ตอนที่ 170 ขอคำแนะนำ (2)

แต้มศักยภาพหกแต้มสำหรับศิลปยุทธ์ลับ แบ่งให้ระดับต่ำหนึ่งแต้ม ระดับกลางสองแต้ม และระดับสูงห้าแต้ม แยกแต้มออกมาก็สามารถเพิ่มระดับได้ และแน่นอนว่าขึ้นอยู่กับความสามารถในการเรียนรู้ยุทธการจู่โจมทั้งหมดด้วย

ด้วยเหตุนี้กาเรนจึงตัดสินใจเริ่มด้วยกรงเล็บเพลิงเป็นอย่างแรก และมันจะดีกว่าหากสามารถผสานเข้ากับฝ่ามือหยกแดงได้

ตอนนี้เขาเข้าใจถึงการผสานเพื่อเสริมความแข็งแกร่งของศิลปยุทธ์ลับทั่วไปแล้ว ใช้ศิลปยุทธ์ลับเคล็ดวิชาลับมหาคชเป็นรากฐาน และมันจะให้ผลลัพธ์ในการเสริมความแข็งแกร่งที่แตกต่างกัน

กล่าวคือยุทธจู่โจมใดที่เขาเรียนรู้มาถึงระดับสูงแล้ว ก็ใช้ยุทธจู่โจมนั้นเป็นแกนสำคัญ ส่วนการฝึกฝนที่คล้ายคลึงกันก็ค่อยแซมเข้าไปด้วยกัน ซึ่งบางครั้งอาจจะมีผลกระทบต่อยุทธจู่โจมในระดับเดียวกัน แต่นั่นก็ไม่ใช่จุดสำคัญอะไร

คุณสมบัติหกแต้มนี้ก็สามารถพัฒนาให้ศิลปยุทธ์ลับสองประเภทไปถึงระดับกลางแล้ว

ยืนอยู่ในห้องหนังสือบนชั้นสอง กาเรนก็ยกสองมือขึ้น และทำตามวิธีการฝึกฝนของกรงเล็บเพลิง กล้ามเนื้อและข้อต่อที่ฝ่ามือของเขามีการขยับและเปลี่ยนแปลงไปอย่างต่อเนื่อง การแผดเผาของกรงเล็บเพลิงเริ่มแผดเผาผิวหนังส่วนมือของกาเรนในทันที

สิบนาทีต่อมา ผิวหนังส่วนมือของเขาทั้งหมดก็ถูกเผาไหม้ กาเรนรู้สึกชาที่ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขา กระแสไอร้อนที่ชัดเจนไหลจากสมองลงสู่ฝ่ามือ มือของเขาดูเปลี่ยนไปในทันที

“เข้าสู่ระดับเริ่มต้นแล้ว!”

เขามองไปที่แถบทักษะที่อยู่เบื้องใต้ระยะรัศมีการมองเห็นของเขาอย่างรวดเร็ว

‘ฝ่ามือหยกแดง: เริ่มต้น (ระดับ 1) เสริมพลังความร้อนเผาไหม้ระดับ 1 (พลังเหล็กอัคคี) เสริมสมรรถภาพร่างกายระดับ 1 (พลังเหล็กอัคคี) กรงเล็บเพลิงเสริมความแข็งแกร่งระดับ 1’

สายตาของเขาจับจ้องไปที่กรงเล็บเพลิง และมีสัญลักษณ์ข้อมูลที่เกี่ยวข้องปรากฏอยู่ข้างหลังมัน

“กรงเล็บเพลิงเพิ่มประสิทธิภาพในการต้านทานการแผดเผาของมือ และเสริมความแข็งแกร่งในการต้านทานของมือในสภาวะปกติ การเสริมความแข็งแกร่งของมือทั้งสองนี้สามารถสร้างความเสียหายจากความร้อนได้ในระดับหนึ่ง”

กาเรนอ่านคำอธิบายเสียงเบา

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขามองไปที่แต้มศักยภาพหกแต้ม

‘จะเพิ่มให้ฝ่ามือหยกแดงก็ไม่อยากเพิ่มแล้ว ซีลีนนั้นเจ้าเล่ห์เกินไป เธอจะต้องเห็นความเปลี่ยนแปลงของเราอย่างแน่นอน งั้นเพิ่มให้อย่างอื่นก็แล้วกัน’

เขาลังเลอยู่พักหนึ่ง จากนั้นสายตาก็ไปตกอยู่ที่กรงเล็บเพลิง

เขาจับจ้องไปที่ทักษะนี้ แต้มศักยภาพก็เพิ่มขึ้นทันทีสามครั้งติดต่อกัน และแต้มศักยภาพก็หายไปสามแต้มในทันที

จากนั้นกรงเล็บเพลิงก็แยกออกจากการเสริมความแข็งแกร่งและกลายเป็นทักษะศิลปยุทธ์ลับ ซึ่งทำให้ฝ่ามือหยกแดงและศิลปยุทธ์ลับประเภทอื่นๆ ผสานเข้ากับกรงเล็บเพลิงทันที

‘กรงเล็บเพลิง: ระดับที่ 2 (รวม 4 ระดับ) เสริมความแข็งแกร่งฝ่ามือหยกแดงระดับ 1 เสริมความแข็งแกร่งพลังเหล็กอัคคีระดับ 1 (เสริมพลังความร้อนเผาไหม้และสมรรถภาพร่างกาย)’

มีสัญลักษณ์ปรากฏขึ้นด้านหลังทักษะ

“มีศิลปยุทธ์ลับประเภทเดียวกันมากกว่าสามชนิด และวิธีการฝึกฝนขัดแย้งกัน กรงเล็บเพลิงจะสามารถครอบคลุมกับหัตถ์อัคคีและฝ่ามือหยกแดงบางส่วนได้ไหมนะ”

วิธีการฝึกฝนขัดแย้งกันเหรอ

กาเรนผงะเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าอาจมีความขัดแย้งในวิธีการฝึกของศิลปยุทธ์ลับ

“ครอบคลุมไปก่อน”

ในขณะที่เขายืนยันความคิดนี้ในใจ พลังเหล็กอัคคีในแถบทักษะก็หายไปทันที จะเหลือแค่เพียงศิลปยุทธ์ลับกรงเล็บเพลิงขั้นสูงระดับสองเท่านั้นที่ยังคงอยู่

การเสริมความแข็งแกร่งจำนวนมากในแถบทักษะก็ถูกทำให้ง่ายขึ้นในทันที

‘กรงเล็บเพลิง: ระดับที่ 2 (รวม 4 ระดับ) เสริมพลังลุกโชนระดับ 1 (รวม 3 ระดับ มีพื้นฐานมาจากวิธีฝึกฝนศิลปยุทธ์ลับฝ่ามือหยกแดงและพลังเหล็กอัคคี)

“ร่างกายมาถึงขีดจำกัดแล้ว และคุณสมบัติต่างๆ นั้นสามารถใช้เพื่อพัฒนาทักษะเท่านั้น เนื่องจากกรงเล็บเพลิงนั้นครอบคลุมไปมากที่สุด ระดับจึงสูงกว่าเคล็ดวิชาลับมหาคชไปแล้ว” กาเรนเบนความสนใจไปที่กรงเล็บเพลิงโดยตรง

ถัดไปเป็นพลังเทวรูปทองคำ พลังปราณเพิ่มความแข็งแกร่งประเภทนี้ฝึกฝนง่ายเพียงแต่ต้องทาน้ำมันทองคำ ซึ่งเป็นน้ำมันสูตรลับเฉพาะ ซึ่งไม่มีเงื่อนไขดังกล่าวที่นี่

กาเรนก็ทำได้เพียงแค่ท่องจำเอาไว้ก่อน ค่อยกลับไปหาโอกาสแล้วค่อยว่ากัน

จากนั้นเขาก็ท่องจำตำราทั้งหมดของห้องสมุดเท่าที่จะจำได้ แล้วตรวจสอบอีกครั้ง

เขาเข้าไปในคลังศิลปยุทธ์ลับและออกมาในเวลาบ่ายสองโมง

มีสาวกฝึกหัดสองคนรอเขาอยู่นอกประตู

“เจ้าสำนักกาเรน คุณตรวจสอบเสร็จแล้วเหรอครับ”

“เกือบแล้วล่ะ ขอบคุณมาก” กาเรนพยักหน้า “ฝากขอบคุณเจ้าสำนักลูเธอร์แทนฉันด้วย”

เขาไม่ได้พูดอะไรกับคนของสำนักดายทรายแดงมากมายนักก็กลับออกมาโดยตรง ซึ่งก็มีรถสีดำจากโกลเด้นริงจอดรอเขาอยู่ข้างนอก

การมาครั้งนี้ก็ถือได้มาสะสางความคับข้องใจกับคนจากสำนักดาบทรายแดง ก่อนที่จะขึ้นเครื่องบิน เขายังมองไปทางบิโอซึ่งถูกคลุมด้วยผ้าพันแผลและนอนอยู่บนเตียงไม่สามารถขยับได้

……

ที่สุสานสาธารณะในเขตชานเมืองของเมืองห้วยซาน

ท้องฟ้ามืดครึ้มและมีฝนตก เมฆดำกระจายไปทั่วท้องฟ้า

ในส่วนลึกของสุสาน มีคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่หน้าหลุมฝังศพสีขาว

กาเรนและการ์เซียยืนอยู่หน้าหลุมฝังศพ ข้างหลังคือซินเทียและแจ็ค ยังมีตาอ้วนโบวินี่ พวกเขาทั้งหมดอยู่ในชุดสีดำ ผู้ชายต่างมาในชุดสูทสีดำ ส่วนผู้หญิงเองก็สวมกระโปรงยาวและเสื้อโคทกันฝนสีดำ

กลุ่มคนพวกนี้ถูกล้อมรอบด้วยทหารชุดดำอีกที

มีทหารสองคนคุ้มกันผู้หญิงในชุดดำและยืนอยู่ข้างหลังฝูงชน

“นายมีแผนอะไรต่อ” การ์เซียมองไปที่กาเรน

“ตามกฎของสำนัก ผู้ที่ทรยศและเข่นฆ่าพี่น้องจะต้องถูกตัดสินประหารชีวิต” กาเรนพูดเสียงเรียบ

การ์เซียหันกลับมามองเลสเทียที่ถูกคุมขังอยู่ และร่องรอยของความซับซ้อนฉายวาบในดวงตาของเขา

โทษสูงสุดของสำนักใดๆ ส่วนใหญ่คือการประหารชีวิต และเป็นการลงโทษที่นองเลือดและโหดร้ายอย่างยิ่ง โดยทั่วไปมีไม่บ่อยนักที่จะนำมาใช้ แต่ตอนนี้กาเรนต้องการประหารชีวิตคนจริงๆ…

“การลงโทษของสำนักเมฆขาวเป็นยังไง พี่ก็น่าจะรู้ดี” กาเรนสีหน้าเรียบเฉย

“ถลกหนัง และราดน้ำผึ้งลงไปปล่อยให้มดกัด” การ์เซียพยักหน้าด้วยความลำบากใจ “แต่เลสเทีย…”

“ผมรู้” กาเรนหลับตาและพูดอย่างใจเย็น “ผมรู้ว่าเธอตายไปแล้ว”

เลสเทียยืนอยู่ที่ด้านหลัง โดยการผยุงของคนสองคนจากโกลเด้นริง ยืนตัวแข็งทื่อไม่ขยับเขยื้อน

ตั้งแต่วันที่กาเรนออกจากคุกไป เธอก็ฆ่าตัวตาย ตอนนี้ร่างที่นำออกมาก็เป็นแค่ซากศพ

“ลงมือเถอะ ผมอนุญาติให้เธอฆ่าตัวตายก็ถือว่าคือความปราณีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้ว” กาเรนไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

ส่วนผู้ใต้บังคับบัญชาจากโกลเด้นริงที่มาที่นี่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายอาญามืออาชีพซึ่งทั้งคู่ต่างก็เป็นผู้หญิง

ละอองฝนตกกระทบร่างของทุกคน กาเรนยืนนิ่งอยู่หน้าหลุมฝังศพ เขาหยิบแหวนไม้สีดำออกมาและลูบมันเบาๆ อยู่ในมือ ส่วนห่วงทองคำสัญลักษณ์ของโกลเด้นริงนั้น เขาได้สวมมันเอาไว้แล้วที่ติ่งหูด้านซ้าย

เมื่อมองดูเลสเทียที่กำลังถูกมดรุมกัด เขาก็รู้สึกสงบอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ท่ามกลางเสียงหวีดร้อง อีกาดำหลายตัวถูกซากศพดึงดูดให้บินลงมาเกาะบนศพราวกับว่าไม่มีใครอยู่ที่นั่น และเริ่มจิกกินเนื้อศพ

กาเรนและคนอื่นๆ ต่างไม่สนใจมัน

ตอนนี้เรื่องของศิษย์พี่ใหญ่ได้รับการตัดสินแล้ว ศิษย์พี่รองและผู้อาวุโสเสียชีวิตไปแล้ว เหลือเพียงกาเรนและการ์เซียที่เป็นสาวกของคนรุ่นก่อน ส่วนที่เหลือเป็นผู้มาใหม่ทั้งหมด ถึงเวลาแล้วที่จะต้องจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย หากต้องการจะไปท้าทายปักษาขาวกำปั้นเทวดา…

……

หลังจากกลับมาจากสุสาน กาเรนนั่งอยู่คนเดียวในห้องโถงศิลปะการต่อสู้ของอาคารหลักสำนักเมฆขาว ล้อมรอบไปด้วยความมืด มีเพียงแสงจันทร์จางๆ ที่ส่องเข้ามาจากทางหน้าต่างตกกระทบพื้นและสะท้อนพื้นผิวที่ชำรุดเพียงเล็กน้อย

ไม่รู้ว่ามันเริ่มตั้งแต่เมื่อไร หลังจากการต่อสู้ในคืนนั้น เขาก็หลงรักการนั่งเงียบๆ และพินิจตรึงตรองเพียงลำพัง และเนื่องจากคุณสมบัติด้านสติปัญญาถูกเพิ่มเข้าไปในจุดสูงสุด มันจึงเป็นเรื่องง่ายขึ้นสำหรับเขาที่จะคิดถึงหลายสิ่งหลายอย่างไปพร้อมๆ กัน และความเข้าใจในศิลปะการต่อสู้ก็ลึกซึ้งมากขึ้นเช่นกัน

“อาจารย์ อยู่ไหมครับ” เสียงไซมอนดังมาจากบันได ได้ยินเสียงฝีเท้าดูเหมือนว่าจะมีมากกว่าหนึ่งคน

“ขึ้นมาสิ มีธุระอะไร” กาเรนลืมตาขึ้นและพูดอย่างใจเย็น

ไม่นานเสียงฝีเท้าของคนหลายคนก็ดังมาจากบันได ไซมอนเดินขึ้นมาพร้อมกับชายหนุ่มหน้าตาดีที่มีนิสัยอ่อนโยนและสุขุม ส่วนแคริ่งมาพร้อมกับสาวสวยที่ดูอารมณ์เย็น

ไซมอนและแคริ่งต่างก็เป็นอดีตสาวกของกาเรน ทั้งสองไม่มีภาระอะไรให้ต้องพะวงใจ พวกเขาเลือกที่จะไม่ยอมแพ้และอดทนในช่วงเวลาที่ยากลำบากที่สุดของสำนักเมฆขาว ดังนั้นกาเรนจึงเปลี่ยนทั้งสองคนให้เป็นลูกศิษย์ที่แท้จริงโดยตรงเพื่อสอนทักษะให้พวกเขาโดยไม่มีความลับใดๆ

จนถึงตอนนี้ ศิลปะการต่อสู้ของทั้งสองก็มาถึงระดับที่แข็งแกร่งมากเช่นกัน หลังจากที่ฝึกฝนมาเป็นเวลานาน พวกเขาก็เกือบจะมาอยู่ในระดับเดียวกับศิษย์พี่สามการ์เซียแล้ว แม้แต่ในสำนักดาราจักรหรือในสำนักดาบทรายแดงเองก็เทียบเท่าได้กับสาวกส่วนใหญ่ที่อยู่ในระดับต่ำกว่านิกซันได้แล้ว

นี่เป็นผลมาจากการหลั่งไหลของทรัพยากรจำนวนมากตั้งแต่มีการฟื้นฟูของสำนักเมฆขาว และหลังจากที่กาเรนเข้าสู่ระดับนักสู้ เขาก็มีความเข้าใจที่ชัดเจนเกี่ยวกับร่างกายและการไหลเวียนเลือดเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่มีประสิทธิภาพที่สุด

นอกจากนี้พวกเขาทั้งสองยังกินยาเสริมกำลังอันมีค่าที่กาเรนกินในขณะที่ฝึกฝนศิลปยุทธ์ลับเช่นกัน และด้วยความฉลาดของพวกเขาก็ก้าวหน้าไปอย่างมาก

“มีเรื่องอะไร” กาเรนชำเลืองมองพวกเขา ไซมอน แคริ่งและคนอื่นๆ แต่งกายด้วยชุดออกกำลังกายรัดรูปสีดำ ข้างหลังพวกเขาคือวัยรุ่นสองคนชายและหญิงซึ่งสวมชุดเครื่องแบบสีขาวพร้อมกับการแสดงความเคารพที่ดูเก้ๆ กังๆ

“อาจารย์ พวกเราพาลูกศิษย์ของเรามาให้อาจารย์ดู” ไซมอนตอบกลับอย่างระมัดระวัง กาเรนที่อยู่ตรงหน้าดูเหมือนกับสัตว์ร้ายในความมืด เขาเพียงนั่งเฉยๆ กลับรู้สึกถึงการถูกกดขี่ขึ้นมาทันที

ผิดกับเมื่อก่อน ถ้าหากว่าเขายังมีนิสัยไม่ยี่หระเหมือนเมื่อก่อน คงจะสามารถเข้าไปพูดคุยได้อย่างไร้กังวล แต่ตอนนี้ตั้งแต่ที่กาเรนเอาชนะสำนักมารวารณที่ซุ่มโจมตีได้ เขาก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง แผ่รังสีกดดันจนคนอื่นหายใจไม่ออกเลยทีเดียว

“นี่คือลูกศิษย์ของพวกเธอเหรอ” กาเรนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แม้ว่าเขาจะเคยได้ยินทั้งสองพูดถึงอยู่บ้าง แต่ก็ไม่ได้สอบถามอย่างละเอียดนัก ในที่สุดครั้งนี้ก็ได้เจอตัวเสียที

“คารวะอาจารย์” วัยรุ่นสองคนชายและหญิงทักทายกาเรนพร้อมกัน พวกเขาอายุเพียงสิบสี่หรือสิบห้าปีเท่านั้นและมีนิสัยที่บ่งบอกความเป็นชนชั้นสูงอีกด้วย

“เยรีนาเป็นหลานสาวของคุณโบวินี่” แคริ่งอธิบาย หญิงสาวรีบก้มศีรษะทำความเคารพ

“ส่วนโยริสเป็นทายาทลำดับที่สองแห่งตระกูลโดวอน” ไซมอนรีบแนะนำ

………………………………………………………………