My Cold and Elegant CEO Wife ราชันย์หมาป่ากับ CEO ที่แสนเย็นชา - ตอนที่ 1228 ทารกในอาการโคม่า

ตอนที่ 1228 ทารกในอาการโคม่า
　　หลิวหรูเหยียนยังคงรู้สึกมืดมนในความฝันอย่างอดไม่ได้เธอไม่รู้แล้วว่าเรื่องไหนเป็นความจริง เรื่องไหนเป็นความฝัน
　　เธอเป็นราชินีอมตะจริงๆหรือ
　　หลิวหรูเหยียนอยากจะตื่นแต่เธอก็ทำไม่ได้ มันราวกับว่าร่างกายของเธอไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเธออีกต่อไปแล้ว
　　ในขณะนี้เองกระแสน้ำสายหนึ่งได้ไหลเข้าสู่ร่างกายของเธอ น้ำสายนี้เปี่ยมไปด้วยกลิ่นอายของชีวิตซึ่งทำให้เธอรู้ทันทีว่านี่เป็นน้ำพุแห่งชีวิต
　　หลิวหรูเหยียนรู้สึกเหมือนเดินอยู่บนทะเลทรายติดต่อกันเป็นเวลาเจ็ดวันและคืนหลังจากที่เธอได้รับน้ำพุแห่งชีวิตและดื่มมันเข้าไป จากนั้นเธอก็กลับมามีชีวิตอีกครั้งและลืมตาขึ้น
　　เมื่อดวงตาคู่งามค่อยๆเปิดขึ้นบุคลแรกที่เธอเห็นก็คือหลี่ฉิงเฟิง
　　ในช่วงชีวิตของหลิวหรูเหยียนหลี่ฉิงเฟิงคือคนที่สำคัญที่สุดและเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวของเธอ
　　ก่อนที่ความทรงจำของเธอจะกลับมาเธอรักผู้ชายคนนี้มากและปฏิบัติต่อเขาราวกับว่าเขาเป็นทุกอย่างของเธอมันยังคงเหมือนเดิมแม้กระทั่งตอนนี้
　　ถึงกระนั้นหลิวหรูเหยียนกลับรู้สึกซับซ้อนเมื่อเธอมองเขาในตอนนี้ มันเป็นความรู้สึกที่ซับซ้อนยากจะอธิบาย เฉกเช่นเดียวกับที่หลินเสวี่ยรู้สึก
　　ความทรงจำของหลิวหรูเหยียนในอดีตชาติได้ถูกปลุกขึ้นและตอนนี้เธอรู้เกี่ยวกับที่มาและภูมิหลังของเธอแล้วเธอเป็นผู้ปกครองของดาวกระบี่สายรุ้งซึ่งเป็นหนึ่งในผู้พิชิตสามพันพิภพที่ยิ่งใหญ่ในจักรวาล อีกทั้งเธอยังเป็นถึงราชินีอมตะที่ทรงพลังผู้ซึ่งครอบครองจักรวาลทั้งหมดและสั่งการผู้ติดตามอีกนับล้านชีวิต　　หลิวหรูเหยียนเคยโดดเดี่ยวอ้างว้างแต่ก็ทรงพลังและไร้เทียมทาน ในอดีตบนดาวเคราะห์กระบี่สายรุ้งนั้นไม่มีใครกล้าที่จะตัดสินตัวตนของเธอ มิหนำซ้ำบุคุลเหล่านั้นยังพยายามที่จะเป็นบุรุษของเธออีกด้วย
　　แต่ตอนนี้หลิวหรูเหยียนได้กลับชาติมาเกิดใหม่แล้วเธอกลายเป็นเพียงสตรีธรรมดาในหัวเซี่ยที่อยู่บนดาวเคราะห์ที่ชื่อว่าโลก เธอมีชายหนุ่มชื่อหลี่ฉิงเฟิงเป็นแฟนคนแรกและคนเดียวของเธอ
　　หลิวหรูเหยียนช้อนตาขึ้นมองไปยังผู้ชายที่เธอรักอย่างลึกซึ้งแต่เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะปฏิบัติตัวต่อเขาอย่างไร
　　นั่นเป็นเพราะเธอรู้แล้วว่าในที่สุดเธอก็จะต้องจากโลกใบนี้ไปกลับสู่โลกทั้งสามและกลายเป็นผู้ปกครองจักรวาลอีกครั้ง
　　แล้วผู้ชายตรงหน้าเธอคนนี้เล่า เขาจะไปที่นั่นกับเธอไหม ? หรือเขาจะอยู่บนโลกนี้และตายไปตามอายุขัยเท่านั้น
　　หลี่ฉิงเฟิงรู้สึกประหม่าเมื่อเห็นการแสดงออกที่ซับซ้อนบนใบหน้างามของหลิวหรูเหยียน
　　เขาคาดไม่ถึงว่าสีหน้าแบบนี้แบบที่หลินเสวี่ยแสดงต่อเขาจะปรากฏบนใบหน้าของหลิวหรูเหยียนด้วย
　　หลี่ฉิงเฟิงแน่ใจแล้วว่าความทรงจำของหลิวหรูเหยียนในอดีตชาติได้ถูกปลุกขึ้นมาอย่างแน่นอนแล้วเธอรู้ว่าตนเองคือตัวตนที่กลับชาติมาเกิดจากเทพธิดาผู้ทรงพลัง บางทีเธออาจจะต้องใช้เวลาสักพักกว่าที่เธอจะแยกแยะตัวตนได้ ดังนั้นมันก็เป็นเรื่องที่พอเข้าใจได้ว่าเหตุใดเธอถึงมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ
　　หลี่ฉิงเฟิงและหลิวหรูเหยียนยังคงมองหน้ากันและการแสดงออกบนใบหน้าของทั้งสองแม้จะเปลี่ยนไปแต่พวกเขาก็ไม่ได้เอ่ยคำพูดอะไรออกมา เพียงแค่ปล่อยให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปช้าๆเท่านั้น
　　ทว่าความเงียบสงบระหว่างพวกเขาทั้งสองก็พังทลายลงในไม่ช้า เป็นหลิวเจียวเจียวนั่นเองที่ทำลายความสงบนี้ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่สาวของเธอกับหลี่ฉิงเฟิง
　　“พี่! ลูกสาวของพี่อาการย่ำแย่อยู่นะ ทำไมพี่เอาแต่มองพี่เขยอยู่แบบนั้น ”
　　หลังจากได้ยินคำพูดของหลิวเจียวเจียวหลิวหรูเหยียนก็ตกใจและได้สติกลับมา เธอจำได้แล้วว่าไม่เพียงแค่เธอเท่านั้นที่หมดสติไป แต่ลูกสาวของเธอก็หมดสติด้วยเช่นกัน
　　เธอเพิ่งตื่นและยังคงรวบรวมสติสัมปะชัญญะต่อสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
　　เธอรู้สึกงุนงงเมื่อเห็นหลี่ฉิงเฟิงในตอนแรกจนกระทั่งลืมไปเลยว่าลูกของเธอก็หมดสติไปเหมือนกัน
　　หลิวหรูเหยียนลอบตำหนิตัวเองเมื่อเธอคิดถึงเรื่องนั้นหากเกิดอะไรขึ้นกับลูกจะทำยังไง เธอคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต
　　“อาลูกแม่”
　　หลิวหรูเหยียนแตะที่หน้าผากของเธอและมองไปที่ทารกที่อยู่ข้างๆ　　ทารกยังคงหลับตาแน่นและลมหายใจก็อ่อนมากใบหน้าของเธอกลายเป็นซีดขาวน่าเวทนา
　　“ลูกแม่ลูกเป็นยังไงบ้าง ตื่นขึ้นเร็ว”
　　หลิวหรูเหยียนแตะหน้าผากของทารกด้วยมือขวาและพูดด้วยความกระวนกระวาย
　　ถึงกระนั้นทารกก็ยังอยู่ในอาการโคม่าและไม่ตื่นขึ้น
　　หลี่ฉิงเฟิงผุดลุกขึ้นและเดินเข้ามาใกล้พร้อมกับพูดว่า“ให้ผมดูหน่อย”
　　หลี่ฉิงเฟิงวางมือขวาบนข้อมือขวาของทารกและสัมผัสถึงชีพจรของเธอ
　　อย่างไรก็ตามหลี่ฉิงเฟิงรู้สึกตระหนกมากเพราะเขาสัมผัสได้ถึงคำสาปบางอย่างภายในร่างกายของทารก
　　แม้ว่าจะไม่ใช่คำสาปแห่งความตายแต่เป็นคำสาปวิญญาณ ซึ่งมันก็ยังคงนับเป็นคำสาปที่ทรงพลังแขนงหนึ่ง
　　“ไอ้สารเลวตัวไหนกล้ามาคุกคามชีวิตลูกฉัน !”
　　หลี่ฉิงเฟิงสบถออกมาด้วยความโกรธใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด
　　สำหรับมนุษย์เรานั้นมีสองส่วนที่สำคัญส่วนแรกคือร่างกายและส่วนที่สองคือจิตวิญญาณ
　　แต่ถ้ากล่าวให้เจาะจงวิญญาณย่อมสำคัญกว่าร่างกายอย่างแน่นอน
　　หากแขนขาดขาขาดคนผู้นั้นก็ยังสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้ แต่อย่างไรก็ตามหากปราศจากวิญญาณ คนๆนั้นย่อมไม่มีทางรอด
　　ความสำคัญของจิตวิญญาณต่อมนุษย์แล้วโดยพื้นฐานก็เหมือนกับชีวิตของพวกเขาไม่เพียง แต่มีความสำคัญต่อมนุษย์ทั่วไปเท่านั้น แต่มันยังมีความสำคัญต่อผู้ฝึกตนด้วยเช่นกัน
　　หลังจากการสิ้นอายุขัยของผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งเช่น ตัวตนอมตะ บางคนไม่เต็มใจตายหรือกลับชาติมาเกิด คนเหล่านั้นจึงเลือกที่จะใช้การครองวิญญาณ
　　โดยปกติพวกเขาจะทำการครองวิญญาณกับมนุษย์คนอื่นๆที่มีร่างกายแข็งแรงและพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยม
　　เมื่อวิญญาณที่แข็งแกร่งเหล่านั้นประสบความสำเร็จในการยึดครองวิญญาณวิญญาณดั้งเดิมของเจ้าของร่างจะหายและตายไป จากนั้นวิญญาณของผู้ฝึกตนก็จะเข้ามาแทนที่
　　ภายในร่างกายและจิตใจของทารกหลี่ฉิงเฟิงสัมผัสได้ถึงจิตวิญญาณอื่น มันเป็นวิญญาณที่ไม่ได้เป็นของทารก, ลูกของเขา
　　“ช่วงชิงร่าง ใครกันที่คิดจะยึดครองร่างลูกของฉัน ?”
　　หลิวหรูเหยียนกล่าวด้วยอาการตื่นตระหนก
　　ในความฝันของเธอหลิวหรูเหยียนเป็นเทพธิดาที่แข็งแกร่งทรงอำนาจ เธอรู้ว่าการพยายามยึดครองวิญญาณหมายถึงอะไร ใครกันที่ปองร้ายลูกน้อยของเธอ ใครกันที่โหดเหี้ยมขนาดนี้ ?
　　หลี่ฉิงเฟิงส่ายหัวอย่างจนปัญญาและตอบว่า“ผมก็ไม่รู้ แต่วิญญาณในจิตใจของลูกเรานั้นมีพลังมาก ผมไม่สามารถขับมันออกไปได้เลย”
　　เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาหลี่ฉิงเฟิงได้พยายามไปแล้วหลายครั้ง
　　แต่มันไม่ได้ผลเลยเนื่องจากพลังวิญญาณของเขาถูกตอบสนองกลับด้วยพลังวิญญาณที่ชั่วร้ายและทรงพลังยิ่งกว่า
　　รวมไปถึงลูกหมาสีดำที่เข้ามาและยิงลำแสงสีดำสายหนึ่งเข้าสู่จิตใจของทารกหมายจะช่วยเธอ แต่อย่างไรก็ตามแสงสีดำของลูกหมาสีดำก็กระเด้งกลับออกมาด้วยเช่นกัน
　　จิตวิญญาณชั่วร้ายในดวงจิตของทารกนั้นแข็งแกร่งเกินไประดับวิญญาณเช่นนี้อย่างน้อยก็อยู่ในขอบเขตเซียนกันที่ปองร้ายลูกน้อยของเธอ ใครกันที่โหดเหี้ยมขนาดนี้ ?
　　หลี่ฉิงเฟิงส่ายหัวอย่างจนปัญญาและตอบว่า“ผมก็ไม่รู้ แต่วิญญาณในจิตใจของลูกเรานั้นมีพลังมาก ผมไม่สามารถขับมันออกไปได้เลย”
　　เมื่อสักครู่ที่ผ่านมาหลี่ฉิงเฟิงได้พยายามไปแล้วหลายครั้ง
　　แต่มันไม่ได้ผลเลยเนื่องจากพลังวิญญาณของเขาถูกตอบสนองกลับด้วยพลังวิญญาณที่ชั่วร้ายและทรงพลังยิ่งกว่า
　　รวมไปถึงลูกหมาสีดำที่เข้ามาและยิงลำแสงสีดำสายหนึ่งเข้าสู่จิตใจของทารกหมายจะช่วยเธอ แต่อย่างไรก็ตามแสงสีดำของลูกหมาสีดำก็กระเด้งกลับออกมาด้วยเช่นกัน
　　จิตวิญญาณชั่วร้ายในดวงจิตของทารกนั้นแข็งแกร่งเกินไประดับวิญญาณเช่นนี้อย่างน้อยก็อยู่ในขอบเขตเซียน　　“ข้าก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน”ลูกหมาสีดำถอนหายใจและพูดกับหลี่ฉิงเฟิง
　　เมื่อเห็นว่ามันล้มเหลวหลี่ฉิงเฟิงจึงหันไปมองงูกลืนฟ้า ส่งสายตาขอความช่วยเหลือ
　　งูกลืนฟ้าพยักหน้าและโคจรพลังสีดำเข้าไปในจิตใจของทารกหมายจะดูดซับวิญญาณชั่วร้าย แต่สุดท้ายก็ไร้ผลเช่นเคย
　　หลี่ฉิงเฟิงลูกหมาสีดำและงูกลืนฟ้าไม่สามารถช่วยได้ พวกเขาทำได้เพียงจ้องมองพลังชีวิตของทารกน้อยที่ค่อยๆอ่อนแอลง บางทีมันอาจจะใช้เวลาไม่นานนักกว่าที่พลังชีวิตของเธอจะเหือดหายจนตายไป สุดท้ายร่างของเธอก็จะถูกวิญญาณชั่วร้ายยึดครอง
　　น้ำตาของหลิวหรูเหยียนไหลจากดวงตาอย่างไม่ขาดสาย
　　เธอรู้สึกว่าลูกน้อยของเธอมีชีวิตที่อนาถานักเธอตัวเล็กนิดเดียวและยังไม่มีโอกาสลืมตาดูโลกด้วยซ้ำ แต่กลับต้องมาตายเสียแบบนี้　　ถึงแม้ว่าหลิวหรูเหยียนจะปลุกความทรงจำในอดีตชาติขึ้นมาได้แต่มันก็เป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กน้อยเท่านั้น เธอไม่สามารถช่วยลูกน้อยของเธอได้เลยเพราะเธอยังไม่ได้ฟื้นฟูการบ่มเพาะ อีกทั้งยังไร้ซึ่งพลังในร่าง