Nine Sun God King ราชันเทพเก้าสุริยัน - ตอนที่ 833 : กลวิธีโบราณ

ตอนที่ 833 : กลวิธีโบราณ

 

หลงฉวนอู่ที่ถูกหมัดฉินหยุนส่งร่างกระเด็น เวลานี้เผยสีหน้าตื่นตะลึง ยามเมื่อตั้งหลักกับพื้นได้อีกครั้งเขารับรู้ถึงความเหน็บชาเจ็บปวดที่แขนของตน

 

ฉินหยุนเร่งรีบเข้าช่วยเหลือหลงอคงลุกขึ้นยืนพร้อมกล่าวเสียงเบา “ผู้ดูแลหลง เป็นไรบ้างแล้ว?”

 

หลงอ คงไม่คาดคิด ว่าจ้าวสํานักหนุ่มตรงหน้าผู้นี้ ไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ทางด้านอักขระทว่ายังครอบครองพลังอํานาจอันแข็งแกร่ง

 

“แค่ก แค่ก” หลงอ คงกระอักเลือดออกมาเล็กน้อย ศีรษะส่ายตอบ “ข้ายังไม่ตาย ข้ายังไม่ตายข้ายังไม่ตาย…”

 

ลุงห้าของหลงอคังจึงตะโกนขึ้น “พวกเจ้าสัญญาแล้วหรือไม่ใช่ ว่าตราบเท่าที่ยอมแพ้จะไม่มีการสังหาร!”

 

ผู้คนตระกูลหลงต่างคิด ว่าหลงอว์ดังอย่างไรก็ต้องพบเจอความยากลําบาก ทว่าการถูกสั่งหารอย่างไร้ซึ่งเหตุผลเช่นนี้ออกจะเกินเลยไป อย่างไรแล้ว เขาก็คือศิษย์ผู้เก่งกาจของตระกูลหลง

 

หลงฉวนอู่หาได้สนใจใดไม่ เขากล่าวเสียงเย็นเยือก “ข้าไม่ยอมรับการชนะครั้งนี้ ดังนั้นจึงคิดสังหารมัน!”

 

ได้ยินคํานี้ ผู้อื่นล้วนพูดกล่าวกันไม่ออก พวกเขาตลอดมาเคยได้ยินแต่ไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้ทว่าที่เพิ่งได้ยินนี้คือไม่อาจยอมรับชัยชนะ!

 

“ให้ข้าได้สังหารมัน!” หลงฉวนอู่กําหมัดแน่นสายตาจับจ้องที่ฉินหยุน “เป็นคนของหลงอคังอย่างนั้นหรือ? ให้ข้าได้สู้กับมัน!”

 

ฉินหยุนหาได้สนใจอีกฝ่ายไม่ แต่เลือกที่จะช่วยพยุงร่างหลงอ คังตระเตรียมจากไป หลงฉวนอู่เร่งรีบทะยานร่างมายืนหยัดต่อหน้าฉินหยุนและหลงอ คัง

 

ผู้อื่นจากสํานักมังกรฟ้าต่างมาถึงเช่นเดียวกัน พวกเขาคิดอยากรับชม ว่าอีกฝ่ายที่สามารถส่งร่างหลงฉวนคู่กระเด็นด้วยหมัดได้นั้นหน้าตาเป็นเช่นไร

 

เมื่อครู่ ครั้งที่ฉินหยุนลงมือ สําหรับเขาก็ไม่ใช่เรื่องง่าย กล้ามเนื้อแขนของเขาต้องบาดเจ็บภายในนับเป็นโชคดีที่พลังฟื้นตัวสูงล้ํา ดังนั้นจึงสามารถหายได้อย่างรวดเร็ว

 

ลุงห้าของหลงอ คงอยู่เคียงข้าง แม้เขาเป็นราชันยุทธ์ที่แข็งแกร่ง ทว่าก็ไม่มีทางใช่คู่ต่อสู้ของหลงฉวนอู่ผู้คนของสํานักมังกรฟ้าต่างปิดล้อมเอาไว้ ทําให้พวกเขาไม่อาจไปจากที่ตรงนี้ได้

 

“เจ้าคิดทําอะไร? ข้ายอมรับความพ่ายแพ้ไปแล้วหรือไม่ใช่? เหตุใดจึงยังสร้างความยากลําบากให้แก่ข้าอีก?” หลงอคังเผยเสียงกราดเกรี้ยว

 

“เจ้าพ่ายแพ้ ทว่ามันผู้นั้นท้าทายข้า!” หลงฉวนอู่ชี้ที่ฉินหยุนพร้อมเผยเสียงกราดเกรี้ยว

 

“ข้าคือผู้ติดตามของผู้ดูแลหลง เมื่อครู่เป็นการใช้พลังทั้งหมดที่มีไปกับหมัด!” ฉินหยุนกล่าว “แม้ต่อสู้กับข้าที่ข้าทําได้ก็เพียงยอมรับความพ่ายแพ้ในทันที นั่นไม่อาจเรียกการต่อสู้แล้ว!”

 

“ผู้ติดตาม?” หลงฉวนอู่มองที่ฉินหยุนพร้อมแค่นเสียง “เจ้ากําลังจะบอก ว่าเมื่อครู่คิดปกป้อง เจ้านาย?”

 

“ผู้ดูแลหลงดูแลข้าดีไม่น้อย!” ฉินหยุนกล่าวขึ้น “อาการบาดเจ็บนี้รุนแรงยิ่ง ข้าต้องพาเขาไปรักษา!”

 

หลงอวดังเวลานี้ซาบซึ้งต่อฉินหยุนอยู่ภายใน แม้เป็นเช่นนี้ อีกฝ่ายก็ยังไม่มองเหยียดต่อเขารวมถึงไม่อยู่นิ่งเฉยเขายังคิดว่าฉินหยุนอาจต้องการให้ตนเองตายตก เพื่อที่จะได้หนีหายไปพร้อมเหรียญม่วงจํานวนหลายพันล้าน

 

กวเดินออกมา เขาพิจารณามองฉินหยุนและกล่าว “หลงอวีคงไม่ เคยมีผู้ติดตามเช่นนี้มาก่อนหน้าใหม่หรือ?”

 

“ผู้ติดตามข้าเป็นใครมีอันใดข้องเกี่ยวกับเจ้า?” หลงอ คังเผยเสียงด้วยโทสะใส่ชายหนุ่ม

 

“ตัวเจ้าที่ใกล้ตาย กระนั้นยังกล้าอวดดี?” ชายหนุ่มผู้นี้แค่นเสียงดัง

 

“หากเจ้ามีความกล้า เช่นนั้นจงสังหารข้า! และอย่าได้ลืม จงไปสังหารท่านปู่ของข้าด้วย!”หลงอวดังกล่าวด้วยน้ําเสียงอันดัง

 

ปูของหลงอ คังอยู่ระหว่างการเก็บตัวฝึกฝน เขาคือครึ่งเซียนผู้แข็งแกร่ง ก่อนหน้านี้ บิดาของหลงอดังถูกสังหารในงานประลองยุทธ์ กล่าวได้ว่าบิดาเขาไม่มีฝีมือเอาชีวิตรอดทว่าตอนนี้หลง อวดังยอมแพ้ลงจากลานประลอง หากยังสร้างความยากลําบากแก่เขาอีกเมื่อใดปูของเขาออกมา จากการเก็บตัว เมื่อนั้นกระดานอาจพลิกกลับ

 

“หลงอ คัง ข้าไม่ใช่จะสังหารเจ้า! แต่ต้องการสู้กับมันผู้นั้น!” มือของหลงฉวนอู่ของยังปวดหนีบเขาไม่เคยเจ็บปวดเช่นนี้มาก่อน ดังนั้นจึงคิดต่อสู้กับฉินหยุน

 

“ข้าคือขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ําระดับสูงสุด ยังไม่ใช่ราชันยุทธ์ด้วยซ้ํา! และข้ากล่าวไปแล้วเมื่อครูเป็นข้าทุ่มสุดตัวเพื่อปกป้องผู้ดูแลหลง ดังนั้นจึงไม่มีทางเอาชนะเจ้าได้เ” ฉินหยุนกล่าวคําอย่างแสร้งมีโทสะ

 

“เจ้าที่เป็นเพียงผู้ติดตาม กล้าดีอย่างไรกล่าววาจาถึงเพียงนี้?” ราชันยุทธ์ผู้หนึ่งก้าวเดินเข้ามาพร้อมปล่อยหมัดเข้าใส่ฉินหยุน

 

ฉินหยุนจึงเคลื่อนศีรษะหลบเลี่ยงหมัดนั้นอย่างง่ายดาย พร้อมกันนี้ หลงฉวนอู่จึงมาถึงด้านหลังฉินหยุนในพริบตา ก่อนจะต่อยอย่างหนักมือจนเป็นผลให้ฉินหยุนกระอักเลือดเต็มปาก

 

“พวกเจ้าล้วนหยุด!” หลงอวี่ทั้งคํารามด้วยโทสะ เป็นผลให้อาการบาดเจ็บของเขายิ่งเลวร้าย

 

หลงฉวนอู่ คือผู้ที่พร้อมก่อการอย่างเอาแต่ใจโดยไม่สนอื่นใด เมื่อครู่ เขาไม่อาจสังหารหลงอคงเพราะฉินหยุนลงมือ ดังนั้นตอนนี้เขาจึงคิดลงมือสังหารฉินหยุน

 

เวลานี้ ฉินหยุนถูกคนของสํานักมังกรฟ้าปิดล้อมเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่อาจโจมตีตอบโต้ไม่เช่นนั้นผลลัพธ์เดียวที่รอคอยคือความตาย ในกลุ่มคนเหล่านี้ มีครึ่งเซียนที่แข็งแกร่งคงอยู่ด้วย

 

“เจ้าถึงขั้นรับหมัดข้าได้แม้ระดับการฝึกฝนไม่สูงส่ง คล้ายมีฝีมืออยู่บ้าง!” หลงฉวนคู่รู้สึกดีขี้นมากยามได้เห็นฉินหยุนกระอักเลือด ใบหน้าเวลานี้เผยรอยยิ้มชั่วช้า

 

“อยากทราบหรือไม่ว่าเหตุใดข้าจึงรับหมัดเจ้าไว้ได้?” ฉินหยุนพลันหัวเราะขณะลุกขึ้นยืน

 

“โห? เจ้าคิดอยากพูดกล่าวหรือ?” หลงฉวนอู่เอ่ยถาม

 

บรรดาผู้อาวุโสในละแวกใกล้เคียง รวมถึงฝูงชนที่มารับชมต่างต้องการทราบ พวกเขาต่างมองที่ฉินหยุน

 

“นั่นก็เพราะมือของข้าอัดแน่นด้วยพลังอันกว้างใหญ่ไพศาล! ตัวข้าไม่อาจเอาชนะเจ้า อย่างไรแล้วข้าก็ไม่ได้เก่งกาจด้านวิชายุทธ์ แต่หากพูดถึงกําลัง ข้าย่อมไม่พ่ายแพ้!” ฉินหยุนดึงแขนเสื้อขึ้นพร้อมกล่าวอย่างมาดมั่น

 

“นี่เรื่องตลกอันใด เจ้าอยู่ขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ําระดับสูงสุดจริงหรือไม่? กําลังของเจ้าหรือจะทัดเทียมราชันยุทธ์ระดับกลางเช่นหลงฉวนอู่?” ผู้ที่เอ่ยขึ้นนี้ เป็นสตรีที่เผยออร่าอันสูงส่ง รูปลักษณ์ของนางยังกล่าวได้ว่าสูงส่งเช่นเดียวกัน

 

“มีแต่แขนข้าจึงแข็งแกร่ง ส่วนความเร็วและอื่นใดล้วนไม่อาจเทียบเท่าหลงฉวนอู่!” ฉินหยุนกล่าว “หากเป็นการงัดข้อ เอาชนะไม่ใช่เรื่องยาก!”

 

ได้รับฟังเช่นนี้ กลับกลายเป็นกระตุ้นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ของหลงฉวนอู่

 

“แล้วหากข้าเอาชนะเจ้าได้?” หลงฉวนอู่ย่อมไม่เชื่อ เขาจึงแค่นเสียงถามออกไป

 

“พวกเราเดิมพันกันเป็นอย่างไร! แข่งขันโดยงัดข้อ ผู้ใดพ่ายแพ้โดนตบหน้า หากเจ้าชนะเช่นนั้นก็จงตบหน้าข้าให้สาแก่ใจ!” ฉินหยุนเผยรอยยิ้มอ่อน เขาเคยละเล่นเช่นนี้มาก่อนดังนั้นอมทราบกลวิธีในการละเล่นนี้เป็นอย่างดี

 

หลงฉวนอู่ย่อมไม่เชื่อ ว่าตนที่เป็นราชันยุทธ์ระดับกลางจะพ่ายแพ้ขอบเขตวรยุทธ์ลึกล้ําระดับสูงสุดนอกจากนี้แล้ว ยังเป็นอีกฝ่ายที่ได้รับบาดเจ็บ

 

“ฉวนอู แข่งขันกับมัน! เมื่อใดเจ้าชนะ ให้ข้าได้ตบหน้ามัน!” สตรีร่างสูงกล่าวคําขึ้น

 

“ได้!” หลงฉวนอู่หัวเราะรับ

 

ตอนนี้เอง ชายชราจึงนําก้อนหินสี่เหลี่ยมออกมาใช้แทนโต๊ะสําหรับงัดข้อ ฉินหยุนขยับตัวให้เข้าตําแหน่งเล็กน้อย ก่อนจะวางแขนลงบนก้อนหิน และคว้าที่มือของหลงฉวนคู่

 

“เริ่มได้!” ชายชราจากสํานักมังกรฟ้าประกาศ เขาเองยังคิด ว่าเรื่องราวน่าสนใจไม่น้อย

 

การแข่งขันเริ่มขึ้น โทเทมราชันมังกรของหลงฉวนอู่เริ่มเปล่งประกายแสงทองคํา ราวกับมันอดวงตะวันทองคําที่สาดส่องระยิบระยับ ผู้คนใกล้เคียงต่างเริ่มถอยห่าง เพราะพวกเขารู้สึกไม่ดียามได้เห็นแสงดังกล่าว

 

ผู้คนของสํานักมังกรฟ้าต่างถอยอย่างตระหนก พวกเขาทราบดีว่าหลงฉวนอู่แข็งแกร่งเช่นไรทว่ามือฉินหยุนยามนี้ยังไม่ขยับจากตําแหน่งเริ่ม

 

หลงฉวนอู่เวลานี้เริ่มหวาดกลัวภายในบ้างแล้ว เขาสัมผัสได้ ว่าทันทีที่พลังของตนปรากฏมันกลับเลือนหายไปอย่างไร้ร่องรอย ฉินหยุนครอบครองวิญญาณเทวะเก้าตะวันอยู่เบื้องใต้ผิวหนังข้อมือเมื่อสัมผัสถึงพลังอันแข็งแกร่งของหลงฉวนอู่ มันจึงดูดกลืนโดยตรง

 

หลงฉวนอู่ไม่ทราบว่าเกิดเรื่องราวใดขึ้น เขาเพียงคิด ว่าพลังของตนเองถูกคู่ต่อสู้สะกดข่มเอาไว้พลังที่ฉินหยุนปลดปล่อยออกตามปกติก็เหนือล้ําไม่น้อย อย่างไรแล้วเขาก็คือผู้ครอบครองร่างเซียนอสูร และยังมีร่างกายที่ประกอบด้วยสามแก่นเตําลึกล้ํา เวลานี้เผยพลังเต่ลึกล้ําที่อัดแน่นด้วยสั่นไหวและอสนีบาตอัคคีมันจึงยิ่งเลิศล้ํามากยิ่งขึ้น

 

มือของหลงฉวนอู่ทอประกายแสงสีทองคํา ขณะที่มือของฉินหยุนเพียงส่งเสียง “ชื่อ ชื่อ ชื่อ” พร้อมประกายสายฟ้าสีดําและอัคคี

 

ผู้คนหลายพันของตระกูลหลงในที่แห่งนี้ต่างส่งเสียงอุทานร้องเบา เพราะมือของหลงฉวนอูเริ่มถูกสะกดลงทีละน้อยแล้ว

 

หลงฉวนอู่สัมผัสได้ ว่าพลังของตนไม่อาจเอาชนะฉินหยุน ที่ละน้อย ที่ละน้อย มือของเขาถูกสะกดลงไป ไม่ว่าเขาพยายามเพิ่มพลังสักเท่าใด ก็ไม่มีทางทําให้มือตนเองยกกลับขึ้นมาได้

 

“ฉวนอู่ นี่เจ้าทําอะไรอยู่?” สตรีร่างสูงข้างกายตะโกนถามเสียงดัง

 

หลงฉวนคู่กัดฟันแน่นพร้อมส่งเสียงคํารามร้อง มังกรทองคําจึงปรากฏจากร่างกายของเขาพร้อมลําแสงสีทอง มันคือร่างจําแลงที่เกิดขึ้นจากพลังเต่ลึกล้ํา

 

ทันทีที่มังกรทองคําปรากฏ มันจึงรัดพันไว้รอบกายหลงฉวนอู่ รวมถึงที่แขน เป็นผลให้กําลังของเขาแข็งแกร่งขึ้นอีกหลายเท่า มือเวลานี้เริ่มยกกลับคืนขึ้นมาได้ เป็นการกดฉินหยุนให้ถอยกลับ

 

“สมกับเป็นคู่หมั้นข้า ช่างยอดเยี่ยมนัก! เวลานี้เร่งรีบจัดการมันได้แล้ว!” สตรีร่างสูงเผยเสียงดังกล่าวคําออก

 

ผู้คนล้วนตื่นตะลึง สตรีผู้นี้ถึงกับเป็นคู่หมั้นของหลงฉวนอู่ ทั้งนางยังแข็งแกร่งยิ่ง

 

ฉินหยุนส่งเสียงครวญครางออก เขาปลดปล่อยความสามารถเทวะแผ่นดินไหวออกมา ถ่ายเทมันเข้าสู่ที่มือผู้คนล้วนได้เห็นเส้นเลือดปรากฏเด่นชัดที่หลังมือฉินหยุน คลื่นอากาศสีดําเริ่มไหลทะลักออกมือของเขาเริ่มสั่นไหว ร่างจําแลงมังกรทองคําที่มือของหลงฉวนอู่ เวลานี้มันแทบไม่อาจคงสภาพเพราะแรงสั่นไหว

 

“ตัวบัดซบ!” หลงฉวนอู่เผยใบหน้าแดงก่ําสบถออกเสียงดัง เพราะมือของตนเองเวลานี้ถูกสะกดลงกับโต๊ะเรียบร้อย เขาพ่ายแพ้แล้ว

 

หลงฉวนอู่ถึงกับพ่ายแพ้ต่อผู้อื่นในการงัดข้อ หลงอ คังค่อยสูดลมหายใจเข้าได้เต็มปอดผู้คนต่างได้เห็นทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นในการแข่งงัดข้อ ทั้งสองฝ่ายไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอันใดทั้งสิ้น

 

การแข่งขันเช่นนี้ คือการทดสอบกําลัง รวมถึงความสามารถในการจัดสรรพลังในร่างกายได้เป็นอย่างดีเยี่ยม และหลงฉวนอู ผู้ซึ่งมีเปรียบในทุกด้านเวลานี้ได้พ่ายแพ้แล้ว

 

“ข้ากล่าวไปแล้ว มือข้ามีพลังอันไร้เทียมทาน! การงัดข้ออย่างไรข้าก็ต้องชนะ!” ฉินหยุนลูบมือตนเองพร้อมเผยยิ้มอ่อนกล่าวคํา “ตามที่ตกลง หากพ่ายแพ้ให้ข้าได้ตบหน้าเจ้า! แน่นอนว่าหากคิดก่อการไร้ยางอายเช่นกลับคืนคําพูด ข้าก็ไม่คิดว่ากล่าวอันใดทั้งสิ้น!”

 

ผู้คนของสํานักมังกรฟ้า รวมถึงเฒ่าชราของตระกูลหลง เวลานี้เผยสีหน้าเหยเก ระหว่างการแข่งขันประลองยุทธ์ก่อนหน้า หลงฉวนอูไล่ขยี้โจมตีหลงอคงจนต้องยอมรับความพ่ายแพ้เป็นผลให้หลายคนต่างรู้สึกว่าอีกฝ่ายช่างเลิศล้ํา หากตอนนี้ก่อการไร้ยางอาย เช่นนั้นพวกเขาคงเป็นที่หัวเราะขบขันของทั้งตระกูลหลง

 

“ฉวนอู่ ให้มันตบหน้าเจ้า ด้วยกําลังของมัน อย่างไรก็ไม่มีทางทําลายปราการป้องกันเจ้าได้!”สตรีร่างสูงแค่นเสียงเอ่ยคําขึ้น

 

หลงฉวนอู่ย่อมไม่คิดให้ผู้อื่นกล่าวหาว่าตนขลาดกลัว เขาจึงพยักหน้ารับ ม่านพลังโปร่งแสงสีทองเริ่มปรากฏรอบร่างกายเพียงมองย่อมทราบ ว่าเป็นม่านพลังอันแข็งแกร่ง