โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 569

RC:บทที่ 569 พลังของผู้ร้าย

ในเวลานี้ หลินเฟิงและเสี่ยวไช่กำลังรับมรดกซึ่งถือเป็นช่วงเวลาที่วิกฤต หากถูกขัดจังหวะขึ้นมามรดกของพวกเขาจะสูญเปล่า

เมื่อเห็นราชามังกรพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว มังกรดำและเสี่ยวเฮยก็เข้าไปรับมือในทันที

แต่ทั้งสองยังไปไม่ถึงขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์เลยถูกราชามังกรปัดกระเด็นออกไป

 

แต่เมื่อราชามังกรเห็นมังกรดำเขาก็ชะงักและเอ่ยว่า “มังกรดำ?”

ยิ่งไปกว่านั้น ราชามังกรทะเลยังรู้สึกได้ว่าระดับเลือดของมังกรดำนั้นสูงมากจนแทบจะไม่ต่ำไปกว่าเขา แต่ระดับไม่สูงเท่าเขา

“ชาวเงือกมีมังกรมาอยู่ด้วยได้อย่างไร?” ราชามังกรประหลาดใจเล็กน้อย

แต่ในไม่ช้าเขาก็เลิกสนใจเพราะความแข็งแกร่งของมังกรดำอยู่ในระดับต่ำจึงไม่คุ้มค่าที่เขาจะให้ความสนใจ เมื่อเขาพุ่งเข้าไปอีกครั้งมังกรดำและเสี่ยวเฮยก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง

 

“ไปให้พ้น!”

เสียงคำรามทำให้ทั้งสองได้รับบาดเจ็บและกระเด็นออกไปหลายสิบเมตรจนชนเข้ากับพระราชวังอี้เหริน

ขณะที่ราชามังกรพุ่งไปที่แท่นบูชาอีกครั้ง สุดท้ายราชาเงือกจึงชะลอความเร็วและพยายามหยุดเขาเอาไว้

ทั้งสองต่อสู้กันอีกครั้งจนแยกไม่ออก แต่ราชามังกรมีสายเลือดที่แข็งแกร่งและมีระดับระดับที่สูงกว่า โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาทั้งหมดต่างก็ได้เปรียบราชาเงือกในทุกทาง

 

เงือกตัวอื่น ๆ ย่อมเสียเปรียบเป็นธรรมดา นอกจากนี้คู่ต่อสู้ของพวกเขาต่างก็แข็งแกร่งกว่าพวกเขาอยู่แล้ว

ในเวลานี้บนผิวทะเลเหนือพระราชวังอี้เหริน เนื่องจากสงครามที่เกิดที่ด้านล่างจึงทำให้เกิดกระแสน้ำวนขนาดใหญ่อยู่ในทะเล รัศมีของกระแสน้ำวนนั้นกว้างถึง 100 เมตรจึงทำให้มันดูน่ากลัวเป็นอย่างมาก

และมีชายคนหนึ่งที่กำลังลอยอยู่เหนือกระแสน้ำวน นั่นก็คือเสี่ยวหยาง

 

“มีบางอย่างกำลังต่อสู้กันอยู่ด้านล่างหรือ?” เสี่ยวหยางรู้สึกได้ถึงคลื่นมากมายที่มาจากด้านล่างและทันใดนั้นเขาก็ขมวดคิ้ว

เขารู้สึกได้ถึงคลื่นพลังที่น่ากลัวแผ่ออกมาจากด้านล่าง เป็นการต่อสู้ในระดับดินแดนศักดิ์สิทธิ์อย่างแน่นอน

ขณะที่เสี่ยวหยางกำลังลังเลว่าจะลงไปดีหรือไม่ เขาก็รู้สึกได้ถึงลมปราณที่คุ้นเคยสองสาย

“นี่ ดูเหมือนจะเป็นลมปราณของมังกรดำและเสี่ยวเฮยนี่!” เสี่ยวหยางตกตะลึง

 

จากนั้นเสี่ยวหยางก็มองไปที่อีกฝั่งหนึ่งของเมืองมนุษย์และเอ่ยอย่างใจจดใจจ่อขึ้นมาว่า “ทำไมท่านถึงยังไม่ออกมาสักที?”

เวลานี้เสี่ยวหยางรู้สึกกังวลใจว่าต้องก้าวต่อไปอย่างไรเพราะคราวก่อนที่หลินเฟิงช่วยเขาล่องูหลามออกไป จึงได้หายตัวไปและเขาก็โทษตัวเองมาตลอด

เวลานี้ดวงตาของเสี่ยวหยางกำลังมองสลับกันไปมาระหว่างเมืองที่อยู่บนแผ่นดินใหญ่กับกระแสน้ำวนราวกับกำลังรออะไรบางอย่าง

โฮก!!!

หลังจากนั้นไม่นาน เสียงที่สั่นสะเทือนแผ่นดิน เสียงร้องของมังกรดังที่กึกก้องและทรงอำนาจก็กระจายไปทั่วทั้งทะเล ทันใดนั้นพื้นดินบนโลกก็สั่นสะเทือนและน้ำทะเลก็พุ่งขึ้นสูงจนทำให้บริเวณทะเลใกล้เคียงรวมถึงมนุษย์ต่างหวาดผวา

ในเวลานี้ทุกคนที่กำลังต่อสู้ในพระราชวังอี้เหรินที่ก้นทะเลได้หยุดชะงักชั่วขณะ

แต่ในไม่ช้าทั้งสองฝ่ายก็ทำสงครามกันอีกครั้ง

ที่เหนือทะเลมีรอยแตกขนาดใหญ่ฉีกขาด มันเป็นรอยแยกที่ยาวหลายกิโลเมตร ราวกับจะฉีกทั้งท้องฟ้าออกจากกัน

พอเขาได้เห็นฉากเล็ก ๆ นี้ก็รู้สึกตกตะลึง

 

“เป็นความแข็งแกร่งที่น่ากลัวนัก มีเพียงไม่กี่คนในโลกที่ทำเช่นนี้ได้!” เสี่ยวหยางกล่าวในใจ

ภายในช่องว่างของรอยแยกขนาดใหญ่ ได้มีมังกรสีเงินที่ยาวนับ 10,000 เมตรพุ่งออกมา

ในช่วงเวลาที่ปรากฏตัวอีกครั้ง บรรยากาศที่น่ากลัวก็เติมเต็มไปทั่วทั้งบริเวณ ในขณะนั้นน้ำทะเลโดยรอบก็เกิดเป็นคลื่นขนาดใหญ่จำนวนมาก

เขาเห็นมังกรเงินลอยมาอยู่ข้าง ๆ เสี่ยวหยางแล้วลดขนาดตัวลงอย่างรวดเร็วจนกลายมาเป็นชายชราในชุดคลุมสีเงินคนหนึ่ง

“คำนับ นายท่านราชามังกร!” เสี่ยวหยางกล่าวขออภัยด้วยความเคารพ

เมื่อก่อนเสี่ยวหยางไม่ได้เกรงกลัวคนตรงหน้าเขาสักเท่าไหร่ แต่ในเวลานี้แม้จะเพิ่มความกล้าให้เขาอีกสักร้อยเท่า เสี่ยวหยางก็ไม่กล้าที่จะไม่เกรงใจ

เป็นเพราะความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายนั้นน่าสะพรึงมากซะจนเกินความคาดหมายของเสี่ยวหยาง

 

“ความแข็งแกร่งของชายผู้นี้อย่างน้อยก็คงอยู่ที่ระดับห้าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์” เสี่ยวหยางรู้สึกได้ถึงลมปราณของชายชราในชุดคลุมสีเงินและรู้สึกหวาดกลัว

ชายชราในชุดคลุมสีเงินตรงหน้าของเขาคือราชาแห่งมังกรนิรันดร์ ด้วยลำดับวิญญาณห้าธาตุของหลินเฟิงที่อยู่ตรงหน้า ความแข็งแกร่งของเขาจึงได้รับการฟื้นฟูอย่างรวดเร็วและในพริบตาเขาก็ฟื้นคืนมามากกว่าสวรรค์ชั้นห้าในดินแดนศักดิ์สิทธิ์

ราชามังกรแห่งกาลเวลาถูกเสี่ยวหยางเชิญออกมาเพราะเสี่ยวหยางเพิ่งสัมผัสได้ถึงลมปราณที่อยู่ด้านล่างซึ่งอยู่นอกเหนือขอบเขตการควบคุมของเขา ดังนั้นเขาจึงสามารถหันไปพึ่งราชามังกรได้เท่านั้น

“นายท่าน พี่หลินเฟิงน่าจะลงไปที่นั่น เมื่อครู่ข้ารู้สึกถึงลมปราณของสัตว์เลี้ยงทั้งสองของเขา” เสี่ยวหยางกล่าว

ราชามังกรแห่งกาลเวลาเหล่มองไปที่ด้านล่างและรู้สึกได้ถึงคลื่นการต่อสู้ที่น่ากลัวได้ในทันที

 

“ใช่แล้ว” ราชามังกรแห่งกาลเวลาพยักหน้าและตอบ จากนั้นโบกมือหนึ่งครั้ง คลื่นแสงสีเงินก็กระพริบขึ้นมา

แสงนั้นดูเหมือนจะช้า แต่เมื่อมันสัมผัสเข้ากับกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ 100 เมตรที่อยู่บนน้ำ เสี่ยวหยางก็ตกตะลึง

เนื่องจากกระแสน้ำวนอันน่ากลัวได้ถูกแสงนั้นฉีกจนขาดและกระจายออกไปเป็นสองฝั่ง ดูเหมือนน้ำทะเลจะตื่นตระหนกจนพุ่งแยกออกไปทั้งสองข้าง

“ไปสิ” ราชามังกรแห่งกาลเวลากระซิบ

จากนั้นพวกเขาก็เหาะเข้าไปทั้งอย่างนั้น

ในตอนนี้ พระราชวังอี้เหรินกำลังอยู่ในสงครามครั้งใหญ่ ทั้งสองฝ่ายกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดจนใกล้จะถึงจุดจบ

ชาวเงือกต่างก็พ่ายแพ้และได้รับบาดเจ็บสาหัส

 

ในเวลานี้ราชาแห่งปลาฉลามแสยะยิ้มอย่างน่ากลัวและทันใดนั้นก็ฆ่าเงือกชราที่กำลังนอนอยู่บนพื้น

ในเวลานี้แสงสีเงินได้ถูกแยกออกมาจากน้ำทะเลที่ถูกตัดขาดเมื่อครู่

แล้วแสงสีเงินก็เข้าโจมตีราชาแห่งฉลาม

“หืม? อะไรน่ะ?” ราชาแห่งฉลามชะงักเมื่อเห็นแสงสีเงินพุ่งตรงเข้ามาที่ตัวเขาราวกับแสงใบมีด

 

จากนั้นเขาก็ดูหมิ่นด้วยโบกมือส่งแสงมีดออกไปและปะทะเข้ากับแสงสีเงิน

แต่ทว่าภาพต่อมาก็ทำให้ทุกคนหยุดนิ่ง

แสงสีเงินตัดแสงมีดของราชาได้อย่างง่ายดาย และจากนั้นก็พุ่งไปตัดร่างของเขา

พรวด!!!

ทันใดนั้นราชาก็กระอักเลือดออกมา และร่างของเขาก็ทิ้งดิ่งลงไปจนกระแทกเข้ากับพระราชวังอี้เหรินจนเลือดหยดออกมา

“อะไรน่ะ?” ผู้แข็งแกร่งของเผ่าฉลามต่างก็ตกตะลึงที่ได้เห็นฉากนี้

มนุษย์งูและชาวมังกรทะเลต่างก็ตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อ

ทุกคนในนี้รู้ดีถึงความแข็งแกร่งของราชาแห่งฉลาม ในบรรดาคนเหล่านี้ ความแข็งแกร่งของเขาเพียงพอที่จะติดหนึ่งในสามอันดับแรก แต่ใครจะคิดว่าเขากลับถูกแยกด้วยแสงสีเงินดวงหนึ่งและไม่สามารถที่จะต่อสู้กลับได้เลย

 

ยิ่งไปกว่านั้น แสงสีเงินนั้นดูเหมือนจะฉีกทะเลออกจนแบ่งเป็นสองส่วน และน้ำทะเลก็ไม่ได้ไหลมากลับมารวมกันอีก

เมื่อผู้คนได้เห็นฉากนี้พวกเขาก็รู้สึกเหลือเชื่อ เพราะแม้แต่ราชามังกรที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังไม่สามารถกระทำการโหดร้ายเช่นนี้ได้

“บ้าจริง ใครกันที่มาโจมตีข้า?” ราชาฉลามไม่ได้สนใจทะเลที่ฉีกขาด แต่กลับยืนขึ้นและคำรามออกมาด้วยความโกรธ

ร่างสองร่างบินเข้ามา คนหนึ่งเป็นชายหนุ่มแปลกประหลาดที่มีลวดลายสีเขียวเข้ม ส่วนอีกคนเป็นชายชราในชุดคลุมสีเงิน

“เสี่ยวหยาง? ลุง?”