ตอนที่ 172 วันสุกดิบ (2)

หลังจากให้คำชี้แนะและแก้ไขข้อผิดพลาดให้แคริ่งและไซมอนแล้ว กาเรนก็เริ่มวางกรอบปฏิบัติให้สำนักเมฆขาวหลังจากที่เขาจะออกเดินทางอีกครั้ง

การสอบของน้องสาวก็เสร็จสิ้นไปแล้ว กาเรนแวะกลับไปเยี่ยมบ้าน และได้ถามเรื่องผลการสอบของน้องสาว ผลการสอบของไอริสก็ไม่มีอะไรพิเศษ วิชาหนึ่งได้คะแนนไม่ดีนัก ในขณะที่อีกวิชาทำได้ดีมาก ก็ถัวกันได้พอดี

ไอริสวางแผนที่จะลงทะเบียนเรียนในมหาวิทยาลัยนกขมิ้นทอง ซึ่งเป็นเครือเดียวกันกับสถาบันนกขมิ้นทอง ด้วยอิทธิพลของโกลเด้นริง ทำให้เมืองห้วยซานและเมืองอื่นๆ รอบๆ ได้รับการจัดการดูแลแน่นหนาเหมือนกับถังเหล็ก โกลเด้นริงจะขาดก็แต่พละกำลังระดับสูง แต่ในแง่ของอำนาจแล้ว ไม่ต้องเกรงกลัวอำนาจอื่นใดเลย ต่อให้เป็นมหาวิทยาลัยนกขมิ้นทองก็สามารถดูแลน้องสาวของเขาได้

เรื่องการบริหารจัดการทรัพย์สินของสำนักเมฆขาว เขาจัดแจงมองหมายให้การ์เซียศิษย์พี่รองเป็นคนดูแล

กาเรนยังแก้ไขบางส่วนที่ไม่เหมาะสมของเคล็ดวิชาลับมหาคช โดยอ้างอิงตามวิธีการที่ดีกว่าของเคล็ดวิชาอื่นๆ ในความทรงจำ แม้ว่าความร้ายกาจของระดับสูงสุดจะไม่ได้เท่ากับเคล็ดวิชามหาคชประยุกต์ของเขาในตอนนี้ แต่ก็ดีกว่าศิลปยุทธ์ลับระดับสามก่อนหน้านี้มากมาย จนแทบจะเทียบเท่าได้กับฝ่ามือหยกแดงที่เป็นศิลปยุทธ์ลับระดับสองด้วยซ้ำ

จากนั้นก็มอบหมายให้แคริ่งในฐานะผู้หญิง ถ้ามีโอกาสก็ลองเลียบเคียงถามไอริสดูว่าเธอสนใจจะเรียนรู้ศิลปยุทธ์ลับและเข้าร่วมกับสำนักเมฆขาวหรือไม่

พรสรรค์ของไอริสในศิลปยุทธ์ลับนั้นอยู่ในระดับปานกลาง แต่ฝีมือการยิงธนูของเธอนั้นยอดเยี่ยม เธอจึงไม่มีความสนใจจะเสียเวลาฝึกศิลปยุทธ์ลับ

เธอมีทักษะหมัดมวยเพียงพอสำหรับป้องกันตัวเอง แต่หากคิดจะพัฒนา ก็จำเป็นต้องใช้เวลาส่วนใหญ่ในชีวิตไปกับกับการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการ อย่างไรเสีย ไม่ใช่ทุกคนที่มีพลังเหนือธรรมชาติที่วิปริตแบบกาเรน

ไม่ว่าจะเป็นวิชาความรู้หรือเส้นทางแห่งชีวิต มีเพียงความมุ่งมั่นเท่านั้นที่ทำให้ก้าวเดินไปได้ไกล ศิลปยุทธ์ลับที่แข็งแกร่งกว่าก็ย่อมต้องใช้เวลาที่มากขึ้นของทุกวันในการรักษาสถานภาพ ไม่เช่นนั้น ก็เหมือนกับการล่องเรือทวนกระแสน้ำ ไม่เพียงไม่ก้าวหน้า มีแต่จะถดถอย

การปรับตัวทางสรีรวิทยาจะทำให้ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ในระดับนักสู้ลืมเลือนการฝึกฝนก่อนหน้านี้

แต่กาเรนนั้นแตกต่าง ความสามารถเหนือธรรมชาติทำให้ภาวะการสูญเสียความทรงจำทางสรีรวิทยาของเขาหายไปอย่างสมบูรณ์ ทั้งยังเสริมสร้างสมรรถภาพทางกายของเขาให้แข็งแกร่งขึ้นและไม่ผันผวนอีกด้วย กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ สมรรถภาพของเขาจะไม่ดำดิ่งหรือถดถอย เช่นเดียวกัน เขาก็จะไม่เกิดสภาวะเกินระดับมาตรฐาน เพราะไม่ว่าจะถดถอยหรือเกินระดับ จะถูกกำหนดโดยการปรับตัวของร่างกาย

หากคุณมัวแต่เที่ยวเล่น ร่างกายก็จะเข้าใจว่าคุณไม่ต้องการสมรรถภาพทางกายที่ได้มาจากการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ก็จะลดปริมาณการดูดซึมสารอาหารและค่อยๆ ย่อยสลายไป

แต่หากถูกกระตุ้นด้วยความกดดันสูงๆ ร่างกายจะเข้าใจว่าคุณจำเป็นต้องใช้พละกำลังที่มากขึ้นเพื่อปรับตัวและบรรเทาภัยคุกคามและแรงกดดันจากภายนอกได้

นี่คือทฤษฎีวิวัฒนาการของดาร์วิน แล้วก็เป็นสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตด้วย

กาเรนเข้าใจตรรกะข้อนี้มาโดยตลอด ความสามารถเหนือธรรมชาตินี้จึงเป็นความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาและไม่อนุญาตให้ใครได้ล่วงรู้ หลังจากที่คุณสมบัติที่เพิ่มขึ้นมาจากความสามารถนี้แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ ร่างกายที่พัฒนาขึ้นก็ค่อยๆ ไม่ได้มาจากการฝึกฝน ราวกับตัวของเขาได้อยู่ในสภาวะอยู่ตัวตลอดเวลา

ทุกสิ่งบนโลกมีทั้งข้อดีและข้อเสีย เขาเข้าใจมานานแล้ว ความสามารถนี้ทำให้กลไกของการลืมเลือนของเขาสูญเสียบทบาทหน้าที่ ในขณะที่ทำให้เขาแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ เขาก็สูญเสียสัญชาตญาณในการปกป้องเพื่อปรับตัวเข้ากับโลกภายนอกโดยธรรมชาติไป

ตอนนี้เขาค่อยๆ เข้าใจแล้วว่ารากเหง้าของพลังเหนือธรรมชาตินี้มาจากทัศนคติต่อโลกและความรู้นับไม่ถ้วนตอนที่เขาอยู่บนโลก จิตใต้สำนึกอาศัยความรู้เหล่านี้เลือกวิธีการที่เหมาะสมที่สุดในการแสดงความสามารถ แล้วก็ได้กลายเป็นแถบสถานะที่เหมือนกับเกมระบบแบบนี้

หลังจากจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จสิ้นแล้ว เขาก็ออกจากห้วยซานด้วยข้ออ้างว่าจะไปเรียนมหาวิทยาลัย แล้วนั่งรถไฟตรงไปยังเมืองบันไดเสียง เขาตั้งใจจะไปเปลี่ยนรถที่นั่น เพื่อไปยังน้ำตกเทือกเขาสกายลาร์ค

สถานการณ์ระหว่างสหพันธรัฐและจักรวรรดิเวสต์แมนตึงเครียดขึ้นเรื่อยๆ เริ่มเกิดการกระทบกระทั่งเล็กๆ น้อยๆ ขึ้นที่บริเวณชายแดน หนังสือพิมพ์รายวันเต็มไปด้วยสงครามน้ำลายระหว่างสองฝ่าย

บนรถไฟ ก็จะมีทหารสหพันธรัฐที่ถูกระดมกำลังมาจากที่ต่างๆ เพื่อมาซ้อมรบมาให้เห็นเป็นครั้งคราว

รถไฟส่วนใหญ่ของสหพันธรัฐค่อนข้างล้าสมัย ไม่มีตู้นอนโดยสาร มีเฉพาะรถไฟขบวนพิเศษเท่านั้นที่มีบริการนี้ ก่อนหน้านี้สองสามครั้ง กาเรนก็นั่งรถไฟธรรมดาๆ ครั้งนี้อาศัยอำนาจของโกลเด้นริงถึงได้นั่งรถไฟขบวนพิเศษ ทั้งขบวนมีตู้โดยสารเพียงห้าโบกี้ ซึ่งบริการที่นั่งพักผ่อนพิเศษสำหรับผู้โดยสารสิบกว่าคนเท่านั้น

ในตู้โดยสาร มีหนังสือพิมพ์ วารสาร อาหารและเครื่องดื่ม แจกฟรี ในฐานะที่เป็นเส้นทางสายพิเศษ รถไฟขบวนอื่นๆ จะต้องหลีกทางให้ ดังนั้นจึงค่อนข้างเร็ว ใช้เวลาแค่วันกว่าๆ ก็มาถึงเมืองบันไดเสียงแล้ว

ในเวลานี้ ชื่อเสียงของเขาได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งเขตใต้แล้ว กระทั่งในภาคเหนือ ก็ยังมีคนเคยได้ยินบ้าง

การต่อสู้ที่สาขาหลักของสำนักดาบทรายแดง หรือการบุกเดี่ยวตีแตกวงล้อมของสำนักมารวารณและองค์กรป้ายพยับ แล้วยังมีการแทรกแซงของทีมล่าสังหารของจักรวรรดิเวสต์แมนอีก เมื่อเทียบกับการต่อสู้กับอันเดอร์เลชท์แล้ว ครั้งนี้อันตรายกว่ามาก

***********************

หลังจากลงจากรถไฟแล้ว กาเรนเดินนำซินเทียและแจ็คไปตามทางเดินพิเศษภายใต้การคุ้มกันของตำรวจ ซึ่งเป็นทางที่สามารถออกจากสถานีรถไฟได้โดยไม่มีอะไรมาขวาง

ท้องฟ้ายังคงเป็นสีเทาเล็กน้อย ไม่สว่างเต็มที่

มีรถม้าและรถยนต์หลายคันจอดอยู่ริมถนนที่พลุกพล่านด้านนอกสถานีรถไฟ ระหว่างกลางนั้น จู่ๆ รถสีเงินคันหนึ่งก็เปิดประตูออกมา โดยมีหญิงสาวคนหนึ่งจับประตูรถไว้

หญิงสาวสวยสดงดงามในชุดเดรสยาวสีม่วงและต่างหูคริสตัลสีดำ

“ทางนี้ค่ะ อาจารย์ ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”

เมื่อกาเรนเดินไปจนสุดทางเดิน ก็เห็นหญิงสาวโบกมือและยิ้มให้เขาทันที

“เอรีเซีย มาได้ยังไงเนี่ย”

เอรีเซีย น้องสาวของเซทท์ปราดเข้าไปทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะคล้องแขนกาเรนอย่างเป็นธรรมชาติ

“ทำไมฉันถึงมาไม่ได้ล่ะ ไปกันเถอะ ไปพักผ่อนที่บ้านของฉันก่อน มาถึงเมืองบันไดเสียงทั้งที ให้ฉันได้รับรองคุณอย่างดีนะ ฉันอุตส่าห์เปิดห้องวีไอพีที่โรสวิสเปอร์เชียวนะ มีสาวๆ อยากจะรู้จักอาจารย์น่ะค่ะ!”

“เลิกเล่นได้แล้ว ผมยังมีธุระอีก ครั้งนี้คงอยู่ที่นี่นานไม่ได้” กาเรนเหนื่อยหน่ายเล็กน้อย

“แต่พวกเพื่อนซี้ของฉันต่างก็หวังให้คุณไปเป็นแขกนะ อาจารย์คะ คุณไปกับฉันเถอะน๊า~~” เอรีเซียรีบกดหน้าอกของตนลงบนแขนของกาเรนเบาๆ ทันที พร้อมทั้งใช้กลยุทธ์ออดอ้อน ไม่เหลือภาพลักษณ์ที่สง่างามของคุณหนูผู้สูงศักดิ์เลยสักนิด

“ผมมีธุระจริงๆ ไว้คราวหน้าก็แล้วกัน ฝากสวัสดีคุณพ่อของคุณด้วย” กาเรนยังคงปฏิเสธอย่างเด็ดขาด

การต่อสู้กับปาโร่ ปักษาขาวกำปั้นเทวดา เป็นสิ่งที่เขาตั้งตารอคอยมาเนิ่นนานแล้ว ในใจของเขาในตอนนี้ก็แทบจะอดใจไม่ไหวแล้ว เขาไม่ต้องการเจอกับเรื่องอื่นๆ ที่ไม่เกี่ยวข้อง

อย่างไรก็ดี การที่เอรีเซียต้องการแนะนำตัวเขากับกลุ่มเพื่อนๆ ของเธอ เดาว่าคงไม่ใช่แผนร้ายอะไรหรอก ถึงขนาดทำให้เธอต้องออดอ้อนฉอเลาะขนาดนี้ได้ คงต้องมีเหตุผลอื่น

กาเรนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอาแบบนี้แล้วกัน วินแฮตตัน”

ชายหนุ่มในชุดสูทสีดำที่อยู่ด้านหลังก้าวขึ้นมา

“หัวหน้า ต้องการอะไรหรือครับ”

“เอรีเซียต้องการความช่วยเหลือ นายติดตามเธอไปที” กาเรนสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชาที่โกลเด้นริงส่งมาให้เขาโดยไม่เกรงใจ

“หัวหน้า ให้เป็นหน้าที่ของผมเอง” วินแฮตตันยิ้มอย่างอ่อนโยน “คุณเอรีเซีย เรื่องสมาคมสตรีเฟลิเซียนั้น ไม่จำเป็นต้องถึงมือหัวหน้าหรอก ลำพังพี่ชายของคุณก็สามารถจัดการได้”

“คุณรู้ด้วยเหรอ” เอริเซียตัวสั่นเล็กน้อย ทันใดนั้นก็เริ่มมองตรงไปที่ชายหนุ่มผมดำที่ดูไม่โดดเด่นคนนี้ทันที

เธอได้รวมตัวกับเพื่อนๆ ที่มีความชอบเหมือนกันจัดตั้งสมาคมสตรีขึ้นมาและมีอิทธิพลพอสมควรในเขตเอลิซ่า แต่ไม่นานมานี้ สมาคมของเธอดันไปมีปัญหากับกลุ่มหนุ่มหล่อสาวสวยอีกกลุ่มเข้า ครั้งนี้ที่ตั้งใจชวนกาเรนให้โผล่หน้าก็เพื่อฉวยโอกาสระงับความอวดดีของฝ่ายตรงข้าม

เพราะอย่างไรก็ดี เธอได้เรียนรู้จากพ่อของเธอด้วยว่า อิทธิพลของกาเรนในปัจจุบันไม่ได้แข็งแกร่งธรรมดาๆ เลย ผลการต่อสู้ของกาเรนในครั้งนี้ได้สร้างความตื่นตะลึงไปทั่วทั้งแว่นแคว้น นี่มันคือสัตว์ประหลาดในร่างมนุษย์ชัดๆ อาวุธปืนชนิดพิเศษของทีมล่าสังหารของจักรวรรดิเวสต์แมนแทบจะทำอะไรเขาไม่ได้ เทียบกับเกราะของรถถังแล้ว ยังแข็งแกร่งกว่าอีก

ใครที่กล้าแหยมกาเรน หากไม่มีปืนใหญ่แล้วก็อย่าได้คิดจะวิ่งหนีหรือต่อสู้กลับเลย การหลีกเลี่ยงแต่เนิ่นๆ เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

“อื้อ ก็ได้ ขอยืมชื่อเสียงของอาจารย์ก็พอแล้ว” จู่ๆ เอรีเซียก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง

“นี่มันเรื่องอะไรหรือ” กาเรนรู้สึกงุนงงนิดหน่อย

วินแฮตตัน ชายหนุ่มผมดำอธิบายสถานการณ์ให้เขาฟังด้วยความนอบน้อม

สมาคมสตรีเฟลิเซียจัดการแข่งขันมวยใต้ดินอย่างเอิกเกริกขึ้นที่เมืองบันไดเสียง ทั้งยังรวบรวมนักสู้ใต้ดินจากภูมิภาคอื่นๆ มาร่วมต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย ในขณะเดียวกันก็เปิดโต๊ะให้เดิมพันเพื่อผลกำไรมหาศาล แต่ไม่นานมานี้ มีองค์กรต่างถิ่นมาจากพื้นที่อื่นได้พานักมวยที่เก่งกาจมาท้ายทายบนสังเวียน นักสู้ของสมาคมสตรีค่อยๆ พ่ายแพ้ไปทีละคนจนแทบจะอับจน เอรีเซียถึงได้มาขอยืมชื่อของกาเรนเพื่อให้อีกฝ่ายไม่กล้ากดดันจนเกินไป

“นักมวยใต้ดิน? แข็งแกร่งมากหรือ?” กาเรนถามด้วยความสนใจ

“ก็มีมากมายหลากหลายครับ บางคนก็พอมีพื้นฐานศิลปะการต่อสู้มาบ้าง บางคนก็เป็นลูกหลานของตระกูลผู้ฝึกยุทธ์ที่บ้านแตก แม้แต่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ที่เร่ร่อนและมีชีวิตอยู่อย่างลำบาก มีทุกรูปแบบครับ นักสู้ส่วนใหญ่เคยเข้าร่วมการแข่งขันแบบนี้เพื่อฝึกฝนตัวเองก่อนที่จะมีชื่อเสียงครับ” วินแฮตตันอธิบายเสียงเบาๆ

ทั้งสามคนยืนอยู่หน้าประตูรถและไม่ได้เข้าไปในรถ กาเรนเปิดประตูและหยุดชั่วขณะ

“เลโอน่าจะอยู่ละแวกใกล้ๆ นี้ใช่ไหม สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง” เขามองไปที่ซินเทียที่อยู่ข้างหลังเขา

ซินเทียกำลังเคี้ยวหมากฝรั่ง และตอนนี้เธอกำลังเป่าลูกโป่งด้วยสีหน้าที่ผ่อนคลาย เมื่อได้ยินคำถาม เธอรีบดูดลูกโป่งน้อยสีขาวกลับอย่างรวดเร็ว

“ไม่เลวเลย เขาลงมือหนัก อีกฝ่ายก็ตอบโต้กลับอย่างรุนแรง แต่เขาก็แค่บาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น”

กาเรนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ เพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจว่าเขาไม่ได้ข้องแวะกับความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้แล้ว ราชันมวยเลโอจึงได้เปิดฉากโจมตีราชันมวยอีกคนขององค์กรป้ายพยับจนบาดเจ็บสาหัส ราชันมวยคนสุดท้ายที่ไม่ได้รับบาดเจ็บมาช่วยเพื่อนที่บาดเจ็บสาหัสขับไล่เลโอ ทำให้เขาบาดเจ็บเล็กน้อย

“รู้ที่อยู่ของพวกเขาแล้วใช่ไหม”

“ใช่แล้ว กำลังตามรอยอยู่ แต่อีกฝ่ายก็ถูกใครบางคนกักไว้อยู่”

ราชันมวยขององค์กรป้ายพยับเองก็เป็นยอดฝีมือที่อยู่ในระดับนักสู้เช่นกัน ในระหว่างที่รอคอยการประลองของกาเรนและปักษาขาวกำปั้นเทวดาอยู่นั้น พวกเขาถูกเลโอโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัว นับเป็นความสูญเสียครั้งใหญ่

นี่ถือได้ว่าเป็นความภักดีที่เลโอมีต่อกาเรน เลโอคนนี้ ถ้าบ้าขึ้นมาแล้วก็เป็นพวกบ้าคลั่งในอุดมคติจนไม่สนอะไรเลย เพื่อบรรลุเป้าหมายแล้ว เขาจะทำทุกวิถีทางโดยไม่ย่อท้อ

“ไปดูกันหน่อยดีกว่า หลังจากเรียบร้อยดีแล้ว ก็ให้เลโอหาคนมาช่วยจัดการเรื่องของเอรีเซียก็แล้วกัน”

กาเรนเองก็ตั้งใจที่จะฉวยโอกาสนี้จัดการกับกำลังขององค์กรป้ายพยับ ในตอนนั้นพวกเขาทำกับสำนักเมฆขาวไว้อย่างไร กาเรนยังคงจำได้ไม่ลืมเลือน

“พวกคุณกำลังคุยอะไรกัน” เอรีเซียถามด้วยความสงสัย “เลโอคนนี้เก่งมากเลยหรือคะ”

ทุกวันนี้มีคนที่ชื่อเลโอมากมายเหลือเกิน ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอไม่เข้าใจ

“ไม่ต้องห่วงนะ อีกไม่นานจะมีคนช่วยคุณแก้ไขปัญหาเอง” กาเรนฉีกยิ้ม “ไปกันเถอะ รถนี่ ผมขอยืมใช้ก่อนนะ แจ็ค คุณขับ”

“ไม่มีปัญหา!” แจ็คเปิดประตูฝั่งคนขับอย่างคล่องแคล่ว

……………………………………………………………..