ชายาเคียงหทัย - ตอนที่ 360-2 เหรินฉีหนิงตกหลุมพรำง กองทัพเป่ยจิ้ง แปรพักตร์

เยี่ยหลียิ้มบางๆ และกล่าวว่า “ข้าต้องการ ทรัพย์สินที่เหลือของตระกูลมู่หรง”

 

มู่หรงหมิงเหยียนอึ้งไปทันใด “ข้าไม่รู้ว่าเจ้าก าลัง พูดถึงอะไร ทุกอย่างในตระกูลมู่หรงล้วนตกอยู่ในมือของ เหรินฉีหนิง หาไม่แล้ว เจ้าคิดว่าเหรินฉีหนิงจะเอาเงิน ทองมากมายมาระดมกองทัพทหารมาตลอดสองปีนี้จาก ที่ใดเล่า”

 

เยี่ยหลีส่ายหน้าช้าๆ “แม่นางมู่หรงไม่จ าเป็นต้อง โกหกข้า เบื้องหลังตระกูลมู่หรงตื้นลึกหนาบางมากแค่ ไหน ข้าไม่อาจทราบได้ แต่ต้องมีส ารองไว้บางส่วนอย่าง แน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น ดูจากคนอย่างเหรินฉีหนิงแล้ว หากแม่นางไม่มีไพ่ลับอันใด…” เยี่ยหลียังพูดไม่จบ แต่ทุก คนในที่นี้ก็รู้แน่ชัดแล้วว่านางหมายถึงอะไร คนอย่างเห

 

书 呆子

 

รินฉีหนิง หากใช้ประโยชน์จากมู่หรงหมิงเหยียนไม่ได้ แล้ว แล้วเหตุใดตอนนี้นางถึงยังอยู่ในวังได้อีกเล่า นาง น่าจะถูกโยนทิ้งไปที่ใดสักแห่งแล้วถึงจะถูก

 

มู่หรงหมิงเหยียนนิ่งเงียบไป ผ่านไปครู่ใหญ่ถึงเอ่ย ขึ้น “ตระกูลมู่หรงไม่มีอะไรทั้งสิ้น มีแต่เงินทองเท่านั้น จะมอบให้เจ้าก็ไม่มีปัญหา แต่ข้าจะได้อะไรเล่า” มู่หรง หมิงเหยียนรู้ว่าตั้งแต่ที่เยี่ยหลีเรียกตัวเองไว้แล้ว หากนาง ไม่ยอมรับ เกรงว่าเยี่ยหลีก็ไม่คิดจะปล่อยนางไป

 

“คุณหนูมู่หรงต้องการอันใดเล่า” เยี่ยหลีถาม เดิม ที เยี่ยหลีไม่ได้นึกถึงมู่หรงหมิงเหยียนคนนี้เลย แต่เมื่อ ตอนนี้ได้พบแล้ว นางก็ไม่คิดจะปล่อยไป หลายปีมานี้ คนที่ระดมพลอย่างมหาศาลไม่ได้มีเพียงเป่ยจิ้ง แต่ ต าหนักติ้งอ๋องเองก็เช่นกัน แม้ว่าต าหนักติ้งอ๋องจะมั่งคั่ง ด้วยทรัพย์สมบัติ แต่ก็ยังด้อยกว่าอยู่ดีเมื่อเทียบกับแคว้น ที่ใหญ่โต ดังนั้น ยิ่งมีเงินมากย่อมเป็นเรื่องดี

 

书 呆子

 

สายตาของมู่หรงหมิงเหยียนเปลี่ยนไปเล็กน้อย นางเงียบไปครู่ใหญ่ แล้วพลันพูดขึ้น “ข้าต้องการ แต่งงานกับคุณชายชิงเฉิน”

 

ดวงตาของเยี่ยหลีเย็นยะเยือกทันใด และปฏิเสธ อย่างนิ่งเฉยว่า “ไม่ได้”

 

“เพราะเหตุใดเล่า” มู่หรงหมิงเหยียนถามอย่างผิด คาด นางรู้ว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ต าหนักติ้งอ๋องสู้รบ ติดต่อกันหลายปี เงินกับเสบียงจึงมีความส าคัญมากขึ้น เรื่อยๆ แต่คิดไม่ถึงว่าเยี่ยหลีจะปฏิเสธโดยไม่แม้แต่จะคิด ใคร่ครวญเช่นนี้

 

เยี่ยหลีกล่าว “ท่านพี่ใหญ่ข้าปฏิเสธแม่นางมู่หรง ตั้งแต่ครานั้นแล้ว แม้นครั้งนี้จะเพื่อจุดประสงค์ของ ต าหนักติ้งอ๋อง ข้าก็ไม่อาจแทรกแซงเรื่องการแต่งงาน ของพี่ใหญ่ได้” ถ้าหากมู่หรงหมิงเหยียนเสนอเงื่อนไขอื่น ต่อให้ท าไม่ได้ เยี่ยหลีก็จะหลอกนางโดยไม่สนใจ แต่เมื่อ

 

书 呆子

 

เกี่ยวข้องกับการแต่งงานของสวีชิงเฉิน แม้แต่หลอกก็ไม่ อาจหลอกได้

 

มู่หรงหมิงเหยียนกัดฟันและมองเยี่ยหลี “เจ้าไม่ กลัวว่าข้าจะฝังสมบัติและเงินทองเหล่านั้นตลอดไปหรือ ตราบใดที่ข้าไม่พูดก็ไม่มีผู้ใดในโลกสามารถหาเจอได้ หลายปีนี้ เจิ้นหนานอ๋องแห่งซีหลิงคงน่าจะพลิกหา ตระกูลมู่หรงน่าดู ทว่าน่าเสียดายที่เขาไม่ได้อะไรเลย!”

 

เยี่ยหลีส่ายหน้า และถอนหายใจเบาๆ “ข้าบอก แล้ว ไม่ว่าจะเพื่อมใคร ข้าก็จะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการ แต่งงานของพี่ใหญ่ข้าเป็นอันขาด หากต าหนักติ้งอ๋องไร้ วาสนาต่อความมั่งคั่งของตระกูลมู่หรง เช่นนั้นก็คงต้อง ยอมรับ ยิ่งไปกว่านั้น เมื่อต าหนักติ้งอ๋องไม่ได้ คนอื่นก็ ไม่ได้เช่นกัน มิใช่หรือ” นัยยะของค าพูดนั้นคือ ในเมื่อมู่ หรงหมิงเหยียนไม่คิดจะบอกต าแหน่งทรัพย์สมบัติที่ เหลือของตระกูลมู่หรง นางก็ไม่มีความจ าเป็นต้องอยู่ใน

 

书 呆子

 

โลกนี้อีก อย่าโทษว่าเยี่ยหลีโหดร้ายนักเลย ถ้าหากฆ่ามู่ หรงหมิงเหยียนตั้งแต่ปีก่อนนั้น เกรงว่าเหรินฉีหนิงคงจะ ไม่มีเงินมากพอที่จะขยายกองก าลังอย่างบ้าคลั่ง แล้วบุก โจมตีต้าฉู่ได้เช่นนี้ หากมู่หรงหมิงเหยียนที่เกลียดชังนาง ตกไปอยู่ในมือของผู้อื่นอีก ก็จะกลายเป็นปัญหาส าหรับ ต าหนักติ้งอ๋อง

 

“พานางไป” เยี่ยหลีพูดกับจั๋วจิง

 

จั๋วจิ้งพยักหน้า ดึงมู่หรงหมิงเหยียนแล้วหันตัวจาก ไป

 

ที่ด้านข้าง ราชินีเห่อหลันเท้าคางมองไปที่เยี่ยหลี พร้อมกล่าวว่า “นึกไม่ถึงว่ามู่หรงหมิงเหยียนคนนี้จะมี ที่มาที่ไปขนาดนี้ แม้แต่เจ้าก็ยังต้องการจะตกลงกับนาง หรือ” เยี่ยหลียิ้มขมขื่นอย่างช่วยไม่ได้ “เป่ยจิ้งอ๋องมี วิธีการที่ไม่ธรรมดาจริงๆ เกรงว่าผู้ที่ไร้ที่มาที่ไปในวังหลัง ของเป่ยจิ้งอ๋องคงมีอยู่ไม่มากนัก”

 

书 呆子

 

“เช่นนั้นเหตุใดเจ้าถึงไม่รับปากนาง” ราชินีเห่อห ลันพูดอย่างไม่เข้าใจ นางไม่ลังเลเลยที่จะก้มหัวแต่งงาน กับเหรินฉีหนิงเพื่อเป่ยจิ้ง จึงย่อมไม่เข้าใจว่าท าไมเยี่ยหลี ถึงปฏิเสธค าขอของมู่หรงหมิงเหยียน โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชาวจงหยวนมีธรรมเนียมในการมีภรรยาได้หลายคนอยู่ แล้ว แม้ว่าเขาจะไม่ชอบ ก็สามารถแต่งงานใหม่ได้ แล้ว คุณชายชิงเฉินก็ไม่ได้เสียเปรียบเสียหน่อย

 

เยี่ยหลีพูดอย่างเรียบเฉย “เรื่องบางเรื่องก็มี ขีดจ ากัดของตัวเอง พี่ใหญ่ท างานหนักเพื่อข้าและ ต าหนักติ้งอ๋อง ถ้าข้าวางแผนเรื่องการแต่งงานของเขา เพราะเงินเหล่านั้น เช่นนั้นข้าจะยังเป็นมนุษย์อยู่อีก หรือ” ราชินีเห่อหลันส่ายหน้าราวกับจะเข้าใจแต่ก็ไม่ เข้าใจ และกล่าวว่า “อย่างไรก็ตาม ข้าก็ไม่เข้าใจ ความคิดของคนจงหยวนอย่างพวกเจ้าอยู่ดี มู่หรงหมิงเห ยียนคนนั้น ข้ายกให้เจ้าแล้วกัน ถึงอย่างไรข้าเก็บนางไว้ก็

 

书 呆子

 

ไร้ประโยชน์ นางเองก็ไม่มีครอบครัว คงไม่มีใครอยากจะ มาช่วยนางเช่นกัน”

 

“ขอบคุณอย่างยิ่ง”

 

หลายวันมานี้ เหรินฉีหนิงอารมณ์ฉุนเฉียวมาก ข่าว จากกองทัพที่ส่งกลับไปหนุนก็ไม่ได้เป็นข่าวที่ดีแม้แต่ น้อย บรรดาขุนนางกับทหารและม้าเป่ยจิ้งเหล่านั้นก็เอา แต่เฝ้ามอง ไม่ช่วยเหลือใดๆ ดังที่เขาคาดคิดไว้ สิ่งเดียวที่ ปลอบใจเขาได้ก็คือจดหมายตอบกลับที่เห่อหลันส่งมาให้ แสดงว่าอย่างน้อยสถานการณ์ก็ยังไม่ถึงขั้นเลวร้ายที่สุด แม้ว่าผู้น ากองทัพกบฏจะมียุทธการทางทหารไม่ธรรมดา แต่ก็ไม่ได้ครอบครองพื้นที่ หากชาวเป่ยจิ้งยินดีช่วยเหลือ แม้แต่ต าหนักติ้งอ๋องหากคิดอยากจะเอาเปรียบในเป่ยจิ้ง ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเช่นกัน ทว่า เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว แผนการ ร่วมมือกับเป่ยหรงในการบุกจู่โจมกองทัพตระกูลม่อคง ต้องล้มเหลวในท้ายที่สุด

 

书 呆子

 

เหรินฉีหนิงไม่ได้รู้สึกผิดมากนักกับเรื่องนี้ คนที่ไม่ รักตัวเองก็จะตายเพราะตัวเอง เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะ เพิกเฉยต่ออันตรายที่อยู่เบื้องหลังเขาเพราะแผนของ เยียหลี่ว์เหยี่ย หากเป็นเช่นนั้น แม้ว่าจะสร้างความ สูญเสียและความเดือดร้อนต่อกองทัพตระกูลม่อได้ระดับ หนึ่ง แต่คนที่ได้เปรียบก็ยังเป็นเยียหลี่ว์เหยี่ย และคนที่ ซวยก็ยังเป็นเขา เขาแค่เป็นพันธมิตรที่ร่วมมือกับเยียหลี่ว์ เหยี่ยเท่านั้น หาใช่ครอบครัวเดียวกันจริงๆ ไม่

 

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ดวงตาของเหรินฉีหนิงก็เปล่ง ประกายด้วยความแน่วแน่ เขายืนขึ้นและสั่งว่า “เหลือ ทหารไว้สกัดศัตรูด้านหลังส่วนหนึ่ง ส่วนกองทัพที่เหลือ จงตามข้ากลับไปปราบกบฏ”

 

“รับบัญชา” เมื่อเหรินฉีหนิงมีบัญชานี้ออกไป แม่ ทัพหลายคนล้วนพากันถอนหายใจโล่งอก ถ้าหากท่าน อ๋องยังคงยืนกรานว่าจะไม่ถอยทัพ ปล่อยให้ผู้คนยึดบ้าน

 

书 呆子

 

เกิดของตน เช่นนั้นคงจะได้ไม่คุ้มเสีย ขณะเดียวกัน นัยน์ตาของแม่ทัพเป่ยจิ้งหลายคนก็เผยประกายแห่ง ความยินดี เพียงแต่พวกเขานั่งอยู่ด้านหลังจึงไม่มีใคร สังเกตเห็น หรือแม้จะสังเกตเห็นก็น่าจะคิดแค่ว่าพวกเขา ไม่อยากสู้ในศึกครานี้แล้วเท่านั้น ทหารและม้าของเป่ยจิ้ง ที่กล้าหาญและแข็งแกร่งในอดีต ท่าทางดูไม่อยากท างาน อีกแล้ว แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังแข็งแกร่งกว่าทหาร ของจงหยวนที่เพิ่งเข้ากองทัพได้ไม่นานและไม่ค่อยได้ ออกสงครามเท่าไร แม้ว่าเหรินฉีหนิงจะโกรธอยู่บ้าง แต่ก็ ขาดพวกเขาไม่ได้ จึงได้แต่ข่มกลั้นเอาไว้

 

ขณะเตรียมเคลื่อนย้ายกองทัพกลับเมือง เหรินฉี หนิงก็ได้เขียนจดหมายถึงเห่อหลัน ภายในเนื้อหานั้นยัง ได้ไล่เรียงประโยชน์ที่บรรดาชนชั้นสูงผู้มีอ านาจของเป่ ยจิ้งจะได้รับอีกด้วย ราชินีเห่อหลันรู้สึกดีใจ และตอบตก

 

书 呆子

 

ลงตามค าขอของเขาอย่างรวดเร็ว ถึงอย่างไรพระชายาติ้ง อ๋องก็บอกแล้วนี่ ไม่ได้หลอกเพื่อเอาเงินเสียหน่อย!

 

บนยอดก าแพงเมืองด่านจื่อจิง เหลิ่งไหวกับเหลิ่ง เฮ่าอวี่ยืนอยู่ข้างกัน มองดูกองทัพใหญ่เป่ยจิ้งค่อยๆ ถอย ทัพกลับไป เหลิ่งเฮ่าอวี่ยิ้มพูด “ดูเหมือนว่าแผนของพระ ชายาจะประสบความส าเร็จนะขอรับ”

 

ใบหน้าที่เหี่ยวย่นหากแต่มั่นคงของเหลิ่งไหวพลัน ปรากฏรอยยิ้มออกมา แล้วพยักหน้า “ไม่เลว พวกเราก็ ควรเตรียมตัวไปรับพระชายาติ้งอ๋องได้แล้ว แต่เดิมข้าไม่ เคยเชื่อที่ผู้คนทั้งใต้หล้าต่างกล่าวกันว่าพระชายามี สติปัญญาล้ าเลิศและอาจหาญไม่ด้อยกว่าบุรุษ บัดนี้ดูท่า …บัดนี้ดูท่าคงไม่ได้ด้อยกว่าแค่บุรุษแล้วจริงๆ” และเกรง ว่าคงมีบุรุษในโลกเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เก่งกาจกว่าพระ ชายาติ้งอ๋อง

 

书 呆子

 

เหลิ่งเฮ่าอวี่พยักหน้ายิ้มตอบ “จริงด้วยขอรับ พระ ชายามักจะท าให้คนคาดไม่ถึงเสมอ แต่ก็ท าให้ผู้คนรู้สึก ว่าสมเหตุสมผลในเวลาเดียวกัน ท่านพ่อ พวกเราควร เตรียมตัวออกจากด่านได้แล้ว ก่อนหน้านี้เป็นเหรินฉีหนิง ที่มาจู่โจมด่านจื่อจิงเสมอ แต่คราวนี้ ถึงทีพวกเราออก จากด่านไปไล่ต้อนพวกมันบ้างแล้วล่ะขอรับ”