Monarch of Time - ตอนที่ 8 – อุบายของชุนฟาง

ทันทีที่ลู่เหวินพูดจบ ชุนฟางและชุนอันหันมามองชุนหลง ทั้งสองคนก็อยากจะรู้เช่นกันว่าบุตรชายของตัวเองไร้ซึ่งบาดแผลและหายจากความพิการได้อย่างไร

 

ที่จริงชุนหลงไม่จำเป็นต้องตอบลู่เหวินเพื่อสนองความสงสัยของเขา เพราะเขาไม่อยากจะทำเช่นนั้น แต่นี่เป็นส่วนหนึ่งในแผนของชุนหลง เขาจึงพยักหน้าอธิบาย ‘สิ่งที่ได้เกิดขึ้น’

 

พ่อแม่ของเขาเองก็สงสัยว่าชุนหลงรักษาตัวจากสิ่งที่เขาเจอมาได้อย่างไร ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลและถึงกับปางตายเมื่อโจรสวมหน้ากากจู่โจมเขาก่อนที่พวกมันจะหนีไป

 

ก่อนหน้านี้ชุนหลงไม่มีเวลาอธิบายก่อนลู่เหวินมาถึง เขาจึงได้แต่ประวิงมันเอาไว้ แต่เมื่อลู่เหวินถาม มันก็เป็นเวลาอันสมบูรณ์แบบในการเล่าเรื่องทั้งหมด

 

ชุนหลงหันไปมองพ่อแม่และพยักหน้าก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราว

 

“ข้าถูกพวกมันทำร้ายและทิ้งให้ตายกับพื้นในตอนที่เกิดวายุสายฟ้า เมื่อไม่กี่ชั่วยามก่อน ข้าอยู่ไกลจากป่าคราม 3 ลี้ ในตอนที่ข้ากำลังจะตาย ชายแก่คนหนึ่งก็บินเข้ามาและช่วยข้าจากวายุสายฟ้า พอเขาเห็นร่างกายที่บาดเจ็บจึงให้ข้ากินโอสถลึกลับ บาดแผลข้าหายเป็นปลิดทิ้งไม่เหลือแม้แต่แผลเป็น มันเหมือนกับปาฏิหาริย์ แต่ชายชราคนนั้นก็หายตัวไปหลังจากเห็นว่าข้าหายดี ข้าไม่ทันได้ถามชื่อของเขา เขาทะยานฟ้าบินไปทางบูรพา”

 

ชุนฟาง ชุนอัน และลู่เหวินต่างพูดไม่ออก

 

‘เด็กคนนี้โชคดีได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ?’

 

ทั้งสามคิดแบบเดียวกันและไม่แม้แต่สงสัยในเรื่องแต่งอันสมบูรณ์แบบของชุนหลง พวกเขาคิดว่าชายชราคนนั้นช่วยชุนหลงเอาไว้และยังทำให้เส้นปราณของเขาเปิดอีกด้วย

 

นักปรุงยาลู่อิจฉาจนหน้าแทบจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อได้ฟังเรื่องราว

 

จู่ ๆ ยอดฝีมือระดับสูงได้ให้โอสถขั้นสุดยอดกับเด็กที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน เป็นที่รู้กันว่าผู้บ่มเพาะพลังจะต้องไปถึงขั้นสวรรค์เสียก่อนหากอยากจะบินบนฟ้า และโอกาสที่คนระดับนั้นจะเป็นนักปรุงยาด้วยยังยากในระดับที่แทบจะหาไม่ได้ ถ้าหากลู่เหวินได้พบเจอคนระดับนั้นและได้คำชี้แนะสักเล็กน้อย เขาคงจะก้าวหน้าได้อย่างแน่นอน

 

กลับกัน ชุนฟางกับชุนอันหน้าแดงด้วยความตื่นเต้น

 

ไม่เพียงแต่ลูกชายจะได้เจอกับยอดฝีมือชั้นสูงที่ช่วยรักษาตัวให้ แต่ยอดฝีมือผู้นั้นยังช่วยแก้ปัญหาที่ลูกชายเขามีมาตั้งแต่กำเนิด

 

ลู่เหวินถอนหายใจเมื่อได้รับคำตอบที่ต้องการด้วยความอิจฉาและเศร้าหมอง เขาหันไปมองชุนหลง ชุนฟาง และชุนอันก่อนจะประสานหมัดพูด

 

“ข้าขอแสดงความยินดีกับปรมาจารย์ค่ายกลชุน นายน้อยชุนจะต้องก้าวกระโดดได้ในอนาคตอย่างแน่นอนเมื่อปราณเปิดแล้ว คืนนี้ไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัวก่อน”

 

ชุนฟางประสานหมัดให้ลู่เหวิน

 

“นักปรุงยาลู่ ขอบคุณที่ช่วยเหลือในวันนี้ โปรดรับของขวัญชิ้นนี้ของข้าแทนคำขอบคุณของตระกูลเราที่ท่านมาดึกดื่น”

 

ชุนฟางปรบมือ 2 ครั้ง องครักษ์สองคนเปิดประตูมาพร้อมกับอีกสองคนที่เดินตามมา พวกเขาแบกของหนักชิ้นใหญ่ที่ดูเหมือนกับหม้อเหล็ก หม้อนั้นมีอักขระและลายสลักบนผิวนอกพร้อมเปล่งประกายเงินบริสุทธิ์จากวัตถุดิบ

 

ทันทีที่ลู่เหวินได้เห็นหม้อ เขาก็ตาลุกวาวด้วยความปรารถนาและอดทนรอที่จะกลับบ้านไปทิ้งหม้อปรุงยาใบเก่าและใช้หม้อใบใหม่แทน แม้ว่าลู่เหวินจะเป็นอัจฉริยะนักปรุงยาที่มีชื่อเสียงในเมืองป่าคราม หม้อของเขาในตอนนี้ก็มีระดับเพียงแค่ทองแดงขั้น 2 ในขณะที่หม้อที่ชุนฟางเพิ่งจะให้เขานั้นมีความเหนือกว่าถึงหนึ่งขั้น มันคือหม้อทองแดงขั้น 3 ในระดับสูงสุด

 

เขาที่เป็นนักปรุงยาบอกระดับของหม้อนี้ได้แม้จะดูจากระยะไกล ว่ากันว่ามีเพียงแค่นักปรุงยาระดับทองแดงขั้น 3 เท่านั้นที่จะมีหม้อปรุงยาคุณภาพเช่นนี้ แม้แต่นักปรุงยาระดับเงินยังใช้หม้อปรุงยาระดับทองแดงขั้น 3 เช่นกัน เพราะการหาหม้อปรุงยาระดับเงินนั้นยากมาก

 

“ส่งนักปรุงยาลู่ให้ถึงบ้านปลอดภัยด้วย”

 

ชุนฟางสั่ง 4 คนที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในโถงหลัก

 

“ข้าหวังว่านักปรุงยาลู่จะไม่แพร่งพรายเรื่องในวันนี้กับผู้ใด”

 

ชุนฟางพูดไปเฉย ๆ แต่มันคือส่วนที่สำคัญที่สุดของวันนี้

 

ลู่เหวินดีใจมากที่รู้ว่าเขาใช้ช่วยเหลือชุนฟางครั้งใหญ่และยังได้หม้อปรุงยาระดับทองแดงขั้น 3 ที่มิอาจหาซื้อได้ง่าย ๆ มาครอง และมันยังเป็นขั้น 3 ในขั้นสูงสุดอีกด้วย

 

ลู่เหวินตอบ

 

“ท่านชุนวางใจได้ ลู่เหวินผู้นี้มิใช่คนเช่นนั้น”

 

ลู่เหวินประสานหมัดอีกครั้งก่อนจะตามคนคุ้มกันออกไปข้างนอก

 

เขารู้ว่าชุนฟางไม่ต้องการให้เขาบอกเรื่องในวันนี้กับใครเป็นอันขาด แค่เรื่องยอดฝีมือที่มาช่วยลูกชายชุนหลงของเขาบินได้นั้นก็หมายความว่าเขาเป็นยอดฝีมือในระดับสวรรค์เป็นอย่างน้อย และยังมีโอกาสสูงที่ว่าเขาเป็นนักปรุงยาระดับสูงเช่นกัน ลู่เหวินมิอาจพูดคุยเรื่องนี้กับใครได้ง่าย ๆ เพราะมันอาจจะนำภัยมาสู่ตัวเขาเอง

 

เมื่อลู่เหวินเดินทางกลับ ชุนฟางมองบุตรชายด้วยสายตาที่มีความสุขอันเปี่ยมล้น

 

“เจ้าหนู พ่อสบายใจที่ได้เห็นเจ้าไม่เป็นอะไร แต่วันนี้เจ้าผ่านอะไรมามากพอแล้ว เจ้ากลับไปนอนพักเถอะ พรุ่งนี้เราจะไปเลือกวิชาบ่มเพาะที่เหมาะสมกับเจ้าด้วยกัน ฮ่าฮ่าฮ่า”

 

ชุนฟางไม่รอชุนหลงตอบ เขารีบออกจากโถงกับชุนอันอย่างเป็นสุข ทั้งคู่เดินยิ้มแย้ม

 

เหล่าข้ารับใช้ต่างแปลกใจที่เห็นชุนฟางกับชุนอันยิ้มอย่างสดใสเมื่อออกมาจากโถงหลัก

 

ชุนหลงทำตามความทรงจำโดยการออกจากโถงหลักและเดินไปยังห้องของตัวเอง

 

ชุนอันกลับหยุดเดินและถามชุนฟางด้วยน้ำเสียงจริงจังเล็กน้อย

 

“แม้อาจารย์ลู่จะมาวันนี้ เขาก็ไม่ได้ทำอะไรนอกจากตรวจร่างกาย ให้หม้อปรุงยาทองแดงขั้น 3 เป็นของขวัญนั้นไม่มากไปหน่อยรึ? อย่างไรเขาก้ไม่กล้าเพร่งพรายเรื่องในวันนี้ง่าย ๆ อยู่แล้ว และคนผู้นั้นยังเป็นยอดฝีมือระดับสวรรค์อีก ท่านพี่ให้เขาเพราะอยากมั่นใจว่าเขาจะไม่เล่าเรื่องหลงเอ๋อให้ผู้ใดฟังหรือ?”

 

ชุนอันถามคำถามที่กวนใจ แม้ว่านางจะเป็นสตรีที่เฉลียวฉลาดมาก นางก็มิได้คุ้นเคยกับการรับมือกับคนเหมือนกับชุนฟาง นางจึงต้องใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะมองความตั้งใจของสามีออก

 

แต่ชุนนางนั้นเป็นจิ้งจอกเฒ่า และเป้าหมายของเขาไม่ได้มีเพียงเท่านั้น

 

“ต่อให้เป็นแค่การทำให้ลู่เหวินเงียบปากในเรื่องชุนหลงของเรา นั่นก็คุ้มค่าแล้ว ข้าไม่อยากให้คนรู้เรื่องที่หลงเอ๋อยังสบายดีทั้งที่ถูกลอบสังหารในวันนี้ แต่ข้ามอบหม้อปรุงยาให้ก็เพราะตัวลู่เหวินเองด้วย”

 

ชุนอันมองชุนฟางแต่ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาจะบอก ลู่เหวินมิใช่เป็นแค่นักปรุงยาทองแดงขั้น 2 หรือ? แม้จะมีพรสวรรค์ เขาก็มิได้เก่งที่สุดในอาณาจักรชะตาฟ้า มีนักปรุงยาขั้น 2 และแม้แต่ขั้น 3 ที่พร้อมจะยินดีรับสมบัติชิ้นนี้่

 

ชุนฟางพูดขึ้นมาราวกับอ่านความคิดชุนอันได้

 

“ลู่เหวินอาจเป็นเพียงแค่นักปรุงยาทองแดงขั้น 2 แต่จะเป็นแค่ในเวลานี้เท่านั้น อีกไม่ถึงปีเขาจะเป็นได้ถึงขั้น 3 ถึงตอนนั้น การมีนักปรุงยาขั้น 3 ที่จะช่วยเหลือลูกของเราในยามที่ต้องการนั้นนับเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า”

 

ชุนอันมองตาชุนฟางที่สดใสด้วยความตกใจ นางรู้ความตั้งใจของสามีแล้ว

 

“ท่านพี่ตั้งใจจะให้หลงเอ๋อเป็น…?!”

 

“ถูกแล้ว”

 

ชุนฟางตอบด้วยความมั่นใจอย่างเต็มที่ มันมีความภาคภูมิใจอยู่ในน้ำเสียงด้วย เขาเดินต่อไปด้วยจิตสังหารที่ค่อย ๆ แผ่ออกมาจากแววตา

 

“ถ้าสุนัขจรจัดที่ไหนคิดว่าจะมาฆ่าลูกชายฆ่าได้โดยปลอดภัย พวกมันคงไร้เสียงสาเต็มที ให้พวกมันภาวนาว่าข้าจะไม่เจอคนที่อยู่เบื้องหลังจะดีกว่า…”

 

ชุนฟางพูดจบและกระแอมราวกับว่าพยายามจะปลดปล่อยความโกรธที่สะสมในตัวเมื่อพูดถึงการลอบสังหารชุนหลงอีกครั้ง เขากับชุนอันเดินเข้าห้องเพื่อพักผ่อน

 

ชุนหลงมาถึงสวนของตัวเอง เขาเดินตรงไปยังห้องใหญ่ที่สุดตรงกลาง ห้องของเขานั้นมีชั้นตำราใหญ่ 5 ชั้น ทุกชั้นเต็มไปด้วยตำราทุกประเภท ทั้งเกี่ยวข้องกับการปรุงยา ค่ายกล การบ่มเพาะ และอื่น ๆ ชุนหลงล็อคประตูในทันทีที่เข้าห้อง เขาเดินไปที่เตียงที่อยู่ข้างห้องตรงข้ามกับชั้นตำรา เขานั่งลงที่กลางเตียงและหลับตา ความคิดของเขาเพ่งไปที่หินสามเหลี่ยมที่อยู่ในร่าง