Mezase Gouka Kyakusen!! (เรือสำราญ ณ ต่างโลก) - ตอนที่ 21 ปาร์ตี้สาวงามและชีวิตบนเกาะ

 

เช้าแล้ว…เหรอ? 

เมื่อวาน ผมยังฝันถึงชีวิตที่สุขสบายและท้าทายเล็กน้อยอยู่เลย! 

แต่พอมาเจอกับความจริงเข้า สิ่งที่ผมฝันไว้ทุกอย่างมันกลับพังทลาย 

เพราะผมได้มาพบกับความจริงว่าชีวิตของผมกำลังตกอยู่ในอันตรายถึงชีวิต… 

ชีวิตคนเรานี่ไม่มีใครรู้ล่วงหน้าจริงๆ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง 

แต่เอาเถอะ ในเมื่อผมต้องมาอาศัยอยู่ในต่างโลกแบบนี้แล้ว ดังนั้นไม่ว่าจะยังไงผมก็กลับตัวไม่ทันแล้ว

เอาล่ะ เปลี่ยนโหมดกันหน่อยดีกว่า มัวแต่ติดอยู่ในความคิดมืดมนแบบนี้ก็ไม่มีประโยชน์อะไร 

ถ้าจะเสี่ยงชีวิตทั้งทีมันก็ต้องหาเงินให้คุ้ม ดังนั้นไปหาเงินให้ได้เยอะๆ กันดีกว่า 

เอาล่ะ ผมไปควรเตรียมตัวได้แล้ว ว่าแต่ผมต้องไปรอที่ตรงไหน…?

ก๊อก ก๊อก

“เชิญครับ”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ วาตารุซัง”

โอ้ พอตื่นมาสิ่งแแรกที่เจอก็คือสาวสวยหูจิ้งจอกเลยอย่างงั้นเหรอเนี่ย! ผมมีความสุขมากจังเลย

“อรุณสวัสดิ์ครับ คามิลล์ซัง”

“ฉันเอาอาหารเช้ามาให้ค่ะ และนี่คือเสบียงสำหรับใช้บนเกาะ” 

“มันเพียงพอสำหรับหนึ่งสัปดาห์ค่ะ คุณจะออกเดินทางหลังทานอาหารเช้าเสร็จ แบบนี้โอเคไหมคะ?”

“ครับ ไม่มีปัญหา แล้วผมควรจ่ายค่าเสบียงเหล่านี้ยังไงดีครับ?”

“ทางกิลด์จะเป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายเหล่านี้ให้ค่ะ เพราะกิลด์ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วยเหมือนกัน”

อ่อ… พวกเขาน่าจะได้กำไรจากงานในครั้งนี้ด้วยหรือเปล่านะ?

“ขอบคุณมากครับ”

หลังจากที่ผมทานอาหารเช้าเสร็จ คามิลล์ซังก็กลับมาอีกครั้งในเวลาไม่นาน

“ทางกิลด์ได้แจ้งให้ทุกคนจะมารวมตัวกันที่เรือเวทมนตร์ของวาตารุซังแล้วค่ เพื่อรักษาความลับ”

“เราจะออกเดินทางกันในเร็วๆนี้ค่ะ ขอให้มั่นใจได้ว่าความปลอดภัยของคุณรวมถึงเรือเวทมนตร์จะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีค่ะ”

“ขอบคุณมากครับ”

ผมมุ่งหน้าไปที่เรือพร้อมกับคามิลล์ซัง ท่ามกลางแสงอาทิตย์ยามเช้าที่เริ่มทอแสง

มันให้ความรู้สึกเหมือนกำลังออกเดตอยู่เลยตอนนี้… 

ผมกำลังคิดว่าจะเอ่ยแซวอะไรซักอย่างขึ้นมาเบาๆ แต่เมื่อมองไปที่คามิลล์ซัง 

ผมก็เห็นว่าเธอกำลังตั้งใจระมัดระวังภัยรอบตัวอย่างจริงจัง…

นี่ ผมอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายขนาดนั้นจริงดิ? 

แม้ผมจะรู้ว่ามันอันตราย แต่ดูเหมือนผมจะยังคิดน้อยเกินไปหรือเปล่า?

“เหล่านักผจญภัยดูเหมือนจะมาถึงกันแล้วนะคะ”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ทุกท่านจากจิราโซเล่ นี่คือวาตารุซัง เจ้าของเรือเวทมนตร์ค่ะ”

 

“”””””อรุณสวัสดิ์ค่ะ””””””

หญิงสาว 6 คนกล่าวทักทายขึ้นมาพร้อมกันอย่างสดใส บรรยากาศดูสดชื่นขึ้นมาในทันที

“วาตารุซัง นี่คือทุกคนจากปาร์ตี้แรงค์ A ที่ชื่อจิราโซเล่ค่ะ”

“สวัสดีครับ ผมชื่อวาตารุ ยินดีที่ได้รู้จัก”

ผมทั้งประหลาดใจและสับสนในเวลาเดียวกันเมื่อเห็นพวกเธอ… 

หืม? นี่มันความฝันงั้นเหรอ? 

เพราะจู่ๆ ก็มีปาร์ตี้สุดเพอร์เฟกต์ที่รวบรวมความปรารถนาของผมมาไว้ในที่เดียวกันอยู่ตรงหน้าแบบนี้ 

มันจะมีปาร์ตี้ที่เต็มไปด้วยสาวงามมากมายขนาดนี้อยู่จริงๆน่ะเหรอ? หรือผมกำลังฝันอยู่?

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะ ฉันชื่ออลิเซีย เป็นหัวหน้าของปาร์ตี้จิราโซเล่ค่ะ”

“ส่วนนี่โดโรธีเป็นรองหัวหน้า คนที่ถือโล่ชื่อคาร์ล่า มือธนูมาริน่า นักเวทอัลมา และนักบวชคลอเร็ตต้าค่ะ”

ทุกคนที่ถูกแนะนำตัวมานั้นเป็นคนที่สวยกันมากๆเลย โลกใบนี้ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ

“ทุกคนคะ เนื่องจากคนเริ่มมาที่ท่าเรือกันมากขึ้นแล้ว เรามาหยุดการแนะนำตัวกันไว้ตรงนี้ แล้วรีบไปกันต่อดีกว่านะคะ”

โอ๊ะ! ผมลืมจุดประสงค์ของการเจอกันครั้งนี้ไปเสียสนิทเลย 

ใช่ สาวสวยนั้นสำคัญก็จริง แต่ก่อนอื่นต้องรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ให้ได้ก่อน

“ขอโทษที่ทำให้คุณลำบากนะครับ คามิลล์ซัง ขอบคุณมากครับ”

“ไม่เป็นไรค่ะ สำหรับเรื่องคนคุ้มกัน ทางเราจะจัดเตรียมไว้ให้เมื่อคุณกลับมาค่ะ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ”

“ขอบคุณมากครับ ผมไปก่อนนะครับ”

หลังจากบอกลาคามิลล์ซัง ผมก็อนุญาตให้สมาชิกของจิราโซเล่ขึ้นเรือ

“มีผ้าห่มอยู่ในกล่องไม้นะครับ สามารถใช้ได้ตามสบาย หรือจะใช้กล่องไม้เป็นเก้าอี้ก็ได้ครับ”

“โอเคค่ะ มีอะไรที่เราต้องระวังเป็นพิเศษไหม?”

“ตราบใดที่ระวังไม่ให้ตกเรือ ทุกคนก็สามารถพักผ่อนได้ตามสบายเลยครับ งั้นเราออกเดินทางกันเลยดีไหมครับ?”

“ได้ค่ะ”

“งั้นไปกันเลยนะครับ”

เฮ้อ ในที่สุดก็ออกเรือได้โดยที่ไม่มีปัญหาอะไร…

แต่…พอมาได้มามองสาวๆ สวยๆ แบบนี้แล้ว…

ทำเอาผมแทบอยากจะคุกเข่าก้มลงไปกราบเพื่อขอเป็นข้ารับใช้ของพวกเธอเลย 

ปาร์ตี้ที่เต็มไปด้วยสาวงามขนาดนี้ นี่มันอะไรกัน? 

ผมอยากสนิทกับพวกเธอ แต่ติดตรงที่ว่าพวกเธอสวยกันเกินไปจนเริ่มน่ากลัวนี่สิ

ถ้าผมพูดอะไรไม่คิดออกไปล่ะก็ ผมคงได้โดนเหล่าแฟนคลับพวกเธอรุมกระทืบแน่เลย 

ไม่สิในโลกนี้ พวกเขาอาจทำถึงขั้นฆ่าผมเลยก็ได้ 

บรื้อ…แค่คิดก็หนาวแล้ว ผมไม่อยากปักธงตายตัวเองเพิ่มหรอกนะ แค่เรื่องเรือนี่ก็ปวดหัวมากพอแล้ว 

“นี่ พวกเราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า? เสียงคุณฟังดูคุ้นๆ”

“จริงเหรอครับ? ผมไม่เห็นจะจำได้เลย”

ถ้าเคยเจอกับกลุ่มสาวงามขนาดนี้ซักครั้งล่ะก็ผมไม่มีทางลืมมันเด็ดขาด

“โดโรธี เธอก็คิดว่าเสียงเขามันฟังดูคุ้นๆ ใช่ไหม?”

“อืม เสียงของเขาฟังดูเหมือนเสียงของคนที่เตือนพวกเราเกี่ยวกับโจรที่ริมแม่น้ำครั้งนั้น…”

“อ๊ะ ใช่เลย เสียงนั้นแหละ วาตารุซัง คุณใช่คนที่เตือนพวกเราที่ริมน้ำเรื่องโจรใช่ไหมคะ? พวกเรานั่นแหละที่คุณเตือนในวันนั้น”

“หืม? อ้อ คุณหมายถึงตอนที่บอกว่ามีพวกคนท่าทางไม่น่าไว้ใจประมาณ 20 คนอยู่ทางต้นน้ำใช่ไหมครับ?”

“คือตอนนั้นมันมืด ผมเลยมองหน้าพวกคุณได้ไม่ชัดเพราะงั้นเลยไม่รู้ว่าพวกคุณเป็นคนจากจิราโซเล่”

เป็นพวกเธอจริงๆ อย่างงั้นเหรอ? ตอนนั้นผมยังคิดอยู่เลยว่าพวกเธอน่าจะเป็นคนสวยแม้จะอยู่ภายใต้แสงไฟจากกองไฟจนทำให้มองได้ไม่ค่อยชัดก็ตาม 

แต่พอมาเห็นพวกเธออีกครั้งภายใต้แสงอาทิตย์แบบนี้ คำพูดใดๆ ก็ไม่เพียงพอจะบรรยาย…ความสวยของพวกเธอได้จริงๆ

“ตามที่สัญญาไว้ ฉันจะเลี้ยงเครื่องดื่มคุณตอนเรากลับมาจากเกาะนะคะ ตั้งตารอได้เลย”

ดูเหมือนผมจะปังธงตายตัวเองขึ้นมาโดยไม่รู้ตัวซะแล้ว 

ผมอยากไปดื่มกับพวกเธอก็จริง แต่ถ้าเป็นแบบนั้น ผมคงได้มีศัตรูเพิ่มขึ้ยอีกมากมายแน่ๆ 

ขอโทษด้วยนะครับ เหล่าสาวๆทุกคน แต่ผมคงต้องขอปฏิเสธ…

“ไม่ๆ ไม่เป็นไรครับ ผมก็แค่เตือนตามสถานการณ์เท่านั้นเอง”

“ก็ตามที่ผมบอกตอนนั้น ไม่ว่าจะมีหรือไม่มีคำเตือนจากผม พวกคุณก็คงจะจัดการกันได้เองอยู่แล้ว”

“แบบนั้นไม่ได้สิคะ ตอนนั้นฉันพูดไว้แล้วว่าถ้าเราได้เจอกันอีก ฉันจะซื้อเครื่องดื่มเลี้ยงคุณ ในเมื่อเราได้กลับเจอกันอีกครั้ง คุณต้องยอมรับมันค่ะ”

ผมไม่คิดมาก่อนเลยว่าเราจะได้กลับมาเจอกันอีกครั้งง่ายๆ แบบนี้ 

แล้วอีกอย่าง กลุ่มที่ผมเจอกลับกลายเป็นกลุ่มของสาวสวยขนาดนี้ มันเกินความคาดหมายของผมไปจริงๆ 

เอาล่ะ ถ้าไหนๆก็เลี่ยงไม่ได้แล้ว ถ้างั้นผมคงต้องลองต้องตรวจสอบชื่อเสียงและความนิยมของพวกจิราโซเล่ดูก่อนแล้วล่ะ

เพื่อที่จะได้ปฎิบัติตัวถูกเมื่อไปดื่มกับพวกเธอ ก่อนอื่นต้องถ่วงเวลาเอาไว้ก่อน

“คือว่า… ตอนนี้เรื่องที่เรือของผมสามารถไปถึงที่เกาะได้น่าจะเป็นที่รู้กันแล้ว” 

“ดังนั้นผมจึงต้องจ้างคนคุ้มกันและเตรียมการสำหรับเรื่องต่างๆ เพราะงั้นคงต้องรอให้ทุกอย่างเรียบร้อยก่อนนะครับ”

“อย่างนั้นเหรอคะ? ถ้าคุณยุ่ง ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ งั้นไว้เราไปทานข้าวเย็นด้วยกันเมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยนะคะ”

“ครับ ผมจะรอโอกาสนั้นครับ”

ในที่สุดผมก็สามารถถ่วงเวลาไว้ได้สำเร็จ ถ้าผมไม่ได้รับการแนะนำให้รู้จักกับผู้คุ้มกันที่แข็งแกร่งจริงๆ ผมคงเป็นอันตรายแน่ๆ 

แต่พวกเธอสวยจริงๆ น้า…

อลิเซียซัง ที่เห็นหัวหน้ากลุ่ม เป็นผู้หญิงที่มีผมสีบลอนด์เปล่งประกาย ผิวขาว หน้าอกใหญ่ เธอเป็นคนที่มีพลังงานล้นเหลือ ให้ความรู้สึกเหมือนดวงอาทิตย์เลย…

โดโรธีซัง รองหัวหน้า เป็นสาวสวยผมสีน้ำตาลเข้ม ผิวสีแทน และมีหน้าอกใหญ่ เธอให้บรรยากาศที่สงบดูเหมือนจะเป็นผู้ประสานงานของทีม

มาริน่าซัง มีผมสั้นสีดำ ผิวขาวบริสุทธิ์ หน้าอกใหญ่ มีใบหน้าเรียบเฉยอยู่ตลอดเวลาและพอมาประกอบเข้ากับผิวที่ขาวใสบริสุทธิ์แบบนั้น ทำเอาผมคิดว่าเธอเป็นนางฟ้าเลยล่ะ

คาร์ล่าซัง มีหูอะไรซักอย่างอยู่ด้วย หมีหรือเปล่านะ? เธอเป็นหญิงสาวผมดำรูปร่างสูงและหน้าอกใหญ่ แม้เธอจะมีแรงถือโล่ขนาดใหญ่แบบนั้น 

แต่รูปร่างของเธอกลับดูยังเพรียวบางอยู่เลย นั่นช่างเป็นเรื่องที่ดูน่าพิศวงจริงๆ

อัลมาซัง เป็นสาวหูจิ้งจอก ผมบลอนด์ และมีหน้าอกใหญ่ เธอเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของคำว่า “มีเสน่ห์อย่างลึกลับ”

คลอเร็ตต้าซัง เป็นสาวหูสุนัข ผมสีน้ำตาล หน้าอกใหญ่ เธอมีบุคลิกอ่อนโยน ใบหน้าที่ดูยิ้มแย้ม ให้ความรู้สึกสบายใจ

พวกเธอทั้งหมดล้วนเป็นสาวงามที่มีหน้าอกใหญ่ทั้งสิ้น เป็นปาร์ตี้ที่เต็มไปด้วยคุณสมบัติที่ผมชื่นชอบที่สุด 

ผมยังคงคิดว่ามันเป็นความฝันแน่ๆ ถ้าพวกเธอมีแฟนคลับจริงๆ และถ้ามันไม่อันตรายจนเกินไป ผมก็อยากไปทานข้าวกับพวกเธอจริงๆ

 

…โอ้ ตอนนี้ผมมองเห็นเกาะแล้ว ถึงเวลาที่จะเริ่มสั่นกันแล้วสินะ

“ทุกคน โปรดเตรียมตัวไว้นะครับ เรืออาจจะเริ่มสั่นแรงขึ้น”

“รับทราบค่ะ”

จากนั้นพวกเราก็ฝ่าอุปสรรค์ต่างๆ มาได้อย่างปลอดภัยและในที่สุดเราก็เดินทางมาถึงที่ชายหาด 

เรือไม่ได้ชะลอความเร็วลงมากนัก แม้จะมีนักผจญภัยอยู่บนเรือก็ตาม

“เรามาถึงเกราะอย่างปลอดภัยแล้วครับ ทุกคน ถ้าต้องการพักก่อนออกเดินทาง ผมยินดีเสิร์ฟชาให้นะครับ”

“จริงเหรอ? นั่นจะเป็นการพักผ่อนที่ดีเลยที่เดียวล่ะ”

“งั้นก็กรุณารอสักครู่ครับ”

อลิเซียซัง หัวหน้ากลุ่มตอบมาแทนทุกคน เอาล่ะ มาเริ่มเตรียมชาด้วยความกระตือรือร้นกันเลยดีกว่า

“เรือเวทมนตร์ลำนี้เร็วมากเลย แถมยังไม่ค่อยสั่นด้วย”

“งั้นเหรอครับ? ผมดีใจที่ได้ยินแบบนั้น ขอบคุณมากครับ”

เรือของผมได้รับการประเมินที่ดีเกินคาดนะเนี่ย… หากปาร์ตี้จิราโซเล่ได้รับอนุญาตให้มาที่เกาะแห่งนี้ 

แสดงว่าพวกเธอคงเคยใช้เรือเวทมนตร์ลำอื่นมาก่อน และการที่เรือของผมได้รับคำชมแบบนี้มันก็ทำให้ผมรู้สึกมั่นใจขึ้นเยอะเลย

ผมต้มน้ำและเตรียมกาน้ำชา แต่สำหรับขนมทานคู่กับชา… ตอนนี้ไม่มี…งั้นเอาไว้คราวหน้าค่อยเตรียมมาแล้วกัน

“นี่ครับ ชาของคุณ”

ผมเสิร์ฟชาให้กับทุกคน ถึงมันจะไม่ได้อร่อยมาก แต่เนื่องจากนี่เป็นการดื่มชากลางแจ้ง 

ดังนั้นทุกคนคงต้องอดทนกันไปก่อน…

“ขอบคุณค่ะ”

ผมเคยจินตนาการไว้ว่าพวกนักผจญภัยน่าจะต้องเป็นคนที่ดูดิบๆ เถื่อนๆ แข็งแกร่งๆ 

แต่พวกเธอกลับดูสุภาพเรียบร้อย ถ้าได้คนอย่างปาร์ตี้ของจิราโซเล่มาเป็นคนคุ้มกันน่าจะดีมากๆ เลย 

แต่…ถ้ามันเป็นอย่างนั้นจริงๆ มันคงทำให้ผมประหม่าเกินกว่าจะรับมือได้แน่นอน

“ขอบคุณสำหรับการต้อนรับ งั้นพวกเราขอตัวเข้าไปในป่าก่อนนะคะ” 

“หากทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี เราจะกลับมาในอีกห้าวัน ส่วนคุณก็ระมัดระวังมอนสเตอร์ด้วยนะคะ แล้วก็อย่าเข้าไปในเกาะลึกมากจนเกินไป”

“ครับ ผมจะระวัง ทุกคนก็ระมัดระวังตัวด้วยกันด้วยนะครับ”

ผทมองส่งพวกจิราโซเล่เดินลับหายเข้าไปในป่า 

เฮ้อ ได้พูดคุยกับสาวสวยมันก็ดีอยู่หรอก แต่แบบนี้มันทำเอาผมประหม่าจนเหนื่อยเลยน่ะสิ 

เอาล่ะ มีเรือเวทมนตร์จอดอยู่ก่อนหน้าผมอยู่แล้วสามลำ งั้นผมไปทักทายพวกเขาหน่อยดีกว่า

“สวัสดีครับ กีโดซัง ผมขอเข้าไปทักทายได้ไหมครับ?”

“อ้อ มาแล้วเหรอ เชิญเลย นี่คือคาร์โล และนี่แดเนียล”

“คาร์โลซัง แดเนียลซัง ผมชื่อวาตารุ ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“”ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกัน””

“แต่วาตารุนี่โชคดีจริงๆนะ งานแรกก็ได้มากับปาร์ตี้จิราโซเล่เลย”

กีโดซังพูดแซวผมขึ้นมา…

“พวกเธอดังอย่างงั้นเหรอครับ? ทุกคนสวยมากจนผมรู้สึกประหม่าเลย เพราะต้องอยู่บนเรือกับสาวสวยขนาดนั้น”

“พวกเธอดังมากเลยล่ะ ฉันเองก็ยังประหม่าเวลาที่จิราโซเล่อยู่บนเรือเหมือนกัน”

ทุกคนดูจะประหม่าเหมือนกันหมดสินะ ใช่ไหม? 

ก็พวกเธอสวยกันมากจริงๆ นี่นา ผมว่าคงมีโอกาสสูงที่กลุ่มจิราโซเล่จะมีแฟนคลับด้วย 

เอาล่ะ ตอนนี้ขอถามกีโดซังและคนอื่นๆ เกี่ยวกับเรื่องที่อยากรู้ก่อนละกัน

“เอ่อ ผมมีคำถามที่อยากถามทุกคนหน่อยครับ”

“ว่า?”

“จริงๆ แล้ว ตอนที่ผมรายงานว่าสามารถไปถึงที่เกาะได้ ผมรู้สึกสับสนมากๆเลยครับ” 

“เพราะมีคนบอกว่ามันอันตรายถ้าไม่มีผู้คุ้มกัน และบทสนทนาก็ฟังดูจริงจังมากๆ พวกคุณเคยเจออันตรายกันบ้างไหมครับ?”

“วาตารุ นี่นายมาที่เกาะนี้โดยไม่รู้เรื่องอะไรเลยเหรอ?”

“ครับ ผมเพิ่งมาถึงเมืองทางใต้ไม่นานมานี้ และพอได้เรือเวทมนตร์มา ผมก็แค่อยากลองรับงานนี้ดู เพราะได้ยินมาว่ามันได้กำไรดี”

“อย่างงั้นเหรอ? ฉันเองก็เคยเจอสถานการณ์อันตรายเหมือนกัน และบางครั้งก็เจอเขากับปัญหาใหญ่เลยล่ะ”

“ฉันว่าคาร์โลกับแดเนียลก็น่าจะเคยเจออะไรที่คล้ายๆกันมาเหมือนกัน”

“ใช่แล้วล่ะ”

“ดังนั้น วาตารุ นายต้องแน่ใจว่าจ้างคนคุ้มกันที่ไว้ใจได้ นอกจากนี้ บางครั้งก็มีคนที่คำร้องที่ยุ่งยากเข้ามาเหมือนกัน”

“ดังนั้น นายควรบอกพวกเขาไปว่านายจะรับคำร้องผ่านกิลด์พ่อค้าเท่านั้น ถ้านายรับคำร้องเป็นการส่วนตัว พวกเขาอาจจะพยายามวางกับดักหรือกลั่นแกล้งนาย”

“แปลว่ามีคนที่พยายามจะมาหาเรื่องจริงๆ สินะ? ผมพอได้ยินมาจากกิลด์พ่อค้าบ้างแล้วล่ะครับ”

“พวกเขาบอกว่ามาจะช่วยแนะนำคนคุ้มกันดีๆให้กับผม”

ผมแอบหวังเล็กน้อยว่าที่กิลด์พ่อค้าพูดมันอาจจะเกินจริงไปหน่อย แต่ดูเหมือนว่าอันตรายพวกนั้นจะเป็นเรื่องจริง เรื่องเล่าจากคนที่มีประสบการณ์จริงย่อมมีน้ำหนักกว่า 

“นายควรทำแบบนั้น และถ้านายมีกิลด์พ่อค้าเป็นผู้สนับสนุน นายต้องแน่ใจว่าทุกสัญญาและทุกคำร้องผ่านกิลด์มาแล้วเท่านั้น” 

“ใครที่ไม่อยากทำแบบนั้นแสดงว่าเขาตั้งใจคิดจะโกงนายแน่ๆ”

“เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณมาก”

“อืม โชคดี”

หลังจากลาบอกล่กีโดซังและคนอื่น ๆ ผมก็กลับไปที่เรือและเริ่มจัดการของที่มีอยู่ 

ผมเห็นว่าเหล่าสมาชิกของจิราโซเร่เก็บผ้าห่มพับใส่ไว้ในกล่องไม้อย่างเรียบร้อย 

อาหารที่ผมได้มาจากกิลด์พ่อค้าคือ…ขนมปัง เนื้อตากแห้ง ผัก และแป้งสาลี พวกมันมีจำนวนเพียงพอสำหรับการใช้ชีวิตบนเกาะตลอด 1 สัปดาห์ 

ขอบคุณมากครับ คามิลล์ซัง

ตอนนี้ไม่มีอะไรให้ทำแล้ว ผมคิดว่าน่าจะเริ่มทำซุปไก่ได้แล้ว 

ผมวางหม้อลงบนเตาถ่านและค่อยๆ เคี่ยวซุปไก่ด้วยไฟอ่อนๆ 

เพื่อไม่ให้ฟอง ว่าแต่ ผมควรเคี่ยวมันไว้นานแค่ไหนกัน? 

คงต้องลองชิมดู แล้วค่อยๆ ปรับไปเรื่อย ๆ

ผมเริ่มรู้สึกเบื่อขึ้นมานิดๆ จึงเริ่มมองออกไปทางทะเลพร้อมกับเฝ้าหม้อลง อะไรอยู่ตรงนั้น…? 

นั่นใช่สาหร่ายเหรือเปล่า? ผมคิดว่าสาหร่ายทะเลน่าจะขึ้นเฉพาะในบริเวณที่น้ำทะเลเย็นกว่านี้ซะอีก 

เมื่อเห็นดังนั้น ผมจึงลองพายเรือเข้าไปใกล้ๆ ดู และลองใช้หอกจิ้มเก็บพวกมันขึ้นมา ดูเหมือนจะเป็นสาหร่ายทะเลจริงๆด้วย 

ลองถามกีโดซังดูดีกว่า

“ขอโทษนะครับ กีโดซัง คุณรู้ไหมครับว่า สาหร่ายนี่มันกินได้ไหม?”

“หืม? โอ้ สาหร่ายนี่กินได้ แต่มันไม่ค่อยอร่อยหรอกนะ อาหารนายไม่พอหรือไง?”

“เปล่าครับ อาหารผมมีพอ ผมแค่เคยกินอะไรคล้ายๆ กับสาหร่ายแบบนี้ที่บ้านเกิด”

“และถ้าสาหร่ายนี่กินได้ ผมก็ว่าจะลองทำอะไรหลายๆ อย่างดูครับ ขอบคุณมาก”

“อ้อ”

ผมเก็บสาหร่ายบางส่วนขึ้นมาและวางพวกมันไว้ที่บนชายหาด 

ผมคิดว่าอันดับแรกควรจะตากพวกมันไว้ให้แห้ง ดังนั้นผมจะลองพลิกพวกมันไปมาเพื่อดูว่ามันจะเป็นอย่างไร 

ผมจะฝึกอาวุธพร้อมกับดูหม้อและและสาหร่ายไปด้วย เมื่อการฝึกเสร็จ ผมจะลองออกตามหาพวกสไลม์ดู

 

ยอดเงินคงเหลือ: 1 เหรียญทอง, 47 เหรียญเงิน, 80 เหรียญทองแดง