ระบบร้านค้าออนไลน์ - ตอนที่ 96

TB:บทที่ 96 ฝุ่นหายไปแล้ว

 

เมื่อเขาประกาศขายเครื่องมือแล้ว เฉินหลงออกจากระบบ เขาจำต้องแลกเครื่องฉายภาพเสมือน และเมื่อเขาประกาศขายเครื่องมือในร้านเขาแล้วเขาจะไม่สามารถขายอะไรได้อีกสักพัก เขาจึงออกจากระบบไปก่อน

ตอนแรกเฉินหลงคิดว่าจะให้ฮ่าวฉางชิงตอบเขามาก่อน แต่หลังจากรอสักพักที่วิลล่าไปประมาณชั่วโมงหนึ่ง เขาไม่อาจรอต่อไปได้แล้ว เขาออกไปจากวิลล่าพร้อมกุญแจรถ

รถซุปเปอร์คาร์ก็เหมือนของเล่นชิ้นใหญ่ที่เด็กผู้ชอบทุกคนชอบ และเมื่อเฉินหลงใช้แมคราเรนพีวันไปแล้วครั้งหนึ่งในไม่ช้าเขาก็ชอบรถพวกนี้

เนื่องจากตอนนี้ยังเช้าอยู่ เฉินหลงจึงขับไม่ไวนัก อีกอย่างความเร็วเท่านี้ยังทำให้เขาได้สนุกกับความอิจฉาในสายตาคนอื่นด้วย

คล้ายกับว่าเฉินหลงเสพติดไปแล้ว เขาขับรถบนถนนวงเวียนอยู่หลายชั่วโมง ในท้ายที่สุดเมื่อฟ้ามืดลงและรถไม่ค่อยติดแล้วเฉินหลงเร่งเครื่องอย่างบ้าคลั่งและเพลิดเพลินไปกับความเร็วอันหรรษา

และเนื่องจากพลังของเฉินหลงในตอนนี้จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่การควบคุมในความเร็วที่น่ากลัวของรถแบบนี้ไม่ใช่เรื่องยากเลย

ตำรวจจราจรไม่ได้มาจัดการอะไร เขาจึงสนุกสนานไปกับความเร็วและความหลงใหล จากนั้นเฉินหลงกลับไปที่วิลล่า เขาอาบน้ำสบายๆและเข้านอน

เช้าวันถัดมาเฉินหลงเปิดตาตื่น เขาเข้าไปร้านของเขาในระบบเพื่อดูว่าเครื่องมือของเขาขายไปแล้วหรือไม่ น่าเสียดายที่เครื่องมือยังคงอยู่ เฉินหลงส่วยหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาจึงออกมาและล้างระบบ

ไม่มีทางที่จะขายได้ แม้เครื่องมือของเฉินหลงจะดีเพียงไรแต่ความนิยมของร้านเขาแทบจะเป็นศูนย์ คงไม่มีใครเข้ามาดู

หากเขาขายไม่ได้ในเร็ววันนี้ เฉินหลงจะขายเครื่องมือนี้ให้อาจารย์ขี้งกของเขา เขาจะช่วยอะไรนิดหน่อยและคิดราคาให้สูงที่สุด

เมื่อล้างระบบแล้ว เฉินหลงหยิบ “หน้ากากกำจัดฝุ่น” ส่วนตัวออกมาและใส่ไปวิ่งออกกำลังกาย

“หน้ากากกำจัดฝุ่น” อันนี้เป็นของที่แลกมาจากระบบและส่งไปจดลิขสิทธิ์แล้วแต่เจิ้งอี้ทำเพิ่มมาให้อีกอัน อุปกรณ์ของเฉินหลงหลายชิ้นเป็นของที่เจิ้งอี้ประดิษฐ์

เมื่อเขาวิ่งไปได้ชั่วโมงหนึ่ง เฉินหลงซื้ออาหารเช้าและกลับไปที่วิลล่า

เมื่อกินข้าวเช้าเรียบร้อย เฉินหลงรับสายจากฮ่าวฉางชิงที่บอกให้เขาไปหาเพื่อเล่าวิธีกำจัดฝุ่นที่เขาคิดให้ฟัง

ได้ยินดังนั้นเฉินหลงติดต่อเจิ้งอี้และขอให้เขานำอุปกรณ์และแบบของอุปกรณ์นั้นไปด้วย

ซวีหมิงเหม่ยในตอนนี้ได้ออกจากการจัดการเรื่องบริษัทไปแล้ว อย่างไรก็ตามเรื่องบางเรื่องก็เหมาะให้ผู้หญิงจัดการมากกว่าผู้ชายโดยเฉพาะกับผู้หญิงสวยๆ

รอบนี้เฉินหลงเลือกขับมาเซราติจีซีเนื่องจากไม่อยากเป็นจุดสนใจ

การจราจรติดขัดของปักกิ่งเป็นอันดับที่สิบห้าจากเมืองต่างๆทั้งโลก จึงนึกภาพได้ง่ายๆว่าเมืองหลวงนี้แออัดเพียงไร

อย่างไรก็ตามเฉินหลงมีความคิดใหม่ๆเพื่อจัดการกับปัญหารถติด ระบบสามารถจัดการกับปัญหารถติดได้เองแต่ยังเป็นเรื่องที่ยังเกิดไม่ได้ในเร็วๆนี้ อีกสองสามปีค่อยกลับมาพูดต่อแล้วกัน

เฉินหลงใช้เวลาชั่วโมงหนึ่งจึงมาถึงที่ที่ฮ่าวฉางชิงนัดไว้

แถวนี้ดูเป็นชุมชนธรรมดาๆบนถนนวงเวียนที่สาม ดูเหมือนว่าจะเป็นชุมชนที่ค่อนข้างสามัญ แต่เมื่อเฉินหลงขับรถผ่านไปนั้นก็คล้ายกับมีสายตาจับจ้องรถเขาอยู่

เขาเลี้ยวตรงถนนในชุมชน แล้วเฉินหลงเห็นฮ่าวฉางชิงยืนอยู่ตรงหน้าตึกห้องชุด

ฮ่าวฉางชิงกำลังยืนบิดคอไปมาอยู่ในขณะที่มองดูเวลาไปด้วย

เฉินหลงจอดรถตรงหน้าฮ่าวฉางชิง เขาและเจิ้งอี้ลงจากรถทีละคน

เจิ้งอี้ถืออุปกรณ์อยู่

อุปกรณ์นี้หนักนิดหน่อยแต่ไม่ใช่ปัญหาเขาบอกกับเจิ้งอี้เพราะเฉินหลงให้ยาเสริมกำลังกับเขาแล้ว

“เสี่ยวเฉินนี่ไม่เลวเลย นายเปลี่ยนรถอีกแล้ว” เขาเห็นว่าเฉินหลงเปลี่ยนรถอีกครั้ง ฮ่าวฉางชิงยกยิ้มขึ้น

ทั้งชายหนุ่มและเด็กชายต่างก็สนใจรถหรูๆนั่นเป็นเพราะรถพวกนี้คือตัวตนของพวกเขา

“รถพวกนี้ไม่ใช่ของผมหรอก พี่เฉียนคิดว่าเขามีรถเยอะไปเลยให้ผมมาก็เท่านั้นเอง ผมเลือกแค่คันเก่าๆมาน่ะ” เฉินหลงกล่าวตลกๆ

รถที่เฉียนชานเจียให้มาแทบไม่เคยผ่านการขับเลย จึงแทบไม่ต่างอะไรกับรถใหม่ เฉินหลงรู้สึกว่ามันน่าสงสัยเลยพยายามแสแสร้งไป

“ตามฉันมา” ฮ่าวฉางชิงว่า เขาขี้เกียจจะพูดเรื่องรถกับเฉินหลงแล้ว เขาเพ่งความสนใจไปที่ของในมือเจิ้งอี้ อุปกรณ์นี้คืออันที่เฉินหลงบอกว่าใช้จัดการปัญหาฝุ่นแน่นอน

พวกเขาตามฮ่าวฉางชิงไปที่ชั้นสาม เขาเคาะประตูบานหนึ่ง

ประตูนั้นเปิดออกอย่างรวดเร็วโดยผู้หญิงอายุรุ่นราวคราวเดียวกับฮ่าวฉางชิงที่มีท่าทางใจดี

“เข้ามาสิ” ผู้หญิงคนนั้นกล่าวด้วยรอยยิ้ม

เมื่อเข้าห้องมาแล้วก็พบว่าห้องนี้เป็นห้องธรรมดาๆแต่สะอาดมากๆ เจ้าของจะต้องเป็นคนที่ขยันและชอบทำความสะอาดมากแน่ๆ

“เหลาฮ่าว นี่น่ะหรือเด็กหนุ่มที่คุณชื่นชมนักหนา เขาดูดีทีเดียวนะเนี่ย” ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองเฉินหลงและกล่าวกับฮ่าวฉางชิง

ผู้หญิงคนนี้มองคนเก่ง เพียงครั้งแรกที่เธอเห็นเฉินหลงก็เดาได้แล้วว่าเขาคือคนที่น่าเชื่อถือที่ฮ่าวฉางชิงพูดถึงตอนคุยกับภรรยาเขาเมื่อวาน เธอไม่ได้คิดว่าเจิ้งอี้คือคนคนนั้น

“สวัสดีครับ คุณป้า ผมชื่อเฉินหลง” เฉินหลงยิ้มให้หญิงคนนั้นและกล่าวอย่างสุภาพ

“ตาแก่ มาร์ควิสคนเก่ามาแล้ว” ผู้หญิงคนนั้นเรียกคนคนหนึ่งให้เข้ามา

จากนั้นไม่นานเสียงเก้าอี้ถูไปกับพื้นก็ดังมาจากในห้อง ประตูเปิดออกพร้อมชายคนหนึ่งที่อายุราวหกสิบปี เขามีความคล้ายกับผู้สูงอายุที่ฉลาดหลักแหลม เขามีผมสีเทา มีรูปร่างที่ผ่ายผอมและสวมแว่นตา

“เหลาฮ่าว นี่น่ะหรือเด็กที่นายคุยโม้นักหนาว่า มีวิธีแก้ปัญหาฝุ่น” ชายคนนั้นว่าและมองยังเจิ้งอี้ที่ถืออุปกรณ์อยู่ในมือ ราวกับว่าเขาคิดว่าเจิ้งอี้คือเฉินหลง ฮ่าวฉางชิงจึงกล่าวต่อไป

“เหลาลู่เข้าใจผิดแล้ว คนคนนี้คือเฉินหลง” ฮ่าวฉางชิงมองชายคนนั้นที่ทักผิดคนอย่างมหันต์แล้วก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากกล่าวแนะนำ

เพื่อนเก่าของเขาเคยกล่าวว่าไอคิวเป็นสิ่งที่คนเหนือคนทั่วไปมีแต่อีคิวนั้นเป็นอีกเรื่อง หากภรรยาเขาไม่ได้ไล่ตื๊อเขา เขาคงยังเป็นโสดที่วาดรูปออกแบบทั้งวัน

“เอาออกมาดูสิว่าใช้ได้จริงหรือเปล่า เอาออกมาเลย” ลู่หนานกล่าวอย่างตื่นเต้น

สำหรับลู่หนานในองค์กรการศึกษาวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีน เขามีบทบาทสำคัญในการพัฒนาวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีให้ราชวงศ์จีนที่ยิ่งใหญ่ ยิ่งกว่านั้นหากใครในองค์กรทำผิดพลาด เขาจะต่อว่าคนคนนั้นโดยไม่สนว่าเขาเป็นใคร

หากฮ่าวฉางชิงไม่ได้ตามกวนเขาทั้งวันแบบนี้ ลู่หนานก็ไม่ได้อยากเจอหน้าเฉินหลงหรอก ในความคิดเขาเฉินหลงเป็นแค่พวกไม่ออกตัวมาเบื้องหน้า

“เจิ้งอี้”

เฉินหลงกล่าวเพียงสองคำ

เมื่อจบคำของเฉินหลง เจิ้งอี้ก็ยื่นแบบของเครื่อง “อุปกรณ์กำจัดฝุ่น” ออกมาให้ลู่หนาน

ลู่หนานมองแบบอยู่พักหนึ่งด้วยสีหน้ารังเกียจ แต่สองวินาทีต่อมาความรังเกียจนั้นได้หายไปและกลายเป็นจริงจังและทึ่งแทนในท้ายที่สุด

ในฐานะที่เขาเป็น นิว บี ขององค์กรการศึกษาวิทยาศาสตร์แห่งประเทศจีน แน่นอนว่าเขามีความสามารถ สิ่งที่เขียนในแบบประกอบออกมาเป็นรูปร่างในหัวเขา และในหัวเขาอุปกรณ์นี้เริ่มต้นทำงาน แล้วฝุ่นในบริเวณนั้นก็หายไป