ตอนที่ 175 สุดยอดแห่งยุค (1)

สีหน้าของกาเรนหม่นลงเล็กน้อย ปาโร่ตรงหน้าของเขาก็เหมือนกับชายชราตัวเล็กๆ ธรรมดาๆ คนหนึ่งที่ดูใจดีมีเมตตา ไม่มีสัญญาณของนักสู้เลยสักนิด ไม่มีกระทั่งจิตสังหารที่ทรงพลังอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ แค่เขาก็เข้าใจว่า การอยู่รอดในสภาพแวดล้อมที่น่ากลัวและโหดร้ายที่นี่ได้ แถมยังดูเหมือนจะใช้ชีวิตได้ดีเสียด้วยซ้ำ ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปจะทำได้

“วางมือไปเมื่อปีที่แล้ว? ผู้อาวุโสปาโร่ ผมเองก็เป็นหนึ่งในแม่ทัพสวรรค์ของสำนักหมัดศักดิ์สิทธิ์ฟ้าทักษิณ หากเป็นการแลกเปลี่ยนกันภายในสำนักคงไม่รวมอยู่ในขอบข่ายของการวางมือใช่ไหมครับ”

ปาโร่ยิ้ม

“เด็กน้อย วิชาฝ่ามือของฉันต่างจากของคุณอย่างสิ้นเชิง เคล็ดวิชาฝ่ามือของคุณอยู่ในระดับสุดยอดแล้ว ฉันมองออก พลังปราณเพิ่มความแข็งแกร่งบนร่างกายของคุณเกือบจะเทียบเท่ากับอังศราแล้ว อายุแบบคุณนี้ สามารถบรรลุถึงระดับเดียวกับอังศราในวัยฉกรรจ์ได้ ลำพังแค่ข้อนี้ คุณก็ได้ยืนอยู่ในจุดสูงสุดของสหพัธรัฐทั้งหมดแล้ว มาถึงขั้นนี้ อันที่จริงฉันก็เข้าใจนะว่าคุณต้องการไขว่คว้าอะไร แต่น่าเสียดาย ฉันไม่ใช่หนทางที่คุณกำลังตามหา… สิ่งที่คุณต้องการเห็น เช่นเดียวกัน ฉันก็ต้องการ”

กาเรนนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง เขาเข้าใจความหมายของปาโร่ เขาเองก็ไม่ได้ไปต่อในหนทางที่ไกลออกไปเช่นกัน

“ผมยังอยากจะเปิดหูเปิดตาสักครั้งว่าปักษาขาวกำปั้นเทวดาผู้ไม่เคยพ่ายแพ้ที่เขาลือกันนั้น เป็นยังไงกันแน่”

“กำปั้นปักษาขาวเอย กำปั้นศักดิ์สิทธิ์เอย ก็เป็นแค่ชื่อจอมปลอมที่สหายในวงการเดียวกันตั้งให้ ฉันเชียวชาญฝ่ามือแค่วิชาเดียวเท่านั้น นั่นก็คือกำปั้นปักษาขาว” ปาโร่ตอบด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม “ฉันไม่ได้เก่งกาจรอบด้านเหมือนอังศรา แล้วก็ไม่ได้น่าเกรงขามเหมือนวัตสัน สิ่งเดียวที่ฉันเชี่ยวชาญก็คือ กำปั้นปักษาขาว ชีวิตนี้ฉันทุ่มเทแรงกายและเวลาทั้งหมดให้กับวิชานี้ แล้วตอนนี้ฉันก็ได้วางมือไปแล้วด้วย จึงไม่อาจประลองกับคุณได้ ทว่า ฉันสามารถสาธิตให้คุณดูได้นะ”

“สาธิต?” กาเรนหรี่ตาลง

“โลกแห่งศิลปะยุทธ์ลับเก่งกล้าขึ้นทุกยุคสมัย กาเรนใช่ไหม ฉันจะใช้กำลังแค่หนึ่งในสิบส่วนแสดงให้คุณดู ดูให้ดีๆ ล่ะ” ปาโร่ยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วเดินไปที่ก้อนหินขนาดใหญ่ทางซ้ายๆ อย่างช้าๆ

“ดูให้ดี นี่คืออาณาจักรของฉัน!!” ปาโร่ยกมือขวาขึ้นแล้วชี้นิ้วชี้ไปข้างหน้า

หนึ่งจุด!!!

ทุกสิ่งรอบๆ หยุดนิ่งทันที

อากาศ สายน้ำ แมลง ต้นหญ้า แล้วก็เสียงต่างๆ ที่ดังลอยมาจากระยะไกล

แม้แต่ม่านน้ำตกสีขาวขนาดใหญ่ก็หยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง

คนทั้งหมดต่างชะงักไปชั่วขณะเช่นกัน ไม่มีความนึกคิด ไม่มีการเคลื่อนไหว ร่างกายทั้งหมดดูเหมือนจะถูกห้อมล้อมด้วยอำพันแข็ง ขยับเขยื้อนไม่ได้ คิดอะไรไม่ออก เวลาก็ดูเหมือนจะหยุดนิ่งไปด้วย

ปัง!!!

ทันใดนั้น พลังสังหารก็ก่อตัวขยายขึ้นบนร่างของปาโร่ ราวกับหมอกควันที่ปราศจากรูปลักษณ์ ควันสีดำที่ผนึกแน่นอยู่ด้านหลังของปาโร่ก่อตัวเป็นร่างมนุษย์สีดำขนาดใหญ่ซึ่งสูงสิบกว่าเมตร โดยร่างกายท่อนล่างเป็นกลุ่มควันสีดำ

กาเรนสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายท่อนบนนั้นคือใบหน้าของปาโร่ ซึ่งมีทั้งความชราและองค์ประกอบใบหน้าที่เหมือนกัน

แต่ก็ต่างจากตัวจริงนิดหน่อย ใบหน้าของจิตสังหารในร่างปาโร่จะมีรอยยิ้มที่บิดเบี้ยวและดุร้าย ซึ่งตรงกันข้ามกับใบหน้าที่ใจดีมีเมตตาของปาโร่ตัวจริง

“นี่คือ…จิตสังหารที่มีรูปลักษณ์เป็นของแข็ง!!”

กาเรนอ้าปากเล็กน้อยเผยให้เห็นใบหน้าที่ตกตะลึง แต่ก็หยุดที่ท่าทางแบบนี้ ในบรรดาผู้คนทั้งหมด มีเพียงร่างของเขาเท่านั้นที่สั่นสะท้านอย่างรุนแรงไปทั้งตัว เขาต้องการที่จะหลุดพ้นจากสภาวะแช่แข็งนี้

“นี่คือกำปั้นปักษาขาวของฉัน” ปาโร่พูดเบาๆ

นิ้วของเขากดลงบนหินขนาดใหญ่ที่สูงกว่าสองเมตรตรงหน้า

ชั่วพริบตา แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวที่หยุดนิ่งทุกสิ่งก็ได้มลายหายไป ทุกคนกลับมาขยับได้ดังเดิม

รอยแตกจำนวนมากค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนหินก้อนใหญ่ มันไม่ได้ระเบิดหรือแหลกสลายกลายเป็นผุยผง แล้วไม่ได้เกิดผลอย่างอื่นที่เกินจริง

แต่ทันทีที่เห็นรอยแยก ความรู้สึกเหลือเชื่อผุดขึ้นในใจของทุกคน

บนหินก้อนใหญ่ ตำแหน่งนิ้วชี้ของปาโร่คือจุดศูนย์กลางของรอยแตกที่ขยายออกไปเป็นเครือข่ายโยงใยกันอย่างซับซ้อน

เส้นสายตัดกันไปมาเป็นจำนวนมาก แต่ท้ายที่สุด รอยแตกทั้งหมดก็มาบรรจบกันที่อีกจุดหนึ่งทางด้านซ้ายของหิน

รอยแตกนับไม่ถ้วนทั้งหมดมาบรรจบกันที่ตรงนี้ ราวกับมีลำธารนับพันไหลมารวมตัวกัน และตรงจุดนั้น ก็มีหลุมดำลึกปรากฏขึ้นอย่างแปลกประหลาด

กาเรนมองตำแหน่งที่ปาโร่จรดนิ้วลงไปอีกครั้ง มีเพียงรอยนิ้วมือจางๆ เท่านั้น

เขานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง

“พลังมืดนำทางกำปั้น?”

“คุณก็รู้จักด้วยหรือ” ปาโร่หันกลับมา “ฉันแก่แล้ว ไม่อย่างนั้น กระบวนท่านี้ควรจะออกแรงได้เต็มร้อย ไม่ใช่เก้าสิบเก้าส่วนแบบนี้”

เขาเอื้อมมือไปลูบพื้นผิวของก้อนหิน

“นี่คือกำปั้นปักษาขาวของฉัน ไม่จำเป็นต้องทำลายด่านปราการก็สามารถปล่อยพลังมืดโจมตีศัตรูจากทุกทิศทุกทางเข้าสู่หัวใจซึ่งเป็นส่วนสำคัญที่สุดในร่างกายได้”

“นี่คือหมัดลอบสังหารที่น่าหวาดกลัวที่สุด ผู้สืบทอดรุ่นก่อนหน้าฉันเกือบทั้งหมดเป็นนักฆ่าอัจฉริยะที่ฆ่าคนตายไปแล้วนับไม่ถ้วน เมื่อใดก็ตามที่ต่อสู้กับคนอื่น แม้แต่ตัวฉันเองก็ควบคุมจิตสังหารของหมัดนี้ไม่ได้ แล้วแบบนี้ คุณยังจะสู้กับฉันอีกหรือ”

กาเรนรู้สึกได้ว่า จิตสังหารที่มีรูปลักษณ์เป็นของแข็งนั้นได้หายไปหมดแล้ว

จิตสังหารของนักสู้ทั่วไปมักจะปรากฏขึ้นในจิตวิญญาณของผู้คนในรูปแบบของแก๊ส ที่แข็งแกร่งขึ้นมาอีกขั้นก็คือรูปแบบของแก๊สที่หนืดข้นขึ้น ส่วนอังศราและเขาในปัจจุบันมีจิตสังหารที่เกือบจะมีสถานะเป็นของเหลวแล้ว แต่วันนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นจิตสังหารที่อยู่ในสถานะของแข็ง แล้วยังเป็นจิตสังหารที่ทรงพลังที่สามารถหยุดยั้งจิตวิญญาณของมนุษย์ได้อีกด้วย

“จิตสังหารที่ถูกจองจำ… จิตสังหารเกิดจากแรงกดดันของจิตที่หลอมรวมพลัง เลือดลม และจิตวิญญาณเข้าด้วยกัน สามารถบรรลุถึงขั้นจิตสังหารในสภาวะของแข็งแบบนี้ได้ ปณิธานของคุณจะต้องแรงกล้ามาก ยากจะจินตนาการได้จริงๆ” กาเรนไม่สามารถทลายจิตสังหารในสภาวะของแข็งได้ แต่ความตั้งใจของนักสู้จะตื่นตระหนกเพราะคำพูดเพียงไม่กี่คำและการสาธิตเพียงครั้งเดียวได้อย่างไรกัน

ปาโร่คือตัวแทนแห่งพลังขีดสุดของมนุษย์ ไม่ว่าจะอย่างไร กาเรนก็อยากจะลองด้วยตัวเองสักครั้ง นี่ก็เป็นจุดประสงค์ในการมาเยือนครั้งนี้ของเขาอีกด้วย

“ต้องการให้ลงมือจริงๆ หรือ” ปาโร่ขมวดคิ้วขึ้นพลางจับจ้องกาเรนไม่วางตา

“นี่เป็นจุดประสงค์ในการมาที่นี่ของผม” กาเรนไม่แสดงความอ่อนแอใดๆ

“ถ้าลงมือ แม้แต่ฉันเองก็ควบคุมไม่ได้ หากเผลอฆ่าคุณล่ะ…”

“ฆ่าผมเหรอ?” กาเรนยิ้มเยาะขัดจังหวะขึ้นมา “ถ้าคุณทำได้ ก็เชิญฆ่าผมให้ตายเลย” เขารู้สึกหงุดหงิดและขบขันในเวลาเดียวกัน

“ฉันไม่อยากทำร้ายคนในสำนักเดียวกันอีกแล้ว” ใบหน้าของปาโร่เผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด “คุณไปเถอะ หากฉันควบคุมไม่ได้และทำให้คุณพิการ คงไม่ดีแน่…ชั่วชีวิตนี้ของฉัน ทำเรื่องผิดพลาดไว้มากเหลือเกิน…”

ยิ่งได้ฟัง กาเรนก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด

“ถ้าคุณทำให้ผมพิการได้ นั่นก็เพราะผมไม่แข็งแกร่งพอ รนหาที่ตายเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเสียหน่อย! เลิกพูดพล่ามไปมาได้แล้ว เชิญ!”

ตาแก่นี่เสแสร้งทำท่าเป็นคนดี แต่กลับใช้น้ำเสียงแบบนี้มายั่วเขาอยู่ได้

“พ่อหนุ่ม คุณยังเด็ก ถ้าเกิดพิการขึ้นมา แล้วจะอธิบายให้ครอบครัว เพื่อนฝูงและผู้ใหญ่ฟังอย่างไร คุณยังมีภาระที่ต้องรับผิดชอบอยู่ หากเกิดอะไรขึ้นมา ฉันก็จะรู้สึกผิดต่อพ่อแม่และครอบครัวของคุณด้วย” ปาโร่ยืนเอามือไพล่หลัง พลางพูดเบาๆ

“เรื่องของผม ไม่จำเป็นต้องให้ใครมากังวลหรอก! นี่เป็นทางเลือกของผมเอง ในฐานะนักสู้ ความรับผิดชอบทั้งหมดเป็นของผมเอง! คุณไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ!” เสียงของกาเรนดังขึ้นเรื่อยๆ “นี่คือคำพูดที่คุณต้องการฟังไม่ใช่หรือ” เขามีสีหน้าดูแคลน “เกิดอะไรขึ้น ผมรับผิดชอบเอง ไม่เกี่ยวกับคุณ!”

“นี่คุณพูดเองนะ” ในที่สุด ปาโร่ก็จริงจังขึ้นมา

“แน่นอน” กาเรนตั้งกระบวนท่าเมฆขาวอย่างช้าๆ จิตสังหารขนาดมหึมาโอบล้อมอยู่รอบๆ ร่างกายพร้อมสำหรับการโจมตีทุกเมื่อ

ในที่สุด พวกเขาทั้งสองก็กำลังจะประมือกันอย่างเป็นทางการแล้ว คนอื่นๆ ที่เหลือทั้งหมดต่างก็ถอยออกมาจากแท่นหินนั้น และเฝ้าชมการต่อสู้จากระยะไกล

กาเรนและปาโร่ยืนนิ่งอยู่ตรงข้ามกันบนแท่นหินสีขาวขนาดใหญ่ คนทั้งสองหนึ่งขาวหนึ่งดำ แยกแยะได้ชัดเจน

“ให้ผมได้เปิดหูเปิดตาสักหน่อยว่าปักษากำปั้นเทวดาที่ลือเลื่องนั้นอยู่ในระดับไหนกันแน่!” กาเรนเปลี่ยนท่าตั้งมือ เขากางแขนออกโดยยกข้างหนึ่งสูงกว่าอีกข้าง ท่าทางเหมือนกำลังโอบกอดอะไรสักอย่าง จากนั้นก็ย่อเอวลงแปรเปลี่ยนเป็นท่ามือของอีกวิชาหนึ่ง

นี่เป็นเทคนิคการต่อสู้ฉบับปรับปรุงที่กาเรนได้นำเอาทักษะการต่อสู้แนวทางต่างๆ มาศึกษาค้นคว้า รวบรวม และปรับเปลี่ยนหลังจากที่เขาได้เติมค่าสติปัญญาจนเต็ม โดยดึงสามกระบวนท่าหลักมากจากเคล็ดวิชามหาคช แล้วยังดึงเอากระบวนท่าหลายหลากออกมาจากศิลปยุทธ์ลับวิชาอื่นๆ เช่น ฝ่ามือหยกแดง กรงเล็บเพลิง พลังเทวรูปทองคำ เป็นต้น มาผสมผสานกลายเป็นเทคนิคการต่อสู้เฉพาะตัวของเขา

ท่ามือนี้ ส่วนใหญ่ได้มาจากพลังเทวรูปทองคำ อย่างไรเสีย ในบรรดาศิลปยุทธ์ลับมากมาย นี่เป็นพลังที่แข็งแกร่งที่สุด เทคนิคการต่อสู้ในนั้นก็เหมาะสำหรับนักสู้ที่มีพลังปราณแข็งแกร่งอย่างกาเรนมาก

“พลังเทวรูปทองคำ?” ปาโร่จำศิลปยุทธ์ลับวิชานี้ได้ทันที “ในเมื่อเป็นพลังเทวรูปทองคำ งั้นขอดูหน่อยสิว่าคุณอยู่ในระดับไหน!”

ยังไม่ทันพูดจบ พลังสังหารขนาดมหาศาลก็กดดันเข้าใส่กาเรน

จิตสังหารสภาวะของแข็งแปรเปลี่ยนเป็นแรงกดดันทางจิตวิญญาณที่น่าสะพรึงกลัว ทำให้ร่างกายของกาเรนหยุดชะงักไปชั่วขณะ ราวกับว่าเวลาผ่านไปเพียงชั่วพริบตา

ปัง!!

เขารู้สึกเจ็บแปลบที่หน้าอก แต่เมื่อรู้สึกตัว เขาก็ปลิวถอยหลังอยู่กลางอากาศเสียแล้ว

ตั้งแต่วินาทีที่ปาโร่พูดจบจนถึงช่วงที่เขาปลิวออกไป ช่วงที่ถูกแช่แข็งระหว่างกลาง อย่างมากที่สุดก็แค่วินาทีเดียว

ปาโร่พุ่งตัวไปข้างหน้า พร้อมทั้งประทับฝ่ามือลงบนหน้าอกของกาเรนเบาๆ

ผู้ชมการต่อสู้เห็นเพียงแค่ปาโร่กระโดดตามไปเบาๆ และซัดฝ่ามือใส่กาเรนที่ไม่ขยับเขยื้อน ทั้งสองผละออกจากกันทันทีที่สัมผัส จากนั้น กาเรนก็ลอยไปด้านหลัง

“เล่นไม้นี้อีกแล้ว!” กาเรนที่ลอยอยู่กลางอากาศ ผลักฝ่ามือทั้งสองกลับหลัง

แรงต้านของมวลอากาศขนาดใหญ่ทำให้ร่างที่ลอยอยู่กลางอากาศของเขาหยุดทันที ก่อนจะร่วงตกลงมา

ทันทีที่ยืนอย่างมั่นคงบนแท่นหิน เขาก็เห็นปาโร่กระโดดพุ่งเข้ามาหา พร้อมทั้งยกฝ่ามือขวาขึ้น สายตาที่มองเขาเต็มไปด้วยความสงสารเหมือนเขาเป็นลูกแกะที่กำลังจะถูกเชือด

“ท่ายิงคู่!!” จู่ๆ แขนทั้งสองของกาเรนก็กระแทกเข้าหากันราวกับค้อนยักษ์สองอันที่เตรียมต้อนรับฝ่ามือของปาโร่

“อย่าโทษฉันเลย” ความสงสารปรากฏในแววตาของปาโร่ จิตวิญญาณอันน่าสะพรึงถาโถมเข้าใส่

ปังๆๆๆ!!

บนแท่นหิน ปาโร่ซัดฝ่ามือใส่กาเรนจนปลิวลอยไปในอากาศ ทันใดนั้นก็กระแทกใส่ด้านหลังของกาเรนกระดอนกลับมา

ประหนึ่งกำลังเล่นเบสบอล คนเดียวตีวนกลับไปกลับมาแบบนี้

ทั่วทั้งร่างกายทั้งบนและล่างของกาเรนถูกฝ่ามือซัดจนเริ่มเจ็บปวดเบาๆ การเคลื่อนไหวของร่างกายไม่จำเป็นต้องถูกจิตสังหารกดดัน ก็ถูกกดทับจนแน่น ทุกฝ่ามือของอีกฝ่ายซัดลงบนบริเวณที่เขาคิดจะสกัดกัน

เพียงแต่ หลังจากที่เขาได้หลอมรวมพลัง เลือดลม จิตวิญญาณเป็นหนึ่งเดียวแล้ว พลังปราณเพิ่มความแข็งแกร่งประยุกต์ที่น่าสะพรึงกลัวก็ทรงพลังมากขึ้น เมื่อสัมผัสกับฝ่ามือของปาโร่ ร่างกายจะขจัดพลังมืดส่วนใหญ่ออกไปตามธรรมชาติ เหลือเพียงส่วนน้อยเท่านั้นที่เล็ดลอดเข้าไปทำลายภายใน

แต่อวัยวะภายในของกาเรนนั้นแข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปมาก จึงไม่ได้มีอะไรร้ายแรง

………………………………………………………………