาจะเห็นว่าร่างเหล่านี้เป็นสัตว์วิญญาณระดับ  SSS

ซากศพเหล่านี้มีขนาดไม่ใหญ่นักเห็นได้ชัดว่าถูกกำจัดไปแล้ว มิฉะนั้นร่างของสัตว์วิญญาณระดับ  SSS  จะมีขนาดเล็กกว่าสิบเมตรและมีขนาดใหญ่หลายร้อยเมตร

แม้ว่าอาคารแบบนี้จะมีขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่สามารถรองรับซากพวกมันทั้งหมดได้

แต่มีพวกมันหลายสิบตัวและพวกมันก็เหี่ยวเฉาราวกับถูกดูดจนแห้ง

จากนั้นหลินเฟิงและเสี่ยวหยางได้ตรวจสอบอาคารหลายหลังในบริเวณใกล้เคียง และพวกเขาพบว่าพวกมันทั้งหมดเป็นสัตว์วิญญาณที่ตายแล้ว

“ เสี่ยวหยาง นำซากศพของสัตว์วิญญาณทั้งหมดไปให้เจ้าลิงศึกษาพวกมัน!” หลินเฟิงกล่าวอย่างพึงพอใจ

“ ครับ!” มันน่ายินดีที่จะนำศพสัตว์วิญญาณไปวางไว้บนอาคารหลายหลังที่อยู่รอบ ๆ ตัวพวกมันไว้ในวงแหวนมิติ

เมื่อหลินเฟิงมาถึงห้องที่สี่เขาก็ได้ยินเสียงข้างนอกห้องโถง

 

“ ฟังประกาศด้วย ตอนนี้พวกเรากำลังไปยังสถานที่จับสัตว์วิญญาณมีตระกูลมังกรที่ทรงพลังอยู่ด้านหน้าอาคารและมีสัตว์วิญญาณอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์คาดว่ามีไม่ต่ำกว่า  10  ตัวถ้าเราชนะในครั้งนี้ เราจะได้รับคำตอบสำหรับอาการบาดเจ็บของผู้นำลัทธิได้! ” ลี่หู่ยืนอยู่ตรงหน้ากลุ่มคนและพูดด้วยเสียงดัง

คนข้างล่างต่างตกใจและตื่นเต้น

 

“ เอาล่ะ ทุกคนติดตามฉันมา ผู้อาวุโสเจ่าอีกำลังรอเราอยู่ระหว่างทาง ทุกคนเร็วเข้า!” ลี่หู่กล่าวเป็นคนแรกในระยะทาง

หลินเฟิงกำลังมองไปที่กลุ่มคนมากมายที่อยู่เบื้องหลัง

คนเหล่านี้รีบวิ่งไปทีละคน หลินเฟิงตรวจสอบและพบว่าพวกเขาทั้งหมดเป็นระดับ  SSS  โดยมี  20  หรือ  30  คน ในหมู่พวกเขามีดินแดนศักดิ์สิทธิ์มากกว่าสองหรือสามคนและหนึ่งในนั้นมีพลังมากถึงจุดสูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ขั้นสอง

เมื่อมองเห็นพวกเขาจากไปหลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกกังวลเล็กน้อย หากคนเหล่านี้รีบเข้าไปในภูเขาหลังบ้านของหลินเฟิงมันจะสร้างความเสียหายอย่างมาก

 

เมื่อหลินเฟิงคิดถึงปัญหานี้ทันใดนั้นเสียงประหลาดจากใจของเสี่ยวหยางก็เข้ามาในจิตใจของหลินเฟิง

หลินเฟิงหายตัวไปทันที เมื่อเขาปรากฏตัว เขาก็พบว่าตัวเองโผล่มาที่อาคารแห่งหนึ่ง

เห็นได้ว่าอาคารนี้แตกต่างจากอาคารอื่น ๆ อย่างสิ้นเชิง อาคารหลังนี้มีความสูงไม่เท่าอาคารอื่น ทว่าวัสดุไม่ใช่ไม้แบบทั่วไป แต่เป็นเหล็กเนื้อแข็ง

ความสูงพอ ๆ กับตึกอื่น ๆ แต่ตัวบ้านสวยมาก ยกเว้นหน้าต่างเหล็กสี่บานที่ถูกปิดสนิททั้งหมด

หลินเฟิงและเสี่ยวหยางยืนอยู่ที่ประตูและเห็นว่ามีขวดเล็ก ๆ ที่บอบบางทั้งหมดแต่ละขวดมีขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือ

มันเต็มไปด้วยเลือดสีแดงที่มีชื่อและฉลากอยู่

 

หลินเฟิงและเสี่ยวหยางมองย้อนกลับไปทีละอันและทันใดนั้นก็พบว่าสายพันธุ์นั้นแตกต่างกันเช่นระดับ  SS  ระดับ  SSS  และระดับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ … แม้กระทั่งคุณสมบัติก็แตกต่างกันทุกชนิด

มีหลายร้อยคน ในที่สุดหลินเฟิงและเสี่ยวหยางมองหน้ากันโดยเฉพาะเสี่ยวหยาง ดวงตาเขาเปล่งประกายสีทอง

“ เก็บมันไปเร็ว! ”  หลินเฟิงกล่าวโดยไม่ลังเลและจากนั้นกำลังจะเริ่มต้น

แต่ในขณะนี้เสี่ยวหยางอดไม่ได้ที่จะหัวเราะลั่นด้วยความพอใจและการแสดงออกบนใบหน้าของเสี่ยวหยางนั้นดูเกินจริง

เส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเขากลายเป็นสีแดงเข้มในทันทีและดวงตาของเขาก็เปล่งประกายด้วยแสงสีแดง

ทันใดนั้นการแสดงออกบนใบหน้าของเขาก็กลายเป็นความบ้าคลั่งและจากนั้นตามมาด้วยเสียงคำราม แก่นแท้ของเลือดทั้งหมดในอาคารก็สั่นสะท้านและในที่สุดก็ลอยตรงไปที่เสี่ยวหยาง

แก่นแท้ของเลือดเหล่านั้นบินเข้าไปในปากของเสี่ยวหยางราวกับเส้นสีแดง