Monarch of Time - ตอนที่ 62 - เจ้าไม่รู้รึ?

นิยาย Monarch of Time

MOT.62 – เจ้าไม่รู้รึ?

ชนหลงคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าและปลดปล่อยพลังระดับรวมปราณขั้น 8 ชั้นต้นออกมา

ก่อนที่ชายหนุ่มและหญิงสาว 3 คนจะได้มีเวลาโมโหที่เจ้าหน้าใหม่ที่เล่นสนุกกับพวกเขาอยู่นานเป็นแค่ระดับรวมปราณ ชุนหลงก็ได้มาถึงหมาป่าโลหิตตัวหนึ่งก่อนจะรวบรวมปราณในมือขวาและต่อยไปที่หลังหมาป่า

เมื่อหมัดปะทะกับกระดูกสันหลังหมาป่า เสียงกระดูกแตกดังพร้อมกับหมาป่าที่โหยหวนก่อนจะล้มลงกับพื้น มันดิ้นชักลงบนพื้นไม่นานก่อนจะหยุดหายใจ

เหล่าศิษย์จากหอเวหาค่ารามต่างตกตะลึง ชายหนุ่มเป็นคนแรกที่ได้สติและตะโกนก่อน

“ตะวัง!”

หนึ่งในสามหญิงสาวที่ยังคงตกใจกับการสังหารหมาป่าของชุนหลงไม่ทันเห็นว่ามีหมาป่าอีกตัวกระโดดขึ้นเหนือศีรษะนางและกรงเล็บคมกริบของมันกําลังเล็งตรงไปที่คอ

นางกรีดร้องและพยายามหนีแต่กรงเล็บหมาป่าก็ทะลวงผ่านชุดที่ด้านหลัง และทิ้งแผลกรงเล็บที่เต็มไปด้วยเลือดเอาไว้

นางหมดสติในทันทีขณะที่หมาป่าโลหิตตัวอื่นบ้าคลั่งเมื่อได้กลิ่นเลือดจากตัวหญิงสาว

ชุนหลงที่เพิ่งจะสังหารหมาป่าโลหิตหนึ่งในสามตัวที่จู่โจมชายหนุ่มเห็นเข้าและรีบสังหารหมาป่าอีก 2 ตัวที่กําลังจู่โจมหญิงสาว 2 คนอย่างบ้าคลั่ง

เขาเร็วอย่างไม่น่าเชื่อและไปหยุดอยู่ที่หน้าหมาป่า 2 ตัวในไม่ถึง 2 ลมหายใจ ก่อนที่เขาจะเตะขาซ้ายกวาดขาหน้าของหมาป่า 2 ตัวอย่างไร้ปรานี

เสียงกระดูกแตกดังลั่นจากขาคู่หน้าของหมาป่าทั้งสอง และก่อนที่มันจะได้มีเวลา สวนกลับ หญิงสาว 2 คนก็ใช้ดาบแทงหัวของมัน

หลังจากหมาป่าตาย หมาป่าอีกตัวก็ถูกจัดการอย่างรวดเร็วก่อนที่ชุนหลงจะหันไปช่วยชายหนุ่มที่กําลังต่อสู้กับหมาป่า 2 ตัวด้วยดาบ

เหล่านักล่าได้กลาเยป็นเหยื่อเมื่อหมาป่าที่เหลือพยายามหนี แต่ 2 ต่อ 4 ย่อมไม่ใช่จานวนที่ดีนัก หัวของพวกมันขาดสะบั้นจากดาบของชายหนุ่ม

ทันทีที่การต่อสู้จบลง ทั้ง 3 คนจากหอเวหาคํารามรีบไปช่วยหญิงสาวที่ถูกกรงเล็บหมาป่าโลหิตข่วนหลังและยังไม่ได้สติ

หลังจากแน่ใจว่านางปลอดภัย ชายหนุ่มก็มองชุนหลง

“ขอบคุณพี่ชายที่ช่วยเรา”

ชุนหลงเพียงแค่ส่ายหน้าตอบ

“มันคือการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียมกัน”

ขณะที่ชายหนุ่มกําลังจะพูด หญิงสาว 2 คนได้มองเขาและกระซิบ

“ศิษย์พี่ เราจะให้แกนหมาป่ากับคะแนนเขาจริง ๆ รึ? ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็เป็นแค่ระดับรวมปราณ..ถ้าเราต่อสู้กับเขา บางทีเราอาจจะ…

ชนหลงสายตาเยือกเย็นเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาหันไปมองหญิงสาวด้วยจิตสังหารจากความขยะแขยง

พอได้เขาช่วยชีวิตแล้วนางคิดจะกลับค่าพูดอย่างนั้นหรือ?

นางรีบก้าวถอยหลังพร้อมกับหน้าซีดเมื่อคิดถึงตอนที่ชุนหลงสังหารหมาป่าโลหิตอย่างป่าเถื่อนเมื่อครู่

ชายหนุ่มเดินมาที่ชุนหลงก่อนจะประสานมือและส่งมอบคะแนนให้ตามสัญญาไม่เหมือนกับความปรารถนาของหญิงสาว

จากนั้นเขาจึงหันไปพูดกับนางที่กระซิบกับเขาด้วยความโมโห

“เราสัญญาไปแล้ว มีเพียงการทําให้สําเร็จเท่านั้นที่จะทําได้”

นางก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิดก่อนจะตอบเสียงอ่อน

“จริงด้วยศิษย์พี่ เฟยฟางผิดไปแล้ว”

ชุนหลงประทับใจในคุณธรรมของชายหนุ่มและพยักหน้าให้เขาก่อนจะไปชําแหละ เอาหัวใจหมาป่าและแกนออกมา

ในหมาป่า 5 ตัว พวกเขาเจอ 4 แกนขณะที่แกนของหมาป่าโลหิตตัวสุดท้ายยังไม่ ถูกสร้างขึ้น

และตามข้อตกลง ชุนหลงจะได้ 3 แกนคนเดียวและเหลืออีก 1 แกนให้ทั้งสี่คน

ขณะที่เขากําาลังจะไป ชายหนุ่มจากหอเวหาค่ารามถามเขา

“พี่ชาย จากชุดที่ใส่ พี่ชายจะต้องเป็นศิษย์นิกายเมฆาทะยานใช่หรือไม่?”

ชุนหลงพยักหน้าก่อนชายหนุ่มจะพูดต่อพร้อมกับประสานมือ

“ข้าคือหยงคู่ นางสามคนนี้คือศิษย์น้องจากหอเวหาคํารามของข้า นางชื่อเฟยฟางหมิงจู และเฉาเหลียน ได้โปรดอภัยให้เฟยฟางกับความอ่อนประสบการณ์ของนางด้วย ข้าขอถามนามของพี่ชายจะได้หรือไม่?”
แม้ว่าชุนหลงจะเป็นเพียงแค่ระดับรวมปราณ หยงรูที่ได้เห็นพลังของเขากับตาก็นับว่าเขาคือผู้บ่มเพาะระดับปฐพี่ขั้น 3 ชั้นสูงที่ดูเหมือนจะปกปิดพลังเอาไว้ด้วยเหตุผลบางประการ

“ข้ามีนามว่าชุนหลง”

ชุนหลงประสานมือให้หยงคู่

หยงร่พยายามคิดแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เคยได้ยินชื่อศิษย์จากนิกายเมฆาทะยานที่แข็งแกร่งอย่างเขามาก่อน

เขาเก็บความคิดไว้ในใจและพูดต่อ

“บอกตามตรงนะพี่ชุน ข้ากับศิษย์น้องกําลังมุ่งหน้าไปที่ภูเขากลาง ถ้าหากพี่ชุนกําลังจะมุ่งหน้าไปที่นั่น บางทีเราอาจจะเดินทางร่วมกันได้”

ด้วยพลังอันน่าทึ่งของชุนหลง หยงคู่รู้ว่าการเดินทางจะปลอดภัยขึ้นมากเมื่อมีเขามาด้วยกัน

“ภูเขากลางร?”

ชุนหลงสับสน เขาไม่เคยได้ยินเรื่องรายละเอียดของเทือกเขาอสูรมาก่อนเลย

“พี่ชุนไม่รู้หรอกหรือ?”

หยงคู่ถามด้วยความตกใจและเริ่มอธิบาย

“อย่างไรก็ไม่ใช่ความลับอยู่แล้ว เทือกเขาอสูรกว้างใหญ่กว่า 15,000 ลี้ ใน 15,000 มีภูเขาอยู่เป็นจํานวนมาก แต่ภูเขาที่สําคัญที่สุดอยู่ที่กลางเทือกเขา นั่นคือ ภูเขากลาง