นิยาย เกิดใหม่มาเป็นราชการในต่างโลก

บทที่ 56. บอล (7)

มันง่ายกว่าที่คาดไว้ในการหารูปปั้นเทพธิดาทองคําอยู่ในที่ที่ผู้คนมองเห็นได้ดีเพราะเป็นตัวแทนของความรุ่งเรืองในอดีตของโบสถ์ อย่างไรก็ตามเนื่องจากมันถูกห่อหุ้มด้วยคาถาป้องกันมากมายจึงต้องใช้เวลาสักครู่ในการยกมันทั้งหมด

หลังจากที่คาถาป้องกันครั้งที่ 32 ถูกยกเลิกและรูปปั้นเทพธิดาทองคําอยู่ในอ้อมแขนของฉันอย่างปลอดภัยฉันวางการ์ดไว้ที่เดิมที่รูปปั้นนั้นอยู่

ฉันได้ขโมยประวัติศาสตร์ของไปแล้ว

“ลูปิน

จากนั้นฉันก็คืนเวทมนตร์ให้กลับสู่สภาพเดิม

ว่าแต่ รูปปั้นเทพธิดาสีทองนี้ทํามาจากทองคําจริงหรือ?

ฉันตัดสินใจตรวจสอบในภายหลังและพยายามใส่รูปปั้นทองคําลงในช่อง กระเป๋า

“ฮะ? อะไร? ทําไมมันไม่เข้าไป

เช่นเดียวกับการรวมตัวของแม่เหล็กสองตัวที่มีขั้วเดียวกันรูปปั้นเทพธิดาสีทองลอยอยู่ในอากาศและไม่เข้าไปในพื้นที่กระเป๋า
“เข้าไปข้างในเถอะนะ!”

ฉันพยายามดันมันด้วยน้ําหนักตัวของฉันแต่มันจะไม่เข้าไปในพื้นที่กระเป๋าฉันพยายามอย่างเต็มที่เพื่อใส่ลงในกระเป๋าแต่ไม่สําเร็จมันแปลกเพราะฉันไม่รู้สึกถึงพลังใด ๆ จากมันนับประสาอะไรกับเวทมนตร์

ฉันมาที่นี่เพื่ออุ่นเครื่องไม่ใช่เพื่อทําร้ายข้าราชการที่ไม่เป็นมิตรจากคลังแต่กลับพบว่ามีสิ่งที่น่าสนใจฉันจะต้องศึกษาเรื่องนี้อย่างช้าๆในภายหลัง

ด้วยรูปปั้นทองคําในอ้อมแขนของฉันฉันตัดสินใจออกไปทางช่องระบายอากาศที่ฉันเคยเข้าไปในโบสถ์ใหญ่ต่างจากตอนที่ฉันเข้ามาเพราะฉันต้องพกของติดตัวฉันจึงใช้การรวบรวมข้อมูลที่ฉันได้เรียนรู้ในชีวิตก่อนหน้านี้เพื่อผ่านปล่องระบายอากาศ
อิม?

ใต้ทางแยกของทางเดินที่ออกไปด้านนอกและด้านล่างฉันรู้สึกได้ถึงคลื่นมานาเล็กๆจากการตรวจสอบเบื้องต้นของฉันทิศทางนี้มุ่งไปยังห้องสวดมนต์ขนาดใหญ่ที่อยู่ใต้ดิน

มีใครฝึกเวทย์มนตร์ในห้องสวดมนต์หรือไม่?

ฉันหันกลับไปและมุ่งหน้าไปยังห้องใต้ดิน

เมื่อไปถึงเพดานห้องสวดนมต์คลื่นมานายังเล็กอยู่ แต่รู้สึกได้แน่นอน

เมื่อฉันไปถึงที่มาของมานา ฉันได้ยินเสียงเล็กๆ เมื่อเพ่งมองที่หูของฉัน ฉันได้ยินบางอย่างเกี่ยวกับพวกนอกรีตที่ถูกฆ่าและมีบางอย่างที่ตั้งอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของจักรวรรดิ

แม้ว่าฉันจะมีหูที่ค่อนข้างดีฉันก็ได้ยินแต่เสียงนิ่งๆดูเหมือนว่ามานาที่ฉันสัมผัสได้มาจากพลังเวทย์ที่เปล่งออกมาแม้จะพิจารณาว่าฉันเป็นเผ่าพันธุ์การต่อสู้มันก็ค่อนข้างหละหลวมเกินไปที่จะปล่อยให้เสียงรั่วไหลออกมาถึงกระนั้นฉันก็เบื่อที่จะได้ยินมันเปิดและปิดฉันตรวจสอบเพื่อดูว่ามีเวทย์มนตร์อะไรอยู่แถวนี้

อืม…? นี่เป็นเวทมนตร์แบบไหน?

บางสิ่งที่ดูเหมือนเวทมนตร์แต่ไม่ใช่เวทมนตร์กําลังปิดกั้นพื้นที่รอบๆห้องสวดมนต์

ไม่ มันเป็นเวทมนตร์จริงๆเหรอ?

ฉันสงสัยเกี่ยวกับเวทมนตร์ที่ไม่คุ้นเคยที่ฉันเห็นเป็นครั้งแรกมานาที่ใช้เวทย์มนตร์นี้ค่อนข้างแตกต่างจากมานาปกติมันคล้ายกับออร่าการต่อสู้ที่ปล่อยออกมาจากส่วนผสมของความปรารถนาที่จะต่อสู้หรือฆ่าแต่ก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

นี่หรือที่เรียกว่าพลังศักดิ์สิทธิ์? เป็นวัดจึงมีโอกาสสูง

น่าสนใจมาก. ฉันไม่เคยรู้สึกถึงพลังศักดิ์สิทธิ์มาก่อน

“อา!”

แค่สังเกตก็กลายเป็นความผิดพลาดฉันกําลังจะหันหลังกลับโดยคิดว่าต้องวิ่งหนีเมื่อกระสุนมานาฉีกรูหลายรูในปล่องระบายอากาศ ฉันป้องกันตัวเองโดยสัญชาตญาณแต่แกนระบายอากาศกลายเป็นรังผึ้ง

เพลาระบายอากาศของรังผึ้งไม่สามารถรับน้ําหนักของฉันได้และทําให้ฉันตกลงไปในรูขนาดใหญ่
“อ๊าาาา!”

ด้วยแขนขวาบนพื้นในท่าคลานและรูปปั้นเทพธิดาสีทองอยู่ทางซ้ายฉันไม่สามารถคว้าเพดานได้และทําได้เพียงล้มลงเท่านั้นแต่ฉันสามารถลงจอดอย่างสบายๆด้วยความ

สามารถทาง กายภาพที่เป็นลักษณะเฉพาะของอีกา

“นั่น… นั่นน่ะสิ! เจ้ากล้าดียังไง! เจ้ากําลังจับอะไรด้วยมือสกปรกของเจ้า!!”

ชายชราที่อยู่ตําแหน่งสูงสุดอารมณ์เสียและชี้ไปที่รูปปั้นเทพธิดาทองคําในอ้อมแขนของฉัน

คุณควรพิจารณาอายุของคุณมันไม่ดีต่อสุขภาพของคุณที่จะทํางานหนักขึ้นเหรอ?

ยังไงซะ ฉันควรตอบสนองอย่างไรในสถานการณ์เช่นนี้?

“เอ๊ะ! ฉันผิดไปแล้ว”

“สาระเลว!!!”
ชายชราที่มีสถานะสูงสุดโกรธจัดและชี้ไม้กายสิทธิ์ของเขาและร่ายเวทมนตร์ มาที่ฉัน

“พระผู้เป็นเจ้า ได้โปรดลงโทษคนชั่วที่ดูถูกพระองค์!การลงโทษจาก สวรรค์!”

ทันใดนั้น สายฟ้าอันทรงพลังก็พุ่งเข้ามาหาฉัน ฉันร่ายเวทย์ป้องกันที่ซ่อนอยู่ตามนั้น

** พระองค์ช่วยด้วย”

ฉันผลักรูปปั้นทองคําไปทางสายฟ้าเวทย์มนตร์ของชายชราด้วยคาถาป้องกันที่สมบูรณ์ของฉันชายชรารีบยกเลิกเวทย์มนตร์ของเขา

“แคะๆ!”

บางที่อาจเป็นเพราะเขาหยุดเวทย์มนตร์โดยกะทันหัน ดูเหมือนว่าจะดีดตัวขึ้นย้อนกลับการไหลของมานาชายชราคุกเข่าลงพร้อมเลือด

“ท่านคาร์ดินัล!”

นั่นเป็นเหตุผลที่คุณต้องคิดเกี่ยวกับอายุของคุณ คุณไม่ควรหักโหมจนเกินไป

พระคาร์ดินัลคนพวกนั้นพูด ชายชรามีสถานะสูงกว่าที่ฉันคิด

“แกไอสาระเลว!”

เมื่อชายชราที่เรียกว่าพระคาร์ดินัลล้มลงคนรอบข้างเขาก็ชักดาบออกมาแล้วเล็งมาที่ฉัน ฉันยกอาวุธอมตะขึ้นอีกครั้ง

“เจ้า… เจ้าเคยเห็นความอวดดีเช่นนี้หรือไม่!”

เมื่อเห็นฉันเล็งโดยจับขาของรูปปั้นเทพธิดาสีทองเป็นด้ามผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ชายชราก็ตะโกนขึ้นขณะที่หน้าแดง

เมื่อมองดูเขาฉันวาดไม้กางเขนด้วยมือข้างหนึ่ง

“พระเจ้าอยู่กับฉัน!”

แน่นอนอยู่กับฉันในรูปของรูปปั้น

“สาระเลว!”

“สาระเลว” เป็นสิ่งเดียวที่คุณพูดได้หรือไง?หนีออกไปนอกโบสถ์ดีกว่า

“คทาของพระเจ้า!”

ฉันวิ่งไปที่ประตูห้องสวดมนต์และเหวี่ยงคทาของพระเจ้าไปที่ชายที่ปิดประตู

“ฮึก!”

รูปปั้นเทพธิดาทองคําและแม้แต่ดาบที่อยู่บนนั้นก็แข็งแกร่งมาก แต่บางทีอาจเป็นเพราะว่ามันเป็นการดูหมิ่นศาสนาที่จะเอาดาบฟันกับมันชายคนนั้นจึงเดินออกไปให้พ้นทางคน

“พระพิโรธของพระเจ้า!”

คราวนี้เขาใช้พระพิโรธของพระเจ้าอย่างไม่ระมัดระวัง บังคับคนที่อยู่รอบๆตัวเขากลับและเตะประตูห้องสวดมนต์โครม!

ฉันตื่นเต้นมากเกินไปโดยไม่รู้ตัวเมื่อฉันเห็นประตูห้องสวดมนต์ที่พังยับเยิน ฉันก็ก้มหน้าขอโทษ

“เอ่อ ขอโทษครับ”

ลองคิดดู แม้ว่าฉันจะไม่ตื่นเต้นแต่การที่ฉันเตะประตูก็คงพังอยู่ดี ฉันจะต้องเชี่ยวชาญสิ่งนี้ที่เรียกว่าการควบคุมความแข็งแกร่งอย่างไง ฉันก็ออกจากห้องสวดมนต์

“เร็วเข้า! ไอสาระ!ไปตามเขา!”

“ท่านคาร์ดินัล! โปรดรักษาความแข็งแกร่งของคุณไว้ให้พาลาดิน มาริโอ! พาลาดินวิบริโอ! นําพวกเขาไปอย่างรวดเร็วและตามคนอวดดีคนนั้นไป!”

“ใช่ หยุดตรงนั้นนะ!”

มีคนกําลังไล่ตามฉันอย่างบ้าคลั่ง

สิ่งนี้นําความทรงจํากลับมาตอนหนีออกจากบ้านมาเลย

หลังจากการไล่ล่า ฉันสามารถหลอกพวกเขาได้อย่างปลอดภัยด้วยการสร้างหุ่นจําลองด้วยเวทมนตร์ลวงตานอกเมืองหลวงกว่าจะกลับถึงหอพักก็เกือบเช้าฉันรู้สึกสดชื่นเพราะรู้สึกว่าเป็นเวลา นานแล้วตั้งแต่ฉันออกกําลังกายอย่างเหมาะสม

ฉันต้องการงีบหลับสั้น ๆ ตราบใดที่รูปปั้นเทพธิดาสีทองนี้ไม่เข้าไปในกระเป๋าก็ต้องซ่อนไว้ที่ใดที่หนึ่งใต้เตียงนั้นเลอะเทอะเกินไป แต่การฝังไว้ใต้ดินเพื่อซ่อนจากการมองเห็นนั้นดูเล็กน้อยมาก

เมื่อพิจารณาถึงความปั่นป่วนที่ฉันก่อขึ้นเมื่อคืนนี้แม้ว่าจะถูกค้นพบ ตราบใดที่พวกเขาไม่สามารถระบุให้ฉันทราบได้ก็ไม่สําคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากทางโบสถ์จะกดดันให้คลังสมบัติจับตัว ฉัน ฉันก็จะสามารถเอาชนะเจ้าหน้าที่ธนารักษ์ได้สําเร็จ

อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องเสียเปล่าที่จะซ่อนสิ่งนี้โดยไม่ทําวิจัยว่าทําไมมันถึงไม่เข้าไปในกระเป๋า

หากคุณต้องการซ่อนต้นไม้คุณต้องซ่อนมันไว้ในป่าฉันควรจะซ่อนมันโดยใช้มันเป็นของตกแต่งห้องของฉันหรือ
ไม่?

พระคาร์ดินัลเฟอร์นันโดนอนบนเตียงหรูหราในห้องพยาบาลในวิหารใหญ่ควบคุมมานาไหลย้อนกลับ

พลังศักดิ์สิทธิ์ซึ่งสร้างขึ้นจากการผสมผสานศรัทธาและมานา มีพลังการรักษาที่แข็งแกร่งและมีผลในวงกว้าง
ท่ามกลางเวทมนตร์แต่มีข้อบกพร่องอย่างหนึ่ง

หากผู้ที่ใช้พลังศักดิ์สิทธิ์สงสัยในศรัทธาของเขาหรือกระทําการไม่เคารพต่อพระเจ้าพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะอ่อนแอลงอย่างมาก เหมือนก่อนหน้านี้แม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจแต่เขาได้โจมตีรูปปั้นและรู้สึกผิดซึ่งส่งผลต่อพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขา

แม้ว่าลูปินจะรายล้อมรูปปั้นเทพธิดาสีทองด้วยรัศมีดาบเหตุผลที่พาลาดินที่อยู่รายล้อมหลีกเลี่ยงเขาด้วยเหตุผลเดียวกัน

“บัดซบ! เกิดอะไรขึ้นก่อนที่จะเกิดการ จลาจล!”

เขาพยายามอย่างหนักที่จะควบคุมและปราบมานาที่ไหลย้อนกลับ แต่เนื่องจากพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ลดลงชั่วคราวจากการที่เกือบจะโจมตีรูปปั้นเทพธิดา ทองคํา มันจึงไม่เป็นไปด้วยดีอย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันเกิดจากความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไม่นานก่อนที่พลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาจะกลับคืนมา

เฟอร์นันโดกัดฟันแน่นจนคุณได้ยิน

ประการแรกหากเป็นเพียงรูปปั้นเทพธิดาธรรมดาเขาคงตีรูปปั้นและรับการลงโทษจากสวรรค์โดยไม่มีความรู้สึกผิดใดๆอย่างไรก็ตาม มันเกิดขึ้นกับ รูปปั้นเทพธิดาทองคําที่ใช้เป็นดาบและโล่ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของพาลาดินและเฟอร์นันโดผู้มีสาเหตุที่ดีในการฟื้นฟูวัดให้รุ่งเรือง

เขาถามพาลาดินที่กลับมาทันที

“เกิดอะไรขึ้นกับโจร”

มาริโอ้ ซึ่งเป็น พาลาดิน ที่มีอันดับสูงสุดในบรรดาพาลาดินที่กําลังไล่ตามก้มศีรษะลงด้วยความอับอาย“กระผมต้องขออภัยพระคาร์ดินัลเราพลัดหลงกับเขา

“ห้ะอะไรน่ะ?!”

เฟอร์นันโดตกใจมากพวกที่ไล่ตามหัวขโมยนั้นเป็นชนชั้นนําในหมู่กองกําลังของโบสถ์

เป็นไปได้อย่างไรที่จะลอกคนเหล่านี้ให้ออกจากเส้นทาง?
“แล้วรูปปั้นเทพธิดาล่ะเกิดอะไรขึ้นกับรูปปั้นเทพธิดาทองคํา?”

มาริโอ้ส่ายหัวด้วยใบหน้าแข็งที่อ

“ไปเอามันมาเดี๋ยวนี้!!”

เฟอร์นันโดขวางแก้วน้ําใส่มาริโอด้วยความโกรธ

มาริโอ้หลับตาแน่นโดยไม่หลบแก้วน้ําที่พุ่งเข้าหาศีรษะของเขา
เสียงดังกราว!

กระจกแตกแต่มาริโอลืมตาขึ้นเมื่อไม่มีอาการเจ็บ

มาลีฟ หัวหน้าของมาลิโอ้ ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขากลับถูกโจมตีแทน
มาลีฟพูดพลางเช็ดเลือดที่หน้าผากจากการโดนแก้วน้ําขว้างใส่อย่างสบายๆ “ท่านคาร์โดเฟอร์นันโดได้โปรดใจเย็นๆ”
“ใจเย็นๆ?เมื่อกี้เจ้าพูดว่าใจเย็นๆ! พาลาดินมาลีฟ!”

มาลีฟเป็นคนที่รับใช้เขานานที่สุดเฟอร์นันโดไม่พอใจคําแนะนําของมาลีฟแต่คราวนี้เขาแค่กัดฟันและไม่โยนอะไร
เลย

“เจ้ากําลังบอกให้ข้าสงบสติอารมณ์ทั้งๆที่รู้ว่ารูปปั้นเทพธิดานั้นเป็นวัตถุประเภทไหน!”

แม้พระคาร์ดินัลจะเดือดดาล แต่มาลีฟตอบอย่างใจเย็นว่า “กระผมรู้ มันคือ ความรุ่งโรจน์ของเราความหวังของเราเป้าหมายของเรา”

“ถึงจะรู้ตัวก็เถอะ!”

“แต่!”มาลีฟ ขึ้นเสียงของเขาตัดเฟอร์นันโดออกจากนั้นเขาก็ไปอย่างสงบ“แต่มันเป็นเรื่องของอดีตไม่ใช่ของเราที่มีชีวิตอยู่ในปัจจุบันแต่เป็นอดีต

“เจ้ากําลังพูดเรื่องอะไร?”

มาลีฟพูดต่อ มองเข้าไปในดวงตาที่หายไปของเฟอร์นันโดอย่างชัดเจน “ท่านคาร์โดเฟอร์นันโดไม่นะท่านพระ คาร์ดินัลเราไม่ได้ทําตามสาเหตุอันยิ่งใหญ่ที่จะเพียงแค่ย้อนเวลากลับไปในอดีต

ดวงตาของเฟอร์นันโดซึ่งตกตะลึงกับคําพูดของมาลีฟเริ่มกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

“เรากําลังติดตาม ท่านพระคาร์ดินัลเพื่อก้าวไปสู่อนาคตอันรุ่งโรจน์ แน่นอนเราควรโกรธการดูหมินพระเจ้าของเรา ท่านต้องนําคทาแห่งความยุติธรรมลงมาสู่คนที่อวดดีนั้นอย่างไรก็ตามหากเราเป็น หมกมุ่นอยู่กับอดีตและทําลายสิ่งที่เราควรทําตอนนี้?”

เฟอร์นันโดได้เหตุผลกลับคืนมาซึ่งถูกทําให้สกปรกชั่วคราวด้วยความโกรธของเขาในเวลาเดียวกันพลังศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกสั่นคลอนด้วยความรู้สึกผิดก็กลับมาแรงกว่าเดิม

“ใช่ เราไม่ได้รวมตัวกันเพื่อย้อนอดีตตัวข้าและพวกเจ้าทุกคนกําลังมุ่งหน้าสู่อนาคตคือการสร้างหอคอยขนาดมหึมาที่จะมีความรุ่งโรจน์ยิ่งขึ้นรุ่งโรจน์กว่าในอดีตและจะไม่มีวันพังอีก ”

เฟอร์นันโดลุกจากที่นั่ง แม้ว่าเขาจะยังไม่ฟื้นตัวจากการไหลย้อนกลับของมานาแต่ในไม่ช้าเขาก็จะดีขึ้นเมื่อพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขากลับมาไม่ว่าการฟื้นตัวจะช้าแค่ไหนเขาก็จะมีสภาพร่างกายที่สมบูรณ์แบบสําหรับเรื่องที่จะเกิดขึ้นภายในหนึ่งเดือน

“ตัวผมจะตัดหัวของไอชั่วที่ขโมยรูปปั้นของเทพธิดาและนําหัวของมันมาให้ท่านคาร์โดเฟอร์นันโด

“ข้าจะตั้งตารอแต่สําหรับตอนนี้การประท้วงต้องมาก่อนสถานที่ของการ ประท้วงอยู่ที่ไหน”เฟอร์นันโดเผยรอยยิ้มอันมืดมิด
มาลีฟตอบอย่างซื่อตรงเช่นเคย”นี่คือโรงเรียนเวทมนตร์ในเมืองหลวง”