โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 532

RC:บทที่ 532 เข้าสู่บ้านตระกูลหลง

“ใช่ เขานั่นแหละ เป็นเขา!”  เขากล่าว

อย่างไรก็ตาม ตู๋กังลังเลอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ฉันมั่นใจว่าไม่ใช่เสี่ยวหยางซะทีเดียว นายเจอสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับเสี่ยวหยางบ้างหรือเปล่าล่ะ?”

“มันต่างกันยังไง” เขาถาม.

“เสี่ยวหยางในการต่อสู้และเสี่ยวหยางในความสงบดูเหมือนจะเป็นสองคนหรือสองวิญญาณหรือสองบุคลิก!” ตู๋กังยังไม่ทันเปิดปากของเขา หลินเฟิงก็กล่าวออกมา

“ใช่ นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการจะพูด!” ตู๋กังกล่าว

“อืม ฉันไม่ได้คิดว่านายสองคนจะปิดปากเงียบ แต่เมื่อนายพูดมันออกมาแล้ว ดูเหมือนว่าทุกครั้งที่เสี่ยวหยางต่อสู้ เขาจะหงุดหงิดและมีเส้นสีเขียวเข้มบนใบหน้าของเขา! น้ำเสียงและท่าทางที่เปลี่ยนไป” ปาเต๋าคิดเรื่องนี้แล้วพูดออกมา

“ดังนั้น มันไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่าเสี่ยวหยางคือสัตว์ประหลาด!” หลินเฟิงมองไปที่ทั้งสองและกล่าว

“และอย่างไรก็ตาม เสี่ยวหยางได้ช่วยชีวิตพวกเราทั้งสามคนไว้แล้ว ตราบใดที่เขาไม่ได้ทำแบบเดียวกับครั้งที่แล้ว เราก็ไม่สามารถพูดอะไรเกี่ยวกับเขาได้ เข้าใจไหม?” หลินเฟิงสั่ง

“เข้าใจ” พวกเขาตอบกลับ

อย่างไรก็ตาม หลินเฟิงสามารถเห็นได้ว่าพวกเขาไม่ค่อยเข้าใจ

หลังจากได้สัมผัสกับบางสิ่งในพื้นที่ย่อยแล้วหลินเฟิงก็เข้าใจความจริง นั่นคือไม่มีสิ่งใดถูกหรือผิด ไม่มีใครที่เป็นคนดีหรือคนเลวเสมอไป

คนดีและคนไม่ดีแค่พูดจากจุดยืนของตัวเอง

ตราบใดที่เสี่ยวหยางไม่ทำร้ายพวกเขา หลินเฟิงจะสนับสนุนเสี่ยวหยางและปกป้องเขาเหมือนน้องชายของตนเองเสมอ

ในขณะที่หลินเฟิงและพวกเขาไม่ได้สนทนากันมาสักพักเสี่ยวหยางก็ตื่นขึ้นมา

พวกเขาเห็นเสี่ยวหยางนั่งอยู่ด้านบนของชุดรวบรวมวิญญาณ ทั้งร่างของเขาเหมือนหลุมดำที่ไม่มีที่สิ้นสุด ซึ่งดูดพลังงานแสงขนาดใหญ่ของชุดรวบรวมวิญญาณห้าธาตุ

ใครๆ ก็รู้ว่าพลังวิญญาณที่รวบรวมโดยชุดรวบรวมวิญญาณนั้นน่ากลัวเพียงใด แม้ว่าจะมีสัตว์วิญญาณจำนวนมากในการดูดซับอย่างบ้าคลั่งของหลินเฟิง แต่ก็มีส่วนเกินที่ล้นออกมา แต่เสี่ยวหยางกลับเหมือนหลุมลึก ดูดซับไม่เหลือซาก

หลังจากนั้นไม่นาน ใบหน้าซีดเซียวของเสี่ยวหยางก็มีสีแดง พร้อมกับการดูดซึมของเขาใบหน้าของเขาแดงก่ำขึ้นเรื่อย ๆ

เห็นว่าเสี่ยวหยางไม่เป็นอะไรแล้ว หลินเฟิงจึงเปิดทาง “สภาพเสี่ยวหยางดูดีขึ้นมาก  ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พวกเรากลับก่อน!”

จากนั้นทั้งสามก็แยกย้ายกันไป

ลับหลังตู๋กังและพวกเขาเดินทางจากไปแล้ว หลินเฟิงไม่ได้ออกไปทันที แต่กลับมาปล่อยปลดเสี่ยวเฮ่ย

เสี่ยวเฮ่ยคำรามและร่างทั้งร่างของเขาปรากฏต่อหน้าหลินเฟิงอย่างสง่างามและหล่อเหลา

“เสี่ยวเฮ่ยคารวะนายท่าน!” เสี่ยวเฮ่ยเปิดปากของเขา

“ดี แล้วมันต่างกันยังไงบ้าง” หลินเฟิงกล่าว

เสี่ยวเฮ่ยส่ายหัวและกล่าวว่า “ไม่ขอรับ ความรู้สึกเดียวนั้นคือทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ราวกับว่ามีพลังนี้ที่ไม่มีที่สิ้นสุด! ข้าไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน!”

หลินเฟิงมองอย่างพึงพอใจและกล่าวว่า “นั่นเป็นสิ่งที่ดี ปรับตัวให้เข้ากับพลังนี้ได้มากขึ้นใช่ไหม! หมายความว่าเป็นวิธีที่ทรงพลังหรือเปล่า?”

“ใช่ ข้าได้รับพรสวรรค์ของหยางและเกิดใหม่จากไฟ! เมื่อข้าต้องตาย ข้าสามารถคืนชีพได้ครั้งหนึ่งด้วยเลือดที่เต็มปรี่” เสี่ยวเฮ่ยกล่าว

“อะไรนะ มันทรงพลังขนาดนั้นเลยเหรอ” หลินเฟิงตกใจอย่างมาก ใครๆ ก็รู้ว่าเขาเจ็บปวดจากความสูญเสียนี้

ในเวลานั้น หลินเฟิงและหยางต่อสู้กัน ด้วยพลังที่ทรงพลังที่สุดของชายชราซึ่งถูกผนึกไว้ในหอกมังกรทองสำหรับใช้สังหารหยาง ใครจะรู้ว่ามันยังมีความสามารถนี้ และฟื้นคืนชีพทันทีด้วยเลือดที่เต็มปรี่ ซึ่งมันแย่มาก

“แต่พรสวรรค์นี้ใช้ได้ปีละครั้งเท่านั้น!” เสี่ยวเฮ่ยได้เอ่ยต่อ

หลินเฟิงรู้สึกผิดหวัง แต่เขาก็รู้สึกโชคดีมากเมื่อคิดถึงมัน ท้ายที่สุด พรสวรรค์นี้เรียกได้ว่าแทบจะเป็นเวทมนตร์

“นอกจากนี้ ยังมีหยดของเลือดที่มีสีสันในร่างกายของข้า ซึ่งมีประสิทธิภาพอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แม้ว่าจะเป็นระดับเลือดของสัตว์วิญญาณหยาง แต่ข้าไม่สามารถปรับแต่งได้ทั้งหมดในตอนนี้”

“และข้ารู้สึกอยู่ข้างในว่าเลือดหยดนี้จะพัฒนาขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้เลือดและร่างกายแข็งแกร่งขึ้น!” เสี่ยวเฮ่ยพูดอย่างตื่นเต้น

หลินเฟิงก็เพิ่งนึกขึ้นได้เกี่ยวกับแก่นเลือดที่มีสีสันของเสี่ยวหยางก่อนหน้านี้

หลังจากนั้นหลินเฟิงก็ตรวจสอบความสำเร็จของเขาด้วย ไม่ว่าจะเป็นการปลูกฝังจิตวิญญาณบริสุทธิ์หรือการปลูกถ่ายที่ได้รับจากพันธะสัญญาสัตว์วิญญาณ ที่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นมาก

การบ่มเพาะจิตวิญญาณถึงจุดสูงสุดของระดับ S และหลินเฟิงรู้สึกว่าเขามีระดับ SS ในช่วงสั้นๆ ตราบใดที่เขาขัดเกลาพลังสืบทอดในหอกมังกรทองเขาอาจจะบรรลุได้ในไม่กี่วัน

และการปลูกถ่ายที่มอบให้โดยพันธะสัญญาสัตว์วิญญาณก็มาถึงระดับกลางแล้ว

นี่เป็นเพราะสัตว์วิญญาณต่างดาวโบราณสามตัวของหลินเฟิงเพิ่งถึงการบ่มเพาะระดับกลางเท่านั้น

อย่างไรก็ตามหลังจากการเปลี่ยนแปลงของเสี่ยวเฮ่ย ประสิทธิภาพการต่อสู้ของหลินเฟิงแข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก

ก่อนอื่นการเปลี่ยนแปลงของเสี่ยวเฮ่ยและความสำเร็จของหลินเฟิงได้มาถึงระดับกลางแล้ว ด้วยการพัฒนาชิปพรสวรรค์ของเจ้าลิง หลินเฟิงได้ต่อสู้ในพื้นที่ย่อยเป็นเวลาหนึ่งปีและประสบการณ์การต่อสู้ของเขาแตกต่างจากในอดีตโดยสิ้นเชิง

นอกจากนี้หากคุณเพิ่มความสามารถของสัตว์ร้ายหลินเฟิงประเมินว่าแม้แต่คนระดับ SSS ชั้นนำก็สามารถสัมผัสมันได้

กล่าวได้ว่าความสำเร็จของหลินเฟิงเปลี่ยนไปมากในเดือนนี้ หนึ่งเดือนก่อนหลินเฟิงเหมือนเด็กน้อย แต่ตอนนี้หลินเฟิงเหมือนชายหนุ่ม

สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

วันนั้นหลินเฟิงพาตู๋กังและปาเต๋าไปที่สำนักงานใหญ่ของกลุ่มหลิน หลังจากนั้นเขาก็พาสองคนบินไปทางเหนือ

สิ่งที่พวกเขาไม่รู้ก็คือ เสี่ยวหยางนอนอยู่บนมังกรดำและไปกับเขาโดยไม่รู้ตัว แม้แต่หลินเฟิงก็ไม่สังเกตเห็น

เมื่อหลินเฟิงเห็นเขา เจ้าตัวเล็กที่หลับอยู่บนร่างของมังกรดำกำลังนอนกรน เขาก็พูดไม่ออก

แดนมังกรเหนือ!

นับเป็นตระกูลเดียวในสิบตระกูลที่สืบทอดมาหลายพันปี

การกำเนิดขึ้นของตระกูลนี้ได้ คือการคัดเลือดหนึ่งในสิบตระกูลที่ดีที่สุดในเวลานั้นและจากนั้นก็เลื่อนตำแหน่งเป็นตระกูลอับดับหนึ่งทันที

ในเวลานี้ตระกูลหลงอยู่ในความสุขและทุกหนแห่งเต็มไปด้วยสีแดงและสีม่วง

ไม่ว่าจะเหนือประตูเมืองหรือในห้องโถงก็มีคำยินดีทุกที่

ผู้คนมาและไปราวกับกระแสคลื่นอันไม่มีที่สิ้นสุด

มีเพียงสิบคนเท่านั้นที่ปะปนอยู่กับผู้คนเหล่านั้น

ตระกูลหลงเป็นตระกูลสิบอันดับแรกที่มีประชากรจำนวนมาก เป็นหมื่นหรือหลายแสนคน โดยที่คนนอกไม่รู้

แต่มองจากมุมนี้จากตระกูลหลงเหมือนชาวพื้นเมืองทั่วไปสามารถมองเห็นจำนวนคนในตระกูลได้

ดังนั้น หลังจากที่พวกเขาเข้าไปจึงไม่ได้ดึงดูดความสนใจของผู้คนมากเกินไปนัก

ท้ายที่สุดแล้ว วันนี้เป็นวันแห่งความสุขอันยิ่งใหญ่ของตระกูลหลง มีนักท่องเที่ยวหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสายและมีคนแปลกหน้ามากมาย ไม่รู้ว่าใครเป็นใคร!

“ว้าว ผู้คนมากมาย!” เสี่ยวหยางดูร่าเริงมีชีวิตชีวาราวกับเด็กป่าจากชนบท เขาน่ารักมาก

หลินเฟิงคว้าตัวเขาไว้และพูดว่า “ชู่ว อย่าวิ่งไปมา เรามาที่นี่เพื่อทำงาน ไม่ใช่เพื่อเล่น!”

“โธ่” เสี่ยวหยางได้ยินดังนั้นก็หน้าจ๋อยไปในทันที

หลังจากมาถึงบ้านตระกูลหลงแล้วหลินเฟิงและพวกเขาก็แอบเข้าไปด้านในอย่างรวดเร็ว

ทันใดนั้น เมื่อหลินเฟิงเดินผ่านสระน้ำในบ้านตระกูลหลง มังกรดำก็หยุดหลินเฟิงไว้ทันที พลันร่างทั้งร่างของเขาเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“เกิดอะไรขึ้น?” หลินเฟิงไม่เข้าใจ