Notes. - ตอนที่ 1 Original Sin
หลังจากกลับมาจากการทำงาน ชายหนุ่มคิดว่าตัวเองคงบ้าไปแล้วแน่ๆ เขาเห็นนางฟ้ากำลังถือกีตาร์อยู่ในห้องของตนเอง เธอมีผมยาวสีบลอนด์ สวมชุดกระโปรงวันพีซสีขาวบริสุทธิ์ ใบหน้าอ่อนเยาว์แบบเด็กสาว และมีวงแหวนแห่งแสงลอยบนหัวของเธอ ถ้าไม่ใช่นางฟ้าแล้ว ก็ไม่รู้ว่าเธอควรจะเป็นอะไร
“สายัณสวัสดิ์” (สวัสดีตอนเย็น) นางฟ้าโค้งคำนับด้วยรอยยิ้มอันเคอะเขิน
หลังจากขยี้ตาลองมองดู ชายคนนั้นก็ได้เข้ามาข้างใน นางฟ้ายังคงยืนอยู่กลางห้อง ถือกีตาร์และด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอจ้องมองชายคนนั้นด้วยความตื่นเต้น
“เอาละ เธอเป็นใครกันล่ะเนี่ย?”
“ฉันคือนางฟ้า (Angel)” เธอหัวเราะด้วยรอยยิ้ม
“อา ฉันรู้อยู่แล้วละ ทำไมเธอถึงมาอยู่ห้องของฉันได้ล่ะ? ถ้ามาเพื่อขายตัวละก็ เธอมาผิดห้องแล้วละ ฉันไม่ได้อยากพูดทำร้ายเธอหรอกนะ แต่ฉันไม่มีเงินมากพอที่จะซื้อนางฟ้าหรอก”
“คือว่าฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อเรื่องนั้นหรอก พูดสรุปเลยละก็ ฉันมาที่นี่เพื่อช่วยงานบ้านของนายน่ะ”
“ฉันทำเองได้หน่า ออกไป”
“ฉันทำงั้นไม่ได้หรอก นายก็เห็นนี่ว่า ฉันนะทำได้!”
แม้ชายหนุ่มจะปฏิเสธก็ตาม แต่เธอยืนยันด้วยความมั่นใจ เขาจึงใจอ่อนแล้วให้เธอลองดู แต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับห้องของเขาน่ากลัวเหนือจินตนาการ
“เออ…คือว่า ฉันทำอาหารเก่งมากเลยนะ” นางฟ้าพูดแล้วชี้นิ้วขึ้นฟ้าด้วยความมั่นใจ
“ไม่ละ ขอบคุณ ฉันนะทานอาหารที่ผลิตจากโรงงานไม่ได้หรอก สารอาหารมันมากเกินไปจนเส้นเลือดฉันต้องแตกแหง เข้าใจไหมว่าฉันหมายถึงอะไร”
นางฟ้าพยักหน้า อย่างน้อยเธอเข้าใจแล้วว่าชายคนนี้เป็นมนุษย์ ไม่ได้มาจากเผ่าพันธุ์ของ A-Ray (A-Ray ทั้ง 100)
“โอเค งั้นเธอทำอะไรได้อีกล่ะ?”
“ฉันเล่นกีตาร์ได้นะ” เธอพูดด้วยเสียงร่าเริง พลางดีดสายกีตาร์
กีตาร์ของเธอเป็นสีฟ้า และเป็นชนิดที่ต้องต่อกับไฟฟ้าถึงจะมีเสียง นางฟ้ากับกีตาร์ช่างดูเป็นสิ่งที่ขัดแย้งไม่สามารถไปด้วยกันได้…
แต่ที่แย่ไปกว่านั้น…เธอเล่นได้ห่วยแตกสุดๆ
“ออกไป๊!” ชายหนุ่มไล่เธอออกไปอย่างไม่ไยดี
ในวันต่อมาเขาไปที่โรงพยาบาล
“สมองของคุณไม่มีอะไรผิดปกตินะ” หมอที่มีใบหน้าเป็นปลาบอกกับเขา
ตั้งแต่วันนั้นหลังเลิกงาน ชายหนุ่มต้องเสียแรงไปกับการไล่นางฟ้าออกจากห้อง จนในที่สุดเขาก็ยอมแพ้
“ท้องฟ้า มันมืด” นางฟ้าพึมพำในตอนที่เธอมองท้องฟ้าออกไปยังนอกหน้าต่าง
ตัวของเธอนั้นดูไม่เหมือนกับนางฟ้าที่รวมอยู่ใน A-Ray เลยสักนิด
“นี่ เธอมาจากที่ไหน ฉันเดาเลยว่าเธอคงไม่ใช่ A-Ray จากฝั่งด้านนี้ของรอยแยก”
“ฉันไม่ใช่ A-Ray หรอก”
“แล้วเธอเป็นใครกันล่ะ?”
“ฉันคือสิ่งที่เกิดขึ้นมาจากความหวังและความฝันของผู้คนในเมืองนี้ ฉันจึงเกิดมามีรูปลักษณ์ที่สวยงาม ฉันดีใจที่ทุกๆคนในเมืองนี้มีจิตใจที่บริสุทธิ์” เธอหมุนตัวอย่างมีความสุข ขอบกระโปรงของเธอพลิ้วไสวเหมือนกับชุดเดรส
แม้จะยังไม่เชื่อแต่ชายหนุ่มก็รู้สึกได้ เธอดูสวยงามเกินไป เกินกว่าที่จะมาอยู่ใน “ดินแดนเหล็กกล้า” แห่งนี้ได้ ผมสีทองของเธอระยิบระยับจนเหมือนกลับกลายเป็นพิษ นั่นก็หมายความว่า เธอเป็นเพียงภาพลวงตาที่มีเพียงฉันที่มองเห็น?
“แล้วทำไมความหวังความฝันของทุกคนในเมืองอย่างเธอมาอยู่ในห้องของฉันได้ล่ะ?”
“เพราะนายคือคนที่ฆ่าฉัน”
เธอตอบด้วยความโกรธที่ชายหนุ่มไม่สังเกตสิ่งที่ตัวเองเคยทำลงไป แต่เมื่อเขาถามมาว่าเธอมาเพื่อแก้แค้นงั้นหรือ? นางฟ้าถามกลับด้วยความสงสัยว่า
“การแก้แค้นคืออะไร?”
เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็มีประโยชน์พอสมควร ในที่สุดเธอก็รู้แล้วว่า “การทำความสะอาด” หมายความว่าอย่างไร ทุกอย่างค่อยๆดีขึ้น ยกเว้นเรื่องกีตาร์ เธอยังคงเล่นได้ห่วยเหมือนเดิม
“การเล่นกีตาร์ของฉันไม่ได้พัฒนาสักนิด ฉันเล่นตามที่จินตนาการไว้ แต่ว่าสิ่งที่คิดกับสิ่งออกมา มันต่างกันอย่างสิ้นเชิงเลย”
อา เธอมีเพลงที่อยากเล่นอยู่แล้วนี่เอง แต่เธอคงจะไม่มีวันเล่นได้ดีแหง…
“ก็แหงละ กีตาร์ยังไม่ได้ตั้งสายเลยนี่”
ใช่ นั่นคือสิ่งที่เธอพลาดตั้งแต่ต้น
“แล้วการตั้งสายคืออะไร?”
เธอเอียงคอถามเขา
—-