เขาเป็นชายที่แปลก

 

“ทำไมพี่ชายถึงไม่เป็นอะไรหลังจากที่ตกจากที่สูงขนาดนั้นล่ะคะ?” อิลูน่าถามเรา

 

“โอ้… นั้นก็… ยูกิมีสร้อยคอเวทมนต์ที่คอยปกป้องเขาอยู่นะ”

 

อิลูน่ายังเป็นเด็กและยังไม่เคยเห็นใครี่มีอายุยืนยาวเท่าเรา เจ้าหนูแวมไพร์นี้จะตื่นเต้นทุกครั้งที่ได้ฟังเรื่องราวของยูกิและก็จะเชื่อในทุกอย่างที่เราพูด

 

ความรู้และสามัญสำนึกเป็นสิ่งที่ต้องมีไว้ จะไม่มีใครรู้ถึงสิ่งพวกนี้ถ้าไม่มีคนคอยบอก

 

 

ยูกิเป็น… ชายที่ดี แต่ก็แปลกเช่นกัน

 

ชายคนนี้คงจะไม่เป็นที่น่าจดจำถ้าทำตัวเหมือนกับจอมมารที่คุมดันเจี้ยนทั่วไป แต่ยูกินั้นแตกต่างจากจอมมารตนอื่นๆอย่างชัดเจน

 

ไม่ใช่จากต้นกำเนิดหรือรูปลักษณ์ แต่เป็นความรู้สึกที่ปล่อยออกมา เราก็ไม่รู้จะเอามาเทียบกันคำใดหรอก แต่ยูกิมีความสามารถในการดึงดูดผู้คน พลังเวทของเขาทำให้ผู้คนรอบข้าง

 

รู้สึกผ่อนคลายและโล่งใจ เรามั่นใจว่าเจ้าหนูนี้ก็รู้สึกแบบนั้นแบบไม่รู้ตัวแน่นอน

 

ไม่ก็คงเป็นเพราะยูกินั้นไม่ได้ปิดบังอารมณ์ของตน เขานั้นซื่อสัตย์และบางครั้งก็ไร้เดียงสา และก็มีความเชื่อมั่น… ไม่ว่าจะยังไงหมอนี้ก็มีสิ่งที่แตกต่างจากจอมมารอื่นๆอย่างชัดเจน

 

ตลอดหลายร้อยปีที่ผ่านมานี้มันน่าเบื่อมาตลอด

 

ในตอนที่โลกอยู่ในช่วงอลหม่านวุ่นว่าย มีแต่พวกบ้าๆโผล่มาท้าเราต่อสู้อยู่เรื่อยๆ และก่อนที่เราจะรู้ตัว เราก็ได้ฉายามังกรชั้นสูงมาแล้ว

พอเป็นอย่างนั้น ก็ไม่มีใครมาท้าสู้อีกเลย ราวกลับสั่นกลัวเพราะฉายาของเรา ขนาดมังกรตัวอื่นๆที่ขึ้นชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุด ก็ยังก้มหัวให้

 

และถึงแม้ว่าจะเป็นการเจอกันครั้งแรก เจ้าหมอนี้ก็โดนกดดันโดนความต่างของพลังแน่นอน แต่เขาก็ก้าวมันมาอย่างรวดเร็ว 

เรามักจะทะเลาะกับยูกิอยู่บ่อยๆ ซึ่งมันเป็นเรื่องใหม่สำหรับเราเลย เพราะเราไม่เคยทะเลาะกับใครมาก่อนเลย

 

จนถึงตอนนี้… เราก็ยังไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะเขามีความกล้ามาก หรือไม่รู้จักความกลัวกันแน่

 

แล้วยูกิก็เป็นคนเดียวี่ไม่ได้มองเราในฐานะมังกรชั้นสูง แต่เป็นในฐานะเลฟิเซียส

 

มันเป็นความรูสึกสดใหม่ และสบายใจเป็นอย่างมาก

 

เราไม่รู้ว่าชีวิตอย่างนี้จะมีไปอีกนานแค่ไหน แต่เราหวังว่ามันจะเป็นอย่างนี้ไปอีกซักพัก… เราต้องการที่จะดื่มด่ำไปกับความสบายใจนี้ไปอีกสักหน่อย