โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 498

RC:บทที่ 498 จอมพลซิ่วชานไห่

ชายวัยกลางคนกล่าวขึ้นว่า “เอาล่ะ ทุกคนนั่งลงก่อน!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทุกคนก็เงียบแล้วนั่งลงทีละคน

แล้วชายวัยกลางคนเองก็ขึ้นมานั่งบนบัลลังก์ของเขา

ทันทีที่หลินเฟิงเห็นว่าชายวัยกลางคนอายุประมาณ 40-50 ปี เขาดูเหมือนนายพลเหยียนซู่ เขาแข็งแกร่งมาก สวมชุดเกราะสีทองเข้มใบหน้าคมเข้มแบบจีนแท้ๆ คิ้วหนาและดวงตากลมโตดูภูมิฐานมาก

เมื่อหลินเฟิงมองไปที่เขา ชายวัยกลางคนเองก็มองมาที่หลินเฟิงเช่นกัน เมื่อเห็นคนทั้งสองที่อยู่ข้างหลังหลินเฟิง คนเป็นจอมพลก็ตกใจ

แต่เขาเป็นคนที่ได้ผ่านโลกมามากและโดยธรรมชาติเขาจะไม่เสียมารยาทเหมือนคนอื่น ๆ

หลังจากเห็นเขาเพียงเล็กน้อย เขาก็กำหมัดและพูดว่า: “นายพลเหยียนซู่ นายพลอ่าวเล่ย การมาถึงของทั้งสองท่านทำให้สถานที่แห่งนี้สว่างและสดใส”

เหยียนซู่และอ่าวเล่ย สองคู่เห็นชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างหน้าตาธรรมดาคนนี้ก็ประหลาดใจทันที มีเพียงคนสองคนที่ยืนอยู่ก่อนเท่านั้นที่เปิดทาง: “คารวะจอมพลซิ่วชานไห่!”

เดิมทีชายวัยกลางคนชื่อซิ่วชานไห่เป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองบัญชาการภาคใต้และชายที่มีพลังการต่อสู้สูงสุดในพื้นที่ภาคใต้

ซิ่วชานไห่ประหลาดใจที่เห็นเหยียนซู่และอ่าวเล่ย แต่อ่าวเล่ยไม่แปลกใจ

ท่านรู้ไหมก่อนที่หลินเฟิงจะชี้นำทั้งสองคน ทั้งพวกเขาและและทางภาคใต้ต่างก็เป็นศัตรูกันมาก่อน ในตอนนี้พวกเขาจคงตกใจมากที่เห็นทั้งสองคนมาปรากฏตัวที่นี่แม้ว่าพวกเขาจะทักทายกันราวกับเป็นเพื่อนกันก็ตาม

จากมุมมองนี้ทั้งสองคนรู้ดีว่าผู้บัญชาการทหารสูงสุดคนนี้เทียบไม่ได้กับคนธรรมดา ไม่น่าแปลกใจสำหรับทางภาคใต้ ภายใต้การปิดล้อมของทั้งสามฝ่าย แพ้สงครามเสียเมืองและอื่น ๆ แต่เขาก็ไม่ได้พ่ายแพ้ทั้งสามฝ่ายมานานแล้ว เห็นได้ชัดว่าความสามารถของเขาแข็งแกร่ง

“ยินดีต้อนรับ ข้าไม่คิดว่าท่านทั้งสองจะมาที่ภาคใต้เพื่อพังทลายของเรา ข้าพอจะทำอะไรให้ท่านได้บ้าง” ซิ่วชานไห่เอ่ยถาม

พวกเขารู้เพียงว่าหลินเฟิงก้าวหน้าอย่างมากในดินแดนตะวันตกและชนะการต่อสู้หลายครั้งติดต่อกัน แต่พวกเขาไม่รู้ว่าหลังจากที่หลินเฟิงเอาชนะคนเหล่านี้แล้ว เขาได้ให้คนเหล่านี้ทั้งหมดมาอยู่ภายใต้คำสั่งของเขา

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาประหลาดใจมากที่ได้เห็นสองคนนี้อีก

“มิกล้ารับคำชมว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม เราเพิ่งพ่ายแพ้ให้กับนายพลคนใหม่ ตอนนี้ข้ากำลังทำงานให้กับท่านหลินเฟิงข้าแค่ติดตามเขาเท่านั้น!” เหยียนซู่กล่าวและมองไปที่หลินเฟิง

คนอื่น ๆ ก็สังเกตเห็นว่าหลินเฟิงซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกับซิ่วชานไห่นั้นสงบนิ่งและมองพวกเขาเหมือนเป็นคนนอก

“ท่านชายหลินเฟิง?” หลังจากได้ยินสิ่งนี้พวกเขาทั้งหมดมองไปที่หลินเฟิง

หลินเฟิงมองไปที่ฝูงชนด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า “สวัสดีทุกคน ข้าชื่อหลินเฟิง นายพลผู้มีชัยคนใหม่ของท่าน!”

หลินเฟิงกล่าวพลางเงยหน้าขึ้นมองซิ่วชานไห่ ผู้บัญชาการทหารสูงสุด

ผู้คนต่างมองไปที่ชายคนนี้ซึ่งดูเหมือนจะอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ แม้ว่ารูปลักษณ์ของเขาจะค่อนข้างผันผวน แต่ใคร ๆ ก็เห็นว่าอายุของหลินเฟิงจะไม่เกิน 30

แต่ตอนนี้เหยียนซู่และอ่าวเล่ย เรียกตัวเองว่าเป็นถึงนายพลผู้พ่ายแพ้ แพ้ใครกัน? หมายถึงหลินเฟิงงั้นเหรอ?

การคิดถึงการที่หลินเฟิงต่อสู้กับผู้คนในภูมิภาคตะวันตกและชนะการต่อสู้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนได้รับการขนานนามว่าเป็นแม่ทัพที่มีชัยชนะตลอดมาไม่ได้หมายความว่าเหยียนซู่และอ่าวเล่ยถูกหลินเฟิงปราบไปแล้วตอนนี้งั้นเหรอ?

“ ท่านคือหลินเฟิงเหรอ?” ซิ่วชานไห่ถาม!

“ใช่” หลินเฟิงกล่าว

“ยินดีต้อนรับเข้าร่วมกับเรา ข้าคือผู้บัญชาการทหารสูงสุดของสำนักงานใหญ่ภาคใต้ ชื่อซิ่วชานไห่” ซิ่วชานไห่กล่าวอย่างเคร่งขรึม

“ยินดี ข้าคือหลินเฟิง!” หลินเฟิงตอบรับ

ฉากของทั้งสองคนคุยกันดูแปลก ๆ เล็กน้อย เดิมทีคนเหล่านี้ต้องการมอบพลังให้กับหลินเฟิงแต่ ในเวลานี้นายพลของศัตรูทั้งสองคนคือเหยียนซู่และอ่าวเล่ยก็ปรากฏตัวขึ้นซึ่งทำให้พวกเขาตกตะลึง

“นายพลหลินเป็นวีรบุรุษที่อายุน้อยจริงๆ ข้าไม่คิดว่าท่านจะยังเด็กขนาดนี้!” ซิ่วชานไห่กล่าว

“ประจบ!” หลินเฟิงตอบ

“……”

เหนือกว่าหลินเฟิงและซิ่วชานไห่พูดคุยกันอยู่สองคน โดยนายพลของตะวันออกและตะวันตกก็ไม่ได้มาขัดคอ

เพราะทั้งสองคนที่อยู่ข้างหลินเฟิงไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป แม้ว่าจะมีนายพลอยู่ที่นี่ถึงหกคน แต่มีกี่คนที่สามารถเทียบชั้นกับเหยียนซู่และอ่าวเล่ยได้ เมื่อเห็นทั้งคู่ยืนเงียบก็ไม่กล้าพูด

หลังจากพูดคุยกับซิ่วชานไห่เล็กน้อย หลินเฟิงก็เข้าร่วมกองทัพและปราบสองนายพล คือเหยียนซู่และอ่าวเล่ย

ตอนแรกหลายคนคิดว่าหลินเฟิงมีจุดยืนเล็ก ๆ ในสงครามตะวันตก หากพวกเขาเปลี่ยนแปลงมัน พวกเขาพวกเขาอาจประสบความสำเร็จในสงคราม แต่เมื่อพวกเขารู้ว่าหลินเฟิงกำลังต่อสู้กับนายพลหลายคนพวกเขาทั้งหมดก็หุบปาก

เพราะถ้าอ่าวเล่ยและเหยียนซู่ไม่อยู่ที่นี่พวกเขาก็ยังคุยโม้ได้ แม้ว่าจะบอกว่าเกินความจริง แต่ก็ไม่มีใครกล้าขัด แต่ในเวลานี้อ่าวเล่ยและเหยียนซู่อยู่ที่นี่และพวกเขาต่างก็กลัวจนหัวหด

หลังจากนั้นครึ่งหนึ่งจากคนทั้งหกก็ถูกเหยียนซู่และอ่าวเล่ยชำระความ

หลังจากพูดไม่กี่คำซิ่วชานไห่ก็หันไปหาอ่าวเล่ยและเหยียนซู่ที่ยืนอยู่ข้างหลังหลินเฟิง แล้วเขาก็กล่าวว่า “มาเถอะ เอาเก้าอี้สองตัวมาแล้วรินน้ำชาชั้นดีให้นายพล”

“ไม่ เราจะยืนอยู่ข้างหลังท่านหลิน!” พวกเขาแสดงออกชัดเจนว่าไม่เต็มใจที่จะนั่งลง

“ เราจะทำอย่างนั้นได้อย่างไร ท่านเป็นนายพลที่มีชื่อเสียงในภูมิภาคตะวันตก เมื่ออยู่ในดินแดนภาคใต้ของเรา เราจะปฏิบัติต่อท่านไม่ดีได้อย่างไร?”

แต่หลังจากนั้นไม่นานน้ำชาก็ถูกรินลงแก้ว และผู้บัญชาการเข้ามามอบน้ำชาให้ทั้งสองคนเป็นการส่วนตัว

พวกเขามองไปที่หลินเฟิง เห็นดังนั้นหลินเฟิงก็พูดว่า “นั่งลง อย่าหยาบคาย”

ด้วยคำสั่งนี้ทั้งสองคนจึงนั่งลง ฉากนี้ทำให้ผู้คนสงสัยเกี่ยวกับหลินเฟิงมากขึ้น พวกเขาสามารถปราบนายพลทั้งสองให้เชื่อฟังได้อย่างเด็ดขาด

ในสายตาของพวกเขาหลินเฟิงเป็นเพียงเด็กชายตัวเล็ก ๆ แต่มีเพียงผู้ที่รับมือกับเขาเท่านั้นที่รู้ถึงความน่ากลัวที่แท้จริงของหลินเฟิง

หลังจากที่สองนายพลอ่าวเล่ยและเหยียนซู่นั่งลง ไม่มีใครพูดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ท้ายที่สุดก็ไม่มีใครกล้าต่อกรกับนายพลทั้งสองในสนามรบ

หลังจากสนทนากันผ่านไปครึ่งชั่วยาม ซิ่วชานไห่ก็พูดว่า “นายพลสามท่าน สงครามทางตะวันตกเป็นอย่างไรบ้าง”

หลินเฟิงกล่าวว่า “นับว่าดีมาก มันราบรื่นมาตลอด! ตอนนี้ผู้คนในภูมิภาคตะวันตกถอนกำลังทหารออกไปแล้ว พวกเขาทั้งหมดได้ถอนกำลังออกจากพื้นที่ทางใต้ และพวกเขาไม่ได้ส่งทหารออกไปหรือไม่พวกเขาก็อาจจะแอบพบกัน พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในนั้นตลอดเวลา! “

“โอ้? นายพลหลินคิดจะทำอะไรต่อไป” ซิ่วชานไห่ถาม

“อะไรน่ะเหรอ ไม่ว่าท่านจะทำอะไรก็ตาม จะไม่มีแรงกดดันใด ๆ ส่งผลกระทบมาถึงฝั่งของข้า ตอนที่ข้าไปที่อื่น ข้าได้ยินมาว่าการต่อสู้ทางเหนือและตะวันออกเป็นเรื่องเร่งด่วนและเมืองต่างๆจะสูญหายไปอย่างต่อเนื่อง!” หลินเฟิงพูดในขณะที่ถือถ้วยชาจิบไปสองสาม

เมื่อได้ยินเช่นนี้จอมพลซิ่วชานไห่ก็กล่าวว่า “ข้าไม่คิดว่านายพลหลินเฟิงจะฉลาดขนาดนี้ ท่านรู้ไหมว่านายพลมีกลยุทธ์ที่ดีแค่ไหน?”

“นั่นเป็นเหตุผลที่ท่านส่งคำสั่งของจักรพรรดิเพื่อเชิญข้ามาที่นี่” หลินเฟิงถาม

“ท่านนายพลหลินช่างเป็นคนที่มีไหวพริบดีจริง ๆ เป็นความจริงที่ผู้คนจากภาคเหนือและภาคตะวันออกได้ร่วมกันเปิดสงคราม เมื่อไม่นานมานี้เราถูกโจมตีจากทั้งสองฝ่ายและยากจะต้านทานนั่นคือเหตุผลที่ข้าขอให้นายพลหลินมาและช่วยคิดหาวิธีรับมือ … ”