Monster Factory

ตอนที่ 33 กรรม

 

ไม่น่าแปลกใจที่คุณภาพน้ําที่หาดอ่าวมังกรนี้ทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มีโรงงานแอบทิ้งน้ําเสียตรงนี้ น้ําสีเขียวเข้มแบบนี้น่าจะมาจากโรงงานเคมีในบริเวณใกล้เคียง ดูจากการกัดกร่อนอย่างหนัก และปริมาณของตะกอนแล้ว ท่อคงจะถูกใช้งานมานานหลายปี จริงๆแล้วการปล่อยน้ําเสียของบริษัทถือเป็นอุบายอย่างหนึ่ง

 

บริษัทระดับล่างจะปล่อยน้ําเสียลงไปในแม่น้ําและทะเลสาบอย่างลับๆ เมื่อพวกเขาเริ่มปล่อยน้ํา ไม่นานทะเลสาบหรือแม่น้ําทั้งสายก็จะมีสีสวยงามเหมือนแปลงดอกไม้หรือไม่อย่างนั้นก็ส่งกลิ่นเหม็นไปตลอด นี่เป็นเรื่องง่ายที่สํานักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ และสํานักงานคุ้มครองสิ่งแวดล้อมจะสืบสาวและฟ้องร้องโรงงาน เจ้าของโรงงานที่กล้าทําเช่นนี้โดยปกติแล้วเป็นสัตว์ชั้นต่ําที่หุ้มด้วยหนังมนุษย์ หลังจากจ่ายค่าปรับในคดีเสร็จแล้ว พวกเขาก็เพียงแค่หาสถานที่อื่นๆเพื่อทําแบบเดิมอีกครั้ง

 

ส่วนบริษัทที่มีกําลังทรัพย์มากกว่าก็จะขุดบ่อเพื่อเชื่อมต่อกับระบบน้ําใต้ดินและใช้ระบบแรงดันสูงเพื่อสูบน้ําเสียลงสู่พื้นดินโดยตรง บริษัทที่ใช้วิธีการแบบนี้ไม่ค่อยถูกจับได้ น้ําประปาที่คนทั่วไปใช้มักมาจากบ่อน้ําผิวดินจึงมีความเป็นไปได้น้อยมากที่จะถูกปนเปื้อน แต่ข้อเสียสําหรับวิธีการเหล่านี้เห็นได้อย่างชัดเจน ในชั้นหินอุ้มน้ําบาดาลมีที่ว่างไม่มาก บริษัทเหล่านั้นจึงสามารถทิ้งน้ําโสโครกได้ในปริมาณเล็กน้อยเท่านั้น หากมันเป็นท่อที่อยู่ถัดจากยานเกราะอเนกประสงค์ น้ําก็อาจจะเต็มชั้นใต้ดินในเวลาเพียงครึ่งเดือนเมื่อทํางานอย่างเต็มประสิทธิภาพ

 

การปล่อยลงสู่ทะเลลึกเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดทางหนึ่ง น้ําทะเลเคลื่อนตัวตามกระแสน้ําขึ้นและลง นอกจากนี้ยังมีกระแสน้ําและกระแสลมกรดที่ทําให้น้ําไหลไป ทันทีที่น้ําเสียถูกปล่อยออกมามันจะกระจายไปตามกระแสทันที รวมกับสีของน้ําเสียที่ค่อนข้างคล้ายกับน้ําบริเวณรอบๆจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะตรวจพบมันเหนือผิวน้ํา ในขณะเดียวกันค่าใช้จ่ายในการสร้างท่อระบายน้ําทะเลลึกนั้นน่าตะลึง ฟังแล้วไม่น่าสนุกเอาเสียเลย แต่ถ้าจ่ายไปตามราคานี้ก็จะประหยัดค่าใช้จ่ายในการบําบัดน้ําเสียได้ตลอดไป

 

มีเพียงเย่ชิงเท่านั้นที่กําลังขยายโรงงานที่หาดอ่าวมังกรนี่ แต่ถึงอย่างไร เมื่อเขาพบสาเหตุของการเสื่อมสภาพของน้ําโดยรอบก็จะต้องทําอะไรบางอย่างแน่นอน ไอเดียแรกที่ผุดขึ้นมาคือการเชื่อมปิดท่อปล่อยน้ําเสีย ด้วยวิธีนี้โรงงานเคมีจะหยุดชะงักเพราะพวกเขาจําเป็นต้องตัดเปิดช่องใหม่ตามแนวท่อถึงจะสามารถระบายน้ํา ได้อีกครั้ง

 

งานใต้น้ํานั้นยากเสมอ ไม่ต้องไปพูดถึงเรื่องอื่นๆเลย เพียงแค่โรงงานเคมีจะค้นหาปลายท่อให้เจอก็ต้องใช้ทั้งความพยายาม เงินและเวลาไปจํานวนมากแล้ว ในขณะเดียวกัน ถ้าเขาเป็นคนเชื่อมปิดท่อก็จะน่าสงสัยขึ้นมาเพราะมีเพียงสองบริษัทในจงหยุนที่สามารถทํางานก่อสร้างใต้น้ําได้ เย่ชิงจึงสั่งให้ยานเกราะอเนกประสงค์กลับมา จากนั้นก็ให้คนงานหาชิ้นส่วนไม้จากโกดังแล้วตัดเป็นไม้ก๊อกขนาดใหญ่ เย่ชิงใช้มีดพกแกะสลักโลโก้ภาษาอังกฤษที่มีรูปวาฬและวงกลมลงบนไม้

 

— Sea Shepherd Conservation Society!

 

นี่คือองค์กรอนุรักษ์ระหว่างประเทศที่สามารถสู้กับกองทัพเรือของประเทศเล็กๆได้อย่างง่ายดาย พวกเขาปรากฏตัวเป็นประจําในข่าวโดยใช้หัวฉีดน้ําและระเบิดเหม็นเพื่อขัดขวางการล่าวาฬ เย่ชิงไม่ได้มีความประทับใจใดๆต่อชาวต่างชาติกลุ่มนี้ แล้วเขาก็ไม่แคร์เช่นกัน การใช้พวกเขาเป็นแพะรับบาปนั้นเหมาะสมแล้ว

 

10 นาทีต่อมายานเกราะอเนกประสงค์โอบไม้ก๊อกยักษ์ไว้ในอ้อมแขนของมันไปตามอุโมงค์ใต้น้ําเพื่อกลับไปที่ท่อสนิมนั้น อัตราการไหลของท่อไม่เร็วเลย ยานเกราะอเนกประสงค์ที่มีแขนกลสามารถยกวัตถุหนักหลายร้อยปอนด์ไปได้อย่างง่ายดาย การจะใช้มันเพื่อติดจุกก๊อกในท่อนั้นช่างง่ายดายเหลือเกิน ยิ่งไปกว่านั้น วัสดุที่ทําจากไม้จะบวมเมื่อเปียกน้ํา จึงเป็นตัวเลือกที่เหมาะสมมากสําหรับการปิดผนึกท่อ

 

ในขณะเดียวกัน ที่ปลายอีกด้านของท่อใต้น้ํา โรงงานที่ตั้งอยู่ทางตะวันตกของถนนหวนไร่ ห่างจากหาดอ่าวมังกรไป 10 กม. เป็นโรงงานเคมีขนาดใหญ่ที่เชี่ยวชาญในการผลิตวัสดุพลาสติกทุกชนิด ระบบปั๊มน้ําอัตโนมัติระดับสูงและปั้มขนาดใหญ่จํานวนมากทํางานอย่างเต็มประสิทธิภาพ สูบน้ําจากอ่างเก็บน้ําเสียสู่ท่อและออกสู่มหาสมุทรชุดอุปกรณ์นี้เรียกว่าระบบควบคุมน้ําประปาแบบ Negative-pressure-free ปกติแล้วสถานีสูบน้ําจะใช้มันส่งน้ําผ่านระยะทางไกล

 

ในตอนที่มันกําลังทํางานอย่างสงบสุขนั้นเอง ทันใดก็มีเสียง “ติ๊ดๆๆ” ดังมาจากระบบควบคุมแล้วเครื่องจักรทั้งหมดในระบบก็หยุดทํางาน คนงานที่นั่งดูทีวีสบายๆก็ตกใจกลัว เขารีบไปหาสาเหตุทันที การสูญเสียความดันในท่อหมายความว่าท่อไม่สามารถระบายสิ่งที่อยู่ภายในได้สะดวก คนงานรีบเพิ่มแรงดันเข้าไป หวังว่าแรงดันที่เพิ่มขึ้นจะทะลุผ่านอะไรก็ตามที่ขวางทางท่อได้

 

การตั้งค่าเสร็จสมบูรณ์ ระบบแรงดันเริ่มทํางานอีกครั้งแต่ก็หยุดชะงักอีกรอบในเวลาไม่กี่นาที หากไม่สามารถกําจัดน้ําเสียได้ก็หมายถึงความล่าช้าในระบบการผลิตทั้งหมด เมื่อไม่มีตัวเลือกอื่นเหลืออยู่คนงานในห้องควบคุมจึงต่อสายภายในไปยังเจ้าของโรงงาน และทําท่ากระวนกระวาย

 

10 นาทีต่อมาชายพุงพลุ้ยสวมนาฬิกาทองคําก็เดินเข้ามา

 

“…ท่อถูกวัตถุบางอย่างขวางไว้ครับ” คนงานผู้รับผิดชอบอธิบายอย่างละเอียด

 

“อย่างนั้นก็รีบเพิ่มความดัน ถ้าท่อถูกกั้น สระน้ําเสียจะเต็มในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง” เจ้าของโรงงานกังวล “แกคิดจะหยุดการผลิตทั้งหมดหรือไง?”

 

“ไม่มีประโยชน์แล้วครับเจ้านาย ผมตั้งแรงดันให้สูงสุดแล้ว”

 

“งั้นก็ทําต่อไป แกเฝ้าเครื่องจักรประสาอะไรเนี่ย” เจ้าของโรงงานกล่าวอย่างโกรธเคืองว่า “รักษาความดันสูงสุดไว้ ฉันไม่เชื่อว่าสิ่งอุดตันมันจะไม่หายไป”

 

คนงานมองอุปกรณ์อย่างรวดเร็วแล้วพยักหน้า เขาวิ่งไปที่ระบบควบคุมจากนั้นก็ตั้งระบบความดันเพื่อหลีกเลี่ยงจากมาตรการด้านความปลอดภัย ครึ่งนาทีต่อมาระบบแรงดันก็เริ่มทํางานอีกครั้ง คราวนี้ไม่มีอะไรมาจํากัดแล้ว อากาศแรงดันสูงเริ่มไหลจากคอมเพรสเซอร์เข้าสู่ท่อไม่หยุด เมื่อเข็มของเกจวัดความดันเพิ่มขึ้นไม่หยุด ใบหน้าของเจ้าของโรงงานก็ซีดไม่หยุดเช่นกัน

 

ปกติแล้วเมื่อท่อถูกกั้นก็มักจะป็นเวลาที่ไม่จําเป็นต้องกําจัดน้ําเสีย ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ท่อจะถูกขวางโดยสาหร่ายและขยะที่พัดมากับกระแสน้ํา แต่โดยทั่วไปสิ่งเหล่านี้จะไม่ทําให้เกิดแรงดันเลยและกําจัดออกไปได้ง่าย ตอนนี้ท่อถูกขวางระหว่างชั่วโมงทํางานและ การอุดตันนั้นรุนแรงมากเนื่องจากความดันไม่ลดลงเลย

 

*ปัง*

 

เสียงของการระเบิดครั้งใหญ่ขัดความคิดของเขา สลักเกลียวเพื่อความปลอดภัยของท่อถูกดันออกและน้ําเสียจํานวนมากพุ่งออกมาเหมือนหัวฉีดน้ํา

 

คนงานและเจ้าของโรงงานร้องออกมาด้วยความสิ้นหวังแต่ก็ไร้ประโยชน์ พวกเขาไม่ทันวิ่งหนีด้วยซ้ําเพราะน้ําเสียพุ่งไปทั่วทั้งห้องน้ําสีเขียวเข้มกลิ่นเหม็นที่ท่วมท้น ไม่ต้องไปพูดถึงว่าจะตัวเปียกหรือไม่ เพียงแค่กลิ่นอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะทําให้เป็นลมแล้ว ตอนนี้พวกเขาทั้งสองคนตัวเปียกโชกไปหมด

 

“ช่วยด้ว…..*อ้วก* ” เจ้าของโรงงานไม่ทันได้ตะโกนขอความช่วยเหลือด้วยซ้ําก่อนที่เขาจะอาเจียนเพราะกลิ่นในห้อง

 

ในขณะเดียวกัน เย่ชิงที่เพิ่งจะเก็บเครื่องมือทั้งหมดของเขาเสร็จก็ยืนไปอยู่บนถนนหวนไห้เพื่อรอหัวหน้ากงเหว่ยของกังเจี๋ยเคมีคอลส์มารับ

 

เมื่อวานนี้เขายืนยันจะให้ฉันตอบรับคําขอบคุณด้วยการเลี้ยงอาหารค่ําให้ได้แล้วก็จะพาฉันไปสถานที่ที่แพงที่สุดในจงหยุนเพื่อให้มีความสุขสุดๆ

 

เอาล่ะ …..

 

เย่ชิงยอมรับว่าเขาสนใจ สถานที่ที่แพงที่สุดในจงหยุนที่เขาค้นหามาเมื่อคืนคือซิลเวอร์พาเลซ เอ็นเตอร์เทนเมนต์คลับ อินเทอร์เน็ตบอกว่าสถานที่นี้มีไว้สําหรับสมาชิกเท่านั้น คนธรรมดาไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าร่วม

 

Bentley Musanne สีแดงกุหลาบหยุดลงตรงหน้าเย่ชิง เมื่อกระจกหน้าต่างด้านหลังเลื่อนลงก็เผยให้เห็นใบหน้าอันภาคภูมิใจของกงเหว่ย “เสี่ยวเย่ ขึ้นมาสิ”