โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 525

RC:บทที่ 525 กลับมาหาจ้านหยาง

ปาเต๋าผ่าไปอีกครั้ง คราวนี้นอกจากน้ำในทะเลสาบขุ่นก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ เกิดขึ้น

“พลังอ่อนแอเกินไป ขอให้แทงไปอีกครั้งและพยายามอย่างเต็มที่!” หลินเฟิงกล่าว

เมื่อได้ยินที่หลินเฟิงกล่าวว่าพลังนั้นอ่อนแอเกินไป ปาเต๋าก็ปฏิเสธที่จะยอมรับมันทันที เขายกมีดเล่มใหญ่ขึ้นทันใดนั้นก็รวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดในตัวและสับลงไปที่ด้านล่าง

การโจมตีนี้น่ากลัวจริง ๆ ความแข็งแกร่งขึ้นถึงระดับ SS

พลังอันน่ากลัวนั้นควบแน่นแสงมีดราวกับใบมีดที่สามารถแยกสวรรค์และโลกและแยกทะเลสาบด้านล่างได้ในทันที

เมื่อมีดตัดออกได้แล้วก็ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนเป็นอย่างมาก ก่อนที่มีดจะแตะผิวน้ำ น้ำในทะเลสาบก็กระจายไปทั้งสองข้างโดยอัตโนมัติ

ขณะที่สับมันจากด้านบนก็จะส่งผลให้เกิดการสั่นสะเทือนเป็นอย่างมากและทิ้งรอยมีดขนาดใหญ่ไว้ที่ก้นทะเลสาบ

หลินเฟิงเห็นอย่างนี้จึงแสดงความพึงพอใจออกมา มุมปากของเขากล่าวเพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นแต่มันก็ยังสามารถได้ยินเสียง: “เจ้ายังไม่โผล่ออกมาอีกเหรอ?”

โฮก!!!

ในขณะที่แสงลดลง ทะเลสาบที่แยกออกจากกันก็หมุนวนและมีหลุมดำโผล่ขึ้นมาตรงกลางกระแสน้ำวนนั้น

“ ใครกล้ารบกวนการนอนหลับอันยาวนานของข้า?” เสียงที่หนักหน่วงและน่าเกรงขามดังออกมาจากหลุมดำ

เสียงนั้นดังจนน้ำทั้งทะเลสาบเริ่มซัดสาด

จากนั้นเปลวไฟก็ออกมาจากหลุมดำวนและระดมยิงใส่ใบมีดของปาเต๋า

ปัง!

ด้วยเสียงอันดัง ปาเต๋าจึงกระเด็นลงไปข้างทางและเกือบจะได้สัมผัสกับเลือดกลบปาก

“อะไรน่ะ?”

ปาเต๋าตกใจ หัวใจของเขาตื่นตระหนก

กลิ่นอายในตอนนี้น่ากลัวมากเกินไป มันมากกว่าความน่ากลัวระดับ SSS อย่างแน่นอน

“ถอยก่อน เตรียมพร้อมสู้!” หลินเฟิงกล่าว ทันใดนั้นชิปพรสวรรค์สามอันตรงกลางคิ้วก็โผล่ออกมา

ชิปพรสวรรค์แต่ละอันมีคำว่า SS อยู่บนนั้น เห็นได้ชัดว่ามันคือชิปพรสวรรค์ระดับ SS ที่เจ้าลิงมอบให้หลินเฟิงในคราวก่อน

“ น้ำวนสีดำลึกลับจงเคลื่อนไหว!” หลินเฟิงพึมพำเบา ๆ อยู่ในใจ

ทันใดนั้นชิปพรสวรรค์ทั้งสามชิ้นที่อยู่ตรงกลางคิ้วก็เปล่งแสงพราว และจากนั้นร่างกายของหลินเฟิงก็ได้รับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

กรร!

หลินเฟิงคำรามราวกับสัตว์ร้ายร่างยักษ์ ร่างกายของเขาขยายตัวอย่างรวดเร็วและสูงขึ้นถึงห้าเมตรในชั่วพริบตา กล้ามเนื้อของเขาโป่งพองและการหายใจของเขาก็หนักหน่วงมาก

ผิวหนังกลายเป็นสีเทาน้ำตาลเช่นเดียวกับผิวหนังของแรดที่ทั้งหยาบและแข็งมาก

นอกจากนี้บนหน้าผากของหลินเฟิงยังมีนอแรดแข็งโผล่ออกมาและเปล่งประกายโลหะที่มันวาว

สัมผัสได้ถึงนอแรดที่แข็งแกร่งราวกับมีพลังที่จะทำลายทุกสิ่งอย่าง มันหนาและทำลายลงได้ยาก

ในเวลานี้ร่างของหลินเฟิงมีขนาดใหญ่มากและดูเหมือนหมีภูเขาขนาดย่อม อย่างไรก็ตามหลินเฟิงก็ยังคงมีลายเส้นสีน้ำเงินอยู่บนร่างกายของเขาซึ่งเป็นลวดลายที่มีอยู่บนเมฆเขียวเท้าปุย

ชิปพรสวรรค์ของหมีป่าภูเขาและแรดหุ้มเกราะทำให้หลินเฟิงมีพลังป้องกันและการโจมตีที่แข็งแกร่ง แต่ดูเหมือนมันจะยุ่งยากเล็กน้อย

ที่จริงแล้วมันเบามากเป็นเพราะยังมีชิปพรสวรรค์ของเมฆเขียวเท้าปุย แม้ว่าความเร็วของหลินเฟิงจะไม่เร็วมาก แต่ก็ไม่ช้าอย่างแน่นอน

พลังของหลินเฟิงได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับ SSS ขั้นปลายในเวลาต่อมา หลินเฟิงไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับพรสวรรค์นี้จากชิป SS ดังนั้นเขาจึงถูกเลื่อนขั้นไปสู่ระดับ SSS ขั้นปลายในทันที

นี่ยังคงเป็นเหตุผลว่าทำไมหลินเฟิงถึงไม่ได้กลายมาเป็นสัตว์ร้ายร่วมกับมังกรดำ ถ้าเขากลายร่างเป็นสัตว์ร้าย เขาก็จะสามารถขึ้นไปถึงขั้นสูงสุดระดับ SSS ได้

เมื่อหลินเฟิงเปลี่ยนร่าง ปาเต๋ากับตู๋กังก็ใช้ชิปพรสวรรค์เช่นกัน และความแข็งแกร่งของพวกเขาได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับสูงสุดของ SS

ในเวลานี้ทั้งสามคนยืนอยู่ด้วยกันและมองไปที่หลุมดำขนาดใหญ่ที่อยู่ตรงใจกลางแอ่งน้ำวน และได้เห็นร่างสีแดงเพลิงขนาดใหญ่บินออกมา

ร่างนี้ดูเหมือนนกที่มีปีกและลำตัวอยู่บนหัวของมัน อย่างไรก็ตามมันถูกสร้างขึ้นจากไฟ แต่กลับไม่มีกรงเล็บคู่และรูปร่างเฉพาะของนก

โฮก!!!

ครู่หนึ่งผ่านไป เมื่อมองขึ้นไปดูสิ่งที่อยู่บนท้องฟ้า มันจึงได้เห็นสิ่งเล็ก ๆ ที่ไม่ใช่มนุษย์สามตัวอยู่ตรงหน้า มันก็โกรธขึ้นในทันที

“รบกวนการนอนของข้า น่าตายนัก!”

หยางคำรามและมีบอลเพลิงขนาดใหญ่ซึ่งมีอุณหภูมิที่สูงจนน่ากลัวพุ่งออกมาจากปากของมัน พวกมันถูกระดมยิงไปที่หลินเฟิง

“ฉันจะเป็นฝ่ายโจมตีหลัก นายสองคนคอยขนาบข้าง!” หลินเฟิงกล่าว

“ได้!”

หลินเฟิงมองไปที่การระดมยิงของบอลเพลิงที่รุนแรงและยากจะหยุดยั้ง หลินเฟิงคำรามและปัดมันออกไป

กรงเล็บหมีขนาดใหญ่ทุบลูกไฟยักษ์ไปตรงๆ และเปลี่ยนให้มันกลายเป็นประกายไฟขนาดเล็กที่บินไปรอบ ๆ

จากนั้นหลินเฟิงรวมสามคนก็พุ่งไปที่หยาง มีการโจมตีไปมาระหว่างทั้งสามคนและหยางก็ต่อสู้ด้วยเช่นกัน

แต่ในไม่ช้าทั้งสามคนฝ่ายหลินเฟิงก็ถูกตีพ่าย เป็นเพราะการโจมตีของหยางนั้นรุนแรงเกินไปและลูกไฟแต่ละลูกก็ทรงพลังมากจนมีเพียงหลินเฟิงเท่านั้นที่กล้าหยิบมันขึ้นมา

ทั้งปาเต๋าและตู๋กังทำได้เพียงหลบหลีก

เห็นหลินเฟิงทุบลูกไฟเหล่านั้นอย่างต่อเนื่องจนเข้าไปใกล้กับหยางได้

เมื่อถึงระยะหนึ่งหลินเฟิงก็ตะโกน: “มังกรดำ จงออกมา!”

หลินเฟิงคำรามและแสงสีดำในหัวคิ้วของเขาก็เปล่งประกาย มังกรดำคำรามและรีบออกมาแล้วพุ่งไปที่หยาง

โฮก!!!

มังกรดำคำรามและกรงเล็บขนาดใหญ่ก็สร้างบาดแผลให้แก่หยางที่ตรงกลาง

“โอกาสดีแล้ว โจมตีได้!” ตามคำสั่งของหลินเฟิง คนทั้งสามก็เริ่มโจมตีหยางอย่างรุนแรง

การโจมตีที่ร้ายกาจหลายชุดถูกโจมตีใส่ร่างของหยางอย่างจัง

โฮก!!!

เสียงร้องโหยหวนดังขึ้น มันสยายปีกออกแล้วจึงหลุดออกจากมังกรดำ จากนั้นร่างแห่งไฟกับหลินเฟิงก็อยู่ห่างออกจากกัน

“เจ้าเองเหรอ?” หยางตะโกน

เห็นได้ชัดว่ามันจำหลินเฟิงและมังกรดำได้

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ!” หลินเฟิงกล่าวด้วยเสียงหนาทุ้ม

อย่างไรก็ตาม สำหรับหลินเฟิงแล้ว เขาไม่ได้เจอมันมานานกว่าหนึ่งปีแล้ว แต่สำหรับหยางมันเพิ่งผ่านไปแค่เดือนเดียว แค่เวลาชั่วพริบตา

อายุขัยของสัตว์วิญญาณนั้นยาวนานมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการดำรงอยู่ของราชาแห่งสัตว์วิญญาณสิบตน เราไม่รู้ว่าพวกมันมีชีวิตอยู่มากี่ปีแล้ว หนึ่งปีนั้นเป็นเพียงชั่วพริบตาสำหรับพวกมัน

“เยี่ยม ข้าถูกรบกวนมาสองครั้งแล้ว วันนี้ก็อย่างหวังว่าจะได้จากไป!” หยางกล่าวพลางโบกปีก ส่งเปลวเพลิงสองลูกรวมเข้าเป็นเปลวไฟหนึ่งลูกยิงไปยังหลินเฟิงกับพรรคพวก

หลินเฟิงคำราม ทันใดนั้นก็มีกรงเล็บยักษ์สามอันโผล่ออกมาฉีกเปลวไฟ

การโจมตีทั้งสองนี้เกิดขึ้นกลางอากาศด้วยพลังที่น่ากลัว ส่งผลให้ทั้งปาเต๋าและตู๋กังถอยห่างออกไปหลายสิบเมตร

ในการต่อสู้ดังกล่าว ทั้งสองไม่สามารถเข้าไปแทรกได้เลย ดังนั้นพวกเขาจึงต้องเตรียมพร้อมและเฝ้ามอง

ในเวลานี้หลินเฟิงและมังกรดำต่างก็พุ่งเข้าหาหยาง สองต่อหนึ่งพัวพันกัน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าแม้จะมีถึงสองแต่กลับเป็นฝ่ายที่ถูกหยางกดดัน

โชคดีที่ในบรรดาชิปพรสวรรค์ทั้งสามชิ้นของหลินเฟิงอันนั้น มีเมฆเขียวเท้าปุยเป็นธาตุน้ำซึ่งสามารถลดความเสียหายจากการโจมตีของหยางได้เป็นอย่างมาก มิฉะนั้นคาดว่าพวกเขาคงจะรับมืออยู่ได้ไม่นาน

ขณะที่หลินเฟิงกับหยางต่อสู้กัน เสี่ยวหยางก็เฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ

เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นหลินเฟิงตกลงไปในอันตราย ใบหน้าของเขาก็จะปรากฏรอยสักแปลก ๆ เหล่านั้นทันทีอวตารร่างเป็นสัตว์ประหลาดหนุ่มและลมปราณของเขาก็จะพุ่งทะยานขึ้น