ตอนที่ 1131 ปิงหยาเฟยสวามิภักดิ์
　　“
　　แสงทองท่องนภา
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงใช้ออกด้วยเคล็ดกระบี่แรกของวิชากระบี่แสงสีทองรังสีของแสงสีทองลอยผ่านท้องฟ้า มันฉีกอากาศออกทำให้โลกสั่นสะเทือนและพลังงานกระบี่อันดุร้ายก็บดขยี้ทุกสิ่งตลอดเส้นทางตรงไปหาปิงหยาเฟย
　　การแสดงออกของปิงหยาเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อเธอรู้สึกได้ถึงความแข็งแกร่งของกระบี่แสงสีทอง
　　“
　　วิชากระบี่เยือกแข็ง
　　!
　　“　　ปิงหยาเฟยตะโกนกระบี่ยาวของเธอกลายเป็นเสาน้ำแข็งขนาดใหญ่จากพลังงานกระบี่
　　เสาน้ำแข็งมีพลังอันรุนแรงมันทำลายชั้นอากาศโดยรอบและพุ่งเข้าหากระบี่แสงสีทองของฉิงเฟิง
　　อย่างไรก็ตามพลังงานของวิชากระบี่แสงสีทองก็รุนแรงกว่า มันทำลายเสาน้ำแข็งภายในกระบวนท่าเดียวและผลักร่างของปิงหยาเฟยถอยกลับไป 4-5 เมตร
　　จากการโจมตีครั้งนี้เห็นได้ชัดว่าวิชากระบี่แสงสีทองมีพลังมากกว่าวิชากระบี่เยือกแข็ง
　　ท้ายที่สุดแล้วฉิงเฟิงได้รับกระบี่แสงสีทองที่ภูเขาพยัคฆ์มังกร– ซึ่งเป็นอดีตสถานที่ของบรรพบุรุษแห่งลัทธิเต๋าและยังเป็นที่พันธนาการจักรพรรดินีนกยูงปีศาจ, ผู้ซึ่งแข็งแกร่งจนครอบครองดินแดนอมตะด้วยตัวเธอเอง
　　“　　ลมกรดแสงทอง
　　!
　　“
　　ฉิงเฟิงใช้กระบี่ที่สองทันควันพร้อมกับพลิกข้อมือ
　　กระบี่ที่สองนี้ทรงพลังยิ่งกว่ากระบี่แรกมีเพียงลมพายุของพลังงานกระบี่เท่านั้นที่สามารถมองเห็นได้ในอากาศ มันเป็นลมพายุสีทองที่พุ่งเข้าหาปิงหยาเฟย
　　การแสดงออกของเธอเปลี่ยนไปและเหวี่ยงกระบี่วิญญาณเยือกแข็งออกมาป้องกันอย่างรวดเร็วมันก่อตัวเป็นภูเขาน้ำแข็งขนาดใหญ่ที่ต้านรับพลังกระบี่ของอีกฝ่าย
　　ตูม
　　!!!!!
　　ลมพายุของลมกรดแสงทองปะทะกับภูเขาน้ำแข็งและก่อให้เกิดเป็นรอยปริแตกเหมือนใยแมงมุมที่มีรอยร้าวไปทั่วรอยแตกเริ่มใหญ่ขึ้นและกว้างขึ้นจนในที่สุดมันก็ระเบิดและสลายไป
　　ภูเขาน้ำแข็งหายไปแต่พลังของลมกรดแสงทองยังคงอยู่ มันฉีกผ่านอากาศและพุ่งเข้าหาปิงหยาเฟย
　　ร่างของปิงหยาเฟยถูกพัดกระเด็นไปไกลใบหน้าของเธอซีดลงในขณะที่กระอักเลือดกลางอากาศ อวัยวะภายในของเธอได้รับบาดเจ็บอย่างมาก
　　ปฏิเสธไม่ได้ว่ากระบี่ที่สองของวิชากระบี่แสงสีทองนั้นทรงพลังมหาศาลมันสามารถพิชิตปิงหยาเฟยได้ภายในหนึ่งกระบี่เท่านั้น !
　　ฉิงเฟิงเพิ่งใช้กระบี่นี้ในการเอาชนะหูเทียนเต๋าและตอนนี้ก็ยังเอาชนะปิงหยาเฟยได้อีกด้วย มันสามารถต่อกรกับคู่ต่อสู้ระดับสูงกว่าได้และพิสูจน์แล้วว่าวิชากระบี่นี้ไร้เทียมทานนัก
　　วูบ!
　　ฉิงเฟิงใช้ท่าร่างพันมังกรและปรากฏตัวต่อหน้าปิงหยาเฟยเขาจ่อกระบี่พาดคอของเธอ
　　“เป็นไปได้ยังไง ท่านอาจารย์แพ้ ?!” ปิงซีเยว่รู้สึกตกใจเมื่อได้เห็นว่าปิงหยาเฟยพ่ายแพ้ฉิงเฟิง
　　คนอื่นอาจจะไม่รู้จักพลังของปิงหยาเฟยแต่ปิงซีเยว่รู้อย่างชัดเจน อาจารย์ของเธอแข็งแกร่งมาก เป็นไปได้อย่างไรที่จะแพ้หลี่ฉิงเฟิง
　　“เธออยากใช้ชีวิตต่อไปหรืออยากตายตอนนี้เลย” ฉิงเฟิงยิ้มอย่างเย็นชาในขณะที่กระบี่ของเขายังคงพาดอยู่บนคอของปิงหยาเฟย โลหะอันเย็นยะเยือกกำลังเสียดผ่านผิวหนังของเธอ
　　สีหน้าของปิงหยาเฟยเปลี่ยนเป็นสีเขียวจากนั้นก็เป็นสีขาวเมื่อเธอได้ยินคำพูดของฉิงเฟิงเธอคาดไม่ถึงว่าฉิงเฟิงจะเอาชนะเธอได้และมันทำให้เธอประหลาดใจอย่างยิ่งว่าเธอกลายเป็นเชลยในกำมือของเขาเสียแล้ว
　　ไม่มีใครอยากตายและแม้แต่ผู้แข็งแกร่งอย่างเธอก็ไม่มีข้อยกเว้นแต่จะให้ขอร้องอีกฝ่ายเธอก็ไม่อาจทำได้
　　ฉิงเฟิงรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรเมื่อได้เห็นสีหน้าดังนั้นเขาจึงออกแรงแทงกระบี่ไปเล็กน้อยจนทิ้งบาดแผลเล็กๆไว้ที่คอของเธอและทำให้เลือดไหลออกมาย้อมสีเสื้อผ้า
　　“ฉันจะให้โอกาสครั้งสุดท้ายกับเธอยอมเป็นข้ารับใช้ฉันไม่งั้นก็ตายไปซะ”
　　ฉิงเฟิงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
　　ก่อนหน้านี้เขามีความคิดที่จะฆ่าผู้หญิงคนนี้แต่ทันใดนั้นเขาก็ฉุกคิดขึ้นได้ว่า ในฐานะหัวหน้านิกายราชันเหมันต์ ปิงหยาเฟยผู้นี้ย่อมต้องมีสมบัติมากมายภายในนิกายของเธอแน่นอน
　　เขาต้องการทำให้ปิงหยาเฟยยอมสยบและใช้งานเธอเพื่อให้บรรลุเป้าหมายในอนาคตของเขา
　　ใบหน้าของปิงหยาเฟยเริ่มซีดลงในขณะที่เธอหายใจอย่างหนักหน่วงสูดเอากลิ่นคาวเลือดที่อบอวลในอากาศ　　เธอรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าคิดจะฆ่าเธอแน่นอนถ้าหากเธอไม่ทำตามคำพูดของเขา
　　“ก็ได้ข้าตกลงเป็นข้ารับใช้ของเจ้า” ปิงหยาเฟยพยักหน้า
　　เพื่อรักษาชีวิตเธอยอมทิ้งศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจ
　　“อะไรกัน ท่านจ้าวนิกายยอมเป็นข้ารับใช้ของหลี่ฉิงเฟิง ?!”
　　“ฮือฮือ ท่านจ้าวนิกายเป็นยอดฝีมือระดับจิตราชันแห่งภูเขาหิมะและยังเป็นถึงสุดยอดสาวงามคนหนึ่ง ท่านจะรับใช้ผู้อื่นได้อย่างไร”
　　“บ้าชัดๆท่านจ้าวนิกายของเรายอมสวามิภักดิ์ต่อผู้ชายคนหนึ่ง”
　　ศิษย์สาวกของนิกายราชันเหมันต์ที่อยู่รอบๆต่างก็มีสีหน้าซีดเซียวเพราะตกใจ
　　“ฉันไม่ยอมให้ผู้ที่สวามิภักดิ์ต่อฉันถูกเอารัดเอาเปรียบฉันรู้ว่าเธอฝึกเคล็ดวิชาสายน้ำแข็งซึ่งมันจะรวบรวมพิษของน้ำแข็งจำนวนมากที่ทำให้เธอไม่สามารถเข้าถึงระดับที่สูงขึ้นได้ เอาละฉันจะช่วยเธอละลายพิษน้ำแข็งในร่างให้” ฉิงเฟิงกล่าวพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย
　　รักษาพิษของข้า
　　!
　　ใบหน้าที่งดงามของปิงหยาเฟยกลายเป็นสับสนพิษน้ำแข็งในร่างกายของเธอรวบรวมสะสมมาเป็นเวลาหลายปีและไม่เคยได้รับการรักษา เธอไม่สามารถทำอะไรกับพิษเหล่านั้นได้แม้แต่ในฐานะยอดฝีมือระดับจิตราชันขั้นสอง แต่รุ่นเยาว์อย่างหลี่ฉิงเฟิงกลับพูดว่าจะรักษาให้ เขาจะทำได้อย่างไร
　　“ปิงซีเยว่อาจารย์ของเธอยอมเป็นคนของฉันแล้ว ต่อไปเธอก็ควรจะเชื่อฟังฉันด้วยเช่นกันไม่งั้นฉันจะฆ่าเธอ” ฉิงเฟิงกล่าวเย้ยหยันพร้อมกับมองไปที่ปิงซีเยว่
　　ถึงแม้ว่าสองศิษย์อาจารย์คู่นี้จะสูงส่งงดงามมากแต่ฉิงเฟิงก็ไม่ได้สนใจในจุดนั้น เขาต้องการใช้งานพวกเธอและตราบใดที่พวกเธอไม่เชื่อฟัง เขาก็จะฆ่าพวกเธออย่างไม่ลังเล　　สีหน้าของปิงหยาเฟยเปลี่ยนไปเมื่อได้เห็นเจตนาฆ่าในดวงตาของอีกฝ่ายเธอรู้ว่าถ้าหากเธอปฏิเสธ เขาจะฆ่าเธอในพริบตา
　　“ในเมื่อ….ท่านอาจารย์เชื่อฟังเจ้า งั้นข้าก็จะทำเช่นเดียวกัน” การแสดงออกของเธอกลายเป็นดูซับซ้อนและยอมรับคำพูดของฉิงเฟิง
　　“ซีเยว่คารวะนายท่าน”ปิงซีเยว่เดินมาถึงเบื้องหน้าฉิงเฟิงและโค้งคำนับด้วยความเคารพ
　　ในที่สุดหญิงสาวแสนสวยของนิกายราชันเหมันต์ผู้นี้ก็ยอมก้มหัวและสยบต่อฉิงเฟิง
　　ฉิงเฟิงยิ้มเล็กน้อยด้วยความพึงพอใจจากนั้นก็ถ่ายทอดพลังเข้าไปในร่างกายปิงซีเยว่เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บให้เธอ ในเมื่อเธอยอมสยบต่อเขาแล้วก็ถือเป็นคนของเขา เขาดูแลคนของตัวเองดีเสมอ
　　“เอาล่ะพาฉันไปที่นิกายของพวกเธอและมอบสมบัติทั้งหมดที่พวกเธอรวบรวมมาให้ฉัน” ฉิงเฟิงหันไปออกคำสั่งกับปิงหยาเฟย
　　ฉิงเฟิงรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์อันยาวนานของนิกายราชันเหมันต์แน่นอนว่าที่นั่นย่อมมีสมบัติมากมาย
　　ปิงหยาเฟยขมวดคิ้วด้วยอาการที่ดูเหมือนจะฝืนใจ
　　สมบัติของนิกายเธอถูกเก็บรวบรวมมานานนับพันๆปีไม่เพียงแค่มีเคล็ดวิชาต่อสู้ที่แข็งแกร่งเท่านั้น แต่ยังมีโอสถล้ำค่า อุปกรณ์วิญญาณอีกมากมายซึ่งล้วนแต่ล้ำค่าอย่างยิ่ง ในเมื่อตอนนี้ฉิงเฟิงเอ่ยปากว่าให้มอบทุกอย่างให้เขา มันทำให้เธอไม่ค่อยมีความสุข
　　“ไปเร็วๆอย่าเสียเวลา” ฉิงเฟิงยิ้มจางๆและกล่าวกับปิงหยาเฟย
　　ฉิงเฟิงมีเหตุผลที่อุกอาจเอ่ยปากขอทรัพย์สมบัติของนิกายราชันเหมันต์เขาจำเป็นต้องใช้โอสถล้ำค่าเพื่อเพิ่มพลังบ่มเพาะโดยเร็วที่สุดเพื่อไปตามหาวารีชีวิตแห่งฤดูใบไม้ผลิในทวีปเสือ เขาจำเป็นต้องบุกเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของสมาพันธ์เทวานภาของสมเด็จพระสันตะปาปาซึ่งที่นั่นมีของที่เขาต้องการ และแน่นอนว่าถ้าเขาไม่แข็งแกร่งกว่านี้ในเวลาอันกระชั้นชิด เขาคงไม่สามารถบุกเข้าไปได้อย่างแน่นอน
　　ใบหน้าที่งดงามของปิงหยาเฟยเปลี่ยนไปเมื่อสัมผัสได้ถึงความไม่พอใจของฉิงเฟิงดังนั้นเธอจึงกระตุ้นขายาวเรียวงามของเธอให้รีบเดินไปข้างหน้าและนำทางพวกเขากลับไปที่นิกาย
　　ตอนนี้เธอกลายเป็นข้ารับใช้ของเขาแล้วดังนั้นเธอจึงต้องเชื่อฟังคำพูดของเขาอย่างไม่อาจขัดขืน เพราะเธอพ่ายแพ้ต่อเขาอย่างหมดรูป ส่วนปิงซีเยว่และศิษย์สตรีคนอื่นๆของนิกายก็อยู่ข้างๆเขาและทยอยเดินตามหลังไป พวกเธอรู้ชะตากรรมดีว่าในเมื่อจ้าวนิกายยอมสยบ พวกเธอก็ต้องสยบต่อเขาด้วยเช่นเดียวกัน