ระบบร้านค้าออนไลน์ - ตอนที่ 216

TB:บทที่ 216 ผมจะฆ่าคุณซะ!

 

ได้ยินเฉินหลงพูดแบบนั้น สีหน้าของมิจิโกะได้เปลี่ยนสีเล็กน้อย อย่างกับคนมีพิรุธ “ฉันเป็นแค่คนกลางจริงๆ ฉันติดต่อกับพวกเขาผ่านทางอินเทอร์เน็ต ฉันไม่รู้จริงๆว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน ถึงคุณจะฆ่าฉันให้ตาย ฉันก็จะบอกคุณว่าฉันไม่รู้อยู่ดีค่ะ”

มิจิโกะไม่เชื่อในสิ่งที่เฉินหลงพูด แต่เธอก็ได้ตอบคำถามของเฉินหลงไป มิจิโกะได้บอกทุกอย่างให้เขารู้ว่า เธอเป็นโบรกเกอร์เถื่อนที่ทำงานแบบนี้มานานแล้วเท่านั้น

เฉินหลงหัวเราะเบาๆอย่างกับคนใสซื่อ จากนั้นก็พูดเรื่องที่ต่างออกไปจากก่อนหน้านี้ “ผมรู้ว่าในฐานะคนกลางอย่างคุณต้องใช้คอมพิวเตอร์เก่งมาก ด้วยวิธีนี้เราสามารถล้างบันทึกทุกประเภทที่จะทิ้งร่องรอยของหลักฐานเอาไว้บนอินเทอร์เน็ตได้ อย่างเช่นการสนทนาและการโอนเงิน ด้วยวิธีนี้ ถึงตำรวจจะจับคุณได้ แต่พวกเขาก็ไม่มีพบหลักฐานในคอมพิวเตอร์ของคุณได้อยู่ดี ผมคิดว่า…”

เมื่อได้ยินคำพูดของเฉินหลง มิจิโกะไม่ได้ตอบอีกฝ่ายในทันที เธอรอให้เฉินพูดต่อจนจบประโยค

 

“ตอนนี้ คุณลองกลับไปที่ร้านแล้วลองเช็คคอมของคุณดูสิครับ คุณอาจเจอเรื่องเซอร์ไพรซ์นิดหน่อย” เฉินหลงพูดต่อจนจบประโยค

เมื่อเห็นท่าทางของเฉินหลงแล้ว เขาคงไม่ได้ล้อเธอเล่น เมื่อคิดได้ มิจิโกะก็กลับไปที่ร้านแล้วเปิดคอมในทันที

ไม่นาน ใบหน้าของมิจิโกะก็บิดเบี้ยวจนดูน่าเกลียดมาก เพราะเธอเห็นว่ารายการทั้งหมดที่เธอได้ทำการลบไปแล้ว กลับหลงเหลืออยู่ในคอมพิวเตอร์ของเธอ

“ของขวัญเล็กๆน้อยๆจากผมไม่เลวเลยใช่ไหม?” เฉินหลงเดินตรงไปยังเครื่องคิดเงิน จากนั้นก็หันไปพูดกับมิจิโกะด้วยรอยยิ้ม

 

“ชิ! ก็ได้ นายชนะแล้ว!” มิจิโกะไม่รู้ว่าเฉินหลงดึงบันทึกที่เธอตั้งใจลบทีละรายการนี้มาได้ยังไง เธอจึงต้องยอมรับความพ่ายแพ้ไปแต่โดยดี “เมื่อสามปีก่อน มีผู้ชายคนหนึ่งชื่อ โยชิดะ มาหาฉัน เขาให้ฉันเป็นคนกลางของแก๊งซากุระ”

“แล้วคุณรู้ไหมว่าเขาอยู่ที่ไหน” เฉินหลงเอ่ยถาม

“รู้สิ ฉันเคยถามเขาตอนที่เขามาหาฉัน”

จะว่าไป ข้อมูลที่อยู่ในคอมพิวเตอร์ของมิจิโกะคือข้อมูลที่ส่งมาจากโยชิดะ มัตสึอิจิ นี่นา…

เฉินหลงอ่านข้อมูลของโยชิดะ มัตสึอิจิ จากข้อมูล เขาเป็นแค่ชาวญี่ปุ่นที่โคตรจะธรรมดาเลย

หลังจากที่เฉินหลงได้อ่านข้อมูลของโยชิดะแล้ว มิชิโกะได้พูดขึ้นมาว่า “ฉันก็รู้แค่นี้ ถ้านายไม่เชื่อ ฉันก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้วนะ”

 

“เฮ้ เดี๋ยวสิ ผมยังไม่ได้บอกเลยว่าผมไม่เชื่อคุณ” เฉินหลงตอบ “อืม… จะว่าไป พวกเราก็รบกวนคุณมาสักพักแล้ว ตอนนี้คงได้เวลาที่พวกผมต้องไปแล้วล่ะ”

ด้วยเหตุนี้ เฉินจึงเดินออกไปจากบาร์พร้อมกับดาบาร์และคนที่เหลืออีกสามคน

หลังจากที่เฉินหลงกลับไปแล้ว มิจิโกะที่นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงนำเมนบอร์ด*ออกจากเมนเฟรมคอมพิวเตอร์** จากนั้นก็ออกไปจากบาร์พร้อมกับกระเป๋าหนึ่งใบ

จากนั้นเธอกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของตัวเอง เธอได้โยนของพวกนั้นลงในอ่างอาบน้ำจากนั้นก็เอาค้อนมาทุบให้แหลกเป็นเศษเหล็ก

เมื่อมองไปที่เมนบอร์ดกับฮาร์ดดิสก์ที่ถูกทุบจนเป็นเศษเหล็ก มิจิโกะก็เข้านอนด้วยความสบายใจ

 

เขาไม่รู้ว่าข้อมูลของมาซาโกะ โยชิดะจริงเท็จแค่ไหน แต่น่าจะจริงเพราะเฉินหลงค้นหาโยชิดะเจอด้วยเครื่องดักจับ ตอนนี้เขาอยู่ในเขตชิซุโอกะห่างจากโตเกียวกว่า 100 กิโลเมตร ด้วยเหตุนี้คนทั้งห้าคนรวมถึงเฉินหลงทำได้แค่กลับไปที่วิลล่ามัทสึชิตะก่อน แล้วค่อยออกเดินทางไปยังชิซุโอกะในวันพรุ่งนี้เพื่อชมภูเขาศักดิ์สิทธิ์แห่งประเทศญี่ปุ่น

เมื่อเห็นเฉินหลงกลับมาแล้ว มัตสึชิตะ สึชิอดไม่ได้ที่จะทำการต้อนรับเจ้านายของตนเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง แต่ถึงอย่างนั้นเฉินหลงก็ไม่มีรางวัลอย่างกระดูกให้เขาหรอกนะ

หลังจากพักผ่อนเป็นที่เรียบร้อย วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว เฉินหลงก็พาคนสี่คนไปยังชิซุโอกะทันที

 

“นายท่าน! ฉันขอไปกับคุณด้วยได้ไหมคะ? ฉันเบื่อที่ต้องมานั่งจับตาดูผู้ชายคนนี้แล้ว ถ้าคุณให้ฉันจับตาเขาอีกหนึ่งวัน ฉันอาจจะฆ่าเขาก็ได้นะคะ” จู่ๆเจสสิก้าก็พูดขึ้น

เมื่อได้ยินคำพูดของเจสสิก้า มัตสึชิตะก็ตัวสั่นแบบมีสาเหตุ จากนั้นก็ได้คุกเข่าลงต่อหน้าเฉินหลงแล้วขอร้องอ้อนวอนเขา “นายท่าน นายท่าน จริงๆแล้ว ผม…ผมก็อยากตามคุณไปด้วย ได้โปรด อย่าทิ้งพวกเราไว้ที่นี่เลยนะ”

หลังจากที่ถูกเจสสิก้าทำร้ายมาจนนับครั้งไม่ถ้วน มัตสึชิตะรู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่พูดคำไหนคนนั้น ถ้าเธอบอกว่าจะฆ่าเขา เธอก็จะฆ่าเขาจริงๆ ด้วยเหตุนี้ เขาได้แต่หวังว่าเฉินหลงจะยอมพาพวกเขาทั้งสองคนไปด้วย เผื่อว่าชีวิตของเขาจะปลอดภัย

 

“เฮ้อ… ก็ได้ จะมาก็มา” มัตสึชิตะ สีชิคนนี้ทำให้เฉินหลงไม่มีทางเลือก เขาไม่นึกเลยว่าเจสสิก้ายังมีอารมณ์ฉุนเฉียวอยู่

เห็นว่าเฉินหลงอนุญาตให้นางมารตามไปด้วยแล้ว มัทสึชิตะ สึชิก็รู้สึกโล่งใจทันที ชีวิตของสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆอย่างเขาปลอดภัยแล้ว

หลังจากนั้น เฉินหลงและพรรคพวกก็ออกเดินทางไปยังชิซุโอกะโดยใช้รถราง

หลายชั่วโมงผ่านไป พวกเขาก็ได้มาถึงชิซุโอกะแล้ว

เมื่อเทียบกับโตเกียวแล้ว ชิซุโอกะเป็นแค่พื้นที่ชนบท แต่ก็มีทิวทัศน์ที่สวยงามมาก

ถึงอย่างนั้น เฉินหลงก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อชมทิวทัศน์สักหน่อย หลังจากล็อกตำแหน่งของโยชิกะ มัทสึอิจิแล้ว เฉินหลงและคนอื่นๆก็รีบออกเดินทางในทันที

 

โยชิดะ มัตสึอิจิอาศัยอยู่ในบ้านพักธรรมดาในชิมิซุในเขตชิซุโอกะ

ในตอนที่เฉินหลงและคนอื่นๆได้พบกับโยชิดะ มัตสึอิจิ เขาสวมชุดที่เป็นทางการ ในมือถือกระเป๋าเอกสาร ดูเหมือนกับพนักงานออฟฟิศทั่วไป ส่วนคนที่ข้างหลังเขาคือหญิงสาวคนหนึ่งกับเด็กผู้หญิงอายุประมาณสองถึงสามขวบที่เดินมาส่งเขาข้างนอก

ทันทีที่ได้เห็นโยชิดะ มัตสึอิจิ เฉินหลงก็รู้ในทันทีว่าความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายมาถึงขอบเขตของสุดยอดปรมาจารย์แล้ว

ไม่ผิดแน่ คนนี้แหละ

เห็นว่ามีคนหลายคนรวมถึงเฉินหลงยืนอยู่ คิ้วของโยชิดะย่นเข้าหากันเล็กน้อย ถึงเฉินหลงกับคนอื่นๆได้เดินเข้ามาหาเขา แต่เขาก็รู้สึกได้ว่าคนพวกนั้นมาที่นี่เพื่อมาหาเขา หลังจากใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมาหลายปี ดูเหมือนว่ามันกำลังจะสิ้นสุดลงแล้วสิ

โยชิดะบอกลาภรรยาและลูกสาว จากนั้นก็เดินออกไปจากบ้านพัก

 

“ช้าก่อนสิครับ คุณโยชิดะ” ในเวลาเดียวกัน มัตสึชิตะ สึชิก็ได้เรียกชื่อโยชิดะ มัตสึอิจิออกมา

เมื่อรู้ว่าเฉินหลงกำลังตามหาเขาอยู่จริงๆ โยชิดะ มัตสึอิจิกลับรู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก

“คุณหมายถึงผมเหรอครับ? ไม่ทราบว่าพวกเรารู้จักกันมาก่อนเหรอครับ?” โยชิดะหันกลับไปทางมัตสึชิตะ ผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นลูกน้องของเขา

ถ้ามัตสึชิตะ สึชิคนนี้รู้ว่าโยชิดะคิดว่าเขาเป็นลูกน้อง เขาคงจะถูกบีบคอตายแล้วแน่ๆ อีกฝ่ายเป็นถึงหัวหน้าแก๊งมัตสึชิตะได้ยังไงกันนะ?

อันที่จริง โยชิดะจะคิดอย่างนั้นก็ไม่แปลก มัตสึชิตะถูกเจสสิก้าทำร้ายเป็นเวลาสองสามวัน ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยลมหายใจของลูกน้อง

 

มัตสึชิตะได้ตอบเขาไปว่า “ผมมีคำถามที่ต้องการคำตอบจากคุณ มันรบกวนเวลาของคุณไม่นานหรอกครับ”

“มีอะไรจะถามก็ถามมาเลยครับ ผมต้องไปทำงาน แล้วผมก็กำลังจะสายแล้ว” โยชิดะว่า ท่าทางของเขาดูร้อนรนเล็กน้อย

“แก๊งซากุระอยู่ที่ไหน?” จู่ๆเฉินหลงก็ถามขึ้นมา

โยชิดะแสดงสีหน้าไม่เข้าใจแล้วตอบว่า “ครับ? ผมไม่เข้าใจว่าคุณกำลังพูดเรื่องอะไร? ผมต้องไปทำงานแล้ว อย่าทำให้ผมต้องเสียเวลาอีกเลยครับ”

หลังจากนั้น โยชิดะก็หันหลังกลับพร้อมเดินจากไปจากตรงนี้

 

“ที่บ้านของคุณน่ะ อบอุ่นจังเลยนะครับ มีทั้งภรรยาแล้วก็ลูกสาวที่น่ารักขนาดนี้…” เฉินหลงพูดกับโยชิดะจากทางด้านหลัง ดวงตาของเขาได้จ้องมองไปยังบ้านพักของโยชิดะ

คำพูดของเฉินหลง ฟังแล้วเหมือนจะไม่มีอะไรแอบแฝง แต่สำหรับโยชิกะ มัตสึอิจิที่ได้ยินเขารู้ดีว่าคำพูดพวกนั้นเต็มไปด้วยคำขู่

“ถ้าคุณกล้าแตะต้องภรรยากับลูกสาวของผมแม้แต่ปลายเล็บ ผมจะฆ่าคุณซะ!” โยชิดะจ้องหน้าเฉินหลงด้วยสายตาที่ดุร้าย และพูดกับเขาโดยเน้นประโยคสุดท้ายทีละคำเป็นภาษาจีน

 

 

 

 

*เมนบอร์ด (Main Board) คือ อุปกรณ์ที่ทำหน้าที่ควบคุมและจัดการการทำงานของอุปกรณ์ชนิดต่างๆในเครื่องคอมพิวเตอร์

 

 

**เมนเฟรมคอมพิวเตอร์ (mainframe computer) คือคอมพิวเตอร์ขนาดใหญ่ที่ใช้ในองค์กรเพื่อประมวลผลข้อมูลจำนวนมาก