โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 537

RC:บทที่ 537 ความจริง
“ถูกหลอก? หลอกอะไรกัน?” ร่างใหญ่ถาม
มังกรดำหันหน้าไปมองพวกเขาและพูดกับเขาว่า “นายท่าน เอาของที่ท่านเพิ่งเก็บออกมาสิ!”
เมื่อได้ยินเช่นนี้หลินเฟิงก็หยิบสิ่งของทั้งหมดในแหวนออกมาทันที เขาเห็นชิ้นส่วนของเกล็ดมังกร กระดูกมังกร กรงเล็บและเขามังกร และบางส่วนก็ถูกปกคลุมไปด้วยเลือด
ร่างใหญ่ตะลึงเมื่อเห็น
เห็นได้ว่าทุกสิ่งที่หลั่งออกมาจากวงแหวนอวกาศของหลินเฟิงเป็นสิ่งของของเผ่ามังกรซึ่งล้วนเอามาจากชาวมังกร
“นั่นคือประติมากรรมหัวมังกรของเสี่ยวชิง!”
“และกรงเล็บของมังกรม่วง!”
“ดูสิ นี่มันเหมือนเขามังกร!”
ในเวลานี้หลินเฟิงและพวกเขาสังเกตเห็นว่าเบื้องหลังพวกเขามีมังกรยักษ์จำนวนมากเฝ้าดูอยู่ที่ทางเข้าถ้ำอย่างเงียบ ๆ
เมื่อพวกเขาเห็นสิ่งต่าง ๆ มากมายหลั่งไหลออกมาจากหลินเฟิงทันใดนั้นพวกเขาก็เริ่มตะโกนด้วยความตกใจ
ทันใดนั้นทั้งถ้ำเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความอาฆาตแค้นซึ่งมีพลังมาก จนแม้แต่หลินเฟิงและเสี่ยวหยางยังรู้สึกกลัว
“เอามาจากไหน” เสียงอันน่าสะพรึงกลัวดังออกมา
ร่างที่น่าสยดสยองลดศีรษะลง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นจ้องมองไปที่หลินเฟิง เมื่อเสี่ยวหยางเห็นสิ่งนี้และรีบหยุดการกระทำของหลินเฟิงที่อยู่หน้าเขา
มังกรดำกล่าวอย่างรีบร้อน “ในตระกูลหลง นั่นคือตระกูลที่เจ้ากล่าวว่า พวกเขาสกัดเลือดมังกรเพื่อบ่มเพาะสาวกของครอบครัว นำสิ่งต่างๆจากมังกรไปปรับแต่งเครื่องมือทางจิตวิญญาณต่างๆ และเราเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของมันงั้นสิ !”
กร๊าซ !!! กร๊าซ !!!
หนึ่งครั้งหลังจากที่มังกรแห่งสายฟ้าคำราม มันเป็นความโกรธ นั่นคือเสียงร้องไห้ นั่นคือความโศกเศร้า
คำราม !!!
ในที่สุดร่างใหญ่ก็แผดเสียงคำราม เสียงเป็นความหวาดกลัวที่แท้จริง ก้อนหินโดยรอบถล่มลงมา แผ่นดินสั่นสะเทือนและแม้แต่ห้วงอากาศก็แตกสลายด้วยเสียงนั่น
ชิ้นส่วนของมืดอันว่างเปล่าปรากฏขึ้นที่นี่ ก่อนจะกลับสู่สภาพเดิม จากนั้นการกระจายตัวและก่อนจะกลับสู่สภาพเดิม
หลินเฟิงไม่เคยเห็นภาพแบบนี้มาก่อน มันน่าสยดสยองมากจนเหมือนฝันร้าย
ในเวลานี้หลินเฟิงส่งเสียงไปยังมังกรดำและถามว่า “สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี้คืออะไรกัน?”
“นี่คือบุตรคนที่เก้าของเทพเจ้ามังกร! ในยุคโบราณ เทพมังกรถือกำเนิดขึ้น สร้างกาลเวลาและทุกสิ่ง ในที่สุดเขาก็สร้างลูกเก้าคนด้วยแก่นแท้ของตัวเองเรียกว่าบุตรทั้งเก้าของเทพเจ้ามังกร”
“พวกเขาคือโลก, ราชามังกรภูเขา, ราชามังกรทะเล, ราชามังกรป่าไม้, ราชามังกรเพลิง, ราชามังกรลมฟ้า, ราชามังกรแห่งแสงสว่าง, ราชามังกรแห่งความมืด, ราชามังกรแห่งสายฟ้า, ราชามังกรแห่งห้วงกาลเวลาซึ่งเป็นราชามังกรชั่วนิรันดร์ “
“นี่คือราชามังกรองค์สุดท้ายในบรรดาบุตรทั้งเก้าของหลงเฉิง ว่ากันว่าเขาเป็นราชาแห่งกาลเวลาและมีเพียงเขาเท่านั้นที่สามารถดำรงอยู่ได้ยาวนานตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน”
คำอธิบายของมังกรดำทำให้หลินเฟิงเข้าใจการดำรงอยู่สิ่งมีชีวิตอันที่ทรงพลังตรงหน้าเขา
หากกล่าวเช่นนี้ในอดีต หลินเฟิงจะไม่เชื่อคำโกหกเหล่านี้ แต่ในเวลานี้เมื่อมองไปที่ความยาวกว่าหมื่นเมตรของสิ่งมีชีวิตที่น่าหวาดกลัวนี้แล้ว เขาเชื่อและเชื่ออย่างสุดซึ้ง
มีอะไรอีกในโลกที่สามารถให้กำเนิดสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี้ได้เกินกว่าหมื่นเมตรมีเพียงตำนานโบราณเท่านั้น
“ แล้วนายถูกเรียกว่าราชามังกรดำ ในยุคของนาย?” หลินเฟิงพูดขึ้น ในใจ เขารู้สึกสับสน ดูเหมือนว่าศัตรูหลายคนเองก็จะไม่เข้าใจ
มังกรดำอธิบายว่า: “ข้าเป็นสายเลือดของราชามังกรแห่งความมืด เขาเป็นบรรพบุรุษของพวกเรา เพราะเขาตัวเล็กกว่าบรรพบุรุษของมังกรมืดราชามังกรดำดังนั้นเขาจึงถูกเรียกว่าซูชู่!”
“ข้ามีเกียรติที่ได้พบกับลุงของข้าตั้งแต่สมัยโบราณ ดังนั้นจึงได้รู้จักกัน!” มังกรดำเข้าใจข้อสงสัยของหลินเฟิงอย่างถ่องแท้และอธิบายได้ทันที
ในเวลานี้ราชาแห่งเวลานี้ยังคงคำราม ความโกรธแบบนั้น ความคับข้องใจแบบนั้น ส่งเสียงดังไปทั่วถ้ำราชามังกร
จากนั้นมังกรทั้งหมดก็สวดมนต์พร้อมกัน เพียงครู่เดียวก็กลายเป็นปรากฏการณ์มังกรหมื่นตัวร้องพร้อมเพรียงกัน มันกลายเป็นเสียงอึกทึกครึกโครม ภูเขาและแผ่นดินแตกแม้แต่ห้วงอากาศก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ
โชคดีที่เสี่ยวหยางปลดปล่อยพลังทั้งหมดของเขาและโล่แสงขนาดใหญ่ก็ห่อหุ้มพวกเขาทั้งสองไว้ข้างใน และแยกตัวออกจากบทสวดของมังกรที่พุ่งออกไปภายนอก
แต่ถึงอย่างนั้นหลินเฟิงและพวกเขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความโศกเศร้าของมังกรหมื่นตัว
ลองคิดดูว่าพวกเขาสูญเสียสมาชิกเผ่ามังกรไปกี่คนในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและทั้งหมดนี้เกิดจากราชามังกรแห่งกาลเวลา ความเสียใจและความโกรธของเขาสามารถจินตนาการได้
เป็นเวลานานกว่าเสียงนั้นจะหยุดลง
ทันใดนั้นราชามังกรก็นอนลงบนพื้นดูเหมือนจะสูญเสียความรุ่งเรืองทั้งหมด การสั่นสะเทือนที่เกิดจากร่างกายขนาดใหญ่นั้น ทำให้หลินเฟิงเฟิงแทบจะยืนไม่อยู่
“ลุงซู่ทำไม ท่านไม่ออกไปจากที่นี่กับชาวมังกรทั้งหมด” มังกรดำถาม
ราชามังกรถอนหายใจและกล่าวว่า “จากไปงั้นเหรอ มันไม่ง่ายเลยสำหรับเรื่องนั้น เสาโบราณนี้ทำจากกระดูกแปดชิ้นของเทพเจ้ามังกรมันมีความสามารถอย่างมากในการปราบปรามพลังของเผ่ามังกร ใต้เสานี้ ข้าไม่สามารถใช้พลังของตัวเองได้ถึงครึ่งหนึ่งด้วยซ้ำ! “
“แล้วท่านจะมีชีวิตเหมือนสัตว์ในกรงขังที่นี่ไม่ได้!” มังกรดำกล่าว
ในเวลานี้ราชามังกรมองไปที่หลินเฟิงและเสี่ยวหยาง ในที่สุดสายตาของราชามังกรก็จับจ้องไปที่ร่างของเสี่ยวหยางและกล่าวว่า “ข้ารู้สึกได้ว่ามีพลังที่น่ากลัวเกินกว่าระดับ SSS ในตัวเจ้า ถ้าเจ้าช่วย ข้าน่ามีโอกาสที่จะแยกตัวออกจากผนึกของเสาผนึกมังกรฟ้าโบราณนี้!”
ในขณะที่ราชามังกรพูดจบเส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเสี่ยวหยางก็ค่อยๆปรากฏขึ้นใบหน้าทั้งหน้า ดูน่ากลัวอย่างมาก
ทันใดนั้นหลินเฟิงก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกเย็นชาและน่ากลัวของเสี่ยวหยาง
ร่างกายของเสี่ยวหยางก็สูงขึ้นในทันที ใบหน้าของเขามีรอยยิ้มของวิญญาณชั่วร้าย เขาบิดคอและก็มีเสียงหักข้อกระดูกดังขึ้นซึ่งมันน่ากลัวเอามากๆ
จากนั้นเสี่ยวหยางกล่าวว่า “ผมช่วยท่านได้ แต่ท่านต้องให้เลือดของท่านแก่ผมสักหยด!”
“อะไรนะ?” เมื่อราชามังกรคำรามความกดดันอันแข็งแกร่งก็เกิดขึ้นและบีบบังคับเสี่ยวหยาง
แต่ในเวลานี้เสี่ยวหยางไม่ได้กลัวราชามังกรแห่งกาลเวลา แต่เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “ท่านออกแรงไม่ได้ถึงครึ่งหนึ่งด้วยซ้ำ ผมจะทำยังไงได้ ท่านอย่าโอ้อวดไปหน่อยเลย!”
“ เจ้าแข็งแกร่งมาก แต่ตอนนี้เจ้าไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเจรจาตกลงกับข้า นอกจากเจ้าแล้ว ยังมีชีวิตของมังกรหลายร้อยตัวอยู่ในมือข้า”
เสี่ยวหยางไม่มีความกลัวเลย แต่กลับพูดด้วยท่าทางเย่อหยิ่งแปลก ๆ
“เจ้า … กล้าที่จะต่อรองเงื่อนไขกับข้า เจ้าเป็นใครกันแน่” ราชามังกรแห่งกาลเวลาจ้องมองไปที่เสี่ยวหยางและพูดด้วยความตกใจ
“ท่านไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท่านรู้แค่ว่า ผมสามารถช่วยท่านให้พ้นจากปัญหาได้ และท่านก็สามารถใช้หยดเลือดราชามังกรเป็นรางวัลให้ผมได้!” เสี่ยวหยางกล่าว
หลินเฟิงเฝ้าดูฉากนี้และไม่ได้พูดอะไรเพราะมันเป็นข้อตกลงระหว่างพวกเขา