โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 560

RC:บทที่ 560 มนุษย์งูในดินแดนศักดิ์สิทธิ์

แต่สิ่งที่หลินเฟิงและพวกเขายังตกตะลึงอยู่ก็คือคลื่นขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้ร่างของมนุษย์เงือกเหล่านั้นกลับไม่ตกลง มันยกร่างของชาวทะเลไว้อยู่อย่างนั้น

“พวกเจ้าจงยอมแพ้ซะ! ข้า จ้าวงูน้ำเงิน คือนายพลของชาวทะเล เจ้าไม่สามารถหยุดชาวทะเลอย่างพวกเราได้หรอก!” ชายที่อยู่ในชุดเกราะสีน้ำเงินและมีหางงูตะโกนออกมา

“ผายลมเถอะ เจ้างูหน้าด้าน แกกล้าเอ่ยออกมาได้อย่างไร!” ผู้แข็งแกร่ง SSS ฝ่ายมนุษย์คำรามราวกับฟ้าผ่า

 

เมื่อมาเผชิญหน้ากับเขา นายพลมนุษย์งูที่อยู่ในชุดเกราะสีน้ำเงินก็รู้สึกโกรธและพูดว่า “มนุษย์เอ๋ย อย่าพยายามฆ่าตัวตายเลย เป็นเพราะกองทัพใต้น้ำของพวกเรายังมาไม่ถึงหรอกนะ มิฉะนั้นเจ้าจะถูกทำลายลงในทันที”

 

“ผายลมเถอะ ฉันไม่ใช้คนขี้ขลาด! มาดูกัน เดี๋ยวฉันจะทำให้แกกลายเป็นปลาตากแห้งซะ” ผู้แข็งแกร่งระดับ SSS อีกคนก็ร้องออกมาเช่นกัน

 

“ให้ตายเถอะ ดูเหมือนว่าเจ้าไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาสินะ!” มนุษย์งูในเกราะสีน้ำเงินตะโกนออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว ทันใดนั้นง้าวสีน้ำเงินก็ปรากฏขึ้นในมือของเขา แสงสีฟ้าสายหนึ่งโจมตีใส่ผู้ลงทัณฑ์อาวุโส

เมื่อเห็นเช่นนี้ เจ้าหน้าที่ผู้ลงทัณฑ์อาวุโสก็ปรากฏดาบประกาศิตอาญาขึ้นในมือของเขา แล้วสับออกไปราวกับมันคือมีดเล่มหนึ่ง

 

การโจมตีของทั้งสองที่เข้าปะทะกันนั้น ผู้ลงทัณฑ์อาวุโสเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ เขาถูกฟันลงมาจากด้านบนและกระอักเลือดออกมาคำหนึ่ง

“เป็นการโจมตีที่ทรงพลังนัก แกได้ข้ามผ่านและไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว?” ผู้ลงทัณฑ์อาวุโสช็อค

หลินเฟิงและเสี่ยวหยางมองหน้ากันและหลินเฟิงก็กล่าวว่า “เสี่ยวหยาง มนุษย์งูมาถึงขั้นใดแล้ว?”

“เพิ่งก้าวเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เช่นเดียวกันกับบรรพบุรุษที่อ่อนแอที่สุดของตระกูลมังกร!” เสี่ยวหยางมองไปที่มนุษย์งูแล้วเอ่ย

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า มนุษย์ช่างอ่อนแอมากซะจนทนการเป่าเพียงครั้งเดียวยังไม่ไหว” มนุษย์งูเห็นว่าการเคลื่อนไหวของเขาทำให้ผู้ลงทัณฑ์อาวุโสได้รับบาดเจ็บสาหัสก็หัวเราะเสียงดังทันที

 

“ ให้ตายเถอะ เอามาให้ข้าให้หมด!” ผู้ลงทัณฑ์อาวุโสคำรามออกมา ทันใดนั้นชายที่แข็งแกร่งระดับ SSS มากกว่า 30 คนก็รีบพุ่งออกมา ทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันทันที

ในฝั่งมนุษย์ มีผู้แข็งแกร่งระดับ SSS มากกว่า 30 คนอย่างเห็นได้ชัด

อย่างไรก็ตาม ยังมีผู้แข็งแกร่งระดับ SSS เป็นจำนวนมากที่ในพื้นที่ทะเลซึ่งมีมากกว่า 20 คน และยังมีผู้แข็งแกร่งที่น่าหวาดกลัวในขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์อีกคนหนึ่งนั่นก็คือ อี้จงเทียน

ดังนั้นผู้แข็งแกร่งระดับ SSS ที่ทรงพลังที่สุดหกคนในฝั่งมนุษย์และผู้แข็งแกร่งระดับ SSS ขั้นปลายอีกสี่คนจึงร่วมมือกันปิดล้อมและกดดันมนุษย์งูที่อยู่ในขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์

 

ด้วยวิธีนี้ทั้งสองฝ่ายต่างก็แหลกเป็นชิ้น ๆ และเป็นการยากที่จะตัดสินในเวลานั้นว่าจะชนะหรือแพ้

อย่างไรก็ตามหลินเฟิงพบว่าในการต่อสู้ที่ดุเดือดบนทะเล ชายผู้แข็งแกร่งนั้นอยู่ในตำแหน่งที่อ่อนแอซึ่งส่งผลให้ความแข็งแกร่งของผู้แข็งแกร่งจำนวนมากนั้นยากที่จะแสดงออกมาได้

แต่เห็นได้ชัดว่ากลุ่มฝั่งทะเลได้เปรียบ 100% ถึงแม้จะไม่ได้ออกมาต่อสู้ในชั่วขณะหนึ่ง ฝ่ายมนุษย์เองก็ยังตกลงไปในกระแสลม

 

“เสี่ยวหยาง นายสามารถเคลื่อนไหวอย่างลับๆ และทำให้มนุษย์งูไปอยู่ที่ด้านหลังได้หรือไม่?” หลินเฟิงถาม

“ได้ตามที่พี่ต้องการ ฉันชอบแก่นแท้เลือดของเขา!” ใบหน้าของเสี่ยวหยางแสดงความกระหาย และส่วนหัวงูก็อดไม่ได้ที่จะเพิ่มสีแปลก ๆ ให้กับปากของมัน

“เยี่ยม ลงมือได้เลย!” หลินเฟิงกล่าว

จากนั้นหลินเฟิงก็ปกคลุมร่างกายของเขาด้วยเกล็ดสีดำ ชิปพรสวรรค์ระดับ SS สามตัวปรากฏขึ้นที่กึ่งกลางคิ้วของเขาและเปล่งแสงออกมา

พลังของหลินเฟิงเพิ่มสูงขึ้นจากระดับ SS เป็นระดับ SSS บนหลังของเขามีปีกขนาดใหญ่คู่หนึ่งปรากฏขึ้น กรงเล็บของเขาหนาและแหลมคม และมีแถบแสงสีน้ำเงินไหลไปตามร่างกายของเขา

จากนั้นเสี่ยวหยางและหลินเฟิงก็หายตัวไป

 

ในเวลานี้ การจับคู่ระหว่างมนุษย์งูและปรมาจารย์มนุษย์สิบอันดับแรกได้มาถึงส่วนของจ้าวชั้นสูงแล้ว เพราะพลังของมนุษย์งูนั้นเพิ่มสูงขึ้นเป็นอย่างมากในน้ำและพลังนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่า 100% นอกจากนี้ความแข็งแกร่งก็ยังคงแข็งแกร่งอยู่แต่ฝ่ายมนุษย์กลับค่อย ๆ แสดงสัญญาณของการลดลง

จู่ ๆ คนนับสิบก็เริ่มการโจมตีอย่างรุนแรงที่สุดและกำลังจะทำให้มนุษย์งูได้รับบาดเจ็บสาหัส ทันใดนั้นเสียงหัวเราะเยือกเย็นก็ปรากฏขึ้นบนปากของมนุษย์งู

จากนั้นทั่วทั้งร่างก็กลายเป็นงูสีฟ้าตัวใหญ่ เกล็ดทั้งตัวเปล่งแสงสีฟ้าพราวจากนั้นก็หนีลงไปในน้ำ

 

ฉากนี้ทำให้ทุกคนประหลาดใจ ทันใดนั้นพวกเขาก็ร่วมมือกันระดมยิงเข้าไปในน้ำจนระเบิดออกไปทั่วท้องฟ้า

การโจมตีของพวกเขาล้มเหลว

แต่แล้วพวกเขาก็ได้ยินเสียงงูตัวใหญ่คำราม งูตัวใหญ่ปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา ลำตัวและหางของมันโบกส่ายไปมา ทันใดนั้นน้ำทะเลก็ก่อตัวเป็นคลื่นขนาดใหญ่และพุ่งเข้าหาผู้คน

ปัง! ปัง! ปัง! ……

ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ส่งเสียงดัง และมนุษย์ผู้แข็งแกร่งทั้งสิบก็กระเด็นออกไปทีละคน

” มนุษย์ที่ต่ำต้อย จงตายซะ!” ด้วยเหตุนี้งูหลามสีน้ำเงินจึงอ้าปากใหญ่เพื่อจะกลืนกินมนุษย์ที่แข็งแกร่ง

ทันใดนั้นในเวลานี้ก็มีร่าง ๆ หนึ่งปรากฏต่อหน้างูเหลือมพร้อมกับโบกดาบสีทองยาวในมือของเขา

จากนั้นเสียงร้องของมังกรก็ดังขึ้นและแสงและเงามังกรสีทองก็พุ่งเข้าใส่หัวของงูหลามอย่างรุนแรง

ฟ่อ!!!

งูหลามสีน้ำเงินกรีดร้องและเปลี่ยนกลับเป็นมนุษย์งูสีน้ำเงินตัวเดิมทันที ที่กึ่งกลางคิ้วของมันปรากฏบาดแผลซึ่งทำให้เลือดไหลออกมามาก

“น่าชังนัก ยังมีผู้แข็งแกร่งซ่อนตัวอยู่ในความมืดอีก!” ขณะที่มนุษย์งูตกใจและโกรธเกรี้ยว มันก็หันหลังกลับและเตรียมพร้อมที่จะหลบหนี

 

ทันใดนั้นร่าง ๆ หนึ่งก็ปรากฏขึ้นข้าง ๆ มัน เขาเป็นชายหนุ่มที่มีหน้าตาประหลาด

เมื่อมองไปที่ใบหน้าแปลก ๆ นั้น ไม่รู้ว่าทำไมสีหน้าของนายพลงูจึงแสดงความหวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ออกมา

ตลอดทั้งร่างของมันสั่นไหว ร่างกระพริบพร้อมที่จะหลบหนี

“จะไปไหน? เจ้าขอข้าหรือยัง?” ร่างของเสี่ยวหยางเป็นเหมือนเงา ไม่ว่ามนุษย์งูจะสะบัดอย่างไร เสี่ยวหยางก็อยู่เคียงข้างเขาเสมอและมองเขาด้วยใบหน้าที่แปลกประหลาด

“ เจ้า เจ้าเป็นผู้แข็งแกร่งในขั้นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ด้วยเช่นนั้นหรือ?” มนุษย์งูตกตะลึง

เมื่อเห็นเสี่ยวหยางยิ้มมุมปาก พลังในร่างกายของมันก็ถูกปลดปล่อยในทันทีที่มนุษย์งูดูราวกับเห็นผี เหงื่อเย็นของเขาไหลตกลงมา

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ระดับสาม?” คราวนี้มนุษย์งูกลัวขึ้นมาอย่างแท้จริงและวิ่งหนีไป

อย่างไรก็ตาม เสี่ยวหยางจะให้โอกาสเขาได้อย่างไร?

ทันใดนั้นมังกรยักษ์แปดตัวก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังของเสี่ยวหยาง และพวกมันก็เข้าไปรัดมนุษย์งูในทันทีจนทำให้มันยากที่จะหลุดพ้น

 

ในช่วงเวลาต่อมา กรงเล็บยักษ์ของเสี่ยวหยางก็พาดผ่านหน้าอกของมนุษย์งูจนเลือดไหลออกมาสายหนึ่ง

หยดเลือดแก่นแท้หนึ่งหยดพุ่งตรงเข้าสู่ร่างกายของเสี่ยวหยาง จากนั้นเลือดของงูก็พวยพุ่งออกมาและตกลงบนหอกสีน้ำเงินยาวของมัน แล้วร่างของมันก็กระพริบและหายไปในทะเล

เมื่อเห็นเช่นนี้ เสี่ยวหยางก็ตกตะลึง แต่ทว่าเสี่ยวหยางจะยอมปล่อยมันไปง่าย ๆ ได้อย่างไร?

ร่างของเสี่ยวหยางจึงได้เคลื่อนไหวไปจับไว้ เมื่อเห็นเช่นนี้หลินเฟิงก็วิ่งตามไปเช่นกัน

 

การปรากฏตัวของเสี่ยวหยางและหลินเฟิงเป็นเพียงช่วงเวลาเพียงชั่วครู่ ไม่ถึงหนึ่งวินาทีด้วยซ้ำ โดยเฉพาะอย่างยิ่งการต่อสู้ระหว่างเสี่ยวหยางและมนุษย์งูแทบจะกระพริบตลอดเวลาแม้แต่ผู้แข็งแกร่งระดับ SSS บางคนก็ยังมองไม่เห็นทั้งคู่

สำหรับ SSS หกอันดับแรกแล้ว พวกเขาเห็นเพียงสองร่างกระพริบไปมาขณะต่อสู้ พวกเขาไม่เห็นใบหน้าของเสี่ยวหยางเลย

เมื่อทั้งสองหายไป ผู้คนถึงได้ตอบสนอง

“นั่นคือ…”