Mezase Gouka Kyakusen!! (เรือสำราญ ณ ต่างโลก) - ตอนที่ 15 บทสนทนาอีกฝั่ง : วาตารุในสายตาของชาวเมือง

 

วาตารุจากมุมมองของชายแก่หน้าตาน่ากลัว

ข้ามักจะนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ของกิลด์ในช่วงเวลายุ่งๆเสมอ

หน้าที่ของข้าคือจับตามองและจัดการกับพวกนักผจญภัยหน้าโง่ ที่คิดจะก่อความวุ่นวายหรือใช้ความรุนแรงในกิลด์นี้

วันหนึ่ง มีชายหน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง ที่แต่งตัวดูธรรมดาๆ เดินเข้ามาในกิลด์ 

เขาดูเหนื่อยล้าและดูเหมือนจะหงุดหงิดกับการที่ต้องต่อแถวยาวๆที่เคาน์เตอร์รับลงทะเบียน

เขามองมาที่เคาน์เตอร์ที่ว่างเปล่าของข้า แล้วมองไปยังพนักงานต้อนรับคนอื่นๆ 

ก่อนจะมีสีหน้าเหมือนลังเลอยู่พักหนึ่ง สุดท้ายเขาก็เดินมาที่เคาน์เตอร์ของข้าแบบไม่เต็มใจนัก 

ข้าลงทะเบียนเป็นนักผจญภัยให้เขา จากนั้นเขาก็เดินจากไปพร้อมด้วยใบหน้าที่ดูเหนื่อยล้า

หลังจากนั้น เขาก็เริ่มออกล่ากระต่ายมีเขา และนำพวกมันกลับมาส่งให้ข้าทุกวัน 

เวลาข้ามองเขาด้วยสายตาดุๆ แล้วเรียกให้เขามาที่เคาน์เตอร์ เขาก็เดินมาด้วยท่าทีที่ดูไม่อยากมาเท่าไหร่นัก

ดวงตาของเขามักจะจ้องมองไปที่พนักงานต้อนรับสาวสวยของกิลด์ 

แต่ข้าจะไม่มีวันปล่อยให้เขาทำแบบนั้นแน่นอน ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา 

ข้าก็ตั้งเป้าหมายชีวิตว่าต้องกันเขาให้อยู่ห่างจากพนักงานตอนรับสาวๆ ของกิลด์ให้ได้

วันนี้เขาไม่มาที่กิลด์ ข้าล่ะสงสัยจริงๆว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นพนักงานต้อนรับคนหนึ่งก็มาบอกกับข้าว่า 

เธอแนะนำให้เขาหยุดพักบ้าง เพราะเขาไม่ได้หยุดพักเลย

หลังจากนั้น เขาก็เริ่มฝึกฝนตัวเอง และหยุดมาที่เคาน์เตอร์ในช่วงเวลาที่กิลด์ยุ่งๆ

แต่แล้ววันหนึ่ง ข้าก็เห็นเขากำลังยืนต่อแถวด้วยความสุขอยู่ที่เคาน์เตอร์ของพนักงานต้อนรับสาวสวยของกิลด์ 

ข้าโมโหมาก เลยพยายามไปนั่งประจำที่เคาน์เตอร์ในช่วงเวลาที่เขามา แต่เขากลับไม่มา 

เขาบอกว่าเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจากข้า จากนั้นก็หนีไป และนั่นแหละคือวันที่ข้าได้เสียเขาไป…

 

วาตารุจากมุมมองของพี่สาวหูจิ้งจอกสุดสวย

วันหนึง ชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งก็เริ่มนำกระต่ายมีเขามาส่งที่กิลด์ 

เขามีท่าทีสุภาพ แต่ก็มักจะแอบเหลือบมองหูของฉันราวกับอยากรู้อยากเห็นอะไรบาง

เขาเป็นนักผจญภัยที่แตกต่างจากคนอื่นๆ ที่ฉันเคยเจอมา

คำร้องขอเกี่ยวกับกระต่ายมีเขานั้นมักจะถูกมองข้ามจนแทบจะไม่มีใครสนใจ 

แต่หลังจากชายหนุ่มคนนี้เริ่มนำกระต่ายมีเขามาส่ง คำร้องขอเกี่ยวกับกระต่ายมีเขากลับเริ่มเพิ่มขึ้นอีกมาอีกครั้ง

เขาดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องพื้นฐานอะไรหลายๆอย่าง และมักจะมีคำถามบ่อยๆ 

นักผจญภัยคนอื่นๆ พยายามทำภารกิจที่เกี่ยวกับก๊อบลินหรือมอนสเตอร์อื่นๆ 

เพื่อที่จะได้เลื่อนขั้นอย่างรวดเร็ว แต่เขากลับรับแค่ภารกิจเกี่ยวกับกระต่ายมีเขา 

ฉันจึงถามเขาว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น แต่เขากลับตอบมาว่า

“เพราะก๊อบลินมันน่ากลัวครับ” 

เขาตอบกลับมาด้วยสีหน้าจริงจัง ช่างเป็นชายหนุ่มที่แปลกไม่เหมือนใครจริงๆ 

นักผจญภัยคนอื่นๆ มักจะอวดอ้างถึงพลังของตัวเอง และเกลียดที่จะถูกมองว่าเป็นคนขี้ขลาด 

แต่เขากลับยอมรับความกลัวของตัวเองตรงๆ ฉันเริ่มสงสัยว่าเขาเติบโตมาแบบไหนกันนะ

“ดูแลตัวเองดีๆ นะคะ” หรือ “ขอให้เป็นวันที่ดีนะคะ”

เป็นคำที่ฉันมักจะบอกเขา และเมื่อเขาได้ยิน 

เขาก็มักจะตอบกลับมาด้วยความร่าเริงอยู่เสมอ ทำเอาฉันแอบคิดนิดๆว่าเขาน่ารักเลยล่ะ แต่นี่ต้องเก็บไว้เป็นความลับ

เขามักจะขัดแย้งกับกิลด์มาสเตอร์อยู่บ่อยๆ ฉันมักจะเห็นเขาเดินไปหากิลด์มาสเตอร์ด้วยท่าทางเหมือนคนจำใจเป็นประจำ 

ฉันได้แต่สงสัยว่าพวกเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่

ฉันรู้สึกว่าเขาทำงานหนักเกินไป จึงแนะนำให้เขาลองหยุดพักสักวัน 

วันถัดมา เขากลับมาด้วยรอยยิ้มสดใสและเล่าให้ฉันฟังว่าเขาไม่เคยลองไปเที่ยวเล่นในเมืองมาก่อนเลย 

และเขาสนุกกับวันหยุดมาก ฉันประหลาดใจที่เขาไม่เคยลองทำอะไรแบบนั้นมาก่อน

หลังจากนั้น เขาก็มาขอให้ฉันแนะนำครูฝึกให้ เพราะเขาอยากเริ่มฝึกฝนตัวเอง 

แต่เมื่อฉันแสดงความเสียดายที่จำนวนกระต่ายมีเขาที่เขาจะนำมาส่งลดลง 

เขากลับบอกฉันว่า เขาได้พูดคุยกับนักผจญภัยคนอื่นแล้ว พวกเขาก็จะเริ่มล่ากระต่ายมีเขามาเหมือนกัน 

ดังนั้นหลังจากนี้ จะมีนักผจญภัยหลายๆคนเริ่มนำกระต่ายมีเขามาส่ง

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร กิลด์มาสเตอร์ถึงพยายามมานั่งที่เคาน์เตอร์ในช่วงเวลาที่ชายหนุ่มคนนั้นมา 

แต่เมื่อเขาปฏิเสธ และบอกว่าเขาไม่ต้องการความช่วยเหลือจากกิลด์มาสเตอร์ 

ชายหนุ่มก็รีบวิ่งหนีไปเลย บรรยากาศหลังจากนั้นเลยเต็มไปด้วยกลิ่นอายของเรื่องวุ่นวาย…

 

วาตารุจากมุมมองของอัลโดและพวกพ้อง

ตอนแรกฉันคิดว่าเขาเป็นคนแปลกๆ ที่เอาแต่ล่ากระต่ายมีเขาอยู่ทุกวี่ทุกวัน 

แต่วันหนึ่งเขาก็เริ่มมาคุยกับฉัน เขาดูสนใจป่าและอยากรู้ว่ามันเป็นสถานที่แบบไหน

เมื่อฉันบอกเขาว่ามันอันตรายเกินไปที่จะเข้าไปคนเดียว 

เขากลับตอบว่าเขายังไม่แน่ใจว่าจะเป็นนักผจญภัยหรือพ่อค้า และบอกว่าการหาปาร์ตี้มันยาก 

เขายังบอกอีกด้วยว่าเขาจะเริ่มฝึกฝนนับตั้งแต่วันพรุ่งนี้ 

เขาเป็นคนที่จริงจังมาก ฉันคิดว่าเขาดูเหมาะกับการเป็นพ่อค้าหรือช่างฝีมือมากกว่าการเป็นนักผจญภัย

เมื่อฉันถามเขาเกี่ยวกับเรื่องของกระต่ายมีเขา เขาก็ตอบฉันมาตรงๆ ว่า เขาทำเงินได้มากกว่าพวกเรารวมกันทั้งปาร์ตี้เสียอีก 

ฉันจึงนำเรื่องนี้ไปคุยกับเหล่าสมาชิกในปาร์ตี้ และพวกเราก็ตกลงกันว่าจะลองทำตามวิธีที่เขาสอนดู 

ปรากฏว่ารายได้ของพวกเราพุ่งขึ้นจากเดิมมากถึงสามเท่าอย่างง่ายดาย

แต่เขาก็เตือนมาว่า การล่ากระต่ายมีเขาจะไม่ทำให้เราแข็งแกร่งขึ้นมากเท่าไหร่นัก 

และอาจทำให้ความสามารถในการทำงานเป็นทีมลดลงด้วย 

พวกเราจึงพยายามสลับกันระหว่างการล่าก๊อบลินและกระต่ายมีเขา 

แต่พอพวกเราเริ่มคุ้นชินกับการล่ากระต่ายเขาแล้ว ผลตอบแทนกลับมากกว่าการล่าก๊อบลินถึงหกเท่า 

ความแตกต่างนี้ทำให้การล่าก๊อบลินดูเหมือนจะไร้ค่าไปเลย

พอวาตารุบอกว่าเขาเริ่มคุ้นเคยกับการฝึกแล้ว และอยากหาปาร์ตี้ชั่วคราวเพื่อเข้าไปในป่า 

ฉันก็เสนอตัวบอกว่าพวกเราจะพาเขาไปเอง ซึ่งนั่นก็ทำให้เขาดูดีใจมาก

ความจริงแล้วพวกเราน่าจะได้ประโยชน์จากเขามากกว่าเขาได้ประโยชน์จากพวกเราเสียอีก 

มันดูไม่สมเหตุสมผลแบบนี้ นี่เขาไม่รู้ถึงมูลค่าของข้อมูลที่เขาให้พวกเราเกี่ยวกับกระต่ายมีเขาเลยงั้นเหรอ? 

ฉันเองยังเป็นห่วงว่าเขาจะไปรอดในฐานะพ่อค้าหรือเปล่าเลย

ตอนอยู่ในป่า เขาดูตื่นเต้นเล็กน้อย แต่ก็ยังสามารถใช้หอกได้ดีและดูเหมือนจะสามารถจัดการกับก๊อบลินได้อย่างง่ายดายอีกด้วย 

อย่างไรก็ตาม ฉันค่อนข้างประหลาดใจตอนที่เขาเริ่มพูดว่าสไลม์น่ารัก แล้วตะโกนว่า 

“โมจิ โมจิ ฟูโอ!” พร้อมกับเอามือไปลูบๆมัน

 

วาตารุจากมุมมองครูฝึกที่กิลด์นักผจญภัย

เขาก็ไม่ได้ดีหรือว่าแย่ ถ้าจะให้พูดก็คงเป็นทั่วไป 

ใช่ เขาอยู่ในระดับทั่วไป

 

วาตารุจากมุมมองของครูฝึกการใช้มีด

เขาไม่เหมาะกับการใช้มีด ไม่เหมาะเลย

เพราะเขาจะหลับตาทุกครั้งที่มีศัตรูพึ่งเข้ามาหาเขา

 

วาตารุจากมุมมองของนักผจญภัยคนอื่น

เจ้าหมอนั่นเอาแต่ล่ากระต่ายมีเขาอยู่ทุกวี่ทุกวัน เขาไม่เบื่อบ้างเหรอ?

 

วาตารุจากมุมมองของคุณเจ้าของโรงเตี้ยมx2

เขาเป็นคนที่ขยันขันแข็ง แถมยังสุภาพเรียบร้อยอีกด้วย…

 

 WN Vol.1 end