Mezase Gouka Kyakusen!! (เรือสำราญ ณ ต่างโลก) - ตอนที่ 6 เวทย์ชีวิตประจำวันและคุณช่างไม้

 

เช้าวันนี้… ผมจะไปรับคำขอแรกที่กิลด์ของผม หลังจากไปเก็บผ้าที่ซักไว้เรียบร้อยผมก็เตรียมตัวเพื่อที่จะออกไปที่กิลด์

ไหนดูซิ ตอนนี้ผมอยู่แรงค์ F ดังนั้นผมจึงสามารถรับคำขอได้กว่าระดับแรงค์ของตัวเองได้ 1 ระดับ 

ดังนั้นผมจึงสามารถรับคำขอที่เป็นแรงค์ E ได้

ผมดูที่กระดานภารกิจที่ทำเครื่องหมายตัว F ไว้ กำจัดวัชพืช ช่วยย้ายของ หาแมว… 

หืม…มีแต่งานทั่วๆไป การไปล่ากระต่ายมีเขายังจะดูมีประสิทะืภาพมากกว่าอีก

ส่วนกระดานสำหรับคำขอระดับ E อืม… 

ล่าก๊อบลินเป็นคงเป็นไปไม่ได้ ไหนดูซิว่า มีคำขอให้ไปล่าอะไรอีก ในระดับ E

โอ้ มีคำขอให้ไปจับกระต่ายมีเขาด้วย ไหนดูซิ

นำกระต่ายมีเขา 5 ตัวที่อยู่ในสภาพดีมีบาดแผลเล็กน้อยและรีดเลือดออกอย่างเหมาะสมแล้วกลับมา 

รางวัล ตัวละ 10 เหรียทองแดง 

โอ้ได้มากว่าปกติ ตัวละ 2 เหรียญทองแดงแนะ เป็นคำขอที่น่าสนใจจริง 

มันเป็นสิ่งที่ผมทำอยู่แล้ว และก็ไม่น่าจะมีอะไรผิดพลาด ดังนั้น…

ผมจึงหยิบภารกิจออกมาแล้วมุ่งหน้าตรงไปที่เคาน์เตอร์ประชาสัมพันธื โอ้! นั่นคุณพี่สาวหูจิ้งจอกนี่นา

“สวัสดีตอนเช้าครับ ผมขอรับภารกิจนี้ด้วยครับ”

“โอ้ สวัสดีตอนเช้าค่ะ ฉันเห็นว่าคุณจัดการอุปกรณ์ของคุณเรียบร้อยแล้วสินะคะ”

“ครับ ผมสามารถซื้อพวกมันมาได้แล้ว”

“ฟุฟุ คุณดูเหมือนนักผจญภัยตัวจริงเลยนะคะว่างั้นไหม? เอาล่ะ นี่เป็นภารกิขแรกของคุณใช่ไหมคะ? 

คำขอนี้อาจยากนิดหน่อย คุณโอเคกับเรื่องนี้ไหมคะ?”

“ยากงั้นเหรอครับ?”

“ใช่ค่ะ กระต่ายต้องอยู่ในสภาพดี มีบาดแผลน้อยและต้องถูกรีดเลือดมาอย่างเหมาะสมค่ะ นี่เป็นคำขอที่ต้องทำมากกว่าแค่

กำจัดพวกมันค่ะ”

“เอ่อ…ผมมักจะได้รับคำชมจากคุณพนักงานที่อยู่ที่เคาน์เตอร์รับซื้อว่าผมจัดการพวกมันได้อยากดี และผมสามารถขายพวกมัน

ได้ในราคา 8 เหรียญทองแดงต่อกระต่าย 1 ตัว แต่แค่นั้นยังไม่เพียงพองั้นเหรอครับ?”

ถ้าต้องใช้กระต่ายมีเขาที่มีคุณภาพสูงกว่านั้น งานนี้มันคงจะยากกว่าที่ผมคิด 

แบบนี้ผมคงต้องปรับปรุงเทคนิคและคุณภาพของเครื่องมือของผมซักหน่อยแล้ว

“อาร๊า ถ้างั้นฉันคิดว่าคงไม่เป็นไรค่ะ เพราะการรับซื้อกระต่ายมีเขา 1 ตัวด้วย ราคา 8 เหรียญทองแดงนั้นเป็นราคาที่สูงมาก 

ถ้าอย่างนั้น ฉันจะอนุมัติคำขอนี้นะคะ กรุณนาส่งบัตรกิลด์ของคุณมาให้ฉันด้วยค่ะ”

“นี่ครับ อ๊ะ! มีอีกเรื่องนึงที่ผมอยากสอบถามครับ”

“เรื่องอะไรงั้นเหรอคะ?”

“ผมอยากใช้เวทย์ชีวิตประจำวันน่ะครับ แต่ไม่รู้ว่าจะสัมผัสพลังเวทย์ยังไงดี 

มีที่ไหนที่งิธีไหนที่ผมพอจะสามารถเรียนรู้ได้ไหมครับ”

“เวทย์ชีวิตประจำวันงั้นเหรอคะ? ตอนเด็กๆ คุณก็น่าจะได้เรียนมันแล้วไม่ใช่เหรอคะ?”

“พอดี ตอนเด็กๆ เพราะสถานการณ์หลายๆอย่างเลยทำให้ผมไม่ได้เรียนน่ะครับ” 

“ถ้าเริ่มเรียนตอนนี้จะยังทันอยู่มั้ยครับ ที่ผมสนใจเพราะมันดูน่าจะมีประโยชน์”

จริงๆ ผมอยู่ในโลกที่ไม่มีเวทมนตร์เลยจนกระทั่งไม่กี่วันก่อน

“ดิฉันต้องอภัยด้วยค่ะ การรับรู้พลังเวทย์มักจะทำได้โดยการส่งพลังเวทย์ผ่านไปตามส่วนต่างๆของร่างกายค่ะ

 ฉันคิดว่าหมอที่อยู่ที่หน่วยแพทย์น่าจะสามารถช่วยคุณได้ค่ะ ทำไมคุณไม่ลองถามพวกเขาดูล่ะค่ะ”

“หมองั้นเหรอครับ? โอเคครับ ผมจะลองถามพวกเขาดู ขอบคุณมากนะครับ”

“ด้วยความยินดีค่ะ ขอให้โชคดีกับคำขอแรกของคุณนะคะ”

“ครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด”

คุณพี่สาวหูจิ้งจอกช่างใจดีจริงๆ ผมรู้ว่านั่นมันเป็นหน้าที่ แต่ผมก็อดดีใจไม่ได้ที่เธอพยายามสนับสนุนผม

อ๊ะ ผมต้องแวะไปที่หน่วยแพทย์ก่อนสินะ คงจะดีถ้าผมสามารถสัมผัสพลังเวทย์ได้

“ขออนุญาตครับ”

“อาร๊า มีอะไรใช่ชั้นช่วยงั้นเหรอ?”

ว้าว คุณหมอสุดสวยในชุดกาวน์สีขาว แถมเธอยังใส่แว่นด้วย แจ่มมากครับ

นึกว่ากำลังดูคุณเลเยอร์สุดสวย กำลังคอสเพลย์เป็นคุณหมอไปแว๊ปหนึ่งเลย 

การรับสมัครเจ้าหน้าที่กิลด์ของกิลด์นักผจญภัยนี่สุดยอดจริง สงสัยอาจจะมีแผนกที่คอยค้นหาคนสวยอยู่ก็ได้

“นี่ คุณสนใจเจ้านี่หรือเปล่า มันเป็นอุปกรณ์เวทย์ที่จะช่วยให้สายตาของคุณดีขึ้น”

“หืม…มีอะไรผิดปกติงั้นเหรอ หรือมีอะไรติดหน้าชั้น?”

“อ๊ะ…ปะ-เปล่าครับ คือ ผม เอ่อ…คือ”

“ผมไม่ได้เรียนเวทย์ชีวิตประจำวันเมื่อตอนเด็กๆ เพราะเหตุการณ์บางอย่าง”

“พอผมลองไปถามพนักงานต้อนรับว่า ผมสามารถเรียนเวทย์ชีวิตประจำวันได้หรือเปล่า?”

“เธอก็บอกให้ผมลองมาคุยกับคุณหมอที่หน่วยแพทย์ครับ คุณพอจะช่วยผมได้ไหมครับ?”

“โอ้ เรื่องนั้นเองงั้นเหรอ  ถ้างั้นฉันจะส่งเวทมนตร์ไปให้เธอประมาณห้านาที จากนั้นก็มาดูกันว่าเธอจะรับรู้ถึงมันได้หรือไม่

ค่าธรรมเนียมสำหรับการทดสอบคือ 10 เหรียญทองแดง”

“ครับ นี่ครับ 10 เหรียญทองแดง”

“เอาล่ะ ทีนี้ยืนมือของเธอออกมา หลับตา แล้วก็ทำใจให้สบาย ฉันจะส่งพลังเวทย์ของฉันเข้าไปในตัวเธอ 

จากนั้นเธอก็ลองหาสิ่งที่มีพลังคล้ายคลึงกันภายในร่างกายของเธอเอง”

วะ-ว้าว ผมกำลังจับมือกับคุณหมอแสนสวยอยู่ละ มือนุ่มสุดๆเลย ชักตื่นเต้นแล้วสิ

อ๊ะ ไม่ได้ๆ ผมต้องมีสมาธิกับการสัมผัสพลังเวทย์สิ

“เธอรู้สึกถึงพลังเวทย์ที่ฉันส่งเข้าไปในร่างกายเธอมั้ย?”

“ครับ ผมรู้สึกถึงพลังอันอบอุ่นและอ่อนโยนจากมือของคุณครับ”

“พลังเวทย์ของเธอจะอยู่ข้างๆบริเวณที่มีความรู้สึกนั้น เพราะงั้นลองตั้งใจมองหาพวกมันดู”

“ครับ”

ผมหลับตาและตั้งสมาธิ ผมรู้สึกถึงพลังเวทย์อันอบอุ่นที่ไหลเวียนไปทั่วร่างกายของผม เหมือนกับการไหลเวียนของเลือด

ดูเหมือนว่าพลังเวทย์ของผมกำลังไหลไปทางด้านนี้เหมือนกับกระแสน้ำ 

ต้องสงบสติอารมณ์เข้าไว้แล้ว… นี่มันหรือว่า…?

“ผมรู้สึกถึงกระแสเวทย์บาง ๆ ไหลเข้ามาใกล้กับกระแสเวทย์ของคุณ นี่ใช่พลังเวทย์ของผมหรือเปล่าครับ”

“อืม ฉันบอกชัดๆไม่ได้เหมือนกัน บางทีพลังเวทย์ของเธออาจจะมีน้อยมาก?”

เธอรู้ได้ยังไง? ผมเดาว่าเพราะผมบอกว่ามันรู้สึกบางๆ

“น่าจะอย่างนั้นครับ เพราะค่าพลังเวทย์ของผมคือ 18”

“อืม ปริมาณพลังเวทย์ที่ฉันกำลังส่งเข้าไปยังร่างกายของเธอมันมีมากกว่าของเธอเยอะ” 

“ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่มันจะรู้สึกถึงพลังเวทย์ของเธอได้เพียงบางๆ”

“เมื่อเทียบกับพลังเวทย์ที่ฉันส่งเข้าไปยังร่างกายของเธอ”

“ผมจะใช่เวทย์ชีวิตประจำวัน โดยที่มีค่าพลังเวทย์ 18 ได้มั้ยครับ?”

“ได้แน่นอน ถ้าเธอสามารถจำความรู้สึกที่พลังเวทย์ไหลเวียนในร่างกายของเธอได้”

“แล้วรวบรวมพลังเวทย์พวกนั้นไปไว้ในปลายนิ้ว เธอก็ควรจะสามารถใช้เวทมนตร์จากหนังสือเวทมนตร์ในชีวิตประจำวันที่อยู่

ในห้องอ้างอิงได้”

“จริงเหรอครับ ขอบคุณมากครับ”

“ถ้ายังไม่ได้ไว้ค่อยกลับมาใหม่แล้วกัน แต่ฉันก็ช่วยได้แค่ส่งพลังเวทย์เข้าไปเท่านั้นล่ะ”

“ครับ ถ้าไม่ได้ยังไง ไว้ผมค่อยกลับมาอีกรอบแล้วกันครับ”

ช่างเป็นข้อเสนอที่น่าดึงดูดจริงๆ ถ้าคุณบอกผมแบบนั้นล่ะก็ 

ผมคงอดใจไม่ไหวที่จะกลับมาหาคุณทุกวันแน่ๆ เพื่อให้คุณถ่ายพลังเวทย์ให้ผมคุณหมอสุดสวย

โดยไม่คิดจะฝึกฝน…อ๊ะ ไม่ได้สิ นั่นเป็นความคิดที่อันตราย ถึงจะน่าเสียดาย แต่ครั้งนี้คงต้องจริงจังหน่อยแล้ว

ผมเริ่มเข้าใจถึงกระแสของพลังเวทย์แล้ว เพราะงั้นระหว่างที่ผมกำลังออกล่ากระต่ายมีเขา

ผมก็ควรจะโฟกัสไปที่กระแสของพลังเวทย์ด้วย 

โอ้ สู้เค้าตัวผม ผมปลุกพลังใจโดยให้กำลังใจตัวเอง จากนั้นก็มุ่งหน้าไปซื้ออาหารเช้าที่แผงลอยขายอาหารในเมือง

เมื่อถึงป่าทางตะวันตกเฉียงใต้ ผมก็พยายามรวบรวมกระแสของพลังเวทย์ไปไว้ที่ปลายนิ้ว 

ยากเหมือนกันแฮะ มันไม่ค่อยเป็นไปอย่างที่ต้องการเท่าไหร่เพราะพลังเวทย์มันเอาแต่ขยับไปมา

และไม่นานมันก็กลับไปสู่กระแสเดิม ผมว่าผมค่อยไปฝึกตอนกลับไปถึงโรงเตี้ยมกันดีกว่า

การล่ากระต่ายวันนี้ก็เหมือนเช่นเคย ตามหากระต่าย เรียกเรือออกมา ตีมัน รีดเลือดมันออก แล้วก็เรียกเรือกลับ

ผมหาเงินได้เยอะจากการใช่วิธีนี้ ไม่มีความเสี่ยง ไม่มีอันตรายใดๆ 

แต่มันควรจะเป็นแบบนี้จริงๆ งั้นเหรอ? มาต่างโลกทั้งทีแล้วมาใช้ชีวิตแบบนี้มันจะโอเคจริงๆ เหรอ?

อย่างสถานการณ์ที่โจรกำลังโจมตีรถม้า หรือพวกนักผจญภัยในกิลด์ที่รังแกพวกมือใหม่อะไรแบบนี้

ไม่เห็นมีวี่แววของอะไรแบบนี้เลย 

แต่เมื่อมาลองคิดดูอย่างใจเย็นดูแล้ว ผมก็รู้สึกโล่งใจที่ไม่เจออะไรแบบนั้น 

เพราะผมคงไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์แบบนั้นได้ถ้าเกิดเจอเข้ากับตัวเองจริงๆ 

แต่แบบที่เป็นอยู่นี่ก็ดีเหมือนกัน ตอนนี้มาล่ากระต่ายมีเขาแบบถอดสมองกันต่อดีกว่า 

สิ่งที่ต้องทำคือ ตามหากระต่าย เรียกเรือ ตีมัน รีดเลือดมันออก แล้วก็เรียกเรือกลับ นี่ล่ะเส้นทางที่ถูกต้อง

ผมล่ากระต่ายได้กี่ตัวแล้วนะ อืม… 22 ตัวงั้นเหรอ? 

ผมควรจะล่าให้เยอะกว่านี้อีกหน่อยดีไหมเนี่ย? 

เอาล่ะ ล่าเพิ่มอีกซัก 3 ตัว แล้วกัน จะได้รวมเป็น 25 ตัวพอดี

หืม? ผมเห็นคนเดินออกมาจากป่า… 5 คน

พวกเขาเป็นนักผจญภัยหรือเปล่า? แต่พวกเขาดูตัวเล็กๆ 

เห้ย! นั่นมันก็อบลินไม่ใช่เหรอ ผมควรทำยังไงดี…

ผมคิดว่าผมสามารถเอาชนะพวกมันได้เพราะผมมีสกิลปฎิเสธการขึ้นเรือ 

แต่มาคิดอีกที รีบเผ่นดีกว่า ปลอดภัยไว้ก่อนย่อมดีกว่าเสมอ 

ผมรีบกลับไปที่เมืองเมื่อถึงประตูทางทิศใต้ ผมก็ได้รายงานให้กับผู้ดูแลประตูทราบว่ามีก๊อบลิน 5 ตัว

ปรากฏตัวขึ้นในทุ่งหญ้า จุดต่อไปที่ผมจะไปรายงานคือกิลด์นักผจญภัย

ตอนนี้เลยเที่ยงไปนิดหน่อย เคาน์เตอร์จึงยังคงว่างอยู่ 

อึก…ผมไม่เห็นพี่สาวหูจิ้งจอกคนนั้น… เธอคงทำงานกะเช้าสินะ

ผมรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็เดินไปที่เคาน์เตอร์ที่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่เพราะมันว่าง 

สาวสวยอีกแล้ว สมแล้วที่เป็นกิลด์นักผจญภัย

“คุณช่วยยืนยันภารกิจของผมได้ไหมครับ”

“ได้ค่ะ กรุณาส่งกิลด์การ์ดของคุณมาด้วยค่ะ”

“นี่ครับ คือก่อนหน้านี้ ผมไปล่ากระต่ายมีเขาที่ทุ่งหญ้าหน้าป่าทางตะวันตกเฉียงใต้มาน่ะครับ”

“แต่จู่ๆ มีก๊อบลิน 5 ตัวออกโผล่ออกมาจากป่าครับ ผมเลยต้องรีบกลับมา ผมต้องรายงานเรื่องนี้ให้กิลด์ทราบในกรณีแบบนี้

หรือเปล่าครับ พอดีผมรายงานเรื่องนี้ให้กับผู้ดูแลประตูที่ประตูทางใต้ทราบแล้วครับ”

“ก็อบลินงั้นเหรอ? ขอบคุณสำหรับการรายงานของคุณนะคะ หากคุณพบมอนสเตอร์ที่ยังไม่ได้ถูกกำจัด 

เราจะขอบคุณมากหากคุณรายงานเรื่องนี้ให้กิลด์นักผจญภัยทราบทุกครั้งที่คุณพบพวกมันนะคะ”

“เข้าใจแล้วครับ นี่ครับดกิลด์การ์ดของผม”

“กระต่ายต้องส่งขั้นต่ำ 5 ตัวใช่ไหมครับ นี่ครับกระต่าย 8 ตัว เชิญตรวจสอบได้เลยครับ”

“อืม…ตรวจสอบรียบร้อยค่ะ ทั้ง 8 ตัวอยู่ในภาพดี ภารกิจของคุณเสร็จเรียบร้อยค่ะ”

“นี่ค่ะ รางวัลของคุณ  80 เหรียญทองแดง ขอแสดงความยินดีที่ทำภารกิจแรกสำเร็จนะคะ”

“ขอบคุณมากครับ”

ภารกิจสร็จสมบูรณ์แล้วใช่ไหมนะ? ชักรู้สึกประหม่าแล้วสิ 

ถึงจะทำเรื่องเดิมๆอย่างการเอากระต่ายไปขายก็เถอะ ผมเอากระต่ายที่เหลืออีก 17 ตัวไปขายที่เคาน์เตอร์รับซื้อ

“โปรดซื้อพวกมันด้วยครับ นี่ครับกระต่ายมีเข้า 17 ตัว”

“โอ้ วันนี้คุณมาเร็วนะ”

“ฮ่าๆๆ พอดีก๊อบลินมันโผล่ออกมานะครับ ผมเลยรีบหนีกลับมา”

“ดีแล้ว ความปลอดภัยต้องมาก่อนเสมอ ฉันคิดว่าเป็นการตัดสินใจที่ดี”

“คุณภาพดีมาก คุณทำได้ดีจริง กระต่าย 1 ตัวได้ 8 เหรียญทองแดง รวมเป็น 1 เหรียญเงิน กับอีก 36 เหรียญทองแดง”

“ราคานี้โอเคไหม?”

“ครับ”

อืม ยังเร็วเกินไปที่จะกลับไปที่โรงเตี๊ยม… ผมน่าจะออกไปนอกเมืองเพื่อที่จะซื้อเรือยางลำใหม่ในที่ๆ ไม่สะดุดตาและลองเรียกมันออกมาต้องลองดูตามขนาดของเรือแล้วค่อยลองไปหาช่างไม้ที่สามารถสร้างกระท่อมให้ผมได้ทีหลัง

ประตูทางทิศใต้ค่อนข้างไกล ผมจึงจะออกนอกเมื่องทางประตูทางทิศตะวันออกแล้วเดินเลอะตามกำแพงเมืองไปเรื่อยๆ

ประมาณนี้น่าจะได้ จากนั้นผมก็เปิดหน้าต่างสกิลขึ้นมาและเลือกไปที่เรือยางสำหรับตกปลาขนาดใหญ่บนหน้าจอการซื้อ… 

โอ้ มีสีให้เลือกด้วย ผมว่าจะเลือกสีเขียวเข้มซึ่งดูไม่น่าจะเด่นตอนใช้ในทุ่งหญ้า… 

หืม? จะจ่ายเงินยังไงล่ะเนี่ย?

ขณะที่ผมกำลังติดว่าจะต้องจ่ายเงินด้วยวิธีไหนดีอยุ่นั้น…

จู่ๆ ช่องใส่เหรียญก็ปรากฏขึ้นมาบนหน้าจอการซื้อซะงั้น 

พร้อมกับข้อความบอกให้ผมใส่เหรียญลงไป อืม…ช่างเป็นสกิลที่เรื่องลึกลับดีจริงๆ 

จากนั้นผมก็ใส่เหรียญเงิน 2 เหรียญ และ เหรียญทองแดง 40 เหรียญ ลงไปในช่อง จากนั้นก็กดปุ่มซื้อ… 

ทำแบบนี้ถูกแล้วใช่มั้ย…?

โอ้ เรือยางขนาดใหญ่ขึ้นมาอยู่ในช่องของสกิลเรียกเรือแล้ว

 

สกิล: เรียกเรือ  Lv.1

ความสามารถ: เรียกเรือที่ซื้อออกมาได้

เรือที่เรียกออกมาจะอยู่ในสภาพที่ดีที่สุดเท่านั้น 

สามารถควบคุมเรือได้ตามที่ต้องการ

สามารถซื้อเรือใหม่ได้จากหน้าต่างซื้อ

รายการเรือที่เรียกได้

เรือพายเบื้องต้น (ไม้) : จุได้สูงสุด 2 คน.

คุณสมบัติ: ไม่จม ไม่สามารถทำลายได้ ปฏิเสธไม่ให้ขึ้นเรือ

รายการใหม่

เรือยางสำหรับตกปลาขนาดใหญ่(สีเขียวเข้ม) : จุได้สูงสุด 4-5 คน.

คุณสมบัติ: ไม่จม ไม่สามารถทำลายได้ ปฏิเสธไม่ให้ขึ้นเรือ

 

โอ้ ดูเหมือนผมจะสามารถเรียกเรือที่ซื้อไว้มาได้ตามต้องการเลยสินะ

เอาล่ะมาลองเรียกเรือลำใหม่ที่พึ่งซื้อออกมากันดีกว่า…

“เรียกเรือ” จากนั้น วงเวทย์จะปรากฏขึ้นมา แล้วเรือยางขนาดใหญ่สำหรับตกปลาก็ถูกเรียกออกมา

โว้ว พื้นเรือแบบ แบนราบใช้บนพื้นดินได้ดีพอสมควรเลย 

อืมๆ ค่อนข้างใหญ่เลย น่าจะพอนอนราบได้

โอ้ พอเทียบกับพื้นไม้ในโรงเตี้ยมแล้ว ท้องเรือยางแบบนี้ก็ให้ความรู้สึกทีไม่เลวเลย

ผมสามารถนอนตรงนี้ได้เลยโดยมีแค่ผ้าห่ม…อยากได้กระท่อมไวๆแล้วสิ

ดูเหมือนไม้พายจะทำจากอลูมิเนียมสินะ ส่วนใบพายเป็นพลาสติก 

มันคงไม่สามารถทำลายได้เหมือนกันกับพายไม้สินะ 

ผมชักสงสัยแล้วสิว่าพลังโจมตีของมันจะเทียบได้กับพายไม้หรือเปล่า?

มาลองเช็คขนาดเรือกันดีกว่า… ขนาดน่าจะเป็นไปตามที่ระบุไว้ในหน้าจอตอนที่ซื้อ 

แต่ปัญหาคือส่วนที่ยื่นออกมาสำหรับใส่ไม้พาย ต้องพยายามหาขนาดที่ถูกต้องเพื่อที่ต้องสร้างกระท่อมจะได้ไม่มีปัญหา

อืม…ว่าแต่จะอธิบายเรื่องกระท่อมยังไงดีหว่า…? 

เอาเถอะไว้ค่อยคิดอีกทีแล้วกัน ตอนนี้ก็กลับเข้าเมืองแล้วไปที่โรงเตี๊ยมดีกว่า

“โอ้ ยินดีต้อนรับ วันนี้มาแต่เช้าเลย จะพักอีกคืนหรือเปล่าวันนี้?”

“ครับ ขอพัก 1 คืน พร้อมกับอาหารเย็นด้วยครับ”

“ทั้งหมดก็ 15 เหรียญทองแดง”

คุณเจ้าของโรงเตี๊ยมดูเหมือนจะรู้จักคนเยอะ ผมลองถามเธอดูดีกว่าว่าพอจะรู้จักช่างไม้บ้างไหม

“นี่ครับ 15 เหรียญทองแดง เอ่อ ขอถามอะไรหน่อยครับ คือคุณพอจะรู้จักช่างไม้บ้างไหมครับ”

“ช่างไม้เหรอ?  นี่เธออยากสร้างบ้านงั้นเหรอ?”

“ฮ่าๆ เปล่าครับ คือจริงๆ แล้วที่อยากจะสร้างมันเป็นอะไรที่คล้ายกับกระท่อมเล็กๆ มากกว่าครับ” 

“พอดีผมอยากรู้ราคาคร่าวๆว่ามันจะราคาซักเท่าไหร่นะครับ”

“อืม…? ก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ แต่ฉันจะเขียนแผนที่ให้แล้วกัน”

“ขอบคุณมากครับ เดี๋ยวผมขอเอาสัมภาระไปฝากไว้แปปนึงนะครับ”

ผมดีใจมากที่คุณเจ้าของรู้จักกับร้านช่างไม้ หลังจากฝากสัมภาระเรียบร้อยแล้ว 

ผมก็กลับมารับแผนที่จากคุณเจ้าของจากนั้นก็ออกจากโรงเตี้ยมมาเพื่อเดินตามหาร้านไม้

“ที่นี่งั้นเหรอ? เอ่อ…ขอโทษนครับ”

“ลูกค้าเหรอ?”

“เอ่อ ผมมีบางอย่างอยากให้คุณทำนะครับ แต่ผมมีเงินไม่มากเท่าไหร่ เลยอยากมาถามคุณก่อนว่าต้องใช้เงินประมาณเท่าไร”

“อ๋อ เข้าใจแล้ว เข้ามาก่อนสิ”

“เอ่อ ผมไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดี แต่…ผมอยากได้กระท่อมหลังเล็กๆ ขนาด กว้าง 140 ยาว 300  สูง 180 ไม่มีพื้น”

“ส่วนล่างต้องมีรู้เอาไว้ผูกเชือก ดังนั้น ผมอยากให้คุณเจาะรูเป็นระยะๆ ห่างเท่าๆ กันนะครับ” 

“นี่ครับ ส่วนที่ยื่นออกมาทั้ง 4 ด้านที่ทำเครื่องหมายไว้เป็นจุดที่ต้องเจาะรู้ครับ”

“นายนี่ให้ทำแต่อะไรแปลกๆ นะ ไม่มีพื้นกับรูเอาไว้ผูกเชือกงั้นเหรอ?”

“เอ่อ…พอทำได้ไหมครับ อ๊ะ ผมอยากได้ประตูแบบบานเลื่อนด้วยนะครับ”

“ทำมันก็ทำได้นั่นล่ะ ว่าแค่นายอยากให้ใช้วัสดุอะไรทำล่ะ?”

“จะใช้วัสดุอะไรก็ได้เลยครับ ขอแค่กันฝนได้ก็พอแล้วครับ ยิ่งถูกก็ยิ่งดี”

“อืม มีเกวียนเก่าๆอยู่ตรงนั้นที่ต้องกำจัดอยู่พอดี ถ้าใช้วัสดุพวกนั้นล่ะก็ราคาจะถูกมากเลย แต่มันจะออกมาดูไม่สวยเท่าไหร่”

“รูปลักษณ์ภายนอกไม่ใช่ปัญหาเลยครับ ขอแค่ราคาถูกก็พอ”

“ว่าแต่ถ้าใช้วัสดุตามที่คุณบอกราคาจะประมาณเท่าไหร่งั้นเหรอครับ?”

ผมรู้สึกว่าจะได้มันในราคาที่ถูกมากๆ…

“อืม…ไหนดูสิ เราจะใช้วัสดุจากเกวียนเก่าตรงนั้น ทำผนัง หลังคาและอื่นๆ นอกจากพื้น เจาะรู แล้วก็ต้องติดตั้งแผ่นหนังเพื่อป้องกันน้ำรั่ว ดังนั้น…”

“ผมขอแค่มันทนแดดทันฝนก็พอแล้วครับ คุณจะคิดราคาเท่าไหร่”

“อืม…ให้พวกลูกศิษย์ทำ ก็เสียแค่ค่าตะปู…”

“1 เหรียญเงิน เป็นไง?”

ผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องซื้อมัน…

“ได้ครับ แล้วต้องใช้เวลาประมาณเท่าไหร่ครับ?”

“ถ้าให้พวกลูกศิษย์ทำก็… ประมาณ 3 วันน่าจะพอ”

“เป็นไปได้มั้ยครับ ที่จะจัดส่งไปที่ถนนด้านหลังโรงเตี๊ยมข้างๆ กิลด์นักผจญภัยประมาณ 6 โมงเย็นของวันที่ทำเสร็จ?”

“แน่นอน ผมจะจ่ายค่าส่งให้ด้วย”

“อืม…มันไม่ได้หนักเท่าไหร่ งั้นค่าส่งเอาเป็น 10 เหรียญทองแดงแล้วกัน”

“ได้เลยครับ  นี่ 1 เหรียญเงิน กับ อีก 10 เหรียญทองแดงครับ

“โอ้ ขอบคุณที่มาอุดหนุน.

ผมคิดว่ามันจะแพงมากกว่านี้ซะอีก โชคดีจริงๆที่ได้มาในราคาถูก ผมจึงรีบสั่งซื้อในทันที 

ผมรู้สึกว่าผมซื้อได้ในราคาที่ดีสุดแล้ว คำสั่งซื้อประสบความสำเร็จอย่างงดงาม ทุกอย่างกำลังเป็นไปด้วยดี 

เอาล่ะ เมื่อเรื่องที่ต้องทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็กลับโรงเตี้ยมเลยดีกว่า

 

“อ๊ะ คุณเจ้าของ ขอบคุณนะครับที่แนะนำช่างไม้ให้รู้จัก ราคาถูกมากเลยครับ ผมรีบสั่งซื้อในทันทีเลย”

“งั้นเหรอ ดีด้วยนะ”

“พวกเขาบอกว่าจะเอามาส่งที่นี่ภายใน 3 วัน ผมจะรีบย้ายมันทันทีเมื่อมันมาถึงครับ 

“ดังนั้นได้โปรดให้ผมวางมันไว้ที่ถนนด้านหลังของโรงเตี๊ยมสักพักนะครับ”

“ด้านหลังงั้นเหรอ…? ถ้าจัดการให้เสร็จก่อนเช้าวันรุ่งขึ้นได้ ก็ตามสบายเลย”

“ขอบคุณครับ”

เยี่ยม ข้อตกลงกับคุณเจ้าของเรียบร้อย ดีนะที่เธอไม่ปฏิเสธ ถ้าเธอปกิเสธล่ะก็ ผมคงต้องกลับไปที่ร้านช่างไม้อีกครั้ง

เห้อ…โล่งใจจัง ว่าแต่ก่อนจะถึงเวลาอาหารเย็น ยังพอมีเวลาเหลืออยู่อีกนิดหน่อย ผมควรจะใช่เวลาว่างทำอะไรดี… 

อืม…หลังจากสร้างกระท่อมเสร็จแล้ว ก็ต้องซื้อเรือมาเพื่อนประกอบกับกระท่อม 

อ๊ะ…ต้องหาเชือกมาผูกกระท่อมด้วย แล้วก็ต้องหาผ้าห่ม กับโคมไฟ… 

หือ…โคมไฟ?

ผมคิดว่ามันไม่น่าจะต้องใช้นะ เพราะสามารถใช้เวทย์แสงจากเวทย์ในชีวิตประจำวันได้ 

แต่นั่นมันก็ขึ้นอยู่กับระดับของเวทย์ในชีวิตประจำวันของผมด้วล่ะ 

ไว้หลังทานอาหารเสร็จ ผมว่าผมต้องมาจริงจังกับการฝึกฝนเวทย์ในชีวิตประจำวันหน่อยแล้ว..

อ๊ะ…จะว่าไป ผมควรทำยังไงกับเรือพาย(ไม้)ดีล่ะ…

เพราะ เรือยางสำหรับต่อสู้ และเรือยางสำหรับกระท่อม ก็เพียงพอสำหรับการใช้งานในทุกๆวันแล้ว 

อืม…ลองซื้อลังไม้มาใส่ไว้บนเรือพายดีมั้ยหว่า… เผื่อเอาไว้เก็บของ 

ผมคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์เพราะพักหลังๆ สัมภาระของผมก็เริ่มเยอะแล้วสิ

ขณะที่ผมกำลังคิด… ก็มีเสียงกระดิ่งดังขึ้น ถึงเวลากินข้าวแล้วรีบไปกินเลยดีกว่า จากนั้นก็ไปฝึกเวทย์ในชีวิตประจำวัน

หลังทานอาหารเสร็จ ผมก็กลับมาที่ห้องและเริ่มฝึกสัมผัสพลังเวทย์ ผมนั่งในท่าที่สบายๆ 

จากนั้นเริ่มฝึกสัมผัสพลังเวทย์ อืม…เริ่มรับรู้ได้แล้ว 

ถ้าผมสมารถรวบรวมพลังเวทย์พวกนี้ไว้ที่ปลายนิ้วได้ ผมก็น่าจะสามารถใช้เวทมนต์ได้ในเร็วๆ นี้ 

เพราะวงเวทย์ของเวทย์ชีวิตประจำวันนั้นค่อนข้างจะง่าย

ผมประสบความล้มเหลวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ในการพยายามรวบรวมพลังเวทย์ไปไว้ที่ปลายนิ้ว 

ปริมาณพลังเวทย์ที่ผมสามารถรวมไว้ที่ปลายนิ้วเริ่มเพิ่มขึ้นเรื่อยๆแล้ว รู้สึกเหมือนอีกนิดก็น่าจะได้แล้ว 

คงต้องฝึกแบบนี้ทุกวันก่อนเข้านอนแล้วสิ จนกว่าจะสามารถใช่เวทย์ได้

ชักเริ่มง่วงแล้วสิ พรุ่งนี้ก็ต้องไปรับคำขอที่กิลด์อีก ผมว่าผมเช็คสถานะแล้วก็เข้านอนเลยดีกว่า…

อืม…เลเวลไม่เพิ่มเลย สงสัยจริงๆว่าต้องใช้ค่าประสบการณ์เท่าไหร่กันนะถึงจะเพิ่ม 1 เลเวล? 

พรุ่งนี้อาจจะเพิ่มก็ได้ เอาล่ะ… 

พรุ่งนี้ก็ออกไปล่ากระต่ายมีเขาอีกแล้วกัน จนกว่าจะสามารถย้ายไปอยู่โรงแรม ที่มีห้องส่วนตัวได้

งั้นวันนี้ก็ ราตรีสวัสดิ์…

 

ยอดเงินคงเหลือ: 62 เหรียญทองแดง

 

ยาวเหลือเกินแต่ละตอน…