โปรดเรียกผมว่า วีรบุรุษรีไซเคิล - ตอนที่ 168

RC:บทที่ 168 เนตรมรณะ

ตอนนี้ ทุกคนต่างลงความเกลียดชังมาที่หลิน เฟิง ทันที่หลิน เฟิงขุดออกมา เขาก็เห็นว่ามันมีพลังระดับBต่างจ้องมองมาที่เขาก่อนจะรีบดาหน้าเข้ามา

“หลิน เฟิง ระวัง”เมื่อมู่ ซินซินเห็นแบบนั้นเข้า เธอจึงสู้กลับศัตรูที่ล้อมเขาด้วยกำลังทั้งหมดที่มี ด้วยการอันเชิญผีเสื้อสามสีมาช่วยสู้กับหลิน เฟิงด้วย

“สามคนงั้นหรือ แล้วไงล่ะ กลับมานี่ มังกรแห่งแสง” หลิน เฟิงตะโกนไปยังมังกรตัวดังกล่าวที่กำลังลงมือจัดการอยู่ไกลๆ

“ขอรับ นายท่าน”

ตอนแรก มังกรแห่งแสงกำลังเล่นอยู่กับสัตว์ของพวกระดับCอยู่ไม่กี่ตัว แต่หลังจากได้ยินเสียงหลิน เฟิงเรียกแล้วนั้น มันก็ปล่อยลูกไฟในรวดเดียวใส่พวกสัตว์เลี้ยงวิญญาณของพวกระดับCนั้นจนมอดไหม้เป็นเถ้าถ่านร่วงเต็มพื้นดิน

สิ่งที่ผู้คนคาดไม่ถึงก็คือ สัตว์วิญาณของหลิน เฟิงตัวนี้ขุดเอาแก่นวิญญาณของสัตว์วิญญาณพวกนี้ขึ้นมาในรวดดียว ก่อนที่จะบินไปยังหลิน เฟิง

 

คนทั้งสามนั้นไม่รอช้า เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า พวกเขาก็ยิ่งโกรธขึ้นไปอีก  สัตว์เลี้ยงคู่ใจตัวนี้นั้นเหมือนกับเจ้านายของมันได้อย่างไร เจ้านายของมันสอนมาแบบไหนกันนะ

จริงๆแล้ว พวกเขานั่นล่ะที่ไม่รู้ว่าเป็นมังกรแห่งแสงที่ได้รับคำสั่งจากหลิน เฟิงเป็นตัวทำ แม้ว่าแก่นวิญญาณระดับCจะมีพลังไม่มากนัก แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย

ในตอนนี้ ความโกรธของทั้งสามที่มีต่อหลิน เฟิงนั้นมาถึงขีดสุด ก่อนจะเรียกสัตว์ของพวกเขาเข้าไปจัดการกับหลิน เฟิงให้ไว

 

ในตอนนี้เอง มู่ ซินซินจึงรีบเดินมาอยู่ข้างๆหลิน เฟิง ส่วนมังกรแห่งแสงนั้นอยู่ขนาบขวาของเขา ส่วนพวกมีพลังระดับBพร้อมสัตว์คู่ใจนั้นยืนประจันหน้าหลิน เฟิงอยู่

พวกระดับBวิ่งเข้าหาพวกเขา แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ชะงักไปเพราะเพลิงมังกร

มันคือหมาป่ามืด เป็นสัตว์วิญญาณระดับกลางที่มีคุณลักษณะแห่งความมืด ตัวใหญ่โต เจ้าของขี่อยู่บนหลังของมันต้องการที่จะโจมตีหลิน เฟิง แต่ก็ถูกลูกไฟจากมังกรแห่งแสงยิงร่วงลงกับพื้นเสียก่อน

จึงเหลือแค่สองคนที่เข้ามาหาเขาก่อนจะเข้าทำร้าย

คนสองคน สัตว์คู่ใจสองตัวรวมเป็นสี่นั้นต่างล้อมกันเป็นครึ่งวงกลมรอบหลิน เฟิง ก่อนจะเข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง

 

สัตว์ทั้งสองนี้นั้นเป็นสัตว์วิญญาณระดับกลาง ตัวหนึ่งคืออีกามีกรงเล็บที่จิกเจ็บเป็นพิเศษด้วยคุณลักษณะแห่งความมืด

ส่วนอีกตัวคือกิ้งก่าเงิน รูปร่างของมันนั้นแข็งเหมือนเหล็ก พ่นพิษได้ แต่เคลื่อนไหวได้ไม่เร็วนัก

ดูเหมือนว่าหลิน เฟิงจะไม่ได้เผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งทั้งสี่ แต่เป็นพวกอ่อนหัดทั้งสี่ต่างหาก

 

“จัดการ” คนหนึ่งว่าขึ้น

แล้วทั้งสี่จึงรีบเข้าโจมตีหลิน เฟิงอย่างโหดเหี้ยม ในตอนนั้นเอง มู่ ซินซินก็ยังมาไม่ถึง ทำให้หลิน เฟิงต้องเผชิญหน้าเอาเอง

ทันทีที่ชายคนนั้นพูดจบ อีกาก็ปรี่เข้ามาตรงหน้าหลิน เฟิงในชั่วพริบตา ก่อนที่กรงเล็บสีดำจะเงื้อมมาที่ตัวเขา

“วิชาย่ำเงา”

หลิน เฟิงจึงรีบวิ่งไปตามการย่ำเงาซึ่งเงียบเชียบมากขึ้นกว่าเดิม เหลือไว้แต่เพียงเงาอยู่เงาเดียวที่อยู่ตรงนั้น

จากนั้นอีกาดำจึงใช้กรงเล็บคว้าเข้าที่ร่างเงานั้น พลันเงาดังกล่าวก็แตกสลาย

 

“นายท่าน ท่านต้องคอยระวังอีกาตัวนี้เอาไว้นะขอรับ เจ้านี่เองก็เป็นสัตว์วิญญาณที่มีคุณลักษณะของความมืดด้วยเหมือนกัน มันคืออีกาดำมรณะ ท่าไม้ตายของมันก็คือเนตรมรณะ” เสียงของมังกรดำแว่วเข้าในจิตของหลิน เฟิง

“เนตรมรณะงั้นหรือ ความสามารถแบบไหนกัน” หลิน เฟิงไม่เข้าใจเพราะไม่เคยได้ยินมาก่อน

“จริงๆแล้ว เนตรมรณะน่ะคือทักษะวิญญาณของผู้มีคุณลักษณะด้านมืดที่จะปล่อยออกมาทางดวงตา ใครที่มีจิตใจอ่อนแอก็จะถูกแทรกซึมได้ง่าย ส่วนแสงจะทำให้มีอาการมึนหัวในเวลาสั้นๆ หรือแม้แต่จะนิ่งเป็นผักได้สักระยะ” มังกรดำอธิบาย

 

“เข้าใจแล้วล่ะ แล้วเจ้ากิ้งก่านั่นล่ะ ต้องดูอะไรบ้าง” หลิน เฟิงถามขึ้น

“เจ้ากิ้งก่านั่นวิวัฒนาการมาจากกิ้งก่าเกราะเหล็ก เรียกว่ากิ้งก่าพิษหุ้มเกราะเงิน พลังป้องกันของมันนับว่าแกร่งเอามากๆ นอกจากนี้ พิษของมันยังร้ายแรงอีกด้วย ท่านอย่าไปเสียเวลากับมันเลย แต่ต้องระวังอย่าโดนมันพ่นพิษใส่ก็แล้วกัน”

“ระวังด้วย ไอ้หมอนี่มันเร็วมาก ไปกันเถอะ” เจ้านายของอีกาดำมรณะว่าขึ้น

จากนั้นกิ้งก่าพิษหุ้มเกราะเหล็กจึงรีบไปที่หลิน เฟิง แต่เขากลับขยับไปเพียงเล็กน้อย

 

แต่ในขณะที่หลิน เฟิงกระโดดหนี ผู้เป็นนายของกิ้งก่าตัวนั้นจึงสวนหมัดไปที่หลิน เฟิงในทันที

“หมัดเพลิง” หลิน เฟิงตะโกนลั่นด้วยความโกรธก่อนจะต่อยสวนกลับไป

ตูม!

ไฟนั้นลามไปทั่วพื้นที่ พร้อมกับหลิน เฟิงที่ลอยออกมา

“ตาฉันล่ะนะ ผู้กุมความเป็นความตายของคืนนี้” ขณะที่หลิน เฟิงกำลังจะลงมาถึงพื้น เสียงอันราบเรียบนั้นก็ดังมาจากข้างหลัง

 

“ฮ่าๆ อุ้งเท้าราตรีมรณะของฉันนั้นเงียบนะ โดยเฉพาะในคืนที่ดึกสงัดแบบนี้ด้วยแล้ว นี่ก็ถือว่าเป็นที่ล่าของฉัน ไม่ว่าใครก็หนีไม่พ้น” ชายคนนั้นว่าขึ้นด้วยท่าทีเคร่งขรึม

“ตายซะ” จากนั้นมือของเขาก็จะทะลุร่างของหลิน เฟิงไป แต่ที่แปลกก็คือร่างนั้นกลับไม่มีเลือด

 

“แบบนั้นเองหรือ นายคิดว่ามีแค่ตัวเองใช่ไหมที่ใช้พลังความมืดได้” เมื่อชายคนนั้นพูดจบ เสียงของหลิน เฟิงก็แว่วมาในหูของเขา

“เอ๊ะ เกิดอะไรขึ้น ไม่ใช่ว่านายถูกฉัน…” แล้วคำพูดของเขาก็ถูกขัดขึ้นมา

เพราะมีมือใหญ่คว้าเข้าที่คอของเขา จนเขาไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้อีก

“แก นี่แก แบบนั้น…เป็นไปได้ยังไง” ชายคนนั้นพูดออกมาอย่างยากลำบาก

ร่างของหลิน เฟิงที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นค่อยๆหายไป จนกลายเป็นว่านั่นเป็นเพียงแค่ร่างเงาเสมือนจริงของหลิน เฟิงที่ยืนอยู่ตรงนั้นเท่านั้น

 

“ใช่ นั่นน่ะเงา แต่ก็สายเกินไปแล้วล่ะ ฮ่าๆ” หลิน เฟิงเอ่ยพลางยิ้มๆ

มังกรดำของหลิน เฟิงนั้นก็มีคุณลักษณะของความมืดเช่นกันและคุณลักษณะของมันเองก็นับว่าแกร่งมากกว่าอีกาดำมรณะนี้อีกด้วย

ตอนนี้ วิชาของหลิน เฟิงนั้นเป็นวิชาลับ เพราะปกติแล้ว ทุกคนต่างสนใจไปที่หมัดไฟของหลิน เฟิงโดยที่ไม่รู้ว่าหลิน เฟิงเองก็มีคุณลักษณะของความมืดเช่นกัน

 

ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมอีกามรณะจึงสามารถเข้าถึงตัวหลิน เฟิงได้นั้นก็เพราะเขายอมให้เข้ามาต่างหาก

“อีกามรณะ ใช้เนตรมรณะซะ”

ในตอนนั้นเอง  ชายคนดังกล่าวถึงได้รู้ว่าตนเองติดกับหลิน เฟิงเข้าเสียแล้ว ก่อนจะรีบให้อีกาดำมรณะปล่อยพลังเนตรนั้นออกมา

ก๊า!!

พลันอีกามรณะนั้นก็กรีดร้อง ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท

 

เมื่ออีกาตัวนั้นปลดปล่องเนตรมรณะออกมา หลิน เฟิงก็ ตัวแข็งทื่อ มือที่จับคอของชายคนนั้น ค่อยๆคลาย “นายท่าน หลับตา” ในตอนนั้นเอง มังกรดำก็ว่าขึ้น

หลิน เฟิงเชื่อมังกรดำอย่างสนิทใจ ดังนั้นเขาจึงหลับตาลงในทันที

แต่ทว่า แม้จะหลับตาลง หลิน เฟิงกลับปวดหัวจี๊ดๆ

โฮก!!!

โชคดีจริงๆที่ในตอนนี้มังกรดำคำรามขึ้นมา แล้วจู่ๆหลิน เฟิงก็ได้ยินเสียงมังกรนั้นร้องก้องขึ้นมาในจิตซึ่งนั่นทำให้เขาตื่นขึ้นมา

แม้ว่าจะเป็นกระบวนการที่ยาว แต่ก็เป็นแค่ช่วงหนึ่ง

“ฮ่าๆ ฉันชนะแล้ว รู้ผลแล้วหรือยังล่ะ ว่าฉันจะเอาชนะแกได้ขาดลอยได้อย่างไร ภายใต้เนตรมรณะของอีกาดำนี่  พลังทุกอย่างน่ะไร้ประโยชน์ ฮ่าๆ” ชายคนนั้นหัวเราะขึ้น

“งั้นหรือ”