Monarch of Time MoT.46 – แรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัว

“ของชิ้นถัดไปของเราถือสมุนไพรโอสถขั้น 2 หายาก มันคือหญ้าวารี”

ทันที่ที่หลานจินจึงพูดจบ ชุนหลงตาเป็นประกายและหันไปสนใจเวทีประมูลที่มีศิษย์ 2 คนถือขวดที่มีหญ้าสีฟ้าอยู่ภายใน

“ราคาขั้นต่ําของหญ้าสีฟ้าอยู่ที่ 500 คะแนน และขึ้นราคาประมูลอย่างน้อยครั้งละ 50 คะแนน

“600”

“700 ”

“1,000

เสียงอันหนักแน่นของชุนหลงดังมาจากห้องส่วนตัว

“1,100”

 

น่าแปลกใจที่มีเสียงชายหนุ่มดังมาจากเก้าอี้ส่วนนอกเขากําลังแย่งหญ้าวารีกับชุนหลง

“2,000

 

ชุนหลงพูดด้วยน้ําเสียงเดิม หญ้าวารีสําคัญกับเขามากเขาต้องใช้มันในการหลอมโอสถทําลายเครื่องในขั้น 2

 

ชายหนุ่มจากด้านล่างหยุดคิดไปเล็กน้อยแต่ก็กัดฟันประกาศก้อง

 

“2,200 คะแนน

ดูเหมือนว่าเขาเองก็ต้องการหญ้าวารีเช่นกัน

“3,000

ชุนหลงประกาศตัวเลขไปอีกครั้งจนชายหนุ่มข้างล่างถึงกับใจเสีย

 

คนในโรงประมูลต่างตกตะลึงกับราชาหญ้าวารีที่สูงกว่าท้องตลาดถึงสองเท่าตามปกติแล้วราคาหญ้าวารีนั้นจะขายกันอยู่ที่ 1,300 คะแนนนิกายเท่านั้น

ต่อให้ราคาขึ้น มันก็ไม่ควรจะเกิน 1,500 คะแนนนิกายแต่ชุนหลงประมูลมันไปแล้ว 3,000 คะแนน

 

หลังจากชุนหลงประกาศ 3,000 คะแนนก็ไม่มีใครประมูลแย่งหญ้าวารีแข่งกับเขาอีก เจ้าหน้าที่หอสมบัติส่งคนมาส่งหญ้าวารีให้เขาในห้องส่วนตัวและเก็บค่าใช้จ่าย

 

หลังจากชุนหลงได้รับหญ้าวารี เขาพึมพํา

 

“ต่อไปก็แค่ผลจิตเพลิง”

 

หยินชิงดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไรชุนหลงหันไปมองและกล่าว

“ถ้าเจ้าอยากจะพูดอะไรก็ว่ามาเลย”

หยินชิงพยักหน้าตอบรับ

“ใต้เท้า แม้จะไม่มีผู้ใดสนใจแม้ว่าจะรู้ว่าท่านเปลี่ยนแปลงราคาโอสถทลายม่านปราณ 3 ขวดแรง แต่ข้าเกรงว่าปัญหาอาจจะเกิดขึ้นได้จากตําแหน่งของใต้เท้าหลี่”

“ใต้เท้าหลี่เป็นสมาชิกนิกายเมฆาทะยานชั้นสูงข้ากลัวว่าเขาอาจก่อเรื่องกับใต้เท้าตอนที่จะออกจากหอสมบัติ”

 

ชุนหลงพยักหน้ากับคําพูดของหยินชิง แต่เขาไม่ได้แสดงที่ท่าหวาดกลัวต่อหลีเว่ยหรือตัวตนของตัวเองจะถูกเปิดเผยเลยเขาพูดหลังจากคิดเพียงเล็กน้อย

“ถึงข้าจะไม่กลัวหลี่เว่ยที่จะหาเรื่องข้า ข้าก็ไม่อยากเสียเวลากับ เขา”

ท่าทางไม่สะทกสะท้านในคําพูดของชุนหลงทําให้หยินชิงงุนงงที่เดียว

“ถ้าใต้เท้าไม่ถือสา ท่านรีบออกจากหอสมบัติหลังจากได้ทุกสิ่งที่ท่านต้องการดีหรือไม่?”

ชุนหลงคิดไม่นานก่อนจะพยักหน้า

“ไม่เลว ทําตามแผนเจ้าคงดีไม่น้อย”

ชุนหลงพูดอย่างสบายใจ

 

หยินชิงเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก

 

“ดีเหลือเกินที่ใต้เท้าเป็นสันโดษไม่คิดจะทะเลาะกับใครด้วยเรื่องเล็กน้อย มิเช่นนั้นขาต้องไกล่เกลี่ยการทะเลาะกันกับใต้เท้าหลี่ด้วยข้าไม่มีหนังหนาพอจะเอาตัวรอดได้

 

แต่หยินชิงไม่รู้เลยว่าชุนหลงเองก็กําลังหาทางเลี่ยงหลี่เว่ยอยู่เพราะถ้าหากเขาเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงในการต่อสู้ ถึงตอนนั้นหลี่เว่ยที่เป็นยอดฝีมือระดับสวรรค์เป็นอย่างน้อยเพราะเป็นนักปรุงยาระดับเงินคงเอาชนะชุนหลงที่ไม่มีทางสู้ได้อย่างแน่นอน

“ข้าต้องแข็งแกร่งกว่านี้ พลังที่ข้ามีตอนนี้มันยังไม่พอคนอย่างหลี่เว่ยหรือกระทั่งหยินชิงยังแข็งแกร่งกว่าข้าอย่างห่างไกล ถ้าหากข้าอยากจะตั้งรกรากในโลกําบ่มเพาะพลัง ข้าจะต้องแข็งแกร่งกว่าคนเหล่านี้ให้ได้ข้าจะต้องไปให้ถึงระดับสวรรค์ ถึงตอนนั้นข้าจะได้สู้กับคนอย่างหลี่เว่ยได้”

ขณะที่ชุนหลงกําลังจัดแจงความคิดและตั้งเป้าหมายไปที่ระดับสวรรค์ หินรูปสามเหลี่ยมก็ดูดเขาเข้าไปในมิติจิต พลังอันบ้าคลั่งผลักทุกอย่างรอบตัวชุนหลงออกไป

ห้องที่ถูกตกแต่งแม้กระทั่งขนสัตว์อสูรขั้น 2 ถูกเปากระจัดกระจายเป็นชิ้น ๆ หยินชิงที่อยู่หน้าประตูเองก็กระเด็นออกไปราวกับลูกปืนใหญ่

ทุกอย่างในระยะ 30 ศอกรอบตัวชุนหลงถูกผลักออกไปด้วยแรงกดดันมหาศาลที่ร่างกายของเขาระเบิดออกมา ทุกคนในโรงประมูลสัมผัสได้ถึงมัน

 

ทุกคนรู้สึกถึงแรงกดดันอันน่าสะพรึงกลัวที่ทําให้พวกเขาหายใจแทบไม่ออกแม้กระทั่งหลี่เว่ยที่นั่งในห้องส่วนตัวของตัวเองยังลึกไม่ขึ้นจากแรงกดดันนี้ดวงตาของเขามีแต่ความสะพรึงกลัวเมื่อมองมายังห้องส่วนตัวของชุนหลงและคิดว่าชายที่เขาต้องการจะแก้แค้นกําลังปลดปล่อยแรงกดดันนั้นออกมา