Monarch of Time - ตอนที่ 61 - ความต้องการ

นิยาย Monarch of Time

MoT.61 – ความต้องการ

ไม่รู้ว่าชุนหลงโชคดีหรือโชคร้าย แต่ไม่นานหลังจากที่เขาออกจากถ้ําหมีดิน จิ้งจอกขนเงินขั้น 2 ชั้นต้นก็ได้จู่โจมเขา

ชุนหลงใช้หมัดพลังเต็มที่จากกายาราชันย์นิรันดร์โดยที่ไม่ใช่ปราณแม้แต่น้อย เขาปล่อยหมัดไปที่ชายโครงของจิ้งจอก
แม้ว่าจิ้งจอกขนเงินจะกัดมือชุนหลง ก่อนที่จะปะทะกับหมัดได้ ชุนหลงก็รู้สึกเจ็บแปลบเพียงเล็กน้อยก่อนที่จิ้งจอกจะกระเด็นไปชนกับต้นไม้ที่อยู่ใกล้ ๆ

สัตว์อสูรขั้น 2 อย่างจิ้งจอกขนเงินนั้น มีฟันที่แข็งแรงพอจะทําให้แขนมนุษย์ขาดได้อย่างไม่ยากเย็น ถึงกระนั้นร่างกายของชุนหลงก็ทนทานจนจิ้งจอกทนรับหมัดเดียวของเขาไม่ได้และปางตาย

ในเวลานี้ นอกจากสัตว์อสูรจะมีอาวุธเหมือนกับปีกแหลมคมของอินทรีปีกเหล็ก พวกมันก็อาจจะทําอะไรชุนหลงไม่ได้ถ้าหากไม่ใช่สัตว์อสูรขั้น 2 ชั้นกลาง

“การทดสอบศิษย์นอกรอบนี้คือการทด สอบการเอาตัวรอดชัด ๆ จะตายเมื่อไหร่ ก็ได้ถ้าไม่ระวังตัว

ชุนหลงคิด

หลังจากฆ่าจิ้งจอกขนเงินและเก็บซากของมันแล้ว เขามุ่งหน้าไปต่อในเทือกเขาอสูร

“เจ้านาย แถวเนี้มีสัตว์อสูรขั้น 2 เต็มไปหมดเลย”

เจ้านิลเตือนเขา

ชุนหลงอยู่ห่างจากทางเข้าเทือกเขา อสูร 150 ลี้แล้ว ยิ่งเดินเข้าไปก็ยิ่งเห็นสัตว์อสูรขั้น 2 รอบตัวเพิ่มมากขึ้น

แต่เมื่อมีเจ้านิลคอยตรวจบริเวณโดยรอบให้ เขาก็ไม่มีสิ่งใดต้องกังวล เพราะเขาต้องเลี้ยงสัตว์อสูรที่เป็นขั้น 2 ชั้นกลางขึ้นไป

ยามค่ําคืนมาถึงในไม่ช้า ชุนหลงกระโดดขึ้นต้นไม้เมื่อได้ยินเสียงเจ้านิลในหัว

“เจ้านาย ข้ารู้สึกว่าพลังปราณในเทือกเขาอสูรบริสุทธิ์มากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเราเข้าไปลึกขึ้น”

ชุนหลงพยักหน้าเพราะเขาเองก็สังเกตได้เมื่อครู่นี้เช่นกัน เมื่อเขาใช้นาฬิกาทรายราชันย์ บอลพลังปราณถูกสร้างขึ้นเร็วกว่าเดิม

“เจ้ารู้เหตุผลที่ปราณบริสุทธิ์ขึ้นหรือไม่?”

เจ้านิลส่ายหน้าก่อนจะตอบ

“จะต้องมีของที่ยอดเยี่ยมลึกในเทือกเขาอสูรแน่ มิเช่นนั้นพลังปราณคงจะไม่เปลี่ยนแปลงอย่างไม่มีเหตุผล

จากนั้นเจ้านิลก็พูดด้วยความดีใจ

“เจ้านาย หมาป่าโลหิตขั้น 2 ที่เรากําลังตามหาอยู่ใน 12 ทางตะวันออก”

ชุนหลงลุกขึ้นด้วยความดีใจและเดินตามทางที่เจ้านิลบอก เขารีบไปยังตําแหน่งของหมาป่า

“หมาป่าโลหิต คือสัตว์อสูรที่มักจะออกล่าเป็นฝูง และไม่ง่ายที่จะสังหารพวกมัน แต่หัวใจและแกนของมันคือสิ่งสําคัญที่ชุนหลงต้องการในการหลอมผลปฐพีเข้มข้นให้เป็นโอสถ

ไม่นานนัก ชุนหลงได้มาถึงหน้าหุบเขาที่มีหมาป่าโลหิตขั้น 2 ชั้นต้นอยู่ 5 ตัว พวกมันกําลังล้อมกลุ่มคนชุดสีน้ําเงินอยู่

คนกลุ่มนี้มีด้วยกัน 4 คน มีชายหนึ่งคนและสตรีอีกสาม แต่ละคนหันหลังชนกันเพื่อที่หมาป่าโลหิตจะจู่โจมพวกเขาที่ละคนไม่ได้

ชุนหลงสัมผัสได้ว่าคนที่แข็งแกร่งที่สุดคือชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่มีดาบสีน้ําเงินในมือ เขาเป็นระดับปฐพีขั้น 3 ชั้นต้น ขณะที่สตรีอีก 3 คนนั้นมีพลังเพียงแค่ขั้น 2 ชั้นต้น

ขณะที่ชุนหลงกําลังจะนั่งรอบนต้นไม้ให้หมาป่าโลหิตเหนื่อยจากศิษย์หอเวหาคําราม ชุนหลงก็เกิดความคิดเมื่อมองทั้ง 4 ก่อนที่เขาจะเดินไปหา

ทันทีที่ชายหนุ่มหน้าตาดีเห็นชุนหลง เขาก็โบกมือและตะโกน

“พี่ชาย ช่วยพวกเราด้วย”

เขากําลังต่อสู้กับหมาป่า 3 ตัวด้วยตัวคนเดียวขณะที่หญิงสาว 3 คนด้านหลัง เขาเองก็กําลังดิ้นรนกับการสู้กับหมาป่า 2 ตัวที่เหลือ

ชุนหลงมองชายหนุ่มที่ร่างกายเต็มไปด้วยรอยกรงเล็บและรอยกัด เขาถามอย่างมั่นใจ

“ช่วยเจ้าแล้วข้าจะได้อะไร?”

ทั้งชายหนุ่มและหญิงสาว 3 คนต่าง

ใช่แล้ว! ใยเขาจะต้องเสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยพวกเรา?

ชายหนุ่มกัดฟันพูดด้วยความแน่วแน่

“เราจะให้คะแนนพิเศษ 4 คะแนนกับเจ้า”

แต่ชุนหลงส่ายหน้าและตอบกลับไป

“ข้าปล่อยให้หมาป่าโลหิตฆ่าพวกเจ้าแล้วข้ารอรับคะแนนพิเศษไม่ดีกว่ารึ? ข้าจะได้ทรัพย์สมบัติของพวกเจ้าด้วย”

ชายหนุ่มตกตะลึงกับความอุกอาจของชุนหลงแต่เขารู้ว่าชุนหลงพูดถูก เขาถามอย่างบ้าคลั่ง

“เจ้าต้องการอะไร?”

“ข้าต้องการ 4 คะแนนกับหัวใจหมาป่าโลหิตและแกนของมัน”

เมื่อชุนหลงบอก ทั้ง 4 ต่างโกรธเกรี้ยว เหล่าหญิงสาวตะโกนขึ้นมาก่อน

“ไม่มีทาง!

ชายหนุ่มเองก็ส่ายหน้า

“ข้าให้หัวใจหมาป่าโลหิตกับ 4 คะแนนได้ แต่ข้าต้องการแกนกับหนังหมาป่าด้วย”

ชุนหลงส่ายหน้าให้กับกลุ่มคนโลภมากและหันหลังเดินจากไป

ชุนหลงอาจจะดูขอมากเกินไป แต่ความเป็นจริงก็คือถ้าเขาไม่ช่วย นอกจากคนเหล่านี้จะไม่มีโอกาสฆ่าหมาป่าโลหิตด้วยตัวเองได้แล้ว แต่อย่างน้อย 3 คนไม่ก็ทุกคนจะต้องตายที่นี่

ชายหนุ่มในชุดสีน้ําเงินเห็นชุนหลงกําลังเดินจากไปและกัดฟันตะโกน
“ช้าก่อน!”

เขาหายใจเข้าลึกก่อนจะพูดต่อ

“ถ้าเจ้าช่วยพวกข้าจริง ๆ เจ้าจะได้ 3 แกนด้วย…”