Monster Paradise - ตอนที่ 1647 หยางหลิง?!

ตอนที่ 1647 หยางหลิง?!

 

แม้แมมมอธแห่งการทำลายล้างจะตัวโต มันก็ไม่ช้าเลย

 

มันไปถึงภูเขาดำในชั่วพริบตาและกีบเหล็กมันก็กระทืบออกไปโดยไม่มีการออมแรง

 

ภูเขาดำไม่หลบตอนเห็น

 

เขาคือผู้บ่มเพาะสายต่อสู้ที่ไม่ต้องถอยเวลาเจอกับคู่ต่อสู้ที่มีร่างกายแข็งแกร่ง นี่คือความภาคภูมิใจของผู้บ่มเพาะสายต่อสู้ทุกคน

 

พอเจอกับกีบเหล็กของแมมมอธ เขากลับสวนด้วยหมัดคู่

 

ลำแสงสีดำกับเหลืองสองสายที่ห่อหุ้มด้วยผนึกเต๋ปะทะกันเสียงดังสนั่น

 

วินาทีต่อมา วงแหวนพลังสวรรค์ก็กระจายออกไป ทุกที่ที่คลื่นพลังกวาดผ่าน ดาวนับไม่ถ้วนจะระเบิด

 

สุดท้าย แม้แต่ดาวฟิสเตอร์ก็ไม่เว้น ผลกระทบทำให้มันแหลกเป็นผุยผง

 

พอผู้บ่มเพาะทั้งสองปะทะกัน ร่างของแมมอธทำลายล้างก็ถูกส่งลอยกลับไป มันสามารถหยุดหลังกระเด็นไปไกลร้อยกิโลเมตร

 

ตรงกันข้าม ภูเขาดำกลับกระเด็นไปไม่ถึงสิบเมตร

 

ความห่างชั้นในความสามารถระหว่างทั้งสองชัดเจน

 

แต่ทว่า สีหน้าของภูเขาดำกลับเคร่งขรึม

 

แม้เขาจะเหนือกว่าในการปะทะนี้ เขาก็สามารถสัมผัสได้ชัดว่าการโจมตีของเขาไม่อาจทำลายการป้องกันของแมมมอธได้เลย

 

ต้องรู้ว่าเขาไม่ได้เก็บรั้งไว้เลย การโจมตีนั้นเป็นการโจมตีสุดแรง

 

แต่ทว่า การโจมตีของเขากลับทำได้แค่ให้มันกระเด็นออกไป

 

นอกจากนี้ ยังมีมอนสเตอร์อีกเก้าตัวที่มีความสามารถคล้ายกับแมมมอธ

 

การปะทะนี้ทำให้เขาสงสัยว่าเขาตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่นำกลุ่มมาฆ่าหลินฮวง

 

ท่ามกลางการปะทะอย่างรุนแรงของภูเขาดำและแมมมอธ ในอีกด้านหนึ่ง สายลับเองก็ตกเป็นเป้าโดยวิญญาณต่อสู้ตัวอื่น

 

แมวปาเก้าหางโจมตีก่อน มันหายไปจากไหล่หลินฮวงโดยไม่ขยับตัวมาก วินาทีต่อมา มันก็ปรากฏด้านหลังสาย และตวัดกรงเล็บแหลมของมัน

 

ในความว่างเปล่า ดาบมิติจำนวนมากก่อตัว พุ่งใส่สายลับเหมือนตาข่าย

 

สัมผัสอันตรายของสายพลันพุ่งทะยาน เขารีบหนี

 

คลื่นการจู่โจมนี้ไม่ใช่คมดาบมิติธรรมดา แต่เป็นการโจมตีน่ากลัวที่มีผนึกเต๋สิบชั้น

 

แต่ทว่า ทันทีที่สายขยับ การหยุดเวลาของนาฬิกาสรรค์สร้างและการแช่แข็งของดอกไม้เที่ยวเฉาก็ถูกปลดปล่อยออกมาแทบพร้อมกัน

 

แม้เขาจะเตรียมรับมือกับความสามารถพันธนาการของแมวปาเก้าหางไว้แล้ว เขาก็ยังไม่ทันระวังการโจมตีจากวิญญาณต่อสู้อีกสอง

 

ภายใต้ผลของพลังยับยั้งสองสายนี้ ร่างของสายโดนหยุดไปชั่วขณะ

 

แทบจะในเวลาเดียวกัน ร่างของเขาถูกกลืนกินโดยคมดาบมิตินับไม่ถ้วน

 

หลินฮวงจับจ้องการล้อมโจมตีตาไม่กะพริบ มีดบินพลังจิตนนับไม่ถ้วนในแขนเสื้อของเขาเตรียมพร้อมแล้ว

 

นั่นเพื่อป้องกันสายจากการหลบหนี

 

แต่ทว่า วินาทีต่อมา หลินฮวงก็ขมวดคิ้วแน่น

 

เขาสามารถสัมผัสได้ว่าการโจมตีของแมวปาเก้าหางนั้นล้มเหลว

 

คมดาบมิตินับไม่ถ้วนดูเหมือนจะไม่ชนกับของแข็งเลย

 

“เขาหลบหนีไปได้?!”หลินฮวงสงสัย

 

เขาสัมผัสได้ชัดว่าการพันธนาการของดอกไม้เหี่ยวเฉากับนาฬิกาสรรค์สร้างนั้นจับโดยสายลับแน่

 

สายลับย่อมต้องโดนการโจมตี ถึงแม้จะโดนพันธนาการไว้แค่วินาทีเดียว เขาก็ไม่มีทางรอดพ้นคมดาบมิติของแมวปาเก้าหางไปได้

 

สมองของหลินฮวงหมุนทำงานอย่างหนักขณะคิดถึงทุกความเป็นไปได้

 

วินาทีต่อมา ภาพของเวอชุโอโซก็ผุดขึ้นในหัวเขา

 

“หรือว่าเจ้าหมอนี่จะมีวิชาคล้ายกับเวอชุโอโซ?”

 

ถ้าสายลับเชี่ยวชาญความสามารถเช่นนั้นจริง เขาก็อจสามารถหลบการโจมตีของแมวปาเก้าหางได้ขณะโดนพันธนาการ

 

นี่ก็เหมือนกับเวอชูโอโซ แม้ร่างกายของเขาจะตกอยู่ภายใต้พันธนาการ เขาก็ยังใช้วิชาลอบเร้นของเขาได้

 

ทันทีที่ร่างกายของเขากลายเป็นภาพลวงตา การโจมตีแทบทั้งหมดจะทำอะไรเขาไม่ได้

 

ไม่นานนัก คมดาบมิติของแมวปาก็สลาย และสายลับก็ยังยืนอยู่กับที่โดยไม่บาดเจ็บ

 

เขาแสยะยิ้มให้หลินฮวง”วิชาเอาตัวรอดที่ข้าใช้ก่อนหน้านั้นมาจากความทรงจำของหยางหลิงข้าต้องบอกว่ามันเป็นประโยชน์มาก”

 

“แก!”

 

จิตสังหารของหลินฮวงพุ่งทะยาน

 

สิ่งที่สายลับพูดทำให้เขานึกได้ว่าหยางหลิงมีวิชาแบบนี้จริง มันดูเหมือนว่าร่างกายอีกฝ่ายจะเปลี่ยนเป็นดิจิทัลเพื่อหลบหลีกการโจมตีทางวัตถุ

 

แต่ทว่า คำพูดของสายก็ได้กระตุ้นความโกรธของหลินฮวง ก่อนหน้านี้เขาไม่มั่นใจมาตลอดว่าหยางหลิงตายจริงหรือเปล่า เหนือสิ่งอื่นใด เขาแค่รู้ข่าวจากปากของหงซวงและไม่มีหลักฐานชี้ชัด ตอนนี้ที่สายพูดถึงการดึงวิชาจากความทรงจำของหยางหลิง ตอนนี้เขาถึงมั่นใจแล้วว่าสายได้ฆ่าหยางหลิงแล้วจริง

 

“ข้าชอบเห็นสีหน้านั้นของเจ้า จิตสังหารอันแรงกล้าที่อยากจะฆ่าข้า แต่มันเปล่าประโยชน์” รอยยิ้มของสายยิ่งน่าเกลียด” ข้าขอบอกเจ้าว่าตั้งแต่ข้าใช้วิชานี้ของหยางหลิงได้ แม้แต่จ้าวเทวะขั้นสูงสุดก็ยังฆ่าข้าไม่ได้ เจ้ามันยังอ่อนหัด…”

 

วินาทีต่อมา แมวปาเก้าหางก็โจมตีอีกครั้ง

 

แต่ทว่า มันไม่ใช้คมดาบมิติในครั้งนี้ แต่เป็นบ่วงมิติ

 

ดอกไม้เที่ยวเฉากับนาฬิกาสรรค์สร้างก็โจมตีด้วย

 

วิชาพันธนาการทั้งสามเข้าห้อมล้อมสายลับ ขณะที่อสรพิษพันธนาการ ซึ่งซ่อนตัวในความมืดก็ได้เปิดฉากโจมตี

 

โซ่ดำนับไม่ถ้วนรัดแขนขากับคอของสายไว้

 

“ข้าบอกเจ้าแล้วว่ามันเปล่าประโยชน์”

 

เสียงหัวเราะของสายพลันหยุดลงเพราะเขาสัมผัสได้ว่าผนึกเต๋ในตัวของเขาไม่อาจกระตุ้นได้ไม่ใช่แค่นั้น พลังลำดับเทพ พลังกฏเทพ และแม้กระทั่งพลังเทวะภายในตัวของเขาก็ยังหายไป

 

“กะ-เกิดอะไรขึ้น”

 

ตอนนี้สายลับตื่นตระหนกมาก

 

ตอนนี้ที่มันเลื่อนเป็นจ้าวเทวะ ความสามารถผนึกของอสรพิษพันธนาการจึงไม่โดนจำกัดไว้แค่พลังเทวะอีก ผนึกเต๋ ห่วงโซ่ลำดับเทพ พลังกฏเทพ พลังเทวะ เขตแดนเทพและทักษะเทพทุกชนิดล้วนโดนผนึกหมด

 

แม้ระยะเวลาผนึกสำหรับจ้าวเทวะขั้นกลางจะสั้นมาก มันก็พอแล้วสำหรับหลินฮวง

 

วินาทีต่อมา สายฟ้าสีแดงเลือดนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกจากแขนเสื้อของหลินฮวง

 

มีดบินพลังจิตอาวุธเซียนกว่าสิบล้านเล่มพุ่งทะลุผ่านอากาศ ผนึกดาบอันประกอบไปด้วยพลังลำดับเทพกว่าห้าหมื่นสายได้บดขยี้ร่างกายของสายลับเป็นผุยผงทันที

 

“จ้าวเทวะขั้นสูงสุดก็อาจฆ่าเจ้าไม่ได้ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าข้าทำไม่ได้” หลินฮวงพูดอย่างไม่แยแส ขณะมองร่างที่กำลังสลายตัวของสายลับ

 

แต่ทว่า วินาทีที่เขาพูดจบ บางสิ่งก็บังเกิดขึ้น ณ จุดที่ร่างของสายสลายหายไป ร่างหนึ่งเริ่มก่อตัวขึ้นใหม่ด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

 

“หือ?” หลินฮวงเลิกคิ้วและดูสับสน

 

การแจ้งเตือนของเสี่ยวเฮยผุดขึ้น ระบุว่าเขาฆ่าสายลับได้สำเร็จ

 

โดยธรรมชาติ สายลับย่อมไม่มีชีวิตแล้ว

 

แต่นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น?!

 

หลินฮวงไม่โจมตีอย่างนุ่มบ่าม เขายังหยุดการโจมตีของเหล่าวิญญาณต่อสู้ด้วย

 

วินาทีต่อมา ในที่สุดร่างนั้นก็ก่อตัวอย่างสมบูรณ์

 

หลินฮวงตกตะลึงตอนเห็นใบหน้านั้น

 

“หยางหลิง?!”

 

แม้หยางหลิงในตอนนี้จะดูโตขึ้นมาก และร่างกายก็เต็มไปด้วยมัดกล้าม หลินฮวงก็ยังจำอีกฝ่ายได้

 

Related