Monarch of Time - ตอนที่ 66 - ความตายและผลพวง

นิยาย Monarch of Time MoT.66 – ความตายและผลพวง

“หะหัว…หัวนะ…หัวหน้า! ได้ยะ..ได้ยังไง? มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”

เสี่ยวหวังดวงตาลุกลี้ลุกลน ความโศกเศร้ากัดเริ่มกัดกินหัวใจของเขา

เขารู้ว่าต่อให้เขาแข็งแกร่งกว่าหยงรู่แบบหนึ่งต่อหนึ่ง เขาก็มิอาจต่อสู้กับหญิงสาว 3 คนที่มาล้อมเขาได้ ส่วนเรื่องที่พี่ชายเขาพิการและหัวหน้าตายน่ะ? เขาไม่รู้เลย เขาประมวลสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดไม่ได้ เป้าหมายเดียวของเขาคือการหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทําได้

เขาหันไปมองหยงรู่และพูดในทํานองอ้อนวอน

“ได้โปรดปล่อยพวกข้าไปเถอะ ข้าจะให้คะแนนพิเศษและทุกอย่างที่มีเลย ได้โปรด!”

เสี่ยวหวังอ้อนวอนจนถึงขั้นนี้ และชุนหลงที่เพิ่งจะได้ยินได้ลืมตามองด้วยความเย็นชา

หยงรู่มองเสี่ยวหวังด้วยดวงตาเยือกเย็น แม้เขาจะไม่อยากสังหารชายที่กําลัง อ้อนวอนขอชีวิต เขาก็ไม่มีทางเลือกมากนักในตอนนี้ คนพวกนี้ไม่ได้ต้องการคะแนน ของพวกเขาแต่ต้องการเอาชีวิตพวกเขาและคิดกับคิดขึ้นใจศิษย์น้องของเขาด้วย เขาย่อมไม่ยอมปล่อยให้คนเช่นนี้มีชีวิตอยู่ ต่อให้อยู่ในสภาพที่ต้องอ้อนวอนขอชีวิตก็ตาม

“ตายซะ!”

หยงรู่ตะโกน เขากับหญิงสาว 3 คนจู่โจมเสี่ยวหวังพร้อมกัน

หยงรู่ที่ฟันดาบก็มากพออยู่แล้วในการทําให้เสี่ยวหวังสิ้นลม แต่หญิงสาว 3 คนได้ เพิ่มผสมโรงพลังไปด้วย เสี่ยวหวังเห็นตัวเองตกอยู่ในสภาพเลวร้ายอย่างรวดเร็ว

การโจมตีของหยงรู่นั้นแข็งแกร่ง ดาบของเขาคมอย่างไม่น่าเชื่อ ขณะที่หญิงสาว แต่ละคนมีมีดที่รอคอยโอกาสในการหวังผล

เสี่ยวหวังเจ็บหนักจากคมดาบของหยงรู่ที่ฟันลึกเข้าไปในเนื้อหนัง แขน ขา และ แม้กระทั่งใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยบาดแผล

หลังจากผ่านเวลาไปก้านธูปเดียว เสี่ยวหวังมิอาจทนรับการโจมตีที่ถาโถมเข้ามาได้อีก เขาหันหลังหนี

เขาต้องป้องกันดาบของหยงรู่ด้วยตัวเองและมองหาทางหนี แต่ในตอนนั้นก็มีมีดเล่มหนึ่งมาปักที่แผ่นหลัง มันเจาะทะลวงไปจนถึงหัวใจ

โลหิตกระฉดเต็มมือเฟยฟางที่ดึงมีดออกจากตัวเสี่ยวหวัง

ดวงตาเสี่ยวหวังเหม่อลอย ลมหายใจอ่อนรวยรินเรื่อยไป เขาทําไม่ได้กระทั่งหันไปมองหน้ามือสังหารและล้มลงกับพื้น โลหิตไหลเป็นแอ่งจากร่างกายเขา

หยงรู่มองร่างเสี่ยวหวังเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหันหน้าไปมองเสี่ยวลีที่หยุดกรีดร้อง หลังจากได้ยินเสียงล้มลงของน้องชาย

ชนหลงมองเห็นทุกอย่างจากระยะไกล เขาเห็นหยงรู่เดินไปหาเสียวลีที่จะก้าว

เสี่ยวลื่อยากจะพูดแต่ก็หวาดกลัวจนคิดอะไรไม่ออก ในปากของเขาทําเสียงที่ฟังไม่รู้เรื่องเมื่อเห็นหยงรุ่ง้างดาบฟันมาที่คอ
หัวของเขากลิ้งออกจากร่างกาย น้ําพุโลหิตสาดกระจายจากลาคอ ศพไร้หัวกลิ้งบนพื้นก่อนจะหยุดเคลื่อนไหว

ชนหลงมองทุกสิ่งทุกอย่าง มองความโหดร้ายของโลกใบนี้และคิดในหัว

“ข้าคิดถูกแล้ว ไม่ว่าจะอ้อนวอนอย่างไร ไม่ว่าจะร่ําไห้เพียงใด ไม่ว่าจะถูกหรือผิด ไม่ว่าจะเป็นคนดีหรือชั่วร้าย…สุดท้ายแล้วสิ่งที่ตัดสินได้ก็คือผู้ที่แกร่งกว่า นิกายเมฆา ทะยานแข็งแกร่งกว่าศิษย์สํานักจึงรีบสมบัติทุกอย่างมาได้โดยไม่ต้องอธิบายสิ่งใด เพียงแค่มอบคะแนนให้ตามใจอยาก คนเหล่านั้นเองก็คิดว่าตนแข็งแกร่งกว่าจึงได้คิด ปล้นทุกอย่างจากเรา รวมถึงชีวิตของเราด้วย คนเหล่านั้นไม่ต้องการเหตุผลอันใด แต่ เมื่อเรื่องราวผันเปลี่ยน หยงรู่ที่แข็งแกร่งกว่าก็เป็นผู้ชี้ชะตาชีวิตของ 2 พี่น้อง หยงรู่ ไม่จําเป็นต้องหาเหตุผลใดในการสังหารด้วยซ้ํา ผู้แข็งแกร่งได้มีชีวิตอยู่ต่อและเจริญ ก้าวหน้า ส่วนผู้อ่อนแอได้แค่คุกเข่าและถูกก้าวข้าม ไม่ก็…ตายไป

เจ้านายคิดว่านั้นโหดร้ายหรือ?

“ไม่ ข้าเข้าใจโลกใบนี้แล้ว มีกฎเพียงข้อเดียวเท่านั้นหากไม่ปรารถนาโดนเหยียบย่ำ…ต้องแข็งแกร่งขึ้น ถ้าหว่องฮั่วแข็งแกร่งกว่าข้า ข้าเองก็คงตายไปแล้ว

หลังจากชุนหลงพูดกับเจ้านิลจบ เขาลุกขึ้นเดินไปทางศพของหว่องชั่ว

มีหยกแดงเหมือนกับหยกประจําตัวของเขาใกล้หน้าอกของหว่องชั่ว

ชุนหลงคว่ามันและส่งพลังจิตเข้าไป และเขาก็ตกใจมาก

มีคะแนนพิเศษอยู่ 13 คะแนนในตรา นอกจากคะแนนก็ยังมีแกนสัตว์อสูรขั้นร 2 ชั้นต้นสองชิ้นในกระเป๋าใบเล็ก

หลังจากเก็บของทั้งหมดไว้ในหินกาลเวลา ชุนหลงเดินไปหาหยงรู่และหญิงสาว 3 คน

เมื่อได้เห็นโลหิตที่มือขวาและชุดของเขา ทั้ง 4 งุนงง หยงสู่อดถามไม่ได้

“พี่ชุนไม่เป็นอะไรใช่ไหม? เกิดอะไรขึ้น?”

ไม่มีใครรู้ว่าชุนหลงบาดเจ็บได้อย่างไร

“ข้าไม่เป็นไร พวกเจ้าล่ะ?”

ชุนหลงส่ายหน้าตอบ

“โชคดีที่ไม่มีใครบาดเจ็บ!”

หยงรู่อุทาน

หยงรู่ยังคงคิดว่าชุนหลงบาดเจ็บแต่เขาไม่อยากจะอธิบายเพราะไม่อยากจะทําให้ตัวเองขายหน้า

หยงหยุดพูดถึงมัน แต่หลังจากที่หันไปมองร่างไร้หัวของหว่องฮัว เขาก็เริ่มเสียงสั่นเมื่อถามด้วยความหวาดผวาในแววตา

“พี่ชุนรู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อครู่นี้? เป็นไปได้อย่างไรที่หัวหน้าของมันถูกสังหารในเสี้ยววินาที และเสี่ยวลี่ที่พิการไปอีก?”