Mezase Gouka Kyakusen!! (เรือสำราญ ณ ต่างโลก) - ตอนที่ 0 บทนำ

 

“ผมตื่นขึ้นมาบนทุ่งหญ้า!”

ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ทำไมผมถึงมาอยู่บนทุ่งหญ้าได้ล่ะ ทำไมผมถึงได้มานอนอยู่บนทุ่งหญ้า ผมอยู่ที่ไหน ทุกอย่างสับสนไปหมด

อ๊ะ! โทรศัพท์มือถือ… ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเลย…เกิดอะไรขึ้น?

ตัวผมมีชื่อว่า โทโยมิ วาตารุ  อายุ 20 ปี เป็นโอตาคุทั่วๆไปที่ชอบอนิเมและมังงะ รูปร่างปานกลาง หน้าตาดูธรรมดา 

ผมเป็นนักศึกษามหาลัยที่คุณสามารถพบเห็นได้ทั่วๆไป

ผมยังสามารถจำเรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับตัวเองได้ แสดงว่าผมไม่ได้ความจำเสื่อม ลองดูซิว่าผมจะสามารถนึกย้อนกลับไปได้ไกลแค่ไหน

เมื่อวานผมไปดื่มกับเพื่อนสมัยเรียน ใช่มั้ยนะ? เราไปดื่มกันเต็มที่ แล้วจากนั้นก็ก็ไปร้องคาราโอเกะกันต่อจนกระทั่งถึงเช้า 

หลังจากนั้น เอ่อ… เราก็แยกย้ายกัน… แล้วเดินกลับบ้าน… แล้วผมก็ล้มลงไปในทะเล

ใช่แล้ว ผมกำลังเดินเล่นไปตามถนนริมทะเลอย่างเพลิดเพลิน แล้วจากนั้นก็รู้สึกเหนื่อยจึงนั่งพักบนราวกั้น… 

แล้วผมก็เซเสียหลักไปข้างหน้าจากนั้น…ลงไปในทะเล!

“แล้วทำไมผมถึงได้มาอยู่ในทุ่งหญ้าล่ะเนี่ย!? ถ้าตกลงไปในทะเล?”

จำไม่ได้ว่าขึ้นมาจากทะเลยังไง… 

มีคนมาช่วยผมงั้นเหรอ?… ช่วยแล้วเอาผมมาทิ้งไว้ในทุ่งหญ้าเนี่ยนะ? ไม่เข้าใจเลย…

ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่ที่รู้คือผมจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ ผมต้องรีบออกไป 

ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะต้องเดินไปทางไหน แต่ถ้าผมเดินต่อไปเรื่อยๆ ยังไงผมก็คงต้องเจอถนนใช่มั้ยล่ะ

อืมมม? ผมได้ยินเสียงกรอบแกรบดึงมาจากทางพุ่มไม้เลยลองเดินไปตรวจดูก็เห็นกระต่ายพุ่งออกมาจากพุ่มไม้… 

เอ๊ะ! ทำไมกระต่ายถึงมีเขาอยู่บนหัวล่ะ?

“โอ้ววว!”

ขณะที่ผมกำลังพยายามจะหนีจากความจริงอยู่นั้น กระต่ายมันก็พุ่งเขามาหาผมซะงั้น ผมพยายามเอนตัวหลบ 

เขาของมันเฉี่ยวแขนของผมไป ขณะที่ผมกำลังตกตะลึงอยู่นั้นก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดและจากนั้นก็มีเลือดไหลออกมา

เจ้ากระต่ายมีเขาพยายามที่จะกระโจนใส่ผมอีกครั้ง ผมไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี จึงเริ่มที่จะวิ่งหนี

ผมวิ่งหนีออกมาสุดกำลังจนถึงกับล้มลงบนพื้นหญ้า ผมหนีออกมาได้หรือเปล่านะ 

ผมอยากจะคิดว่ามันเป็นแค่ความฝัน แต่ตอนนี้ผมเริ่มหายใจไม่ทัน 

และตอนนี้แขนของผมที่ถูกเขาของเจ้ากระต่ายบาดก็มีเลือดไหลออกมา

บ่งบอกให้ผมรู้ว่านี่มันเป็นเรื่องจริง

“ฮ่าๆ ที่นี่คงจะเป็นโลกแฟนตาซีสินะ ก็กระต่ายมีเขาชอบโผล่มาในนิยายนี่นะใช่ไหมล่ะ? หรือว่าผมจะเสียสติไปแล้วเนี่ย?”

ขณะที่กำลังสับสนอยู่นั้น จู่ๆในหัวของผมก็นึกถึงคำๆ หนึ่งขึ้นมา…

“สเตตัส”

จู่หน้าจอโปร่งแสงก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าของผมตอบสนองต่อคำว่า สเตตัส ที่ผมพึ่งพูดไป

“ฮ่าๆ มี หน้าต่างสถานะ โผล่ขึ้นมาด้วยล่ะ…”

 

ชื่อ : โทโยมิ วาตารุ 

อายุ: 20

เผ่าพันธุ์ : มนุษย์

อาชีพ : กัปตันเรือ

Level :  1

ความแข็งแกร่งทางกายภาพ: 100
พลังเวทย์: 8
ความแข็งแกร่ง: 12 
สติปัญญา: 22
ความคล่องแคล่ว: 18
โชค: 15

ทักษะ:

ความเข้าใจภาษา (เฉพาะตัว)
อัญเชิญเรือ Level 1 (เฉพาะตัว)

 

เมื่อมองไปที่หน้าต่างสถานะตรงหน้า 

ผมรู้สึกอยากจะหนีจากความเป็นจริงไปให้มันรู้แล้วรู้รอด 

แต่ในขณะเดียวกันผมก็มีความตื่นเต้นขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

 บางทีอาจจะเป็นผลมาจากการที่ผมเป็นโอตาคุก็ได้

“อืม?”

มีเสียง ‘ปี๊ปๆ’ กระพริบอยู่ที่ตรงมุมขวาล่างของหน้าจอ เป็นข้อความหรือเปล่าหว่า… 

ผมกำลังพยายามชั้นใจว่าควรจะไปแตะมันดีหรือไม่ แต่จู่ๆนิ้วของผมมันก็ขยับไปเอง

“อ๊าก อิทธิพลจากการเสพไลท์โนเวลมากเกินไปของผม ทำให้ผมควบคุมตัวเองไม่ได้”

ติ้ง! มีหน้าต่างข้อความเด้งขึ้นมา

 

ยินดีที่ได้รู้จัก โทโยมิ วาตารุคุง

เจ้าได้ถูกส่งมายังโลกใบนี้ แต่น่าเสียดายที่ข้าไม่สามารถส่งเจ้ากลับไปยังโลกเดิมของเจ้าได้ 

ข้าไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงได้มากนัก และข้ารู้ว่ามันเป็นเรื่องที่ยากลำบากเพียงใด 

ดังนั้นข้าจึงได้มอบสกิล 2 อย่างให้กับเจ้า : คือ สกิลความเข้าใจภาษา และ สกิลอัญเชิญเรือ แก่เจ้า

ความเข้าใจภาษาเป็นสกิลที่ช่วยให้เจ้าสามารถฟังพูดอ่านและเขียนได้ในทุกๆภาษา 

ส่วนสกิลอัญเชิญเรือนั้น ข้าเป็นคนเลือกมันให้กับเจ้าเองเพราะดูเหมือนเจ้าพึ่งจะตกลงทะเลมา

ข้าไม่สามารถแทรกแซงไปได้มากกว่านี้ ดังนั้นสุดท้ายนี้ก็ขอให้เจ้าสนุกเพลิดเพลินไปกับโลกใบนี้

ป.ล. มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่หลงเข้ามายังโลกแห่งนี้ และมีบางคนต้องประสบกับชะตากรรมที่เลวร้าย

จากการโดนแสวงหาผลประโยชน์ ดังนั้นจะเป็นการดีกว่าถ้าเจ้าปิดบังเรื่องที่ตรเองมาจากต่างโลก

 

“ที่นี่เป็นต่างโลกจริงดิ? แล้วผมก็กลับไปไม่ได้ด้วย?”

–

“ถึงแม้ที่นี่จะเป็นทุ่งหญ้า แต่ก็จงเรียกเรือออกมา…”

การผจญภัยของผมในโลกใบใหม่จึงได้เริ่มต้นขึ้นนะ บัดนี้…