ดูเหมือนว่าน้องจะร้องไห้มานานพอดู เพราะว่าตาของโนโนอะจังแดงก่ำ เธอยกมือสองข้างขยี้ตาที่น้ำตาไหลไม่หยุด

“เอ่อ คุณคาสึมิครับ นี่มันเกิดอะไรขึ้นครับ”

“ฮะฮะ เพราะว่าคาสึโตะคุงไม่อยู่น่ะสิ”

“หมายความน้องเหงาจัดจนร้องไห้เลยเหรอครับ”

คุณคาสึมิพยักหน้ารับ มือหนึ่งก็ลูบหัวโนโนอะจังไปด้วย

“น้องคงคิดว่าคาสึโตะคุงไม่อยู่เพราะเป็นคนบอกเองว่าเกลียด เธอคงอดกลั้นจนถึงขีดสุดแล้ว วันนี้เลยระเบิดทุกอย่างร้องไห้ออกมาตามสภาพที่เห็นนี่แหละ”

“งั้นเหรอครับ”

ผมดูโนโนอะจังที่ถึงตอนนี้ยังไม่หยุดร้องไห้ เล่นเอาผมรู้สึกหน่วงหัวใจมากราวกับมีอะไรมาบีบรัด

“ขอโทษคาสึโตะคุงด้วยนะที่พาโนโนอะจังมากระทันหัน ถึงจะบอกว่าชั้นแจ้งทั้งสองคนไว้ล่วงหน้าแล้วก็เถอะ”

ทั้งสองคนที่ว่าหมายถึงผมกับรินกะงั้นเหรอ ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คเลย เป็นไปตามที่คุณคาสึมิว่าไว้ เธอแจ้งข้อความเรื่องจะพาโนโนอะจังมาแล้วจริงด้วย แต่ก็นะ เพิ่งจะเห็นข้อความตอนนี้ก็ไม่แปลก เพราะผมยังหัวหมุนกับเรื่องรินกะกับริสุสุนี่นา บางทีรินกะเองก็คงยุ่งไม่ต่างกับผมและไม่ได้เช็คข้อความโทรศัพท์ด้วยเช่นกัน

“ฮึก…ฮือ….ฮือ….คาสึโตะโอนี่จัง”

โนโนอะจังที่อดทนมานาน ตอนนี้ถึงขีดสุดแล้ว เธอเดินเข้ามากอดต้นขาขวาผม สภาพน้องที่กอดผมตอนนี้ไม่ต่างกับหมีโคอาล่า ผมเห็นโนโนอะที่กอดผมเลยเอามือลูบหัวไปตามสัญชาตญาณ

โห สงสัยว่าน้องจะร้องไห้หนักมากสุดๆ เพราะว่าอุณภูมิร่างกายน้องสูงกว่าปกติ ผมรู้สึกได้ถึวความร้อนร่างกายน้องผ่านฝ่ามือผม

ผมรู้นะว่าสิ่งที่คิดมันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลย แต่การที่ได้เห็นโนโนอะจังร้องไห้เพราะเหงาที่ผมไม่อยู่ มันทำให้ผมรู้สึกดีและทำให้ผมรักและอยากทะนุถนอมโนโนอะจังมากกว่าเก่า

“ขอโทษด้วยนะ ช่วยดูแลโนโนอะจังหน่อยจะได้มั้ย”

“หมายความว่าให้โนโนอะจังค้างที่บ้านผมเหรอครับ”

“อืม รินกะเองอยู่ที่นี่ แถมริสุสุเองก็อยู่ด้วยไม่ใช่เหรอ เท่ากับว่าที่บ้านหลังนี้เป็นสภาพแวดล้อมทีเหมาะสมกับโนโนอะมากๆเลย”

อืม พอฟังดูแล้ว แปลว่าโนโนอะมีความสนิทกับริสุสุระดับหนึ่งด้วยสินะ

“อ้อ ไม่สิ หรือว่าริสุสุคือน้องสาวของคาสึโตะบอยสินะ โลกมันกลมจังเลยเนอะ”

“นั่นสินะครับ”

ทั้งผมและคุณคาสึมิกล่าวพึมพำกับตัวเองแต่พอได้ยินทั้งคู่

“เน่ คาสึโตะ ใครมาเหรอ อาร่า โอเน่จังไม่ใช่เหรอ แถมพาโนโนอะมาด้วยรึคะ”

ผมได้ยินเสียงรินกะดังมาจากข้างหลัง สงสัยคิดอยู่ว่าผมคุยกับใครนานเลยมาดูสินะ

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป โนโนอะจังจะมาค้างที่บ้านผมครับ”

“งั้นเหรอ รักคาสึโตะมากจนร้องไห้ตามมาที่นี่เลยสินะ เข้าใจความรู้สึกน้องเลยเพราะชั้นก็คิดเหมือนกัน”

รินกะพยักหน้า สายตาเธอมองไปยังโนโนอะที่กำลังกอดต้นขาผมไม่ห่าง

…น้องร้องไห้จนมานะ..ดูตรงไหนรินกะถึงคิดว่าเหมือนกันฟะ

“อ๊ะ ชั้นเองก็อยากจะค้างที่นี้ด้วยเหมือนกัน ชั้นอยากจะเข้าร่วมฮาเร็มสงครามกองอวยของคาสึโตะบอยด้วย”

“ใช้คำพูดระมัดระวังนิดหนึ่งนะคร้าบบบ ข้างหลังผมนี่เสียวแปล๊บปล๊าบเพราะจิตสังหารเลยนะ”

รินกะมีปฏิกริยากับคำว่าฮาเร็มทันที ถ้าหลังผมเกิดอาการจี๊ดจ๊าดขนาดนี้ แปลว่าสายตาของเธอต้องกราดเกรี้ยวมองผมแบบกินเลือดกินเนื้อชนิดว่าไม่ต้องหันไปดูก็เดาได้เลย

“แค่มุกขำๆน่ารินกะ อย่าส่งสายตาฆ่าฟันแบบนั้นใส่พี่สิ ….เอ้านี่…เซ็ทของใช้ของโนโนอะจัง”

“ต่อให้เป็นพี่สาว แต่ใครที่บังอาจมายุ่มย่ามกับสามีของชั้น มันผู้นั้นต้องสำนึกเสียใจจนตาย และชั้นไม่สนด้วยว่ามันจะเป็นมุกหรือเรื่องจริงค่ะ”

รินกะกล่าวด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งขณะรับกระเป๋าเซ็ทของโนโนอะ ส่วนคุณคาสึมิหัวเราะแห้งๆ ฮะฮะ สีหน้าไม่สู้ดี เหงื่อแตกพลั่กกับความเย็นยะเยือกของรินกะ น่ากลัวชิบเป๋งเลยอะ

หลังจากรินกะรับกระเป๋า คุณคาสึมิรีบโกยแน่บเผ่นขึ้นรถ สตาร์ทขับหนีออกไปแล้ว

เท่ากับว่าตอนนี้มีเพียงแค่ผม รินกะ และโนโนอะจังที่ยังคงร้องไห้พลางกอดต้นขาผมอยู่

“โนโนอะจัง ผมขอโทษเรื่องกลับมาบ้านนะ”

ผมกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน มือก็ลูบหัวน้องด้วย

โนโนอะไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองผม มีเพียงแค่กล่าวเสียงค่อยว่า “….ไม่เป็นไรค่ะ”

“ชิ”

“รินกะ?”

“กะแล้วเชียวว่าคู่แข่งที่แข็งแกร่งที่สุดไม่ใช่ใครทีไ่หนแต่เป็นน้องสาวชั้นเอง อุปสรรคนี้ยากเย็นซะด้วยสิ”

กังวลอะไรของเขานะ สีหน้ารินกะถึงดูไม่สู้ดีขณะที่มองโนโนอะจังร้องไห้กอดต้นขาผม

ไม่หรอกน่า ก็แค่ความรักอันบริสุทธิ์ของน้อง รินกะคงไม่บ้าจี้เห็นน้องเป็นศัตรูจริงหรอก…มั้ง

“คาสึโตะโอนี่จัง…อุ้มหน่อย”

“ครับผม”

น้องร้องไห้เป็นเวลานาน เสียงเลยแหบและเบา แต่ก็ยังดังพอที่ผมจะได้ยิน และเมื่อได้ยินเสียงอันน่าสงสารแล้ว ผมย่อมไม่ปฏิเสธคำขอของน้องแน่นอน

โนโนอะจังกางแขนสองข้างออก ผมยื่นมือสอดแขนโนโนอะจัง อุ้มขึ้นมา ทันทีที่ตัวลอยขึ้นปุ๊บ น้องรีบเอียงหน้าซบกับต้นคอทันที

“……เสียงของโนโนอะจัง…ตะกี้เสียงน้องใช่มั้ย…”

ผมได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากในบ้านและคำพูดของริสุสุดังขึ้นมา สรุปว่าเธอก็มาที่หน้าบ้านด้วยเท่ากับตอนนี้มีกันสี่คนละ

จะว่าไป ริสุสุก็หูดีไม่เบาแฮะ ขนาดอยู่ชั้นสองยังได้ยินเสียงโนโนอะด้วย

“…เอ๋ คุณรินกะอยู่ด้วยเหรอ”

“ริสุสุ”

ทั้งสองคนสบตากันแว่บเดียวก่อนจะเบนหน้าหนีอีกฝั่ง เฮ้อ ทางนี้บรรยากาศยังคงแย่ไม่เปลี่ยนเลย

ท่ามกลางบรรยากาศอันหนักหน่วง สายตาของริสุสุเปลี่ยนไป ดูแจ่มใสขึ้นมาทันทีเมื่อเธอเห็นโนโนอะจัง

“..อา..โนโนอะจัง…ใช่โนโนอะจังจริงด้วย ตัวจริงเสียงจริงไม่ผิดแน่ หุหุหุหุหุ”

“เธอหยุดทำสายตาอาชญากรหื่นกามใส่น้องเลยนะครับ เดี๋ยวโนโนอะจังเขากลัวหรอก”

ริสุสุหัวเราะอย่างพึงพอใจด้วยน้ำเสียงราวกับโจรชั่วที่เห็นของที่หมายปอง อีแบบนี้ อันตรายกับโนโนอะจังสุดๆเลยนี่หว่า

“…โนโนอะจัง มาที่นี่เพื่อมาหาชั้นรึเปล่าคะ”

“หือ…เปล่าค่ะ”

“….ซึ…ซึนเดเระ?”

“ริสุสุ ยอมแพ้เรื่องนี้จะดีกว่า เพราะว่าน้องเขามาหาผมครับ”

“ชั้นเอง…ก็อยาก…อุ้มโนโนอะค่ะ พวกเรา..สนิทกันนี่นา”

ริสุสุดูจะช็อคกับคำพูด ตอนนี้เธอพูดแข็งๆราวกับเป็นหุ่นยนต์ ทว่า

“ตอนนี้หนูจะให้คาสึโตะโอนี่จังอุ้ม”

โนโนอะจังเอาหน้าซุกอกผมขณะกล่าวให้ริสุสุฟัง

ริสุสุสั่นไปทั้งตัว น้ำตาไหลออกมา

“….ถ้าเป็นปกติ….น้องต้องให้ชั้นอุ้มแท้ๆ…และน้อง…ต้องเป็นฝ่ายอ้อนชั้นด้วย”

“นี่รินกะ ริสุสุชอบโนโนอะจังมากใช่มั้ย หรือไม่ใช่ คือเห็นท่าทางน้องมันดูเวอร์ๆน่ากลัวอะครับ”

“อืม ชอบมากๆเลย ตัดเรื่องท่าทีเพี้ยนเวอร์ออกไปนะ น้องเขาสนิทกับโนโนอะตั้งแต่เมื่อก่อนแล้ว”

“ง..งั้นเหรอ..แต่ว่าคำพูดคำจากับสายตาริสุสุนี่ผมนึกว่าโจรหื่นเลยนะ ไม่เป็นไรจริงดิ”

“คิดไปเองรึเปล่าคะ ก็เห็นพูดจากับแววตาปกติดีนี่คะ”

….ขอบใจนะ ตรรกะความรักของรินกะนี่มันเบี้ยว เรดาห์ความรักเธอต้องเพี้ยนแหงๆ ถึงเห็นสายตากับคำพูดริสมันปกติ

“…โนโนอะจัง ขอชั้นอุ้มเธอได้มั้ย”

“ไม่เอา จะให้คาสึโตะโอนี่จังอุ้ม”

“…ชิ…ไอ้คนชั่ว….ไอ้เพ่ชายที่น่ารังเกียจ”

ริสุสุสบถพึมพำด่าผม สายตาจ้องเขม็งเลย น่ากลัวอะคร้าบบบบ

ในขณะที่ผมกลัวริสุสุ เคราะห์ซ้ำกรรมซัด หันไปมองทางรินกะ แม่มงานหยาบกว่าเดิมอีก เพราะตอนนี้สีหน้าเธอดูจะไม่พอใจเอามากๆ

“คาสึโตะ ชั้นดีใจนะคะที่เธอให้ความรักและทนุถนอมน้องสาวชั้น แต่ว่าไอ้การปล่อยให้ภรรยายืนเดียวดายมันหมายความว่าไงคะ ภรรยาที่ยืนอยู่ตรงนี้ก็เหงาเหมือนกันนะคะ”

คำพูดของรินกะเล่นเอาหัวใจผมจี๊ดเลย น้ำเสียงและท่าทางเธอตอนนี้มันน่ารักก็จริง แต่ว่าโนโนอะจังในอ้อมอกผมนี่สิ…

“ขอโทษนะครับ โนโนอะจัง ผมขอวางโนโนอะก่อนได้มั้ยครับ”

“….ฮือ..ฮือ คาสึโตะโอนี่จังเกลียดหนูเหรอคะ”

“ไม่เกลียดครับ เรื่องนั้นลืมไปได้เลย ผมชอบโนโนอะจังที่สุดเลยนะครับ”

“ฮึก…ฮึก..อืม”

ดูแล้วน้องน่าจะรับฟังและเข้าใจคำพูดผมแล้วล่ะ เพราะเธอสงบลงเมื่อเทียบกับก่อนหน้าที่ร้องไห้ปล่อยโฮเอาตายตะกี้แต่มือนี่เกาะเป็นโคอาล่าอยู่ดี สรุปว่าไม่ยอมลง ต้องอุ้มต่อ

ทีนี้ไอ้พวกที่สติแตก ดันเป็นสองสาวไอดอลสุดปังแทนนี่สิ

“ช…ชอบที่สุดงั้นเหรอ…นั่นไง…คาสึโตะเป็นโลลิค่อน…รสนิยมชอบเด็กเล็กมากกว่าภรรยาด้วย”

“…ถ…ถ้าเพ่ชายหายไปจากที่นี่….สายตาของโนโนอะจัง…จะจับจ้องมาที่ชั้นคนเดียว…หุหุหุหุหุหุ”

ผมมองไปยังรินกะที่สั่นไปทั้งตัวที่ได้ฟังคำพูดชวนสะเทือนใจ กับริสุสุที่หัวเราะชั่วร้ายราวกับโจรหื่น

กวยเหอะครับ ไอ้สถานการณ์ส้นตีนหมาพาชีวิตบรรลัยในตอนนี้กุควรต้องทำไงดีวะ

 

****

จบ Netoge no Yome ga Ninki Idol datta เล่ม 3 ch18-6 เน็ตเกมเมอร์กับสองไอดอลสุดฮอตและนางฟ้าตัวน้อย

เย้ มีโนโนอะกับรินกะและริสุสุกาวๆ แปลแล้วเพลิดเพลินดีจริงๆ

 

รอตอนใหม่ได้ก็อ่านที่นี่พรุ่งนี้นะครับ แต่ถ้าทนไม่ไหว จัดไปได้ที่เพจ คลิกตรงนี้เลยจ้า  kurakon