โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 123

RC:บทที่ 123 พลังของมังกรดำ

เวลานั้น สายฟ้าพิโธก็มาถึง มันเป็นลูกบอลที่เต็มไปด้วยสายฟ้าซึ่งอยู่ห่างจากหลินเฟิงอีกเพียงแค่ครึ่งเมตรเท่านั้น ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ของสายฟ้าพิโรธกับการโจมตีของตงฟางเสี่ยง เพียงแค่ครั้งเดียวนี้หลินเฟิงจะต้องตายอย่างแน่นอน

“หลินเฟิง!”

“หลินเฟิงระวัง!”

“…”

มู่หรงหลานและคนอื่น ๆ ที่รีบเข้าไปช่วยเขาต่างก็ตะโกนเมื่อเห็นฉากนี้

ช่วงขณะนั้น หลินเฟิงก็ยังรู้สึกกังวล เห็นได้ชัดว่าเขาอ่อนแอ ในตอนนี้เขาเลยไม่สามารถต่อสู้ต้านสายฟ้านั้นได้

“ฮ่า ฮ่า ต่อต้านฉันงั้นเหรอ? ไปลงนรกซะเถอะ! ” ด้วยเสียงคำรามของตงฟางเสี่ยง ความเร็วก็เพิ่มขึ้นมาทันทีและความหวังที่จะมาช่วยของมู่หรงหลานก็หมดไปอย่างสมบูรณ์

 

รอยแตกร้าว เกิดจากความว่างเปล่า!

กระแสไฟที่อยู่บนวงแหวนสายฟ้าที่มีอยู่ตลอดก็ระเบิดออกมาเป็นสายราวกับดอกไม้ไฟ

ขณะนั้น สายฟ้าอยู่ใกล้กับหลินเฟิง จนร่างของหลินเฟิงหงายลงบนอากาศและตกลงมา ไม่มีทางที่จะหลบหนีไปได้เลย

ในขณะที่การโจมตีพุ่งเข้ามา หลินเฟิงก็รู้สึกว่าปวดผิวหนังเล็กน้อยคงเป็นเพราะกระแสไฟของสายฟ้า

แม้ลูกบอลสายฟ้าพิโรธยังมาไม่ถึงแต่กระแสไฟที่ลอยอยู่ก็มาถึงบ้างแล้ว หลินเฟิงรู้สึกเจ็บปวด หากเขาถูกโจมตีด้วยบอลสายฟ้าทั้งลูกผลที่ตามมาก็คงไม่สามารถจินตนาการได้

ถ้ามันเป็นแค่แสงไฟ ผิวหนังและเนื้อก็คงจะไหม้เกรียม ถ้าหนักมากแม้แต่ชีวิตก็คงจะถูกช่วงชิง

“ฮ่า ฮ่า นี่เป็นเพราะขัดใจฉัน…” ขณะที่ตงฟางเสี่ยงกำลังภูมิใจ เขาก็ถูกเสียง ๆ หนึ่งขัดจังหวะ

โฮกกก!!

ทันใดนั้นก็มีเสียงร้องยาว ๆ เป็นเสียงที่ดูโบราณและสง่างามราวกับว่ามันมาจากยุคโบราณ น้ำเสียงนั้นแข็งแกร่งและมีพลังอย่างน่ากลัวอยู่บนท้องฟ้า

 

ขณะที่เสียงดังขึ้น บรรดาสัตว์ในบริเวณรอบ ๆ เช่นแมวและหนู นกต่าง ๆ ก็เริ่มบินและกู่ร้องซึ่งทำให้ความมืดและคืนที่เงียบสงบปรากฏเสียงอื้ออึงออกมา

 

ด้วยเสียงนั้น สัตว์คู่หูของตงฟางเสี่ยง, เสือเทียนเล่ย ก็ถูกกดดันในนอนลงบนพื้นและร่ำไห้ มันสั่นไปทั้งตัวและรู้สึกกลัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

ทุกคนต่างก็รู้สึกช็อคกับเสียงนั้นเพราะในวินาทีที่เสียงนั้นดังขึ้นพวกเขาทุกคนก็รู้สึกเหมือนถูกกดดันมาก ๆ

ชนิดของความกดดันนี้ดูเหมือนจะออกมาจากกระดูกซึ่งทำให้คนหวาดกลัวและหยุดชะงัก

 

เดิมทีแล้ว ขณะที่มู่หรงหลานกับคนอื่น ๆ กำลังบินมาก็ถูกหยุดอยู่กลางอากาศ และตงฟางเสี่ยงที่อยู่ห่างจากหลินเฟิงอีกเพียงไม่ถึงครึ่งเมตรก็ถูกหยุดในชั่วขณะนั้นเช่นกัน

 

หลังจากเสียงนั้นผ่านพ้นไป รูปร่างสีดำขนาดมหึมาก็อุบัติขึ้นมาจากหว่างคิ้วของหลินเฟิง มันเป็นสีดำทั้งตัวจนเขามองเห็นได้ไม่ชัดในถนนแห่งความมืดมิด

 

ร่างนั้นพุ่งออกมา แม้แต่เสียงร้องยาว ๆ ก็กลืนกินสายฟ้าพิโรธของตงฟางเสี่ยงไปจนหมด

“อ้าาา? นี้มันเกิดอะไรขึ้น? นี่คืออะไรน่ะ? ” ตงฟางเสี่ยงเอ่ยด้วยความหวาดกลัว

ในเวลานั้น พวกเขาทุกคนต่างก็รู้สึกเมื่อยล้าขึ้นมาทันที ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เมื่อพวกเขาขยับตัวได้ พวกเขาก็เห็นแค่เพียงร่างสีดำขนาดมหึมากำลังกลืนสายฟ้าพิโรธของตงฟางเสี่ยงอยู่

โฮกก!!

ในตอนที่พวกเขาสงสัย ร่างยาวก็ม้วนตัวอีกครั้ง ร่างสีดำมหึมาทำเพียงแค่กลืนกินสายฟ้าของตงฟางเสี่ยงและหมุนตัวไปรอบ ๆ ร่างกายที่แข็งแกร่งของหลินเฟิง

จากนั้นมันก็หันหัวและเปิดปากมาทางตงฟางเสี่ยง เขาเห็นแสงสีขาวประหลาดอยู่ภายในปากของร่างสีดำราวกับมีพระอาทิตย์อยู่ในนั้น

“นายเห็นไหม มันดูเหมือนสายฟ้าพิโรธที่คู่หูตงฟางเสี่ยงปล่อยออกมาเลย!” ฉินหงที่หยุดอยู่ในระยะไกลมองไปเห็นฉากนี้จึงร้องอุทานออกมา

 

มู่หรงหลานและมู่หรงฟางหยุนต่างก็มองไปที่ตรงนั้นและถูกทำให้ช็อค นั่นไม่ใช่สายฟ้าพิโรธที่มันเพิ่งกินเข้าไปหรอกเหรอ?

 

หลังวนครบรอบ มันก็หันมาและปล่อยพลังไปยังตงฟางเสี่ยง เห็นได้ชัดถึงความน่ากลัวของพลังสายฟ้าที่เคยเป็นของตงฟางเสี่ยง

เมื่อเขาเห็นร่างสีดำที่มีสายฟ้าพิโรธอยู่ในปากของมัน ตงฟางเสี่ยงก็รู้สึกโง่งม

เดิมทีแล้วมันเป็นการโจมตีจากเขาแต่สุดท้ายมันก็กลับมาโจมตีตัวเขาเอง ยิ่งไปกว่านั้น สายฟ้าพิโรธที่ถูกร่างสีดำกินเข้าไปแล้วคายออกมากลับเร็วยิ่งกว่าหลายเท่า

“ปัง!”

มีเสียงอันดังขึ้นตลอดทั้งถนนราวกับมีการระเบิดขึ้นอย่างมหาศาล

หลังเกิดการระเบิดขึ้นจากพลังสายฟ้าแสงสีขาวก็ออกมา ในตอนนั้นในที่สุดผู้คนก็ได้เห็นร่างสีดำนั้น

ร่างนั้นมีขนาดยาวกว่าสิบเมตร มันดำมืดตลอดทั้งตัวซึ่งก็คือสีดำอีกทั้งยังมีเกล็ดและกรงเล็บสีดำ

แม้แต่ด้านข้างหัวก็ยังเป็นสีดำ มีเพียงดวงตาสีทองทั้งคู่เท่านั้นที่แตกต่างออกไป

ร่างของมันคล้ายกับงูทั้งยาวและแข็งแกร่งซึ่งปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีดำ หัวของมันเหมือนวัว มีเขาเหมือนกวางและกรงเล็บดั่งเหยี่ยว

แสงของสายฟ้าที่ระเบิดขึ้นทำให้ผู้คนได้เห็นเจ้าสิ่งนั้นแต่ก่อนที่จะได้เห็นไปมากกว่านี้ แสงก็จางหายไป

ท้องถนนก็กลับมามืดมิดผู้คนจึงมองไม่เห็นรูปร่างของร่างสีดำได้อีก

“อ๋า!”

ตงฟางเสี่ยงถูกกระหน่ำด้วยลูกบอลสายฟ้าตรงอกโดยไม่สามารถโต้ตอบใด ๆ ได้เลย เขากระเด็นพร้อมกับร้องครางจนไปกระแทกเข้ากับเสือเทียนเล่ย

แล้วกระเด็นไปกับเสือเทียนเล่ยอีกไกลก่อนจะหยุดลง

“อ๊อก!”

เสือเทียนเล่ยร้องครางและลุกขึ้นมาไม่ไหว โชคดีที่มันไม่ได้ถูกพลังของตัวเองโจมตีเข้ามาตรง ๆ ไม่อย่างนั้นคงจะได้รับบาดเจ็บสาหัส

แต่กับตงฟางเสี่ยงนั้นต่างออกไป เขานอนอยู่บนพื้นมีเลือดไหลนองอย่างน่ากลัว ร่างกายของเขากระตุกและสั่น

มีเลือดจำนวนมากไหลออกมาจากมุมปากสิ่งที่เอ่ยออกจากปากนั้นไม่ชัดเจน ดวงตาทั้งคู่จ้องมองไปยังผู้ที่เก่งกว่าแสดงให้เห็นถึงความเหลือเชื่อ

ที่สาหัสที่สุดคือบริเวณหน้าอกของเขา เขาถูกโจมตีด้วยพลังของตัวเองจึงปรากฏหลุมใหญ่บนเสื้อผ้า หน้าอกของเขาเต็มไปด้วยเลือดและเนื้อเละ ๆ จนกระดูกโผล่ออกมา มันดูน่าสะพรึงกลัวเป็นอย่างมาก

ไม่เพียงเท่านั้น ผู้คนยังเห็นกระแสไฟไหลอยู่แถวหน้าอกของเขาอยู่เลา ๆ มันกำลังทำลายเนื้อและร่างกายของเขา

“กรร!”

เมื่อเห็นฉากนี้ เสือเทียนเล่ยจึงกู่ร้องออกมาอย่างรวดเร็ว มันรีบไปหาตงฟางเสี่ยงและเปิดปากเพื่อสูบสายฟ้าที่เหลืออยู่กลับไป

หลังจากนั้นตงฟางเสี่ยงก็หยุดกระตุก เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าเขาจะถูกพลังของตัวเองย้อนกลับมาโจมตี

ไม่เพียงแค่เขา ในตอนนี้จ้าวหลง, มู่หรงหลาน, ฉินหง และคนอื่น ๆ ทั้งหมดต่างก็จ้องมองมาตรงนี้

 

เดิมที พวกเขาคิดว่าหลินเฟิงคงจะต้องตายลง ใครจะคิดว่าพ่อหนุ่มคนนี้จะพลิกกลับสถานการณ์และทำร้ายตงฟางเสี่ยงจนเป็นแบบนี้

“งั้น งูที่เหมือนมังกรนั้นคืออะไร?” จ้าวหลงอ้าปากค้างและพึมพำ

“คุณหนู ดูเหมือนนั่นจะเป็นมังกร!” มู่หรงฟางหยุนเห็นฉากในตอนนั้นที่แสงสีขาวสว่างขึ้น

“ไม่ มันไม่ใช่มังกร แม้ว่ามันจะคล้ายมาก ๆ ก็ตาม?” มู่หรงหลานตอบ

“ใช่ ดูเหมือนว่ามันจะไม่ใช่มังกร กล่าวกันว่ามังกรที่แท้จริงจะมีพลังมังกร พลังมังกรจะทำให้สัตว์วิญญาณตัวอื่น ๆ ถูกกดพลังไว้” ฉินหงกล่าว

“นอกจากนี้ มังกรเป็นสัตว์สี่เท้า ฉันเห็นว่ามีกงเล็บแค่สองอันอยู่ข้างหน้า ที่จริง มันก็จัดได้ว่าเป็นมังกร มังกรวารี!” มู่หรงหลานมีความรู้กว้างขวางและได้เอ่ยลักษณะร่างสีดำนั้นออกมา

“มังกร? มังกรวารี? สิ่งเหล่านี้หายไปกี่ปีแล้ว? ตอนนี้มันกลับมาปรากฏขึ้นที่นี่! ” ฉินหงกล่าวอย่างตื่นเต้น