RC:บทที่ 178 ระเบิดอัดอากาศ

“เอ๋? แกกล้าดีอย่างไร ไอ้ค้างคาวเน่า“ เมื่อชายชราคิ้วขาวเห็นเหตุการณ์นี้ก็โกรธและคำรามออกมาทันทีราวกับสวรรค์ลงทัณฑ์

ผู้คนที่อยู่ในห้องและผู้มีพลังระดับ A ที่กำลังลอยอยู่ในอากาศต่างก็รับรู้ได้ถึงแรงกดดันอันมหาศาลที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน พลังวิญญาณทั่วทั้งร่างกายหดหายและร่วงหล่นจากอากาศ

 

เหล่าคนที่ตกลงสู่พื้นดินต่างก็งงงวยและสับสน พวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ขณะนี้ชายชราคิ้วขาวกำลังคำรามและเอื้อมมือเข้าไปในภาพตรง ๆ แล้วคว้าจับซูจ้านไว้

“นี่คือการทะลุผ่านมิติ เขาสามารถทะลุและเคลื่อนไหวผ่านช่องมิติได้อย่างไร? หรือเขาจะมี… “ แม่มดจิ้งจอกราตรีตกตะลึงและจ้องมองไปยังชายชรา

 

เวลานั้น เธอก็ได้มองเห็นเหตุการณ์ที่ซูจ้านกำลังจะโจมตีหลินเฟิงเช่นกัน แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าหลินเฟิงเป็นใครแต่เธอกลับรู้แล้วว่าซูจ้านคงจะต้องตายอย่างแน่นอน

ในอีกด้านที่ประตูของสถานีตำรวจ

ใบมีดของซูจ้านทรงพลังมาก มันเร็วมากกว่าความเร็วเสียง มันพุ่งตรงไปยังหลินเฟิงและมังกรดำ

นี่ถือเป็นการสังหารที่แท้จริงของซูจ้าน เขาไม่เคยใช้การเคลื่อนไหวแบบนี้และอาวุธเวทมนต์ที่ส่วนใหญ่จะเก็บไว้ในกรุกับใครมาก่อน

ทั้งมังกรดำและหลินเฟิงในตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะหนีหรือไม่ทันที่จะได้สื่อสารกันเลย ทันใดนั้นมังกรดำก็ได้ทำสิ่งที่น่าเหลือเชื่อออกมา มันเอาหางของมันม้วนเพื่อที่จะปัดหลินเฟิงออกไป

เพราะหากไม่โยนหลินเฟิงออกไปทั้งคู่ก็จะต้องถูกฆ่าไปด้วยกัน ฉะนั้นสิ่งเดียวที่มังกรดำยังทำได้ก็คือลดการตายลงโดยแลกชีวิตของเขากับนายท่าน

 

ถึงเป็นอย่างนั้น ในเวลานี้ท้องฟ้ากลับแตกหักและมีรอยแยกขนาดมหึมาเกิดขึ้น รอยแยกนี้กลับแผ่ออกไปบริเวณรอบ ๆ อย่างรวดเร็ว จากนั้นรอยแยกก็แตกออกและก็มีมือเหี่ยว ๆ ยื่นออกมาจากในนั้นแล้วพุ่งไปคว้าจับซูจ้านไว้

“นี่ เกิดอะไรขึ้น?” ซูจ้านเห็นท้องฟ้าแยกออกและมีมือจับเขาเอาไว้ คนทั้งคนดูงุนงง ไม่เพียงแค่เขาเท่านั้นแต่ผู้คนทั้งหมดต่างก็งุนงง พวกเขาไม่เคยเห็นฉากที่น่ากลัวแบบนี้มาก่อน มันน่าเหลือเชื่อ มันไม่ใช่พลังที่คนเราจะสามารถมีได้แล้ว

“ตู้ม!”

พวกเขาเห็นมือขนาดใหญ่ที่น่าสงสัยนั้นจับซูจ้านกับสัตว์คู่หูของเขาเอาไว้ พวกเขาถูกบีบจนเจ็บปวด มือนั้นแข็งราวกับเหล็กยากที่จะทำลาย

 

“ตายซะเถอะ!” มีเสียงหนึ่งดังขึ้นในท้องฟ้า แล้วมือใหญ่นั้นก็บีบแน่นมากขึ้นและมากขึ้น

ปัง!

เกิดเสียงขึ้นเบา ๆ จากนั้นซูจ้านและสัตว์คู่หูของเขาก็กลายร่างเป็นคางคาวเลือดแล้วหายไปในอากาศ

แต่ใบมีดเลือดแดงของซูจ้านนั้นได้ฟันเข้าไปที่หลินเฟิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว แม้มือใหญ่นั้นจะปรากฏขึ้นอย่างรวดเร็วแต่ก็ไม่อาจหยุดมันได้

 

“ถ้าลูกศิษย์ของฉันตาย ฉันจะเผาพวกแกให้หมด!” เสียงของชายชราคิ้วขาวดังก้องไปทั่วท้องฟ้า ทุกคนที่ได้ยินต่างก็ใจสั่น

แต่กลับไม่มีใครกล้าปฏิเสธ

เช่นเดียวกันกับแม่มดจิ้งจอกราตรี แม้เธอจะเป็นผู้ที่แข็งแกร่งในระดับ S กลาง เป็นผู้อาวุโสที่น่าเคารพนับถือในทุกหนแห่งแต่พอมาอยู่ต่อหน้าชายชราคิ้วขาวแล้ว เธอก็เป็นแค่คนตัวใหญ่ขึ้นเพียงนิดเดียวเท่านั้น

 

เพราะฉะนั้น แม่มดจึงไม่กล้าเอ่ยอะไรออกมาสักคำ โดยเฉพาะเมื่อเธอได้เห็นฉากที่ชายชราคิ้วขาวเพียงเอื้อมผ่านอากาศไปบีบซูจ้านไว้ มันได้ทิ้งผลกระทบทางใจอย่างมหาศาลให้กับเธอ

โฮก!

 

มังกรดำคำรามและปิดตาลง เขาเกือบตายแล้ว ตอนนั้นมันม้วนหางไปรอบหบินเฟิงเตรียมที่จะเหวี่ยงเขาออกไปแล้ว

ทันใดนั้นหลินเฟิงก็รู้สึกว่าพลังวิญญาณทั่วทั้งร่างของเขาถูกปลุกขึ้นอย่างบ้าคลั่ง พลังวิญญาณที่เดิมทีได้หมดลงแล้วก็ฟื้นคืนขึ้นมา

และหลินเฟิงก็รู้สึกว่าพลังของเขากำลังเพิ่มขึ้นจนดูเหมือนมันจะทะลุออกมา

“ในที่สุดก็เลื่อนขั้นแล้ว?” หลินเฟิงมีความสุขมาก ๆ

“นายท่าน ข้าเอง! เสี่ยวเฮย! ข้าเลื่อนขั้นได้แล้ว! ” เป็นเสียงของหมานรกเสี่ยวเฮยในจิตของหลินเฟิง

“เสี่ยวเฮย ถึงเวลาที่นายเลื่อนขั้นสักที!” หลินเฟิงรู้สึกเป็นสุขมาก

ขณะนั้น หางของมังกรดำได้โอบรอบหลินเฟิงและพร้อมที่จะเหวี่ยงออกแล้ว ถึงอย่างนั้น ร่างของหลินเฟิงก็เป็นเหมือนกับเสาเหล็กติดอยู่ตรงนั้น ไม่ว่ามังกรดำจะพยายามมากแค่ไหนก็ไม่เป็นผล

 

“ตอนนี้ จะเกิดบ้าอะไรขึ้นนะ?” มังกรดำตกตะลึง ถ้ามันโยนหลินเฟิงออกไปไม่ได้ พวกเขาจะต้องตายทั้งคู่แน่

“มังกรดำ ไม่เป็นไร ฉันจะจัดการต่อเอง! โล่หินยักษ์! ” ด้วยเสียงคำราม หลินเฟิงรีบกางโล่หินยักษ์ออกมาไว้ตรงหน้ามังกรดำ

โล่หินยักษ์อันนี้ใหญ่กว่าอันก่อนหน้าเป็นสามเท่า ไม่เพียงแค่ใหญ่ขึ้นเท่านั้นแต่มันยังหนาขึ้นอีกด้วย

อาจกล่าวได้ว่าทั้งความกว้างและหนาเพิ่มขึ้นสามเท่าและสามารถต้านทานได้มากกว่าเดิมถึงสามเท่า

ตู้ม

ท้ายที่สุด ดาบแสงที่เข้ามาด้วยความเร็วสูงสุดก็โจมตีใส่โล่หินยักษ์ที่กางอยู่หน้าหลินเฟิง ขณะที่ถูกกระทบ หลินเฟิงและมังกรดำก็ถูกแรงกระแทกย้อนกลับจากพลังขนาดใหญ่นี้

แต่โล่หินยักษ์ก็ไม่ได้แตกออก มันปรากฏแค่รอยเพียงหลุมเดียว พลังของใบมีดแสงแดงยังไม่หมดมันผลักให้หลินเฟิงและมังกรดำต่างก็ร่นถอยไป

 

ระหว่างทาง เขาก็กระแทกเข้ากับผนังของบ้านหลังหนึ่ง ทิ้งรอยของโล่ยักษ์ไว้บนนั้น

สุดท้ายแล้ว หลินเฟิงกับมัวกรดำก็ถูกแรงโจมตีจากใบมีดแสงอันนี้ไปไกลกว่า 100 เมตร ทั่วพื้นดินเต็มไปด้วยรอยครูดที่หลินเฟิงและมัวกรดำทิ้งไว้

หลังหยุดลงก็เกิดการระเบิดขนาดใหญ่ขึ้น มันเป่าหลินเฟิงและมัวกรดำกระเด็นไปอีกรอบ

 

เวลานี้ ในที่สุดโล่หินยักษ์ของหลินเฟิงก็เกิดรอยแตกเป็นทางยาว

รอยแตกกระจายไปทั่วทุกที่บนโล่หินยักษ์ราวกับใยแมงมุม

ต่อมา ด้วยเสียง ๆ หนึ่ง โล่หินยักษ์ก็แตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แล้วร่วงลงบนพื้น

ตอนนี้หลินเฟิงและมัวกรดำปลอดภัยแล้ว มังกรดำนอนลงบนพื้นหงายท้องสีขาวขึ้นราวกับงูตาย โชคดีที่มันยังมีลมหายใจ

สภาพของหลินเฟิงไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก เขานอนอยู่บนพื้นด้วยด้วยเสื้อขาดรุ่งริ่ง ตอนนี้เขากำลังจะหมดสติ

สุดท้าย หลินเฟิงก็ลืมตาขึ้นแล้วเก็บมังกรดำเข้าไปในหว่างคิ้ว

“เฮ้อ!” เมื่อเห็นว่าหลินเฟิงไม่เป็นอะไร ทุกคนก็รู้สึกโล่งใจขึ้น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งพวกคนชุดดำที่กำลังรู้สึกใจสั่นกับความปรารถนาที่จะฆ่าอย่างแท้จริงจากชายชราคิ้วขาว

 

“ผู้อาวุโสไป๋เหม่ย ฉันขออภัยด้วยที่เขาเป็นลูกศิษย์ของคุณ! ตอนนี้ลูกศิษย์ของคุณไม่เป็นอะไรแล้ว ซูจ้านก็ถูกคุณฆ่าไปแล้ว เรื่องก็จบลงแบบนี้แล้ว! ” แม่มดจิ้งจอกราตรีเอ่ย

“ฮึ่ม!” ชายชราคิ้วขาวพ่นลมออกจมูก

“ผู้เฒ่าไป๋เหม่ย ฉันมีสิ่งสำคัญที่ต้องทำในวันนี้ มันสำคัญต่อองค์กรราตรีของพวกเรามาก เนื่องจากลูกศิษย์ของคุณก็ไม่เป็นอะไรแล้ว โปรดอย่าเข้ามายุ่งเกี่ยว ไม่อย่างนั้นผู้ใหญ่ของเราคงจะต้องลงมือด้วยตัวเอง!” แม่มดจิ้งจอกราตรีเอ่ย

“เอ๋? เธอขู่ฉันเหรอ? “