โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 546

RC:บทที่ 546 อีกครั้ง

หลังจากนั้นไม่นานหลินเฟิงก็มาถึงสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งยังคงอยู่ทางตอนเหนือไม่ไกลจากบ้านตระกูลหลง

“ใครกล้าบินเข้ามาในเขตทหาร” ทันใดนั้นเครื่องบินรบสมัยใหม่ก็ปรากฏต่อหน้าหลินเฟิงและผู้คนที่อยู่ข้างในก็ตะโกน

หลินเฟิงไม่ได้กลับไปหาคน ๆ นั้น สายตาของเขากำลังมองไปด้านล่างและในไม่ช้าก็มีเสียงดังขึ้น

“หยุดนะ!” พลันก็เห็นชายคนหนึ่งรีบวิ่งขึ้นมา เขาคือเอ๋อร์โกวซือหรือเชินหงเฟย

“คุณเชิน!” เมื่อนักบินเห็นชายคนดังกล่าวมาเขาก็ร้องขึ้นทันที

เอ๋อร์โกวซือหรือเชินหงเฟยมองมาที่เขาและพูดว่า “ไม่มีอะไรหรอก กลับไปทำงานเถอะ!”

“ครับ” ชายคนดังกล่าวก็ควบคุมเครื่องบินและจากไป

จากนั้น เชินหงเฟยก็มองไปที่หลินเฟิงเขาเหลือบมองไปที่มู่ซินซินข้าง ๆ หลินเฟิงโดยบังเอิญ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้างขึ้นและเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “คุณหนูมู่?”

เมื่อเห็นท่าทางแปลก ๆ ของเอ๋อร์โกวซือหลินเฟิงก็ถามทันที “นายรู้ได้ยังไง”

“เขา.. เขาเป็นผู้บัญชาการที่ยิ่งใหญ่เคียงข้างพ่อของฉัน!” มู่ซินซินกล่าวพร้อมกับค่อมหัวลง

“อะไรนะ?” เมื่อได้ยินเช่นนี้หลินเฟิงก็ตกใจ

ทันใดนั้นหลินเฟิงก็ตอบสนองและกล่าวว่า “นายทหารที่นายบอกคือพ่อของเธอ มู่เฉียน งั้นหรอ”

เอ๋อร์โกวซือเองก็ไม่เข้าใจแต่ก็พยักหน้า: “ใช่ มีอะไรเหรอ”

หลินเฟิง: “…….”

ไม่กี่นาทีต่อมา ในห้อง บนโต๊ะขนาดใหญ่ มีคนนั่งอยู่ทั้งสองข้าง

ทางด้านซ้ายมีชายผู้สง่างามอายุสี่สิบหรือห้าสิบปีนั่งอยู่ ข้างๆเขามีหญิงวัยกลางคนและชายหนุ่ม

ทางด้านขวามีชายหนุ่มหญิงสาวนั่งอยู่สองคน

ในห้องนี้มีคนห้าคนจ้องมองกันและกันและไม่มีใครอยู่อะไรอยู่เป็นเวลานาน

ทั้งห้าคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น พวกเขาคือ หลินเฟิง มู่ซินซิน มู่เฉียน มู่ปิงและ เอ๋อร์โกวซือ

“แค่ก แค่ก แค่ก!” หญิงวัยกลางคนที่อยู่ทางซ้ายไอสองสามครั้งจากนั้นจับมือชายวัยสี่สิบถึงห้าสิบปีคนนั้น พลางกระซิบว่า “ท่านพี่ พูดอะไรหน่อยสิ!”

เห็นชายวัยกลางคนมองไปที่หญิงวัยกลางคนผู้ขี้ขลาดแล้วก็ไอสองสามครั้งก็จะพูด: “แค่ก แค่ก แค่ก โชคชะตานำจริง ๆ ที่มาเจอกันอีกครั้ง!”

หลินเฟิงมองไปที่ท่าทางของเขาและพูดว่า “ใช่ นี่มันเรื่องบังเอิญอะไร!”

หลังจากพูดแบบนี้ทั้งสองฝ่ายก็เงียบลงอีกครั้ง

“คิคิ ซินซินป้ายังไม่ได้กินอะไรเลย! มาเถอะ เดี๋ยวป้าปิงจะพาไปหาอะไรกินนะ!” ป้าปิงพูดเดินพลางไปข้างหน้าและดึงมู่ซินซินให้ออกไป

มู่ซินซินเพิ่งออกมาพ้นจากประตูก็พูดว่า “ป้าปิงเกิดอะไรขึ้นที่นี่”

ป้าปิงก็งุนงงเช่นกัน หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วยามเธอก็ตัดสินใจพูดว่า “เพื่อป้องกันไม่ให้ตระกูลหลงตอบโต้พวกเรา พ่อของหนูจึงพยายามหาทุกวิถีทาง ในตอนนั้นเขาจำได้ว่าเชินหงเฟยเคยบอกว่าเพื่อนของเขามีเทคโนโลยีและเครื่องมือต่างๆ เขาจึงติดต่อเพื่อนของเขา! “

“แต่สิ่งที่เราไม่คาดคิดก็คือเพื่อนของเขาคือหลินเฟิง!” ป้าปิงพูดถึงตรงนี้ก็รู้สึกเหลือเชื่อทันที ทั้งรู้สึกตลก แต่ก็รู้สึกหมดหนทาง

“งั้นก็ … ”

ในห้องเดิม หลินเฟิงและมู่เฉียนยังคงมองหน้ากัน  แรงกระตุ้นของพวกเขาชนกันตลอดเวลา

บนร่างกายของหลินเฟิงมีเกล็ดสีดำอยู่บนใบหน้าของเขา ส่วนใบหน้าของมู่เฉียนก็แดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าทั้งคู่ไล่เลี่ยกัน

และโต๊ะข้างหน้าพวกเขาก็สั่นสะท้านและอาจแตกเป็นชิ้น ๆ ได้ทุกเมื่อ

“เอาเป็นว่านายชนะ!” ในที่สุดมู่เฉียนก็ประนีประนอมและจิบชาบนโต๊ะ

พวกเขาสองคนกำลังแข่งขันกันด้วยแรงกระตุ้น แต่ท้ายที่สุดพวกเขาต้องการพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจ หากมีแรงกระตุ้นอยู่บนหัวพวกเขาจะพูดคุยกันได้ดีโดยปกติ

“ถ้ามีอะไรก็บอกมาเร็วๆ เถอะ พ่อตา!” หลินเฟิงมองไปที่ชายชราตรงหน้าเขาและพูดโดยไม่สนใจอะไรมาก

ผู้ที่ปล่อยให้เขาลำบากตั้งแต่ตอนแรกด้วยสถานการณ์ปล้นตัวมู่ซินซินก็มาจากหลินเฟิง

ไอ้เด็กเหลือขอ!!!

ทันทีที่หลินเฟิงพูดเช่นนั้น เขาก็รินชาให้มู่เฉียนกังดื่มทันที ทำให้โต๊ะเต็มไปด้วยพวกเขา

และเอ๋อร์โกวซือที่อยู่ข้างๆเขาก็มองไปที่หลินเฟิงด้วยความประหลาดใจ เมื่อมู่เฉียนกลายเป็นพ่อตาของเขา

ทันใดนั้นเขาจำฉากที่หลินเฟิงบินลงมาจากอากาศพร้อมกับมู่ซินซินและทันใดนั้นเขาก็รู้สึกครุ่นคิด

“นายคิดว่า นายจะสามารถเรียกฉันว่าพ่อตา ง่ายๆ อย่างงั้นเลยเหรอ?” มู่เฉียนกล่าวโดยไม่โกรธ

หลินเฟิงยิ้มอย่างเหยียดหยาม: “ไม่อยากให้ผมเรียกอีกสักครั้งเหรอ!”

“เอาสิ เจ้ากะล่อน ยังไงก็ต้องให้ของขวัญคู่หมั้นอยู่ดี” มู่เฉียนกล่าว

“บอกผมสิว่าคุณต้องการอะไร ผมจะได้รู้ว่าคุณเป็นคนใจร้าย!” หลินเฟิงกล่าวด้วยเสียงคร่ำครวญ

เมื่อมู่เฉียนได้ยินเช่นนี้เขาก็ไม่พอใจทันทีและกล่าวว่า “ใครกันที่ไม่มีจิตใจที่ดี นายลักพาตัวลูกสาวของฉันไป แถมไม่ได้ให้ของขวัญสำหรับการหมั้น นายว่าบอกว่าฉันไม่ได้เจตนาดีงั้นเหรอ?”

“ฉันรู้ว่าคุณต้องการอะไร!” หลินเฟิงกล่าวพร้อมกับโยนวงแหวนมิติตรงไปที่มู่เฉียน

จากนั้นเขาก็พูดว่า “ในนี้มีชิประดับ A, B และ C หลายพันอัน มีชิประดับ S หลายสิบตัวมีอาวุธวิญญญาณ หินวิญญาณอยู่ในนั้นด้วยนอกจากนี้ผมจะเขียนรายชื่อที่มีสัตว์ที่มีศิลปะการต่อสู้ที่คุณต้องการลงบนกระดาษให้คุณสามารถดูได้ด้วยตัวคุณเอง “

“ด้วยสิ่งเหล่านี้แม้แต่ผู้อาวุโสตระกูลหลงทั้งสามก็ไม่มีทางรับมือกับประสิทธิภาพการต่อสู้ของระดับกลางและระดับล่างได้ด้วยซ้ำ สำหรับประสิทธิภาพการต่อสู้ระดับสูงในครั้งนี้ตระกูลหลงได้รับผลกระทบจากราชามังกรแห่งกาลเวลา คงไม่มีใครสามารถลุกขึ้นมาต่อต้านได้ภายในปีสองปี” หลินเฟิงกล่าวเสริม

คราวนี้ตระกูลมหลงได้รับความเสียหายระดับ SSS จากแปดมังกรยักษ์ระดับราชามังกร นอกจากนี้ราชามังกรแห่งกาลเวลา ซึ่งเป็นราชาที่น่ากลัวได้สังหารผู้หลักผู้ใหญ่ของตระกูลหลงจำนวนนับไม่ถ้วน

กล่าวได้ว่านอกเหนือจากผู้แข็งแกร่งทั้งสาม ที่มีมากกว่าระดับบรรพบุรุษระดับสูงสุดของระดับ SSS แล้วผู้ใหญ่ระดับ SSS ยังลดลงมากมายและประสบความสูญเสียอย่างหนัก ตระกูลหลงซึ่งเดิมทีเป็นตระกูลอันดับหนึ่งในบรรดาตระกูลสิบอันดับแรกก็คงไม่ได้รับการคุ้มครองจากตระกูลอื่น

“นั่นคือชิประดับ SS แม้ว่ามันจะถูกใช้โดยผู้ใช้ระดับ SSS ที่แข็งแกร่ง แต่มันก็น่าจะสามารถอัพเกรดได้ด้วยวิธีนี้ ตราบใดที่บรรพบุรุษทั้งสามของตระกูลหลงไม่เคลื่อนไหว น่าจะไม่มีปัญหา! ” หลินเฟิงส่งมอบชิประดับ SS สามของมู่เฉียน

หลินเฟิงมีชิประดับ SS เพียงสามตัวเท่านั้นที่มอบให้กับมู่เฉียน

“นี่เป็นเรื่องเล็กน้อยสำหรับลูกเขยนะ ฮิฮิ!” ใบหน้าของสุภาพบุรุษแล้งน้ำใจคู่หนึ่งของมู่เฉียนและหลิงเฟิงไม่ได้เปลี่ยนไปในทันที

“เด็กเหลือขอ!”

ทันใดนั้นเอ๋อร์โกวซือที่อยู่ข้างๆ นั้นก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ในความเป็นจริงเอ๋อร์โกวซืออยู่กับมู่เฉียนมานานแล้ว มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่ามู่เฉียนเป็นอย่างไร ปกติเขาจะแสร้งทำเป็นจริงจังมาก เขาเป็นคนที่มีความเป็นอารมณ์ศิลปินมากเป็นการส่วนตัว

“นอบน้อมหน่อย นายน่ะเหรอคือเจ้าของใบหน้าของชายคนนั้น” ที่หลินเฟิงพูดไม่ออก

“เฮ้ ฉันจะจัดการก่อน หลังจากช่วงเวลานี้ ฉันจะจัดพิธีแต่งงานให้นายหลังจากทุกอย่างสงบลงแล้ว!” มู่เฉียนวางทุกอย่างไว้ในมือด้วยรอยยิ้ม

ครึ่งชั่วโมงต่อมา หลินเฟิงและมู่ซินซินก็ยืนอยู่บนหัวของมังกรดำและโบกมือลามู่เฉียน และป้าปิง

จนกระทั่งหลินเฟิงหายตัวไป มู่เฉียนยังคงมองไปที่ทิศทางนั้นเป็นเวลานานและไม่แม้แต่จะกระพริบตา