โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 706 ความลับที่ถูกเก็บไว้

บทที่ 706 ความลับที่ถูกเก็บไว้

 

เมื่อได้ยินเสียงนี้ หลินเฟิงก็ชะงัก

 

แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินเสียงบ่อย ๆ แต่เขาก็รู้ดีว่าเป็นใคร

 

“ยูนิคอร์นน้ําสีฟ้า?” เขาถามอย่างสงสัย “เจ้าทําอะไรได้หรือ?”

 

เกิดคําถามและความสนใจขึ้นเล็กน้อย แรงกดดันอันยิ่งใหญ่ได้ยับยั้งบางส่วนของหลินเฟิงเอา

 

ปีซุ่ยฉีหลินเป็นสัตว์เลี้ยงที่หลินเฟิงยอมรับในตอนแรก แม้ว่ามันจะดูไม่ค่อยมั่นใจ แต่หลังจากคบหากันมานานหลินเฟิงก็เชื่อมั่นอย่างเต็มที่

 

นอกจากนี้ หลังจากที่ได้กินอาหารอร่อยและตบะของหลินเฟิง มันจึงมาถึงระดับที่มันอาจไม่ เคยทําได้มาตลอดชีวิต ทําไมจะไม่ได้ล่ะ?

 

ยูนิคอร์นน้ําสีฟ้าตอบว่า: “นายท่าน หากข้าพูดเช่นนั้นแสดงว่าข้าจะต้องมีเหตุผลของข้า”

 

“ท่านและข้ากลายร่างสัตว์ มองมาที่ข้าแล้วจะไม่มีปัญหาใดเกิดขึ้น”

 

นอกเหนือจากผสานร่างสัตว์ทั้งหมดก่อนหน้านี้ หลินเฟิงยังไม่เคยผสานร่างสัตว์กับยูนิคอร์นน้ําสีฟ้ามาก่อน

 

แต่หากปีชุยฉีหลินกล่าวเช่นนั้น เขาจึงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ตอนนี้เขาพยักหน้าและพูดว่า”รู้แล้ว”

 

“ยูนิคอร์นนสีฟ้า แปลงร่างสัตว์!”

 

ทันใดนั้นร่องรอยของมังกรดําก็ค่อย ๆ จางลง ตามมาด้วยผิวหนังของหลินเฟิงที่ปรากฏลายน้ําสีฟ้าขนยาวขึ้นอย่างรวดเร็ว ปรากฏลักษณะเป็นสีฟ้าที่เหมือนกับคลื่นน้ําและในหัวของเขาก็มีเขายูนิคอร์นงอกออกมาคู่หนึ่ง

 

“ท่านช่างหล่อเหลานัก…” สายตาของหลานหลิงที่อยู่ในอ้อมแขนของหลินเพิ่งเปลี่ยนเป็นคลั่งไคล้

 

ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าหลินเฟิงจะเต็มเปี่ยมไปด้วยความสงบ ราวกับกับเด็กหนุ่มผู้สง่างามในสมัยโบราณเป็นธรรมชาติและสง่างาม นอกจากนี้ เขายังเป็นหนุ่มหล่อระดับเฟิร์สคลาส ดังนั้นเขาจึงมีเสน่ห์อย่างเป็นธรรมชาติในขณะนี้

 

พลังวิญญาณธาตุน้ํากําลังไหลช้า ๆ อยู่ภายในร่างของหลินเฟิงราวกับน้ําทางเล็ก ๆ ที่ไหลอยู่ในร่องน้ํา

 

เมื่อเทียบกับพลังวิญญาณธาตุมืดที่เฉียบคมและมืดมน ความรู้สึกอันชุ่มชื้นนี้ยังทําให้ร่างกายและจิตใจของเขารู้สึกสบายมากขึ้น

 

แต่ถึงกระนั้นความกดดันอย่างหนักที่มาจากน้ําตกก็ยังไม่บรรเทาลงแต่อย่างใด

 

หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นว่า “ฉีหลิน เจ้าจะทําอย่างไร?”

 

ฉีหลิน (ยูนิคอร์นน้ําสีฟ้า) กล่าวว่า ” คอยดูข้า!”

 

ทันทีที่มันพูดจบก็มีแสงสีฟ้าจาง ๆ บนร่างกายของหลินเฟิง ลวดลายบนผิวหนังของเขาก็ถูกแสงกลืนกินราวกับว่าลวดลายเหล่านั้นกําลังหายใจอยู่

 

กร่างกายของเขาผ่อนคลาย

 

ในเวลาเดียวกัน ความกดดันบนร่างกายก็หายไป หลิน ยขึ้นในทันที

 

ความกดดันที่หนักหน่วงนั้น ดูเหมือนจะถูกดูดซับโดยแสงสีฟ้าไปจนหมดโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้ในร่างของหลินเฟิงแม้แต่น้อย

 

ถึงจะประหลาดใจ แต่หลินเฟิงก็ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนัก เขาเดินทะลุผ่านน้ําตกจากนั้นก็วิ่งเข้าไปในถ้ํา

 

หายใจเข้าเต็มปอดและถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก จากนั้นก็ปล่อยหลานหลิงลงมายืน

 

“ข้าเข้ามาได้แล้ว” หลินเฟิงพูดกับยูนิคอร์นน้ําสีฟ้า “เจ้าทําได้อย่างไร?”

 

“ไม่มีอะไรหรอก เป็นเพียงเพราะว่าพวกเรามีความสัมพันธ์อันดีกับนํา ดังนั้นในหลา พวกมันจึงไม่ทําร้ายเรา” ฉีหลินกล่าว

 

“โอ้?” หลินเฟิงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก “ถ้าอย่างนั้น หากเจ้าเจอศัตรูธาตุน้ํา ก็จะเอาชนะไม่ได้งั้นหรือ?”

 

ฉีหลินส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ใช่เช่นนั้น ก่อนอื่น ข้าไม่สามารถสื่อสารกับน้ําที่ถูกควบแน่นหรือควบคุมโดยพลังวิญญาณได้ ยิ่งไปกว่านั้น น้ําก็มีลักษณะนิสัยเช่นกัน หากคราวต่อไปมันเกิดก้าวร้าวขึ้นมาก็ไร้ประโยชน์ถึงแม้จะเคยมีความสัมพันธ์อันดีก็ตาม”

 

“เช่นนั้นหรือ” หลินเพิ่งพยักหน้า หากเป็นไปตามสิ่งที่เค้าคิดไว้ ฉีหลินนั้นคงจะทรงพลังมากเกินไป

 

แม้น้ําตกข้างนอกจะดูอันตราย แต่ก็ไม่น่ากลัวเท่าไหร่

 

เขาปลดเกราะป้องกันออกแล้วมองไปรอบ ๆ

 

นี่คือทางเดินในถ้ําธรรมดาที่ค่อนข้างกว้างขวาง มีแสงและฝุ่นละอองลอยอยู่ในอากาศเล็กน้อย

 

“หลายคนเข้ามาทางน้ําตกด้วยวิธีการของตัวเองและตกลงไปกลางทาง

 

ในไม่ช้า หลิวชางและพรรคพวกก็ออกมาจากน้ําตก

 

เมื่อเห็นหลินเฟิง หลิวชางรู้สึกประหลาดใจและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ข้าไม่คาดว่าน้องหลินเฟิงจะเป็นคนแรกที่เข้ามาได้ น่าทึ่งมาก”

 

“หลินเฟิงหัวเราะและไม่ได้อธิบายอะไร ไม่จําเป็นต้องพูดเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งที่ขึ้นอยู่กับความสามารถของพวกเขาเอง

 

แต่หลิวชางก็ไม่ได้ใส่ใจ เขาเงยหน้าขึ้นมองและพูดว่า “สภาพแวดล้อมนี้ค่อนข้างปกติแต่ยิ่งมีมากเท่าไหร่ก็ยิ่งน่ากังวลมากขึ้นเท่านั้น ข้ารู้สึกเหมือนว่ามีอันตรายอยู่ทุกหนทุกแห่ง

 

หลินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: “ตามที่พูดไป ความมั่งคั่งล้วนอันตราย ไม่มีทางที่จะเป็นเช่นตาเห็น”

 

หลิวชางหัวเราะออกมา: “มันเป็นความโชคดีที่มีอันตราย เช่นนั้นก็เข้าไปกันก่อนเถอะ”

 

เมื่อพูดจบ คนกลุ่มนั้นจึงเดินมุ่งไปข้างหน้า

 

ทางเดินไม่ยาวมากและในไม่ช้ามันก็มาถึงจุดสิ้นสุด

 

ที่ปลายทางเป็นจัตุรัสที่ค่อนข้างกว้าง ตรงกลางนั้นมีลําดับวงกลม 9 ชั้นที่กําลังเปล่งแสงสีต่างๆออกมา

 

“ในจัตุรัสนี้มีคนอยู่ไม่มากนัก” หลังจากใคร่ครวญเล็กน้อย คนเหล่านั้นก็เข้าไปในลําดับวงกลมแล้วหายตัวไป

 

“ดูเหมือนว่านี่จะเป็นประตู” หลิวชางเอ่ยขึ้นมา “ทางเข้าทั้งเก้านี้คงพาไปสู่สถานที่ที่แตกต่างกันออกไป”

 

“หากเราทั้งหมดอยู่ด้วยกันก็อาจเข้าทางเดียวกันได้เช่นกัน”

 

ทุกคนบอกว่าพวกเขาไม่มีความเห็น ดังนั้นหลิวชางจึงสุ่มเลือกทางเข้าสีเหลือง จากนั้นทุกคนก็เข้าไปที่ละคน

 

หลินเฟิงรู้สึกถึงเพียงแสงกระพริบที่อยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นเขาก็ไปอยู่ที่อื่นแล้ว

 

ที่นี่ยังคงอยู่ตรงกลางของจัตุรัส แต่สิ่งที่แตกต่างคือจัตุรัสถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นทรายขนาดเล็กคล้ายกับทะเลทราย

 

หลินเฟิงก้าวไปสองก้าว รู้สึกแค่ว่าเท้าจมและนุ่ม ไม่สะดวกในการเดินเป็นอย่างมาก

 

มีทางเข้าอยู่ตรงหน้า พวกเขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้จึงทําเพียงแค่ก้าวเดินไปบนทราย

 

พวกเขาเพิ่งเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าว ทันใดนั้นทรายทั้งหมดก็สั่นเล็กน้อย ทรายเม็ดละเอียดกระเด้งขึ้นราวกับเกิดแผ่นดินไหว

 

“เกิดอะไรขึ้น?” ตันหยุนพูดขึ้นมา

 

แล้วสิ่งที่เหลือเชื่อก็เกิดขึ้น

 

ท่ามกลางความปั่นป่วน ทรายสีเหลืองกลายเป็นกระแสธารทรายที่รวมตัวกันอย่างรวดเร็วและกลายเป็นมนุษย์

 

ในสายตาของสาธารณชน มีทรายยักษ์สีเหลืองที่เกิดจากการรวมตัวกันปรากฏขึ้นห้าตัว!

 

ยักษ์ทรายสีเหลืองตัวสูงกว่าห้าเมตร มันแข็งแกร่งและทรงพลังมาก เผยให้เห็นลมปราณที่หนักหน่วงและดูกดดันมาก

 

“นี่มันตัวอะไร

 

” เมื่อมองไปที่ยักษ์ทรายสีเหลืองเหล่านี้ ดวงตาของเสิ่นฮุยก็แสดงความฝัน

 

“ไม่ว่ามันจะเป็นตัวอะไรก็ตาม” ตันหยุนกล่าว “มันคงไม่ใช่เรื่องดีอยู่ดี”

 

พวกเขาทุกคนต่างพร้อมที่จะต่อสู้ แต่ในเวลานี้ พวกเขาก็ประหลาดใจที่พบว่ายักษ์ทรายสีเหลืองยืนนิ่งและไม่มีเจตนาที่จะกระทําสิ่งใดเลย

 

“คราวนี้เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ?” เสิ่นฮุยถามอีกครั้ง “พวกมันเป็นแค่ของประดับหรือเปล่า?”

 

ตันหยุนดูเคร่งเครียด: “ข้าว่าไม่ใช่เช่นนั้นหรอก มันน่าจะมีกลไกอื่นอีก”

 

หลิวชางพยักหน้า: “ใช่ เมื่อพวกมันปรากฏขึ้น จะต้องมีเหตุผลอย่างแน่นอน”

 

“ระวังเอาไว้ก่อนดีกว่า”

 

ลืองกลับเริ่มเคลื่อนไหว!